Όλοι είχαμε πάρει τις θέσεις μας και περιμέναμε να έρθει ο Ιάσονας για να ξεκινήσουμε. Ο πορτιέρης θα μας ειδοποιούσε από τον ασύρματο όταν ο Ιάσονας θα έφτανε. Όλα τα φώτα ήταν σβηστά και ο Νίκος, ο οποίος θα ήταν υπεύθυνος για τα φώτα απόψε, περίμενε τον Ιάσονα για να ρίξει το μεγάλο προβολέα πάνω μου.

Οι σωματοφύλακες βρίσκονταν στις εισόδους και εξόδους του μαγαζιού έτσι ώστε να εμποδίσουν τον Ιάσονα σε περίπτωση που σκεφτόταν να φύγει πριν του μιλήσω. Ο ηχολήπτης μόλις θα έπεφτε ο προβολέας πάνω μου θα άνοιγε το μικρόφωνο που μου είχε δώσει για να πω δύο λόγια, κι ύστερα θα έπαιζε το τραγούδι που είχα επιλέξει. Είχαμε κανονίσει τα πάντα! Το μοναδικό που ελπίζαμε ήταν να μην κάνει μεγάλη φασαρία ο Ιάσονας και να μας άφηνε να ολοκληρώσουμε το σόου.

Κόσμος είχε αρχίσει να έρχεται και δεν μπορούσαμε να τους εμποδίσουμε από το να μπουν στο μαγαζί. Δεν μπορούσα να ζητήσω από τον Λεωνίδα να κλείσει το μαγαζί για χάρη μου, όμως δεν με πείραζε τόσο πολύ αυτο. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως θα βρίσκονταν όλοι παρόντες στην μικρή μου εξομολόγηση.

Μετά από κάτι λεπτά που μου φάνηκαν σαν ατελείωτες ώρες, κάποιος έδωσε το σήμα πως ο Ιάσονας ήρθε. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή μες το στήθος μου και ένιωθα κρύος ιδρώτας να με διαπερνά. Άγχος, πανικός και ντροπή με πλημμύρισαν μονομιάς όμως δεν έπρεπε να χάσω την αυτοκυριαρχία μου. Όλα θα πήγαιναν βάση σχεδίου.

Είχα φορέσει τα ρούχα που φορούσα το πρώτο βράδυ που τον γνώρισα. Ήλπιζα να τα θυμόταν, και να του άρεσαν. Πάντα φορούσα κορσέδες και μια κοντή φούστα, όμως το συγκεκριμένο σύνολο ήταν το αγαπημένο μου πλέον. Τα μαλλιά μου τα είχα αφήσει κάτω, ήταν η πρώτη φορά που άφηνα τα φυσικά μου για το σόου. Ήλπιζα κι αυτά να του άρεσαν.

Ο μεγάλος προβολέας έπεσε πάνω μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Δεν μπορούσα να τον δω και ήταν ανώφελο να προσπαθήσω να τον ψάξω μες το πλήθος αφού ο προβολέας ήδη με είχε τυφλώσει. Φόρεσα το πιο γλυκό μου χαμόγελο και προχώρησα πιο μπροστά, στην κεντρική σκηνή όπου βρισκόμουν.

"Καλησπέρα σε όλους! Ελπίζω να έχετε ένα όμορφο βράδυ. Όπως όλοι γνωρίζετε είμαι η Σάντυ, και τον τελευταίο καιρό λείπω από το πρόγραμμα του μαγαζιού. Ήταν πολύ απρεπές εκ μέρους μου να απομακρυνθώ με αυτόν τον τρόπο από κοντά σας, και γι' αυτό επέστρεψα για μια τελευταία βραδιά. Ήθελα να αποχαιρετίσω όλους εσάς, όμως ειδικά ένα συγκεκριμένο άτομο που ήταν πάντα εκεί ανάμεσα σας δίχως εγώ να το ξέρω... Αυτός που με έμαθε να μη φοβάμαι να δείξω τι έχω μέσα μου, και μου έδωσε θάρρος για να συνεχίσω να χορεύω. Αν δεν ήταν εκείνος, δεν ξέρω που θα ήμουν τώρα, και αν θα είχα αυτά που έχω. Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για 'μενα και συγγνώμη για τον τρόπο μου. Ούτε εγώ είμαι καλή με τα λόγια, όμως υπάρχει κάτι στο οποίο είμαι καλή και μπορώ να εκφράσω δίχως λέξεις. Ελπίζω να απολαύσεις το σόου. Ελπίζω όλοι σας να το απολαύσετε" προσπάθησα να κρατήσω τον τόνο μου σταθερό αν και τα συναισθήματα μέσα μου πάλευαν για το πιο θα επικρατούσε.

