- Λοιπόν εξετάσαμε τα στοιχεία και η απόφαση μας είναι ότι το παιδί θα γυρίσει στην βιολογική μητέρα του και στον σύζυγο της .. Αν όμως ξαναγίνει για ακόμα μια φορά αίτηση για υιοθεσία τότε θα πρέπει το ίδιο το παιδί να καταθέσει και θα πάει σε ίδρυμα .., είπε ο Πρόεδρος

Μόλις άκουσε την απόφαση η Στέλλα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα , αν και στην ουσία ήξερε την απόφαση , ήξερε ότι το παιδί δεν θα γίνει δικό της .. Πάνω από όλα όμως σκεφτόταν το παιδί , πώς θα του το έλεγε ? Πώς θα το έπαιρνε που θα γυρνούσε στους κανονικούς του γονείς ενώ τους φοβάται ; Από την άλλη μεριά η μητέρα του παιδιού , δεν την έλεγες και ευτυχισμένη με το αποτέλεσμα , μιας και ήθελε το καλό του παιδιού της , χίλιες φορές προτιμούσε να το κρατήσει αυτή η κοπέλα παρά να γυρνούσε σε αυτό το σπίτι όπου τώρα ο πατριός του θα ξεσπούσε όλο του το μένος .

Ο Δημήτρης ήξερε ότι έφταναν στο τέλος , αλλά δεν ήξερε τι ήταν αυτό που θα τους χώριζε .. Ήξερε ότι θα έχει σχέση με το παιδί αλλά δεν μπορούσε να ξέρει και ούτε να φανταστεί...Πήρε στην αγκαλιά του την Στέλλα, η οποία ήταν καταβεβλημένη και βγήκαν έξω για να πάρει λίγο αέρα .Τους ακολούθησε και ο δικηγόρος ο οποίος ήταν έτοιμος να παίξει και το τελευταίο του χαρτί .. Μόλις βγήκαν έξω η Στέλλα αν και με μεγάλη προσπάθεια προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα της , είχε βρει την ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του συγγραφέα της ..

- Ηρέμησε Στέλλα μου , πάνω κάτω ξέραμε το αποτέλεσμα ..

- Άλλο είναι να το περιμένεις και άλλο να γίνεται πραγματικότητα ..

- Έχεις δίκιο αλλά θέλω να φανείς δυνατή ..πρέπει να πάμε στο παιδί να του μιλήσουμε, πρέπει να είμαστε δίπλα του ακόμα και ετσι ..

- Δεν μπορώ Δημητρη , δεν μπορώ .., είπε η Στέλλα εν τα δάκρυα της έπεφταν βροχη

- Θα μπορέσεις .. μην το κάνεις για σένα κάνε το για τον Άντονι , να ξέρει ότι θα έχει κάποιον ακόμα και τώρα που γυρνά στον πατριό του ..

- Αχ βρε Δημητρη τι θα έκανα αν δεν είχα και εσένα ?

- Θα είχες την ησυχία σου .., είπε και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο θλιμμένο της πρόσωπο, και ενώ είχε κάπως ηρεμήσει τους πλησίασε ο δικηγόρος για να βάλει και το τελευταίο του λιθαράκι ..

- Πώς είσαι; , την ρώτησε με δήθεν ενδιαφέρον

-Πραγματικα δεν ξέρω τι να κάνω , πώς να το πω στο παιδί, ενώ είχε τόσες μα τόσες ελπίδες να μείνει μαζί μου.

- Στέλλα θα μπορούσα να σου μιλήσω για λίγο;

- Ναι, βεβαια πες μου ..

- Ιδιαιτέρως αν γίνεται ..?Η Στέλλα γύρισε προς τον Δημήτρη , τον κοίταξε στα μάτια για να πάρει την συγκατάθεση του . Εκείνος της έδωσε ένα γλυκό φιλί στα χείλη και της έγνεψε να πάνε να μιλήσουν , αν και στην ουσία δεν ήθελε να την αφήσει ..

- Άντε πήγαινε και θα σε περιμένω εδώ .., είπε και η Στέλλα ακολούθησε τον δικηγόρο πιο πέρα .. Της πρότεινε κάτι σαν λύση ..Της άρεσε σαν ιδέα αλλά δεν ήξερε αν θα αρέσει στον Δημήτρη .. Ήταν δύσκολο να του μιλήσει και να του το προτείνει .. Εκείνη θα προσπαθούσε, θα έκανε τα πάντα για το παιδί , αν και αυτή η λύση θα της έδινε την ευκαιρία να είναι ακόμα πιο κοντά με τον Δημήτρη .. Η Στέλλα έφυγε μακριά από τον δικηγόρο με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη της και πήγε στον συγγραφέα της .. Εκείνος την περίμενε με ανυπομονησία , να φύγουν από εκεί ..

