Ο Νίκος κοιτούσε με απόγνωση τον χώρο γύρω του και δεν ήξερε από που να ξεκινήσει πρώτα. Είναι δυνατόν να δουλεύει άνθρωπος και δη γιατρός σε ένα τέτοιο αχουρι; Εντάξει δεν περίμενε να δει κάνα πρωτοκλασάτο ιατρείο αλλά τα στοιχειώδη πραγματα θα έπρεπε να υπάρχουν..

Εν τω μεταξυ η γραμματέας, ας την κάνει ο Θεός γραμματέα δεν έχει πάρει χαμπάρι, καθεται εκεί και χαζεύει στο κινητό της αμέριμνη. Καλά τι σόι άνθρωποι ειναι αυτοί εδώ, αναρωτήθηκε ο Νίκος. Αφού ξεροβηξε δύο φορές μήπως και το αντιληφθεί η γραμματέας, ένιωσε να νευριάζει από την απάθεια της.

-Συγγνώμη που ενοχλώ από αυτήν την σπουδαια δουλειά, αλλά έχουμε δουλειά, είπε ενώ ένιωθε ότι τα νεύρα του θα αυξάνονταν και άλλο.

Τότε με μια απάθεια μαζί με βαρεμάρα γύρισε προς το μέρος του και έδειχνε ενοχλημένη που την ενοχλούσε.

-Τι θέλετε πάλι κύριος; ρώτησε με θρασος

-Αυτός ο κύριος που λες είναι ο καινούριος γιατρός του χωριού εσύ πως λέγεσαι και ποια είναι ακριβώς η δουλειά σου εκτός από το να χαζεύεις  στο κινητό σου; της είπε ειρωνικά..

-Εγω είμαι η Ρανια και με έχει προσλάβει ο δήμος ως γραμματέα, έχεις κάποιο problem; τον ρώτησε με υφακι. Εκείνη την ώρα ο Νίκος σκέφτηκε ότι η κατάσταση γινόταν ακόμα χειρότερη, και από την στιγμή που την έχει προσλάβει ο δήμος δεν θα μπορούσε να την διώξει.

-Λοιπόν Ρανια για να τα έχουμε καλά, δεν ξέρω τι έκανες με τον άλλο γιατρό αλλά με εμένα θα δουλέψεις κανονικά, έγινα κατανοητός; ρώτησε μήπως και συννενοουνταν σήμερα.

-Σαν πολύ φορά δεν πήρες γιατρουδακο; ρώτησε γεμάτη ειρωνεία. Α δεν θα τα πήγαιναν καθόλου καλά, σε ποιον νόμιζε ότι μιλούσε;

-Ακου να δεις κοριτσάκι μου για να τα έχουμε καλά, αν δεν θες να εισηγηθώ την απόλυση σου στον δήμαρχο για ανεπάρκεια στα επαγγελματικά σου καθήκοντα, σοβαρεψου γιατι έχουμε πολύ δουλειά., είπε και την κοιτούσε σταθερά και απόλυτα σοβαρός με την φωνή του να είναι απόλυτα ψυχρή, κάτι που ταρακούνησε και φόβισε την Ρανια.

-Μάλιστα από που θέλετε να ξεκινήσουμε; ρώτησε μιας και από ότι έβλεπε ότι δεν την έπαιρνε και για πολλά.

Ο Νίκος ένιωσε μια ικανοποίηση, μιας και δεν είχε μάθει να τον κάνουν ότι θέλουν, εκτός από μια, σκέφτηκε αλλά αμέσως το απέβαλε από το μυαλό του.

-Ωραια καθαριστικά υπάρχουν καθόλου στον χώρο; ρώτησε αν και ήξερε ήδη την απάντηση

-Όχι καθόλου, είπε αμεσως η Ρανια.

-Πολυ ωραία θα σου δώσω λεφτά να πας να πάρεις καθαριστικά και επιπλέον κάποια πραγματα που θα σου γράφω από το φαρμακειο, θα πρέπει να κάνουμε αυτό το αχουρι και πάλι ιατρείο γιατί αύριο ανοίγουμε, της είπε και ξεκίνησε να γράφει σε ένα χαρτί τα πραγματα που θα χρειαζοντουσαν έστω για αρχή.

Η Ρανια χωρίς να πει τίποτα πήρε την λίστα και ξεκίνησε. Ο νέος γιατρός ήταν αρκετά ζόρικος  αλλά συνάμα και κούκλος, άσχημος συνδυασμός σκέφτηκε και πήρε τον δρόμο για το μίνι μάρκετ της Χαράς.

Ο Νίκος έκανε ένα γύρω και βρήκε κάτι γάντια και μια σακούλα σκουπιδιών και ξεκίνησε να μαζεύει τα σκουπίδια. Είχαν αρκετή δουλειά αλλά έπρεπε μεχρι το βράδυ να είναι έτοιμο μιας και αύριο θα άρχιζε να δέχεται κόσμο.

Μετά απο κανα μισάωρο έφτασε η Ρανια αλλά δεν ήρθε μόνη της, κοντά της ήταν και η Χαρά. Και έλεγε τι άλλο του έλειπε σήμερα; Δεν του έφτανε που τον ανάγκασε να φάει κέικ το πρωι, τώρα ήρθε και στο ιατρείο του.

-Ήρθαμε και εμείς, είπε η Ρανια ενώ κουβαλούσε αρκετές σακούλες, το ίδιο βέβαια και η Χαρά .

-Το βλέπω, κυρία Οικονόμου πως και από εδώ; ρώτησε με απορία

-Βοήθησα την Ρανια να τα φέρει, πως θα τα κουβαλούσε όλα αυτά μόνη της; είπε με το χαμόγελο μόνιμα κολλημένο στο πρόσωπο της.

