Μόλις η Χαρά άκουσε ότι η γυναίκα που ζήλεψε ανεπανόρθωτα την προηγούμενη μέρα , ήταν η αδερφή του Νίκου, την έκανε να  σοκαριστεί στο έπακρο. Πω πω ξεφτίλα, ρεζίλι έγινε με την απότομη συμπεριφορά της.

-Είμαι η αδερφή του Δημήτρη, συνήθως δεν είμαι αγενής απλά ο Νίκος με τράβηξε άρον άρον χθες και δεν πρόλαβα να συστηθώ, είπε μέσα στην ευγένεια

-Μην το συζητάτε, δεν έγινε κάτι, είπε η Χαρά εντελώς αμηχανη

-Καλε μην μου μιλάς στον πληθυντικό, κοντά στην ίδια ηλικία πρέπει να είμαστε, είπε η Δήμητρα έχοντας ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο της

-Ναι ναι έχεις δίκιο, θα ήθελες κάτι να σου προσφέρω; ένα χυμό ίσως; κάτι να φας;, είπε η Χαρά προσπαθώντας να ειναι πιο άνετη και σίγουρα πιο ευγενική

-Όχι σε ευχαριστώ πολύ, έφαγα πρωινό με τον αδερφό μου πριν φύγει για το ιατρείο, αλλά θα ήθελα κάτι, αν δεν σου ειναι βέβαια κόπος, απάντησε η Δήμητρα.

Είχε ένα πρώτο πλάνο στο μυαλό της, θα γνώριζε η ίδια καλύτερα την Χαρά και σιγά σιγά θα την καθοδηγουσε και εκείνη αλλά και τον μπουνταλα τον αδερφό της στο να τα φτιάξουν.

-Πες μου αν μπορώ να βοηθήσω, ειπε η Χαρά περίεργη για το τι θα της ζητήσει

-Να επειδή ο αδερφός μου δεν έχει χρόνο να μου δείξει το χωριό, αν θα μπορούσες να με ξεναγήσεις εσύ, αν βέβαια μπορείς και δεν έχεις δουλειά, είπε με τέτοιο τρόπο που δύσκολα μπορούσες να της φέρεις αντίρρηση.

Το βλέμμα της, το ύφος της, ο τρόπος που μιλούσε, κάτι ήταν που σε έκανε να νιώθεις άσχημα αν της έφερνες αντίρρηση. Αυτό ήταν πάντα και το μεγάλο της ατού στην δουλειά της, δεν ήταν τυχαίο ότι η γκαλερί της έκανε τις μεγαλύτερες αλλά και τις καλύτερες εκθέσεις στον Λονδίνο.

-Εε ναι βέβαια, απλά δώσε μου δέκα λεπτά να κάνω κάτι τελευταιες δουλειες και θα αφήσω την Κυριακή στο πόδι μου, είπε η Χαρά κάπως ξαφνιασμενη μεν αλλά χαρούμενη δε για την πρόταση της Δήμητρας.

Ήταν μια καλή ευκαιρία να έρθει κοντά με την αγαπημένη αδερφή του Νίκου και που ξέρεις μπορεί και να μάθαινε πράγματα για εκείνον ώστε να τον πλησιάσει.

-Με την ησυχία σου πάω να αλλάξω, να πάρω και την τσάντα μου και κατεβαίνω, είπε και αφού την χαιρέτησε έφυγε

Ήταν μια καλή ευκαιρία και για τις δύο να γνωριστούν, η καθεμία για το δικό της σκοπο και που ξέρετε ίσως και να γινόντουσαν φίλες.

Μετά από λίγο..

Η Χαρα αφού τακτοποίηση κάτι τελευταίες εκρεμμοτητες και έδωσε και κάποιες οδηγίες στην υπάλληλο της, φρεσκαριστηκε και περίμενε την Δήμητρα. Ηθελε να της κάνει καλή εντύπωση και αυτό θα ήταν εύκολο αν απλά ήταν ο εαυτός της.

-Λοιπόν πάμε; ρώτησε η Δήμητρα που μπήκε σχεδόν σαν σιφουνας στο μαγαζί, τρομαζοντας την Χαρά.

-Ναι βέβαια έτοιμη για περπάτημα; την ρώτησε

-Πάντα, είπε χαρίζοντας της ένα χαμόγελο και έφυγαν για ξενάγηση στο χωριό.

Η Χαρα την πήγε παντού, κυριολεκτικά παντού. Σε όλα τα σοκάκια του χωριού, στο μικρό γεφυράκι που υπήρχε σχεδόν στην άλλη άκρη του χωριού, στο ποταμακι, όπου χαλάρωσαν για λίγο τσαλαβουτωντας τα πόδια τους και γελωντας σαν μικρά παιδιά. Έπειτα πήγαν στην πλατεία του χωριού όπου υπήρχαν μικρά καφενεδακια και κανα δύο ταβερνάκια.

