Ο Νίκος με το που έφτασε στην Αχλαδιτσα, ήδη άρχισε να νιώθει την ηρεμία να τον διακατέχει. Μπορεί να μην ήταν μεγαλούπολη που είχε συνηθίσει και μεγαλώσει , αλλά η φύση, οι άνθρωποι σίγουρα θα του προσέφεραν πολλά περισσότερα. Ήξερε ότι είχε φτασει νωρίτερα στο χωριό από την προγραμματισμένη ώρα, αλλά δεν τον κρατούσε τίποτα άλλο στην Αθήνα.

Έτσι αφού έφτασε στο χωριό, έπρεπε να βρει που ήταν το σπίτι, στο οποίο θα έμενε, έτσι αποφάσισε να ρωτήσει κάποιον από τους κατοίκους.

-Συγγνώμη να σας ρωτήσω κάτι; είπε σε ένα κύριο γύρω στα 60, ο οποίος τον κοιτούσε με μισό μάτι.

Η αλήθεια ήταν ότι από την στιγμή που έφτασε στο χωριό, οι κάτοικοι τον κοιτούσαν κάπως και πιο συγκρεκριμενα κοιτούσαν καπως το αυτοκίνητο του. Βλέπετε τετοια ακριβά αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούσαν και συχνά σε αυτά τα μέρη.

-Να ρωτήσεις παλικάρι μου, είπε ο κύριος προσπαθώντας ανεπιτυχώς να κρύψει την περιέργειά του από τον τρόπο που τον κοιτούσε.

-Το σπίτι της κυρίας Οικονόμου, μήπως ξέρετε που βρίσκεται; ρώτησε ευγενικά

-Οικονόμου; Δεν νομίζω να ξέρω καμία Οικονόμου εδώ πέρα παλικάρι μου, είπε ο κυριουλης..

-Είσαστε σίγουρος; Δεν μένει εδώ μια κυρία Χαρά Οικονόμου; ρώτησε ξανά αλλά κάπως δυσπιστα αυτήν την φορά. Τότε ξαφνικά είδε το μάτι του κυρίου να αστράφτει λες και του ήρθε αναλαμπή.

- Της Χαρούλας λες βρε παλικάρι μου; Άντε και με μπέρδεψες. Λοιπόν θα πας λίγο πιο κάτω, θα δεις ένα μίνι μάρκετ, είναι της Χαρούλας εκεί δίπλα είναι και το σπίτι της., είπε ενώ έλαμπε ολόκληρο το πρόσωπο του κάθε φορά που έλεγε το όνομα της Χαράς.

-Σας ευχαριστώ πολύ, είπε ο Νίκος και ξεκίνησε για να βρει το μινι μάρκετ και συνάμα και το σπίτι.

Οντως μετά από πέντε λεπτά, βρήκε το μινι μάρκετ. Αφού πάρκαρε όσο καλύτερα μπορούσε το αυτοκίνητο του, πήγε στο μίνι μάρκετ για να σιγουρευτεί ότι ήρθε σωστά. Μόλις μπήκε μέσα, βρήκε μια κοπέλα να παίζει με το κινητό της, λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ειναι μεσημέρι και όλοι οι άνθρωποι ειναι στα σπίτια τους.

-Συγγνωμη που σας ενοχλώ, καλησπέρα σας θα μπορούσα να σας κάνω μια ερώτηση; είπε όσο πιο ευγενικά μπορούσε.

Τότε η κοπέλα σήκωσε το κεφάλι της και μόλις τον είδε γούρλωσε τα μάτια της.

-Ωω καινούριος άντρας στα μέρη μας;; Πως θα μπορούσα να σε βοηθήσω παλικάρι μου; είπε ενώ τον κοίταγε από πάνω μέχρι κάτω, λες και τον περνούσε από ακτινογραφία. Ο τρόπος που τον κοιτούσε, τον έκανε να ελπίζει ότι αυτή δεν ήταν η σπιτονοικοκυρα του.

-Ξέρετε που μένει η κυρία Χαρά Οικονόμου; ρώτησε προσπαθώντας ανεπιτυχώς να ξεφύγει από την έντονη ματιά του λαγωνικού που ειχε απέναντι του.

-Ωω η Χαρούλα; Ακριβως δίπλα, εσύ του λόγου σου ποιος είσαι; ρώτησε γεμάτη περιέργεια αλλά πριν κάνει καν την κίνηση να απάντησει, πετάχτηκε λες και ανακάλυψε το τηλέφωνο.

-Μην μου πεις είσαι ο καινούριος νοικαρης και ο νέος μας γιατρός, ωω χάρηκα πολύ, είπε και πετακτηκε σαν ελατήριο από την θέση της και τον αγκάλιασε λες και τον ήξερε και από χθες. Τον είχε σφιξει τόσο πολύ, που ένιωθε ότι σε λίγο θα έσκαγε. Στον Νίκο δεν άρεσαν και ιδιαίτερα οι αγκαλιές και γενικά οι  οικιοτητες με ξένους ανθρώπους.

-Εμ θα μπορούσατε.., είπε προσπαθώντας να την απομακρύνει από κοντά του..