-Καλώς σας ευχαριστούμε πολύ, μπορείτε να πάτε στις δουλειές σας,μην σας καθυστερούμε, είπε κάπως αγενέστατα.

-Ω μα τι λέτε καμία καθυστέρηση, αν θέλετε μπορώ να βοηθήσω, είπε αφήνοντας να περάσει ξοφαλτσα η αγένεια του γιατρουλη.

-Όχι δεν χρειάζεται, θα τα καταφέρουμε, είπε προσπαθώντας με τον τρόπο του να την διώξει. Του έφτανε η Ρανια, δεν θα είχε και την σπιτονοικοκυρα του εκεί.

-Ω μα επιμένω, από που ξεκινάμε; είπε και τότε κατάλαβε ο Νίκος ότι δεν θα ξεμπερδευε τόσο εύκολα από την παρουσία της, άρα θα έπρεπε να την ανεχτεί.

Έτσι ξεκίνησαν να καθαρίζουν τον χώρο, να τακτοποιουν τα εργαλεία και τα ιατρικά είδη που ήταν αναγκαία στην σωστή θέση τους. Η Χαρά που και που χάζευε τον Νίκο, ενώ εκείνος είχε ψιλοεκνευριστει που η Χαρά τραγουδούσε λες και βρισκόταν σε παρτυ. Είπαμε εντάξει ήρθε μην μας σπάσει τα νεύρα, σκέφτηκε ο Νίκος ενώ προσπάθησε να συγκεντρωθεί στην δουλειά του. Από την άλλη η Ρανια δεν έδινε σημασία σε κανέναν, είχε βάλει τα ακουστικά της και έκανε ότι της είχε αναθέσει ο Νίκος.

Μετά από λίγες ώρες και με την συνεργασία και των τριών τελείωσαν τα πάντα και επιτέλους ο χώρος θύμιζε ιατρείο. Εντάξει ήθελε και άλλα πράγματα μέσα αλλά τουλάχιστον ήταν πιο σωστά οργανωμένο και δομημένο και πάνω από όλα καθαρό.

-Λοιπόν κύριε Νίκο μου τελειώσαμε, είδατε τελικά που χρειαζοσασταν  βοήθεια, είπε η Χαρά με κέφι

-Ναι τελειώσαμε, ευχαριστούμε για την βοήθεια κυρία Οικονόμου, είπε προσπαθώντας πάντα να κρατήσει τους τύπους, άλλωστε το είχαμε πει όχι πολλές οικειοτητες.

-Γιατρέ τελειώσαμε, μπορώ να φύγω; ρώτησε η Ρανια που μάλλον πρώτη φορά στην ζωή της δούλεψε τόσο σκληρά και ήθελε οπωσδήποτε ξεκούραση.

-Ναι Ρανια πήγαινε, αύριο το πρωί θα είσαι από τις οκτώ εδώ για να οργανώσουμε τα ονόματα των ασθενών και τα ιστορικά τους, γιατί στις εννιά και μισή ανοίγουμε, είπε καπως επιτακτικά

-Ναι γιατρέ λοιπόν καληνύχτα σας, ευχαριστώ Χαρά για την βοήθεια, είπε και έφυγε απο το ιατρείο.

-Λοιπόν κυρια Οικονόμου αν θέλετε και εσείς μπορείτε να φύγετε, είπε ενώ κοίταζε κάτι χαρτιά μπροστά του.

-Ναι βέβαια, καλό βράδυ εύχομαι, είπε κάπως μαγκωμενα. Πρώτη φορά στην ζωή της ένιωθε ότι δεν είχε κάτι να πει, ήξερε ο γιατρός της ήθελε τον χρόνο του

-Καλό βράδυ κυρία Οικονόμου, είπε κάπως αδιάφορα.

Η Χαρά ξεκίνησε για να φύγει αλλά σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος του.

-Γιατρέ μπορώ να σας πω κάτι; ρώτησε και τότε γύρισε προς το μέρος της. Η ματιά του αινιγματική και συναμα πληγωμένη.

-Πείτε μου, είπε με απορία.

-Δεν ειμαι η κυρία Οικονόμου, είμαι η  Χαρά! Καμία φορά γιατρέ πρέπει να δημιουργούμε οικειοτητες με τους άλλους, έτσι μπορούμε να έχουμε ανθρωπους δίπλα μας για να στηριχθουμε όταν τους έχουμε ανάγκη. Αυτό πάρτε το σαν συμβουλή, καλό βράδυ!, είπε και πήγε να φύγει άλλη η φωνή του την σταμάτησε.

-Κυρία Οικονόμου , είχα ανθρώπους δίπλα μου αλλά δεν με στήριξαν όπως πίστευα, για αυτό κάποιες φορές οι οικειοτητες δεν είναι ωφελιμες, καλή συνέχεια, είπε και γύρισε και πάλι στα χαρτιά του

Η Χαρά έβλεπε τον πόνο στα μάτια του, έτσι αποφάσισε ότι καλύτερα να έφευγε χωρίς αυτό να σημαινει ότι οι προσπαθείες να τον δει να χαμόγελα σταματούν εκεί! Ήταν σίγουρη ότι το χαμόγελο του πάει απίστευτα!!

Καλη χρονιά ευχομαι σε όλους με υγεία, ευτυχία και πολλά χαμόγελα. Ευελπιστώ και εύχομαι οι χαρες αυτόν τον χρόνο να ειναι απειρα πιο πολλές από τις λύπες!!