Αφιερωμένο στην user88504173

"Συγγνώμη... Απλά δε σταματούσες να μιλάς και έπρεπε κάπως να σε σταματήσω" είπε ενώ απομακρύνθηκε από κοντά μου.

"Δηλαδή για να σταματήσω να μιλάω το έκανες αυτό;" ρώτησα θυμωμένα.

"Και για αυτό" είπε ενώ έξυσε αμήχανα το κεφάλι του.

"Αλλά; Και γιατί άλλο;" δεν θα ξέφευγε τόσο εύκολα, μου έδωσε ολόκληρο φιλί.

"Συγγνώμη... δεν... δεν έπρεπε να το κάνω αυτο" έσκυψε το κεφάλι του και κοίταξε το έδαφος.

"Γιατί δεν έπρεπε; Δεν το ήθελες;" ξέρω πως γινόμουν κουραστική, όμως ήθελα να μάθω αν κι αυτός νιώθει κάτι για 'μένα.

"Δεν είναι πως δεν το ήθελα" με κοίταξε στα μάτια κι εγώ χάθηκα μες τα δικά του γκρι μάτια. "Το ήθελα, όμως είναι μπερδεμένα τα πράγματα για μένα αυτήν τη στιγμή και δε θέλω να τα περίπλεξω άλλο. Δεν σου αξίζουν πολύπλοκα πράγματα" πήγε να χαϊδέψει το μάγουλό μου όμως δεν τον άφησα.

"Δεν μπορείς να ξέρεις τι μου αξίζει" ανταπάντησα έχοντας πιάσει το χέρι του που πήγε να με ακουμπήσει.

"Κι όμως ξέρω... και θα ήθελα πολύ να ήμουν εγώ αυτός που θα στο δώσει... όμως δεν μπορώ" αποκρίθηκε κι άφησε το χέρι του να πέσει κάτω.

"Οκ, κατανοητό" δε μπορούσα να τον  παρακαλέσω για αγάπη, οπότε του γύρισα την πλάτη για να φύγω.

"Μην το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ" είπε ενώ με έπιασε και με γύρισε πάλι προς το μέρος του. "Πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα πρώτα με 'μενα για να μπορώ να είμαι σωστός και με 'σένα" φαινόταν αρκετά μπερδεμένος, μα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί.

Γιατί με φίλησε; Ποια ήταν η γυναίκα που ήταν πριν μαζί του; Τι πρέπει να ξεκαθαρίσει; Άραγε πρέπει να τον περιμένω, αυτό εννοεί; Μα προς Θεού, δε θέλω να μπω ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Δεν είμαι αντροχωρίστρα!

"Δε χρειάζεται να μου δώσεις εξηγήσεις... Όμως, ούτε ψεύτικες ελπίδες" του ξεκαθάρισα.

"Δε θέλω να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες... Δε θέλω να σε πληγώσω Κυριακή, αλήθεια δεν το θέλω, δεν το αξίζεις" τουλάχιστον ήταν ειλικρινής, άσχετα από το φιλί, ενώ εγώ μέχρι στιγμής τον είχα θάψει μες τα ψέματα.

"Εντάξει, σε ευχαριστώ" παραδόθηκα τελικά και ήμουν έτοιμη να τον αποχαιρετίσω.

"Έλα μια βόλτα μέσα στο σπίτι, ήρθες μέχρι εδώ, δεν είναι ντροπή να φύγεις δίχως να χαιρετήσεις την κυρία Βάσω;" με ρώτησε και συνειδητοποίησα πως είχε δίκιο. Δεν είχα έρθει μόνο για την Καρολίνα, ήθελα να δω και την κυρία Βάσω όμως όταν είδα τον Ιάσονα με την άλλη γυναίκα ξέχασα τα πάντα.

Τελικά δέχτηκα την πρότασή του και θα πήγαινα να χαιρετούσα την κυρία Βάσω, όμως ήλπιζα να μην βρεθώ αντιμέτωπη με την κοπέλα του Ιάσονα γιατί θα ήταν πολύ άβολη η κατάσταση αυτή για 'μένα.

Προχωρήσαμε προς το σπίτι δίχως να μιλήσουμε. Η σιωπή που επικράτησε μέχρι να μπούμε μέσα στο σπίτι, έδειχνε πόσο αμήχανη ήταν η κατάσταση μεταξύ μας.

