Το Σάββατο δεν άργησε να έρθει, κι όπως είχα κανονίσει με τον Ιάσονα, θα γνώριζα την κόρη του, πριν αρχίσω δουλειά στο σπίτι τους.

Με τον Ιάσονα δεν είχα ξαναειδωθεί μετά τον ιδιωτικό χορό που του έκανα, παρ' όλα αυτά όμως στο μαγαζί πήγαινα πλέον βαμμένη έντονα και πάντα με την ξανθιά περούκα μου για να μη με αναγνωρίσει εκείνος - ως Κυριακή - , σε περίπτωση που με έβλεπε. Σίγουρα δεν θα ήθελε νταντά για την κόρη του μία χορεύτρια της νύχτας και ούτε μια ψεύτρα στο μαγαζί του, κι εγώ δεν μπορούσα να διακινδυνεύσω να χάσω ούτε τη μία δουλειά ούτε την άλλη. Έπρεπε να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, το συντομότερο.

Η επέμβαση της μητέρας μου πλησίαζε, στενεύανε τα όρια κι εγώ δεν είχα αλλά περιθώρια. Ο ιατρός της ήδη είχε αρχίσει να μου ζητάει προκαταβολή για να κλείσει ημερομηνία για το χειρουργείο κι εγώ προσπαθούσα να τον καθυστερήσω όσο μπορούσα, μέχρι να συγκεντρώσω το ποσό, αλλά δε γινόταν να το αναβάλλω για πολύ ακόμα. Είχα συνεννοηθεί και με τον Μιχάλη, από σήμερα θα άρχιζα ιδιωτικούς χορούς. Ήμουν πολύ αισιόδοξη και αποφασισμένη πως μέχρι την ημέρα της επέμβασης θα τα είχα βρει τα χρήματα.

Ντύθηκα λιτά με μία φόρμα, δεν βάφτηκα καθόλου, και τα μαλλιά μου τα άφησα κάτω να κρύβουν όσο περισσότερο μπορούσαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Σίγουρα τα μαύρα μακριά μαλλιά μου δε θυμίζουν σε τίποτα τη ξανθιά καρέ περούκα που φοράω στο κλαμπ, και τα μελί χρώμα μάτια μου είναι τόσο συνηθισμένα που σίγουρα δε θα με πρόδιδαν ποτέ!

Ένιωθα ένα έντονο σφίξιμο και μία αγωνία όσο πλησίαζε η ώρα για να ξαναπάω στο σπίτι του, και δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας πλούσιος που είχε μάθει να παίρνει αυτό που θέλει σκορπίζοντας επιταγές και ταπεινόνοντας όσους έπεφταν στην ανάγκη του.

Εμένα όμως γιατί με πείραζε τόσο πολύ; Ίσως επειδή έτσι μου φέρθηκε κι εμένα... Τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή που μου είπαν πως έπρεπε να χορέψω για εκείνον, ακόμη κι αν δεν τον είχα δει ποτέ πριν. Έπρεπε για χάρη του να βάλω στην άκρη τα θέλω και τα πρέπει μου, και να κάνω αυτό που με είχαν προστάξει, κι ας ένιωθα τόσο βρώμικη με αυτήν την πράξη. Μάλλον γι' αυτό ένιωθα έτσι, ήταν η αντιπάθεια για εκείνον αυτή που μου προκαλούσε αυτήν την αντίδραση, να του πηγαίνω κόντρα κάθε φορά που τον έβλεπα και να θέλω να βγαίνω εγώ από πάνω.

Βέβαια, χωρίς αυτόν ίσως να μην είχα ένα τέτοιο ποσό στα χέρια μου, όμως και πάλι, τα συναισθήματά μου για εκείνον δεν πρόκειται να αλλάξουν! Ακόμη κι αν αυτός δίχως να το ξέρει με έχει βοηθήσει πολύ με την κατάσταση της μητέρας μου, για 'μένα θα παραμείνει ο αδίστακτος άντρας που με τα λεφτά του μπορεί να εξαγοράσει τα πάντα.

Με αυτές τις σκέψεις, έφτασα έξω από το σπίτι του, διέσχισα την αυλή, και ήμουν έτοιμη να χτυπήσω το κουδούνι όταν ένα μικρό κοριτσάκι ξεπρόβαλε από το πίσω μέρος του κήπου τρέχοντας προς το μέρος μου, ενώ πίσω της ακολουθούσε ένας τεράστιος σκύλος.

