Το επόμενο πρωί, η Χαρά προσπάθησε να κοιμηθεί αν και οι σκέψεις της γυρνούσαν συνέχεια γύρω από τον όμορφο γιατρό που της έχει πάρει το μυαλό. Το κουδούνι ομως την ξύπνησε για τα καλα, και αφού φόρεσε την ρόμπα της πήγε να ανοίξει. Αναρωτήθηκε ποιος μπορεί να ήταν τέτοια ώρα, αφού δεν την είχαν συνηθίσει σε τόσο πρωινές επισκέψεις. Έτσι κοίταξε από το ματάκι της πόρτας και το θέαμα που αντικρυσε την άφησε άφωνη.

Αφου έστρωσε λιγάκι τα μαλλιά της, όσο αυτό ήταν δυνατό, άνοιξε την πόρτα.

-Νίκο καλημέρα, είπε χαμογελαστή

-Καλημέρα Χαρά συγγνώμη που σε ενοχλώ τέτοια ώρα, είπε ευγενικά

-Μην το συζητάς με ήθελες κάτι; τον ρώτησε ενώ ακόμα αναρωτιόταν για ποιο λόγο είχε πάει τόσο πρωί στο σπίτι της.

-Να σκεφτόμουν χθες ότι έφυγα αρκετά απότομα από το σπίτι σου και ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη, είπε ενώ μικρό χαμόγελο πάλευε να εμφανιστεί στο πρόσωπο του.

Η Χαρα ξαφνιάστηκε από αυτό που της είπε ο Νίκος. Δεν πίστευε ποτέ ότι θα έκανε μια τέτοια κίνηση, άλλωστε ήταν μεγάλο βήμα για εκείνον.

-Δεν έγινε κάτι για να ζητάς συγγνώμη, μην ανησυχείς, του είπε θέλοντας να τον καθισυχασει.

-Σε ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση, είσαι πολύ καλός και ευγενικός άνθρωπος Χαρά, είπε και την είχε πλησιάσει αρκετα, με αποτέλεσμα να νιώσει την ζέστη του ανάσα.

Η Χαρα είχε μείνει ακίνητη, δεν είχε καμία δυναμη να κινηθεί, έστω και ένα βήμα και θα έπεφτε κάτω. Γιατί την είχε πλησιάσει τόσο πολύ;

-Ε-ευχαριστώ, είπε τραυλιζοντας

-Την αλήθεια λέω μόνο και ξέρεις και κάτι άλλο Χαρά, εισαι και πολύ όμορφη γυναίκα, της είπε με μια βαθιά αισθησιακή φωνή ενώ το με τα ακροδακτυλα του χαϊδευε το μάγουλο της.

Η Χαρα ένιωθε να λιώνει, αυτη η φωνή, αυτό το άγγιγμα, αυτή η ζέστη ανάσα που έπεφτε επάνω της σαν πύρινη λάβα, την έκαναν τόσο ευάλωτη..

-Ν_νικο, πήγε να πει αλλά ο Νίκος έβαλε το δάκτυλο του στο στόμα της για να σωπασει.

Εκείνος πλησίασε και άλλο και τα χείλη του άγγιξαν τα δικά της. Τόσο απαλά, τόσο ζεστά! Στην αρχή έμεινε μαρμαρωμενη, δεν ήξερε τι να κάνει, αλλά εκείνος δεν της άφηνε περιθώρια να διστάσει. Έτσι παρασύρθηκε από το φιλί του και άρχισε να συμμετέχει ενεργά σε αυτό. Έβαλε τα χέρια της μέσα στα απαλα μαλλιά του και εκείνος πέρασε τα χέρια του στην μέση της φέρνοντας την ακόμα πιο κοντά του, με αποτέλεσμα τα σώματα τους να ενωθούν. Της δάγκωσε ελαφρά το ένα χείλος της και εκείνη  άνοιξε το στόμα της για να βαθύνουν το δικό τους. Το φιλί τους έγινε ακόμα πιο βαθύ και ερωτικό, οι γλώσσες τους έπαιζαν έναν ανελέητο και παθιασμένο χορό. Πρώτη φορά στην ζωή της η Χαρά ένιωθε τόσο δυνατά συναισθήματα, δεν ήξερε πως να τα διαχειριστεί.