Για να με φίλησε κάτι θα νιώθει για 'μένα, όμως δεν είναι αρκετά δυνατό. Όμως, αν υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του, για ποιο λόγο να με φιλήσει;

Μπήκαμε μες το σπίτι και μας υποδέχτηκε η κυρία Βάσω. Αμέσως μόλις με είδε ήρθε κοντά μου να φιλήσει και να με επηπλήξει στοργικά που τόσο καιρό δεν ήρθα να την δω. Με ρώτησε για την μαμά μου και για την υγεία της, και μου ανακοίνωσε πως αύριο είχε κανονίσει να έρθει κι εκείνη να μας επισκεφτεί στο νοσοκομείο.

Ενώ της εξιστορούσα τι συνέβη τη μέρα της εγχείρησης, τακούνια ήχησαν στην ξύλινη σκάλα. Τα βήματα ακούγονταν σταθερά και ρυθμικά- σα μουσική που έχει ιδιόρρυθμη μα και μοναδική ξεχωριστή εισαγωγή, μου έβγαζαν μια αύρα σιγουριάς και κυριαρχίας. Τρία κεφάλια γύρισαν προς το μέρος της, κι εκείνη ήδη κοιτούσε προς το δικό μας.

Ήταν τόσο όμορφη! Τα μακριά ξανθά μαλλιά της αγκάλιαζαν τους ώμους και το στήθος της. Το σώμα της λεπτεπίλεπτο, ντυμένη με ένα μπλε ελεκτρίκ κοστούμι που ταίριαζε πολύ στην ανοιχτόχρωμη αποχρώση του δέρματος της. Ήταν ψηλή, και τα τακούνια την έκαναν ακόμη πιο ψηλή, σχεδόν στο ίδιο ύψος με τον Ιάσονα.

"Καλησπέρα!" προσφώνησε και για μια στιγμή σκέφτηκα να κάνω πως δεν την άκουσα, όμως δυστυχώς δεν μπορούσα.

"Γεια σας" είπα γεμάτη ενοχές, μόλις είχα φιλήσει τον άντρα της.

"Εσύ είσαι η Κυριακή;" ρώτησε κι ένα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της. "Η Καρολίνα δε σταματάει ποτέ να μιλάει για 'σένα. Είχα αρχίσει να σε ζηλεύω!" είπε φιλικά εκείνη κι αναρωτιόμουν ποια θα έπρεπε να ζηλεύει ποιαν.

"Με συγχωρείτε, όμως εγώ δε σας γνωρίζω" είπα ντροπαλά κι εκείνη ήρθε προς το μέρος μου.

"Βέβαια, με συγχωρείς, τι αγενής που είμαι! Είμαι η Μαρία, η αδερφή του Ιάσονα και, μαμά της Καρολίνας" στο άκουσμα των λέξεων της, ο χρόνος παγωσε.

Ένιωθα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου και την καρδιά μου να σταματάει να χτυπά. Μόλις έκανα σκηνή ζηλοτυπίας στον Ιάσονα για την αδερφή του; Τι στο καλό συμβαίνει μαζί μου;

"Η αδερφή μου μαζί με τον άντρα της έφτασαν σήμερα από το Λονδίνο. Η Καρολίνα πήγε μαζί με τον μπαμπά της να δει τους παππούδες της, γι' αυτό δεν είναι εδώ" από τις σκέψεις μου με έβγαλε η βραχνή φωνή του, και ήμουν σίγουρη πως μέσα σε αυτήν βρισκόταν ένα κρυμμένο γελάκι.

Θα μπορούσε να μου πει πως η γυναίκα που είδα ήταν η αδερφή του, όμως όχι, με άφησε να συνεχίσω να ζηλεύω και με έφερε και σε δύσκολη θέση. Γύρισα προς το μέρος του και τον κοίταξα αγριεμένα όμως εκείνος απλώς ανασήκωσε τους ώμους του δήθεν ανήξερος.

