Ο Αγαμέμνωνας έμαθε το οδυνηρό γεγονός της αλήθειας που αφορούσε την συγγένεια μεταξύ του ίδιου και της Ησιόνης. Αποφάσισε πως έπρεπε να βάλει τέρμα στη σχέση τους, αν και θα μετάνιωνε και θα ένιωθε λύπη για τον τρόπο με τον οποίο θα της φερόταν. Μόνο μια στιγμή το σκέφτηκε όμως, επειδή ήταν αποφασισμένος να θέσει τέλος στο δεσμό τους για το καλό και τη προστασία και των δύο.

Η Ησιόνη  πρόβαρε το φόρεμα της, μπροστά στον χρυσοποίκιλτο καθρέφτη. Ένα περίτεχνο κομψοτέχνημα διάλεξε: ένα φόρεμα φτιαγμένο από μπεζ τούλι στο κάτω μέρος, πράσινο εφαρμοστό μπούστο στο πάνω. Πλέγμα από πιέτες γύρω από το φόρεμα της χυνόταν σαν χείμαρρος από μετάξι και θρόιζε όποτε εκείνη κινούνταν ή χόρευε. Με αυτό το φόρεμα θα πήγαινε στη συνάντηση της με τον αγαπητικό της. Σίγουρα θα του προξενούσε την καλύτερη εντύπωση και θα τη θεωρούσε την ομορφότερη ''νεράιδα'' στη καρδιά του ξέφωτου. Φόρεσε τα λευκά γάντια της, πήρε το λιλά τσαντάκι της στο χέρι και ξεκίνησε για το ραντεβού. Πέρασε από το γνωστό χαλικόστρωτο μονοπάτι, εντός του γρασιδιού για να κατευθυνθεί πιο άμεσα.

Έφτασε στο λόφο από όπου η θέα ήταν απίθανη και γραφική και στάθηκε κοντά στο δέντρο όπου συναντιόντουσαν κάθε φορά. Ο Αγαμέμνων της είχε γυρισμένη τη πλάτη και παρατηρούσε τη θέα του τοπίου από ψηλά. Όταν στράφηκε να την κοιτάξει, η Ησιόνη πρόσεξε ένα παράξενα παγωμένο, σοβαρό και σκληρό βλέμμα από τη μεριά του. Πολύ περίεργο.

« Αγάπη μου τι κάνεις; » τον πλησίασε και πήρε τα χέρια του στοργικά στα δικά της. « Ανησύχησα μια στιγμή καθώς προχωρούσα στο μονοπάτι. Νόμιζα-δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε αυτή η διαίσθηση στο μυαλό μου- πως δεν θα ερχόσουν στο ραντεβού μας αλλά τελικά ήρθες εσύ πρώτος κ πριν απ μένα στο βασικό σημείο συνάντησης μας » τον κοιτούσε ευτυχισμένη γεμάτη λατρεία και τρυφερή στοργή.

 « Έχω έρθει γιατί πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα...διένυσα όλη αυτήν την απόσταση για να σου διευκρινίσω ότι τελειώσαμε » ξεκίνησε να της μιλά με θάρρος και χωρίς περιστροφές.

« Τι; Τι τελειώσαμε, ποιο πράγμα; »σάστισε η Ησιόνη και μεμιάς άλλαξε η έκφραση στο πρόσωπο της από ευτυχισμένη σε λυπητερή.

« Εμείς οι δυο σαν ζευγάρι τέλος. Σε χωρίζω δεν θα επιχειρήσω να σε ξανασυναντήσω και ούτε εσύ μην επιχειρήσεις να με ξαναβρείς. Τελειώσαμε,  δεν θέλω να σε βλέπω » της τόνισε σαφέστατα, σοβαρά παραλίγο αυστηρά. Αμφισβήτηση δεν χωρούσε στον λόγο του.

« Μα εσύ...με αγαπούσες, μου έλεγες πως αποτελώ τη δυνατότερη σου αγάπη και το σημείο της ζωτικής πηγής ύπαρξης σου » του μιλούσε με τρεμάμενη φωνή το κορίτσι. Ο Αγαμέμνωνας δεν μπορούσε και δεν άντεχε να ακούει τη φωνή της να τρέμει από στεναχώρια. Έπρεπε να σταματήσει τη συζήτηση εδώ και τώρα και να αποχωρήσει.

« Δεν σε αγαπώ πλέον. Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Μιλούσα με σαφήνεια όταν σου έλεγα ότι επιθυμώ να χωρίσουμε. Φεύγω τώρα. Αντίο » της μίλησε κοφτά και απομακρύνθηκε από δίπλα της. Η Ησιόνη κοίταζε στο κενό με βλέμμα απλανές, χαμένο, σοκαρισμένο και θλιμμένο. Δεν τόλμησε να τον κοιτάξει, όπως έφευγε από κοντά της και χανόταν από το οπτικό πεδίο.

Κατάλαβε πως ήρθε το τέλος της... το τέλος της σχέσης τους και το δικό της κατά επέκταση όταν αντίκρισε το παγερό βλέμμα του. Δεν ήθελε να το φανταστεί στην αρχή, αλλά μόλις άκουσε τα άκαρδα, αιχμηρά λόγια να βγαίνουν από το στόμα του αντιλήφθηκε πως το ένστικτο της σκεφτόταν σωστά. Πήγε να πιαστεί από την κουφάλα του δέντρου για να μην πέσει ή μάλλον για να μην καταρρεύσει, διότι τέτοια ήταν η κατάσταση της. Αναδύθηκε σε κλάματα και σε λίγο έφυγε από το σημείο και πέρασε μπροστά από τον Αγαμέμνων κατά τύχη, ο οποίος τη κοίταξε και διαισθανόταν τη κατάσταση της, όμως δεν την σταμάτησε για να της πει τίποτα. Σίγουρο ήταν ένα πράγμα: οι ζωές τους καθορίστηκαν σημαδιακά και άλλαξαν για πάντα εξαιτίας της αλήθειας που έμαθε ο Αγαμέμνων,  επομένως το τέλος της ένωσης τους κρινόταν αναγκαίο και ανεπιφύλακτο.

ΤΕΛΟΣ

Θα αναρωτιέστε αν είναι αυτό το τέλος. Λοιπόν δεν είναι, απλώς η ιστορία θα επιστρέψει ανανεωμένη και πιο βελτιωμένη στο μέλλον. Το παραπάνω είναι το προσωρινό τέλος. Είπα να το κλείσω έτσι για να έχετε μια αγωνία, περιέργεια και να φανταστείτε εσείς την εξέλιξη της.