-Ωωω μην ντρέπεσαι, εδώ στο χωριό είμαστε όλοι σαν οικογένεια, είπε η κοπέλα και απομακρυνθηκε ελάχιστα από κοντά του. Εστω και έτσι ένιωσε να παίρνει μια ανάσα γιατί λιγο ακόμα και θα έκανε μπαμ.

-Θα μπορούσατε σας παρακαλω να μου πείτε που βρίσκεται η κυρία Οικονόμου, γιατί είμαι από ταξίδι, είπε κάπως απότομα γιατί δεν ένιωθε άνετα με όλο αυτό. Τότε η κοπέλα έπαθε ένα μικρό σοκ, λόγω του αποτομου του χαρακτήρα του και προσπάθησε να μαζευτεί.

-Ναι βέβαια, ακριβώς δίπλα ειναι το σπίτι της Χαράς, είπε πιο σοβαρά αυτήν την φορά.

-Σας ευχαριστω, είπε και παλι απότομα και έφυγε από το μίνι μάρκετ με αρκετά γρήγορους ρυθμούς.

Μόλις έφτασε έξω από το σπίτι, ήταν σαν μια μικρή διοροφη πολυκατοικία μέσα σε ένα χωριό αλλά η πόρτα ήταν ανοιχτή. Έτσι μπήκε μέσα πηγε στο πρώτο όροφο, χτύπησε αλλά δεν του άνοιξε κανένας και έτσι αποφάσισε να ανέβει στον δευτερο όροφο. Διάβασε έξω στο κουδούνι το όνομα Οικονόμου και έτσι χτύπησε. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η πόρτα άνοιξε και μπροστά του εμφανίστηκε μια γυναίκα με πράσινη μάσκα στο πρόσωπο,  πετσέτα στο κεφάλι και μια ρόμπα. Η αλήθεια ήταν ότι ήθελε να γελάσει με αυτήν την εμφάνιση αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί.

-Συγγνώμη, η κυρία Οικονόμου; ρώτησε αλλά εκείνη δεν απαντούσε ήταν λες και είχε μεινει άγαλμα.

-Εμμ συγγνώμη είσαστε καλά; ρώτησε ξανά μηπως και την ξυπνούσε από τον λήθαργο.

-Εμμ ναι συγγνώμη, αφαιρέθηκα, ναι η κυρία Οικονόμου είμαι, ο κύριος Καλλέργης; ρώτησε με μια καπως ψιλή φωνή λόγω της αμηχανίας που ένιωθε.

-Ναι ο ίδιος, συγγνώμη για την ενόχληση απλά έφτασα νωρίτερα, απάντησε ο Νίκος

-Δεν πειραζει, εμένα με συγχωρείτε που με βλέπετε με αυτήν την εμφάνιση. Δωστε μου μισό λεπτό, είπε και χάθηκε για λίγο από το οπτικό πεδίο. Καλά τι του δίνουν σε αυτό το χωριό και έχουν αυτη την αλλοπροσαλη συμπεριφορά ; σκέφτηκε ο Νίκος και τσουπ εμφανίστηκε πάλι η Χαρά μπροστα του.

-Ορίστε παρτε τα κλειδιά και κατεβειτε στον κάτω όροφο, όπου είναι το σπίτι και σε λιγάκι κατεβαίνω και εγώ  να σας κατατοπίσω, είπε κάπως βιαστικά γιατί ήθελε οπωσδήποτε να γίνει ανθρωπος, δεν μπορούσε να ειναι με τέτοια εμφάνιση μπροστά σε αυτόν τον κουκλο.

-Μην σας βάζω σε κόπο, θα τα βρω μόνος μου τα κατατόπια, είπε ο Νίκος μήπως και κατάφερνε να μην του φορτωθεί.

-Μην το συζητάτε, σε δέκα λεπτά θα είμαι εκεί, είπε και στο επόμενο λεπτό είχε κλείσει ήδη την πόρτα, κάτι που ξάφνιασε τον Νίκο.

Εκεινος μη μπορώντας να αντιδράσει, απόφασισε να πάει στο διαμέρισμα του. Κατέβηκε κάτω και μόλις μπήκε στο διαμέρισμα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη από το θέαμα που αντίκρυσε. Το διαμέρισμα ήταν αρκετά άνετο και η διακόσμηση ήταν σχετικά μοντέρνα και όπως του άρεσε. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήξερε τι θα τον περίμενε, μιας και δεν είχε έρθει να το ελέγξει πριν έρθει, ούτε καν το ιατρείο του, το οποίο θα το έλεγχε από αύριο.

Εκεί που ετοιμαζόταν να πάει προς την κουζίνα, χτύπησε το κουδούνι. Μόλις άνοιξε την πόρτα, δεν πίστευε στα μάτια του! Μια ομορφη γυναίκα, με μακριά μαύρα μαλλιά και υπέροχα αμυγδαλωτά ματιά έστεκε μπροστά του με ένα τεράστιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο της.

-Άργησα; Δεν άργησα.., είπε και πέρασε μέσα ενώ ο Νικος είχε πάθει για ακόμα μια φορά σοκ μέσα στην ημέρα. Καλά αυτή ήταν η Χαρά Οικονόμου;;

Συνεχίζεται...