Είχε έρθει η ώρα όμως  να του πει και εκείνη  τι νιώθει, ακόμα και αν αυτό φοβιζε τον Νίκο, ώσπου..

Ντρινννν, Ντρινννν...

Χτυπούσε δυνατα το ξυπνητήρι, κάνοντας την Χαρά να ξυπνήσει απότομα από το όνειρο της. Κοίταξε γύρω της και αμέσως προσγειώθηκε στην πραγματικότητα. Η αλήθεια ήταν ότι το όνειρο ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Έτσι λοιπόν σηκώθηκε και ξεκίνησε για την καθημερινή της ρουτίνα.

Από την άλλη ο Νίκος σηκώθηκε με τα χίλια ζόρια αφού δεν κοιμήθηκε καλά, έκανε ένα μπάνιο μήπως και ξυπνούσε και ετοιμαστηκε για το ιατρείο. Φοβόταν για το τι θα αντιμετώπιζε, αν η γραμματέας και ο προηγούμενος γιατρός ήταν όπως ήταν, πως θα ήταν άραγε οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού αναρωτήθηκε.;

Όταν έφτασε τελικά στο ιατρείο του, ήταν κλειδωμένο, που σημαίνει ότι η Ρανια δεν είχε έρθει ακόμα. Το παράξενο ήταν να έρθει νωρίς, κάθε θαύμα κάθε τρεις ημέρες. Αφού άνοιξε το ιατρείο, τακτοποιήστε κάτι τελευταίες λεπτομέρειες και περίμενε την γραμματέα του να έρθει. Περνάει μισή ώρα, περνάει μια ώρα τίποτα και το χειρότερο ήταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα άνοιγε και επίσημα το ιατρείο και αυτή ήταν εξαφανισμένη. Μα καλά καμία συνεπεια; Καθώς αναλογιζοταν αυτά, μπαίνει μέσα η Ρανια με τα ακουστικά στα αυτιά, χαμένη στον κόσμο της.

-Ρανια, Ρανια είπα, της φώναζε ο Νίκος αλλά στου κουφού την πορτα πάρε την πόρτα και φύγε.

-Ρανια, βγάλε τα ακουστικά, είπε ξανά ο Νίκος, αλλά εκείνη απλά σαν να μην τον έβλεπε κουνιόταν ολόκληρη ενώ έβγαζε το πανωφόρι της.

Τότε μην αντέχοντας άλλο ο Νίκος πήγε κοντά της και της έβγαλε τα ακουστικά. Εκείνη  τρόμαξε αλλά τον αγριοκοίταξε..

-Πάτε καλά μωρέ; με κοψοχολιασατε, του είπε και με θράσος..

-Τόση ώρα σου φώναζα αλλά χαμπάρι και έρχομαι και επιπλέον δεν σου είπα να είσαι μια ώρα νωρίτερα εδώ να δούμε τα ιστορικά των ασθενών και να τα καταχωρισουμε στον υπολογιστή; ρώτησε ο Νίκος μέσα στα νεύρα ενώ καθόταν από πάνω της λες και θα την κατασπαραζε.

-Ε καλά πως κάνετε και εσείς έτσι; Με πήρε λίγο ο ύπνος, σιγά τα αυγά!, είπε χαλαρά..

-Δεν θα τα πάμε καλά εμεις οι δύο, καθόλου καλά, είπε ο Νίκος ενώ ένιωθε τα μηλιγγια του να τον χτυπούν δυνατά

-Ωχου γιατρέ χαλαρώστε, εδώ εμείς στον χωριό το πάμε χαλαρά, είπε ενώ τον κοιτούσε με θράσος..

-Δεν θα συνεχίσω άλλο γιατί θα εκνευριστω και άλλο. Μόλις έρθουν οι ασθενείς, να με ειδοποιήσεις. Επιπλεον όταν θα χτυπάει το τηλέφωνο για κάποιο περιστατικό θα κρατάς τα πλήρης στοιχεία, όνομα, συμπτώματα, τηλέφωνο και διεύθυνση, έγινα κατανοητός; ρώτησε με μια ελπίδα..

-Και βέβαια καμια χαζή είμαι, είπε και τότε ο Νίκος κοίταξε προς τα πάνω ψς  ένδειξη αγανάκτησης για αυτά που άκουγε και σηκώθηκε να πάει μέσα στο γραφείο του γιατί λίγο ακόμα να καθόταν  εκεί μαζί της θα τρελαινοταν.