- Πάμε στο παιδί ?, ρώτησε ο Δημήτρης , δεν ρώτησε τι είπαν , άλλωστε ήταν σίγουρος ότι θα το μάθαινε πολύ σύντομα ..

- Ναι πάμε .., είπε και την πήρε στην αγκαλιά του και πήγαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το ίδρυμα..

Κατά την διάρκεια της διαδρομής , δεν μιλούσαν , ο καθένας ήταν χαμένος στις σκέψεις του .. Από την μία η κοπέλα σκεπτόταν την λύση που της έδωσε ο Άντριου , από την άλλη φοβόταν ότι δεν θα δεχτεί ο Δημήτρης , αλλά αγαπούσε το παιδί ίσως να το σκεφτόταν .. Κοίταξε για λίγο τον Δημήτρη , ήξερε ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα ήθελε να συνεχίσει την ζωή της και μαζί της να ήταν ο ΄Αντονι , θα ήταν υπέροχη οικογένεια ..

Από την άλλη ο Δημήτρης , ήταν φοβισμένος , η αγωνία είχα φωλιάσει μέσα του .. Είχε στενοχωρηθεί που δεν πήραν το παιδί , άλλωστε τον αγαπουσε πολύ τον Άντονι , αλλά στην ουσία όλοι περίμεναν να βγει αυτό το αποτέλεσμα.. Τώρα όμως ανησυχεί ότι όχι μόνο θα φύγει μακριά από το παιδί αλλά και μακριά από την γυναίκα που του άλλαξε την ζωή .. Έφτασαν στο ίδρυμα για να μιλήσουν στο παιδί , αλλά μόλις μπήκαν πληροφορήθηκαν ότι το παιδί το είχαν πάρει οι γονείς του ..

Ένιωσε την Στέλλα, ο Δημήτρης δίπλα του να καταρρέει .. Την έπιασε και την στήριξε επάνω του .. Πήγαν στο αυτοκίνητο και άνοιξε την πόρτα και την έβαλε να καθίσει για να ηρεμήσει ..Εκείνος στερεώθηκε στα γόνατα του και κάθισε μπροστά της ..

- Είσαι καλά;;Προσπάθησε σε παρακαλώ να ηρεμήσεις, ενώ η Στέλλα για ακόμα μία φορά άφησε τα δάκρυα της , ξεσπώντας όλη αυτήν την αδικία που συνέβαινε γύρω της..

- Δημητρη δεν προλάβαμε καν να του μιλήσουμε , να του εξηγήσουμε ,τώρα σιγουρα θα έχει θυμώσει μαζί μας ..

- Ίσως αλλά ίσως και όχι Στελλα, ήξερε , βασικά του ειχαμε εξηγήσει ότι η κατάσταση δεν ήταν και τόσο εύκολη ..

- Δεν ξέρω Δημητρη φοβάμαι , τώρα αυτός θα ξεσπάσει πάνω στο παιδί ..

- Αν υπάρχουν ξανά σημάδια επάνω του κάνε δεύτερη αίτηση , καλύτερα το παιδί σε ίδρυμα παρά στα χέρια αυτού του μανιακού .. , τότε εκείνη τον αγκάλιασε , ζητώντας να την στηρίξει .. Αφού αγκαλιάστηκαν , μπήκε καλύτερα μέσα στο αυτοκίνητο...Όταν έφτασαν στο σπίτι η Στέλλα προσπαθούσε να βρει τρόπο να του μιλήσει ...

- Δημητρη θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ..?

- Να μιλήσουμε , είναι κάτι σοβαρό ;Δεν αισθάνεσαι καλά;;, ρώτησε με αγωνία

- Αισθάνομαι σχετικά καλά απλά θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό .., είπε η Στέλλα και η ανησυχία του άρχιζε να γίνεται όλο και μεγαλύτερη ..

- Πες μου , σε ακούω..

- Δημητρη τον αγαπάς τον Άντονι, έτσι;

- Και βέβαια τον αγαπώ , μου θυμίζει έντονα τον εαυτό μου αλλά δεν καταλαβαίνω την ερώτηση σου..

- Όλα με την σειρά τους , εμένα με αγαπάς ?

- Τι ερώτηση είναι αυτή τώρα;

- Απάντησε μου σε παρακαλώ ..

- Και βέβαια σε αγαπώ , αλλά που το πας δεν ξέρω ?

- Να υπάρχει μια λύση για να πάρουμε το παιδί , αλλά φοβάμαι να στην προτείνω ..

- Γιατί φοβάσαι;

- Δεν ξέρω πως θα το πάρεις, πώς θα αντιδράσεις;;

- Πες μου Στέλλα αυτό που θες..