Όμως, αν αυτή είναι η αδερφή του, τότε γιατί μου είπε ότι είναι μπερδέματα τα πράγματα μετά το φιλί μας; Γιατί μετάνιωσε που με φίλησε; Λες να υπάρχει κι άλλη γυναίκα στη ζωή του; Τι στο καλό, που της βρίσκει κι αυτός;

Έπρεπε να μάθω, ίσως η κυρία Βάσω να ήξερε κάτι πάνω με αυτό το θέμα. Θυμάμαι που κάποια στιγμή μου είχε αναφέρει πως ήταν ερωτευμένος, όμως ποτέ δεν ολοκληρώσαμε εκείνη τη συζήτηση. Μάλλον τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να ξεμπερδέψουμε τα πράγματα μεταξύ μας!

Δεν έμεινα πολύ στο σπίτι του Ιάσονα, άλλωστε έπρεπε να επιστρέψω και στο νοσοκομείο, δεν ήθελα να αφήσω την μαμά μου για πολλή ώρα μόνη της. Πριν φύγω με τον Ιάσονα, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να με πάει στο νοσοκομείο, βρήκα μερικά λεπτά να ρωτήσω την κυρία Βάσω σχετικά με το θέμα που με έκαιγε.

"Ναι κορίτσι μου, μπορείς να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις!" απάντησε αμέσως και δεν ήξερα πως να την ρωτήσω χωρίς να καταλάβει τα δικά μου αισθήματα.

Ίσως βέβαια να μην ήταν και τόσο κακό να ξέρει το τι νιώθω. Η κυρία Βάσω ήταν μια καλή γυναίκα που θα μπορούσε να με συμβουλέψει κατάλληλα σε σχέση με τον Ιάσονα μιας και τον γνωρίζει χρόνια. Θα την ρωτήσω κι όπου μας βγάλει!

"Θυμάσαι, κάποτε μου είχες πει πως ο Ιάσονας ήταν ερωτευμένος. Υπάρχει κάποια γυναίκα στη ζωή του; Την γνωρίζεις; Έχουν σοβαρή σχέση; Γενικά, έχεις γνώση πάνω σε αυτό το θέμα;" οι ερωτήσεις μου την έπιασαν απροετοίμαστη. Τόσες πολλές και λίγος ο χρόνος που είχαμε για να μου τις απαντήσει.

"Κορίτσι μου, δεν έχω γνωρίσει καμία σχέση του Ιάσονα. Πότε δεν έχει φέρει κοπέλα στο σπίτι" συνέχισε εκείνη και η μοναδική ελπίδα που είχα για να μάθω κάτι, έκανε φτερά. "Αν και ένα βράδυ πρέπει να είχε φέρει κάποια, όμως εκείνη δεν έμεινε πολύ. Έχει περάσει καιρός από τότε, όμως όλο εκείνο το διάστημα φερόταν διαφορετικά, θυμάμαι που δεν έτρωγε, δεν είχε το νου του πολλές φορές... έτσι υπέθεσα πως ήταν ερωτευμένος. Βέβαια, ποτέ δεν μου παραδέχτηκε κάτι, όσο κι αν τον πίεσα όμως ξέρεις τι λένε, ο έρωτας δεν κρύβεται! Και μπορώ να καταλάβω πως και τώρα κάτι τριγυρνάει στο μυαλό του, όπως και στο δικό σου. Δεν ξέρεις πόσο το εύχομαι να καταλήξετε μαζί κορίτσι μου!" μου εξομολογήθηκε και με αγκάλιασε τρυφερά.

"Κυρία Βάσω... εγώ..." προσπάθησα να της πω, όμως δεν ήθελα να πω κι άλλα ψέματα. "Νομίζω πως είμαι ερωτευμένη μαζί του, όμως έχω κάνει πολλά λάθη" της είπα εν τέλει.

"Πες του τι νιώθεις, άνοιξε του την καρδιά σου, είμαι σίγουρη πως κι αυτός έχει αισθήματα για 'σένα" με συμβούλεψε, όμως εκείνη δεν ήξερε πως αυτός προσπαθούσε να με κρατήσει μακριά του διότι ήταν μπερδεμένος.

"Κυριακή είσαι έτοιμη, φεύγουμε;" ρώτησε ο Ιάσονας και μας διέκοψε για ακόμη μια φορά από τη συζήτηση που κάναμε γι'αυτόν.

"Έτοιμη!" απάντησα και εκείνο το δευτερόλεπτο το πήρα απόφαση, θα του έλεγα όλη την αλήθεια!