Τρομοκρατημένη στο θέαμα του σκύλου που έτρεχε προς το μέρος μου, ενώ είχε ήδη αρχίσει να γαβγίζει, άρχισα κι εγώ να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτόν. Το μονοπάτι με έβγαλε στην πίσω μεριά του σπιτιού, κι ενώ συνέχιζα να τρέχω, μπορούσα ακόμα να ακούσω τον σκύλο να γαβγίζει πολύ κοντά μου. Όλες οι αισθήσεις μού έλεγαν να τρέξω να σωθώ, όμως που θα μπορούσα να κρυφτώ ώστε να μη με βρει, όταν το γάβγισμά του ακουγόταν ακριβώς πίσω μου; Πρόλαβα να δω την πλάτη του Ιάσονα λίγα μέτρα πιο μπροστά μου, όταν ένιωσα κάτι να ακουμπάει το πόδι μου. Γύρισα για μία στιγμή να δω αν το σκυλί με είχε προλάβει τελικά όταν ξαφνικά ένιωσα το σώμα μου να χτυπάει πάνω σε κάτι δυνατό και ύστερα να πέφτει στο κενό.

Σίγουρα αυτήν την πτώση δεν την περίμενα. Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα να ανασάνω, κι ένιωθα κάτι κρύο να με περιβάλει. Τα ρούχα μου είχαν κολλήσει στο σώμα μου κι ένα περίεργο υγρό έκαψε τον λαιμό μου. Τα πνευμόνια μου γέμισαν με νερό αντί για αέρα κι άρχισα να βήχω από το χλώριο που είχα καταπιεί. Έντρομη, με σπασμωδικές κινήσεις προσπάθησα να αναδυθώ στην κορυφή και να αναζητήσω λίγο αέρα. Σε αυτό πρέπει να με βοήθησε κι ο Ιάσονας, αφού ένιωσα δύο γερά χέρια να με τραβάνε προς τα πάνω.

Μόλις βγήκα στην επιφάνεια και βρήκα την ανάσα μου, κοίταξα γύρω μου, μόνο για να δω δύο μάτια να με κοιτάνε άγρια, έτοιμα για να με κατασπαράξουν. Ήμασταν τόσο κοντά που μπορούσα να διακρίνω και το πιο μικρό σημάδι στο πρόσωπό του, ενώ ταυτόχρονα ένιωθα την ανάσα του να σκάει πάνω στο δικό μου. Με κρατούσε ακόμη από τη μέση, και το άγγιγμά του έμοιαζε τόσο απαλό κάτω από την επιφάνεια του νερού, σα χάδι.

Έπιασα τον εαυτό μου να τον παρατηρεί καλύτερα. Ήταν τόσο ωραίος ακόμα και βρεγμένος. Τα μαύρα μαλλιά του είχαν πέσει στο πλάι του μετώπου του, και τα γκρι μάτια του είχαν μια σπίθα πράσινου χρώματος μέσα τους. Τα γεμάτα φρύδια του είχαν σουφρώσει και τα μάγουλα του πρόδιδαν το σφίξιμο των δοντιών του. Ήταν εμφανές πως η πράξη μου τον είχε εξοργίσει, ακόμη κι αν έγινε καταλάθος.

Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ένα χαριτωμένο γέλιο και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του. Είδα το μικρό κοριτσάκι να με κοιτά χαμογελώντας σκανταλιάρικα ενώ χάιδευε το κεφάλι του σκύλου.

"Εγώ είμαι η Καρολίνα, χάρηκα. Κι αυτός είναι ο Μπετόβεν" είπε παιχνιδιάρικα κι έτρεξε πάλι προς την μπροστινή μεριά του σπιτιού με τον σκύλο να την ακολουθεί.

Έμεινα σαν χάνος να κοιτάω την μικρή που απομακρυνόταν, κι ένα χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στα χείλη μου.

"Είναι απίστευτη" ψιθύρισα περισσότερο στον εαυτό μου χαμογελώντας με όλο αυτό που συνέβη, όμως το χαμόγελό μου κόπηκε αστραπιαία.

"Δεσποινίς Κυριακή , δύο φορές έχετε έρθει σε αυτό το σπίτι, και τις δύο φορές έχετε κάνει από μία ζημιά. Θα σας παρακαλούσα να είστε πιο προσεκτική από εδώ και πέρα, αν θέλετε να τα πάμε καλά, διαφορετικά"

Εννοείται πως δεν τον άφησα να ολοκληρώσει την πρότασή του. Ήξερα πολύ καλά πως θα συνέχιζε και δεν ήθελα ούτε καν να το σκέφτομαι.

"Μην ανησυχείτε, δε θα επαναληφθεί".

Έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική από εδώ και πέρα, και σίγουρα να μείνω μακριά από τον Μπετόβεν.