Πήρα θέση στην σκηνή και το κομμάτι μου ξεκίνησε. Είχα διαλέξει ένα τραγούδι χαλαρό, άκρως ρομαντικό που σε ταξίδευε σε ερωτικούς προορισμούς. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό με το μαγαζί, όμως κι αυτός ο χορός ήταν διαφορετικός από όλους τους άλλους των σόου.

Έκλεισα τα μάτια και άφησα τη μουσική να με παρασύρει στο δικό της ρυθμό. Φανταζόμουν πως όλο το μαγαζί ήταν άδειο, και πως στο κοινό βρισκόταν μόνο ο Ιάσονας. Χόρευα μόνο για εκείνον για να του δείξω όλα όσα νιώθω και δεν με αφήνει να του πω. Όλα όσα νιώθω και δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις για να τα εκφράσω.

Μόλις τελείωσε το τραγούδι έκανα μια μικρή υπόκλιση και φως ξεχύθηκε στα τραπέζια. Όλοι οι θαμώνες άρχισαν να χειροκροτούν και να σφυρίζουν, μα εγώ έψαχνα να βρω αυτόν τον έναν μέσα σε όλους αυτούς, που έκανε την καρδιά μου να παίζει μουσική και το σώμα μου να χορεύει στο ρυθμό της.

Δύο θυμωμένα μάτια κάπου στο βάθος μπροστά μου με κοίταζαν κι εγώ εστίασα λίγο παραπάνω πάνω του. Ήταν εκείνος! Γύρισε την πλάτη του και άρχισε να κατευθύνεται προς την έξοδο. Έτεινα το χέρι μου μπροστά, λες και θα τον έφτανα για να τον κάνω να σταματήσει, και του φώναξα.

"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου!" οι λέξεις ήχησαν τόσο παράξενα στα αυτιά μου. Ήταν περίεργο να ακούω λόγια που δεν είχαν ξαναειπωθεί ποτέ από το στόμα μου, λόγια που εξέφραζαν τα συναισθήματα μου για εκείνον. "Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Με ακούμπησες στην αίθουσα και ένιωσα ρεύμα με τάση 200 βολτ να με διαπερνάει. Με εκνεύρισες άπειρες φορές και με έφερες στα όρια μου, όμως κατά βάθος ήθελα να τα κάνεις όλα αυτά" συνέχισα στην αρχή νιώθοντας ντροπή, όμως μετά δε σκεφτόμουν τίποτα άλλο πέρα από εκείνον. "Μακάρι να με άφηνες να σου εξηγήσω. Να με άφηνες να σου δείξω τι νιώθω για 'σένα, γιατί ίσως με λέξεις δεν καταλάβεις. Δεν ήθελα να σε κοροϊδέψω... Όμως ούτε ήθελα να με λυπηθείς και να σταθείς δίπλα μου από λύπη" προχώρησα μέχρι τα μισά της απόστασης που μας χώριζε και εκείνος γύρισε επιτέλους να με κοιτάξει. "Δεν ήξερα πως θα μπορούσα να σε πλησιάσω αφού ποτέ δεν είχα κανέναν δίπλα μου να μου δείξει τον τρόπο. Ήταν τόσο δύσκολο και για 'μένα να παραδεχτώ τι νιώθω για 'σένα δίχως να έχω ενοχές, αφού η μητέρα μου ήταν άρρωστη στο νοσοκομείο" η φωνή μου έσπασε στο τέλος της πρότασης μυου όμως έβηξα για να αλλάξω τόνο και πάλι. Δεν ήθελα να με λυπηθεί σε καμία περίπτωση. "Άσε με να σου δείξω τι νιώθω για 'σένα. Άσε με να καταλάβω τι είναι ο έρωτας και τι σημαίνει να παραδίνεσαι ολότελα στον άλλον. Άσε με να χαθώ μαζί σου σε έναν δικό μας κόσμο γεμάτο μόνο με όνειρα και αγάπη" πλέον βρισκόμουν ακριβώς μπροστά του και μας χώριζε ένα βήμα. "Μπορεί να μην ξέρω πολλά από αγάπη, όμως είμαι σίγουρη ότι σ' αγαπάω Ιάσονα και θέλω να προσπαθήσουμε, και όπου μας βγάλει! Συγχώρεσε με για τα λάθη μου και τα ψέματα, πότε δε θα τα έκανα για να σε κοροϊδέψω" είπα τελικά και χαμήλωσα το μικρόφωνο από το στόμα μου.

Ξαφνικά, άρχισαν όλοι στο μαγαζί να φωνάζουν φιλί, φιλί και να ουρλιάζουν. Μας έσπρωχναν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον.

"Θα μπορέσεις να με συγχωρέσεις ποτέ;" ρώτησα ψιθυριστά.

Ήξερα πως με άκουσε ακόμη κι αν δεν είχα χρησιμοποιήσει το μικρόφωνο.