- Ωραία λοιπόν , τι θα έλεγες αν παντρευόμασταν ? Μόλις το άκουσε ο Δημήτρης γούρλωσε τα μάτια και η καρδιά του άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά που φοβόταν ότι θα βγει έξω ..

- Τι λες Στελλα;;

- Πρόσεξε, αν παντρευτούμε θα υπάρχει πιο ισχυρό στήριγμα για το παιδί για να το πάρουμε..

- Όχι Στέλλα δεν γίνεται να παντρευτώ , δεν, δεν ..

- Σε παρακαλώ σκέψου το Δημήτρη , θα είμαστε μαζί και θα μπορέσουμε να πάρουμε πιο εύκολα το παιδί ..

- Και τώρα μαζί είμαστε ..

- Σκέψου το παιδί σε παρακαλώ ..

- Στέλλα όταν ήρθαμε κοντά , στο ξεκαθάρισα ότι φοβάμαι , ήδη για μένα ήταν μεγάλο βήμα που έκανα σχέση , δεν είναι η δέσμευση που με τρομάζει, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω έναν δεύτερο γάμο , χρειάζομαι χρόνο για να κάνω ένα τέτοιο βήμα .. Και όλο αυτό με τον γάμο μόνη σου το σκέφτηκες;

- Δηλαδή δεν θα παντρευόμασταν ποτέ; Γιατί έχει σημασία ποιος το σκέφτηκε;

- Κάποια στιγμή θα το κάναμε , αλλά όποτε ένιωθα ότι μπορώ να κάνω ένα τέτοιο βήμα και να αισθάνομαι μεγαλύτερη ασφάλεια ότι δεν θα σε πληγώσω ..Και ναι Στέλλα έχει σημασία, γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν είναι δική σου ιδέα.. Αυτού του φίλου σου του δικηγόρου δεν είναι;;

- Ναι αν θες να μάθεις του Άντριου ιδέα ήταν και δηλαδή για να καταλάβω δεν θες να παντρευτούμε;;

- Ε ποιανού άλλου, αυτός ο άνθρωπος είναι λες και το κάνει επίτηδες και ναι Στέλλα δεν θέλω να παντρευτούμε, σε αγαπάω , αλλά ο πρώτος μου γάμος τελειωσε πολύ άδοξα και δεν είμαι ακόμα σε θέση να κάνω ένα ακόμα γάμο που δεν ξέρω τι κατάληξη θα έχει..

- Δηλαδή μια ζωή, Δημητρη, θα ζεις μέσα στον φόβο ;

- Όχι ,αλλά τώρα εκεί ζω και δεν είμαι έτοιμος ακόμα να βγω ..

- Ξέρεις κάτι Δημητρη καλύτερα που ο θεός στο πήρε το παιδί , εσύ δεν μπορείς να αγαπήσεις και βοηθήσεις κανέναν..

Μόλις το άκουσε ο Δημήτρης ένιωσε την καρδιά του να χάνει έναν χτύπο .. Αυτό που του είπε , τον πλήγωσε βαθιά , τον χτύπησε εκεί που πονάει περισσότερο .. Εκείνος χωρίς καν να της πει τίποτα , την κοίταξε βαθιά στα μάτια με πόνο , σηκώθηκε , άνοιξε την πόρτα και έφυγε .. Μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε μακριά .. Η Στέλλα μετάνιωσε που του είπε κάτι τέτοιο, όμως ήταν ήδη αργά , το γυαλί είχε ήδη ραγισει και δεν ηξερε αν μπορούσε να ξανακολλησει .. Θα έπρεπε να δεχτεί την άλλη λύση που της έδωσε ο Αντριου , να παντρευτούν οι δύο τους σε ένα λευκό γάμο για να μπορέσει να πάρουν το παιδί .. Θα έκανε τα πάντα για να πάρει το παιδί , ακόμα και να παντρευτεί έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε ..

Καθώς ο Δημήτρης οδηγούσε σκέφτηκε κάτι , κάτι που θα έκανε ευτυχισμένη και την κοπέλα αλλά και το παιδί , αλλά κανείς από τους δυο δεν θα το ήξερε .. Μόνος αυτός και ο χειρότερος τους εχθρός..

Έστριψε και ξαναγύρισε πίσω και πήγε στο σπίτι τους , να μιλήσει με αυτόν τον άνθρωπο που δεν πρέπει να λέγεται έτσι κανονικά .. Όταν έφτασε ήταν σκοτάδι έξω και έτσι δεν θα τον επέλεξε κανένα ματι .. Χτύπησε την πόρτα και μπροστά του εμφανίστηκε ο ίδιος ο άντρας που είχε βαρέσει , ο ίδιος άντρας που είχε βαρέσει τον Άντονι ..