Κάποια στιγμή πέρασαν και εξω από το ιατρείο του Νίκου. Η Δήμητρα πρότεινε να ανέβουν επάνω αλλα η Χαρα αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι θα δουλευει και να μην τον ενοχλήσουν. Η Δήμητρα κατάλαβε την διαστακτικοτητα της και έτσι δεν την πίεσε και συνέχισαν την βόλτα τους. Ωστόσο καμία δεν είχε καταλάβει ότι από το παράθυρό τις παρατηρούσε ο Νίκος, ο οποίος έτυχε να χαλαρώσει εκείνη την ώρα. Του έκανε τρομερή εντύπωση ότι αυτές οι δύο ήταν μαζί! Δεν ήξερε τι ήθελε να πετύχει η αδερφή του με αυτό που έκανε αλλά ηταν σίγουρος ότι σύντομα θα μάθαινε.

Αυτό που έκανε εντύπωση στην Δήμητρα, ήταν ότι όλοι στον δρόμο χαιρετουσαν την Χαρά και εκείνη τους χαιρετούσε με τόση ευγένεια και χαμόγελο και μάλιστα όπου χρειαζόταν βοηθούσε τους συγχωριανους της, φαινόταν γενικά ένας άνθρωπος προσχαρος και αγαπητός.

Κάποια στιγμή αποφάσισαν να πάρουν από ένα παγωτό μιας και είχε υπέροχο καιρό και να καθίσουν σε ένα μικρό ύψωμα όπου υπήρχε μια υπέροχη θέα.

-Σε ευχαριστώ πολύ για την βόλτα και την ξενάγηση, της είπε η Δήμητρα

-Σιγά δεν έκανα και τίποτα,  ελπίζω να την απολαυσες και να μην σε κούρασα, της είπε ενώ χάζευε την θέα.

-Καθόλου, περάσαμε πολύ όμορφα, πάντως μου έκανε κάτι εντύπωση, είπε η Δήμητρα, γιατί ήθελε να μάθει κάποια πράγματα για εκείνην.

-Τι σου έκανε εντύπωση; ρώτησε με απορία

-Όλοι στον χωριό σε χαιροτουσαν με τοση χαρά και όπου μπορούσες βοηθούσες, πρέπει να σε αγαπάνε πολύ σε αυτό το χωριό, είπε χωρίς ίχνος κακίας ή ζηλειας.

-Δεν έχω λόγο να είμαι απότομη ή κακιά με τους άλλους, γενικά είμαι θετικός άνθρωπος και όπου μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω, είπε με ένα ίχνος γλυκητητας.

-Και με τον αδερφό μου; ρώτησε μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό

-Τι με τον αδερφό σου; είπε κάπως αγχωμένα, μιας και δεν ήξερε τι να πει και τι ήξερε γενικά η Δήμητρα .

-Κοίτα Χαρά δεν θέλω να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλο μου. Κατάλαβα χθες από το βλέμμα σου ότι κάτι έχει συμβεί με τον αδερφό μου και εκείνος απλά μου το επιβεβαίωσε, είπε τόσο απλά λες και δεν είχε συμβεί τίποτα.

-Τι ακριβώς σου είπε Δήμητρα για εκείνη την νύχτα; είπε και η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά που σίγουρα θα πάθαινε καρδιακό από στιγμή σε στιγμή

-Τα πάντα οπως και ότι αισθάνεται τύψεις για αυτό που σου έκανε, καλά μεγάλος βλακας, απορώ σε ποιον έμοιασε, είπε με μια αγανάκτηση η Δήμητρα και η Χαρά είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα.

-Βλακας;; είπε με απορία η Χαρά

-Ναι βλακας. Κοίτα Χαρά από το λίγο που σε είδα και σήμερα που σε γνώρισα κατάλαβα ότι νοιάζεσαι για τον αδερφό μου. Έχει περάσει έναν δύσκολο χωρισμό, δύσκολο για εκείνον, χαρά για όλους τους υπόλοιπους, μιας και αυτήν δεν ήταν γυναίκα αλλά τσουχτρα. Φοβάται να ανοιχθεί, χρειάζεται σπρώξιμο και σε αυτό θα βοηθήσω και εγώ, είπε με αποφασιστηκοτητα

-Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; ρώτησε η Χαρά προσπαθώντας να την αποκοδικοποιησει

-Γιατί νοιάζομαι τον αδερφό μου και θέλω να τον δω ευτυχισμένο και κάτι μου λέει ότι μπορείς να τον κάνεις, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται προσπάθεια και από εμένα και από εσένα, μήπως και ξυπνήσει, είπε ενώ δούλευε στο μυαλό της το σχέδιο της.

-Και πως θα γίνει αυτό; ρωτήσε η Χαρά μιας και έβλεπε ότι ο Νίκος ειναι πολυ κλειστός χαρακτήρας.

-Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά θα χρειαστώ την βοήθεια σου. Πριν όμως σου πω, απαντησε μου σε κάτι σημαντικο, τον θέλεις τον αδερφό μου; την ρώτησε κοιτώντας την κατευθείαν μέσα στα μάτια

-Σαν τρελή, είπε και μισό χαμογελασε

-Τέλεια, άκου με προσεκτικά...

Συνεχίζεται....

Κορίτσια μου νέο κεφάλαιο, ελπίζω να μην το άργησα πολύ..