Μετά από ώρες...

Έχετε δει κάτι καρτούν με τα μαλλιά προς τα πάνω και τα μάτια γουρλωμένα; Ε έτσι ακριβώς ήταν και ο Νίκος, δεν μπορουσε να πιστέψει τι είχε ακούσει όλες αυτές τις ωρες από όλους αυτούς που ήρθαν στο ιατρείο του. Οι περιπτώσεις ήταν μια και μια, δεν ήξερε από που να αρχίσει και που να τελειώσει.

Ο ένας είχε έρθει γιατι η γυναικα του δεν πήγαινε μαζί του εδώ και κάτι μήνες και ήθελε από τον Νίκο να του δώσει τα φώτα του πως να την πείσει να πάει μαζί του. Τι ήταν σεξολογος; Όταν βέβαια είδε την γυναίκα του σε φωτογραφία στο κινητό και είδε και αυτόν κατάλαβε αμέσως τον λόγο που δεν είχαν ερωτικές σχέσεις. Ο κυριουλης ήταν τουλάχιστον 60 σαν το ανάποδο γαμωτο αλλά με λεφτά και η γυναικα του τουλάχιστον 30 χρόνια μικρότερη του. Αυτό θα πει γάμος από έρωτα.

Μια άλλη κυρία ήρθε απλά να τον επισκεφτεί και να δει τον νέο γιατρό που είχε έρθει στο χωριό ενω ένας άλλος κύριος πήγε και του ζητούσε να του γράψει ότι έχει κάτι έτσι ώστε να μην τον πρήζει η γυναίκα του να κάνει δουλειές. Αυτό δεν ήταν χωριό, αλλά τρελάδικο, σκέφτηκε ο Νίκος και αφού έδιωξε και την Ρανια από το ιατρείο χρειάστηκε λίγο χρόνο να συνέλθει από όλο αυτό το σοκ που είχε περάσει, ώσπου ένα τηλεφώνημα τον έκανε να βγει από την χαλάρωση που είχε περάσει για λίγα λεπτά.

-Παρακαλώ; ρώτησε εξουθενωμενος από όλο αυτό που είχε περασει.

-Γιατρέ εσείς είστε; Εδω σας ομιλεί ο πρόεδρος του χωριού, είπε και ήταν σαν τον έβλεπε μπροστά του να κορδωνεται ολόκληρος σαν το παγώνι.

-Ο γιατρός είμαι πρόεδρε και ότι έφευγα, με θέλατε κάτι; ρώτησε ενώ ανυπομονούσε να φύγει. Το μόνο που ήθελε ήταν να τελειώνει με το τηλεφώνημα και να πάει σπίτι του.

-Αύριο γιατρέ στο καφέ μπαρ του χωριού, θα διοργανώσουμε μια μικρή γιορτή προς τιμήν σας για να σας καλωσορησουμε στο χωριό μας, είπε και τότε σκέφτηκε όλους αυτούς που είδε εδώ ως ασθενείς να ειναι εκει και να τον τρελαίνουν στις ερωτήσεις.

Δεν άντεχε που δεν άντεχε την πολυκοσμία, ήρθαν και αυτοί εδώ οι κάτοικοι του χωριού να κάνουν ακόμα πιο έντονο το αίσθημα της απομόνωσης.

-Σας ευχαριστώ πολύ πρόεδρε, δεν ήταν ανάγκη, είπε. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να το αποφύγει, ειδικά από την στιγμή που γινόταν για εκείνον

-Μα τι λέτε; Λοιπόν αύριο στις εννιά στο καφέ μπαρ του χωριού, καληνύχτα σας, είπε  ο πρόεδρος και χωρις καν να προλάβει να απαντήσει, του το έκλεισε.

Ωχχ Παναγια μου, σκέφτηκε ο Νίκος τι τον περίμενε άραγε την επόμενη μέρα;;

Συγγνωμη που καθυστέρησα κορίτσια μου το κεφάλαιο αλλά οι υποχρεώσεις με άφησαν λίγο πίσω!
Spoiler: Μία κολλιτσιδα, ένας χορός και ένα μήνυμα από το παρελθόν.