- βγες προς τα έξω , θέλω να σου κάνω μια προσφορά ..

- Προσφορά ;

- Ναι .., είπε και απομακρύνθηκε ο Δημήτρης και τον ακολούθησε ο πατριός του μικρού ..

- Ακούω λοιπόν...

- 500.000 δολάρια και παίρνεις το παιδί και το πηγαίνεις στην Στέλλα ..

- Λες να δώσω το παιδί σε αυτήν την δασκάλα;;

- Ναι μην μου πεις ότι ξαφνικά το αγαπησες; θα μείνει με την Στέλλα και θα μεγαλώσει μαζί της με ασφάλεια και αγάπη..

- 500 είπες;;

- Ναι ,ούτε σεντς παραπάνω δέχεσαι ή όχι;;

- Εντάξει είμαστε σύμφωνοι, είπε και πήγε να δώσει το χέρι του , αλλά ο Δημήτρης δεν το ακούμπησε καν του έδωσε μόνο μία επιταγή την οποία θα πήγαινε να εξαργύρωνε την επόμενη ημέρα και αμεσως έφυγε μακριά από αυτόν τον αχρείο ..

Ήξερε ο Δημήτρης ότι αυτό δεν ήταν και η πιο σωστή λύση , αλλά για κάποιο διάστημα τουλάχιστον το παιδί θα ήταν ασφαλες και χαρούμενο .. Μπορεί να τον πλήγωσε.. η Στέλλα αλλά ακόμα την αγαπούσε όπως αγαπούσε και το παιδί Σταμάτησε λίγο πιο πέρα από το σπίτι της Στέλλας και όντως λιγο αργότερα ήρθε ο πατριός με την δικαιολογία ότι το παιδί θα μεγαλώσει καλύτερα μαζί της και ότι απλά η μητέρα το ήθελε πίσω το παιδί , αλλά σήμερα που το σκέφτηκαν καλύτερα και είδαν ότι το παιδί δεν είναι χαρούμενο , αποφάσισαν να το δώσουν σε εκείνη .. Ο μικρός ήταν χαρούμενος που θα ήταν μαζί με την Στέλλα και το ίδιο και εκείνη , δεν ήθελε να σκεφτεί τι θα γίνει στο μέλλον αλλά τι θα γίνει στο παρόν και αυτό που δεν θα γίνει , θα είναι ο γάμος με τον Άντριου , αυτό θα το τρενάρει..

Μετά από δυο εβδομάδες ...

Η Στέλλα ήταν τόσο ευτυχισμένη με το παιδί , το πρόσεχε σαν τα μάτια της , το μόνο που ήθελε ήταν να του δώσει την αγάπη που του στέρησε η πραγματική του οικογένεια.. Πίστευε ακράδαντα ότι το παιδί έπρεπε να είναι μαζι της γιατί μόνο έτσι ήταν ασφαλής , αλλά και ο μικρός του άρεσε μαζί την Στέλλα ένιωθε ασφαλής αν και του έλειπε ο Δημήτρης , όπως έλειπε και στην κοπέλα , αν και δεν ήθελε να το παραδεχτεί .. Ο Άντριου πάντα εκεί κοντά της, τον συμπαθεί αλλά δεν μπορεί να τον δει τίποτα παραπάνω από φίλο της ..

Ο Δημήτρης αν και πληγωμένος από όλη αυτή την κατάσταση , δεν πέφτει ξανά σε κατάθλιψη .. Παρακολουθεί από μακριά την ζωή της Στέλλας και του παιδιού και είναι χαρούμενος που καταφέρε να κάνει κάτι καλό .. Το μόνο που δεν του άρεσε ήταν οι συχνές επισκέψεις του Άντριου , αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να πάψουν να γίνονται ..

Καθώς καθόταν στο σπίτι του και συνέχιζε να γράφει το νέο του βιβλίο, το οποίο πια είχε γίνει προτεραιότητα στην ζωή του , χτύπησε η πόρτα .. Σηκώθηκε , είδε από μια μικρή τρύπα ποιος είναι αλλά δεν έβλεπε τίποτα .. Δεν έδωσε σημασία , πήγε ξανακάθισε , αλλά η πόρτα ξαναχτύπησε .. Εκείνος σηκώθηκε αγανακτισμένος από την επιμονή αυτού που βρίσκεται απέξω .. Άνοιξε και μόλις τον αντίκρισε έμεινε στήλη του άλατος..

- Εσύ εδώ ? , είπε από την ξαφνική παρουσία αυτού του άνθρωπου...

Κορίτσια εδώ θα σας λυθούν όλες οι απορίες ... Περιμένω σχόλια σας!! Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε μία πίστη φαν της ιστορίας skalmarika73