" Οι άνθρωποι που ζηλεύουν  καταστρέφονται από την ίδια τους την ζήλεια, ακριβώς όπως ο σίδηρος καταστρέφεται από την σκουριά "Αντισθένης 

Η Χαρά μόλις είδε την όμορφη καλλίγραμμη γυναίκα να στέκεται μπροστά της και να ζητάει τον Νίκο , το πράσινο τερατάκι της ζήλειας άρχισε  να την κατατρώει. Ποια ήταν αυτή που τολμούσε να ζητήσει τον Νίκος της ;"της" , τρόπος του λέγειν αλλά και πάλι ποια ήταν αυτή . 

- Αυτή την στιγμή δεν είναι εδώ , βρίσκεται στο ιατρείο του , είπε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε ..

- Kαι ξέρετε πότε θα γυρίσει; την ρώτησε ευγενικά η κοπέλα , αλλά βέβαια η Χαρά την έβλεπε ως εχθρό της .. Από την άλλη σκέφτηκε μήπως ήταν απλά συγγενής του και  εκνευριζόταν τσάμπα μαζί της ;

- Λογικά όπου να .., πήγε να απαντήσει η Χαρά αλλά δεν πρόλαβε , γιατί εκείνη την ώρα μπήκε ο Νίκος με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, φαινόμενο σπάνιο για αυτόν!

- Δημητρουλα μου εσύ εδώ; είπε με μια φωνή και ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

-Νικολακη μου, είπε γεμάτη ενθουσιασμό και τον αγκαλιασε και εκείνος ανταπέδωσε την αγκαλιά.. Αα πολλές οικειοτητες σκέφτηκε η Χαρά και δεν της άρεσαν καθόλου αυτά.

-Δεν μου είπες όμως πως και από εδώ; ρώτησε ενώ απομακρυνθηκαν ελάχιστα ο ένας από τον άλλον.

-Θα στα πω όλα μην ανησυχείς, έχουμε άπλετο χρόνο, είπε και τότε χτύπησαν τα καμπανάκια της Χαρας. Δεν φτάνει που ήρθε και φωτιστηκε όλος ο κόσμος του άλλου, δεν φτάνει που υπάρχει τόση μα τόση οικειότητα μεταξύ τους , τώρα ανακοινώνει ότι θα μείνει και καιρό, από το κακό στο χειρότερο πήγαιναν τα πράγματα.

-Ωραια, ωραία κάτσε να πάρω υλικά να σου φτιάξω το αγαπημένο σου φαγητό και να  πάμε επάνω στο σπίτι, πρεπει να εισαι πολύ κουρασμένη, είπε ο Νίκος χαιδευοντας τον ώμο της.. Μα καλά ποια ήταν αυτή τέλος παντων που την χαϊδευε και της έφτιαχνε και φαγητό.

-Πάρα πολύ αλλά αν μου μαγειρέψεις, ειμαι σίγουρη οτι θα επανέλθω πλήρως, είπε με ένα γλυκό χαμόγελο και εκείνος της γέλασε. Η Χαρα απλά είχε μείνει άναυδη..

-Περίμενε λίγο να πάρω τα υλικά και φεύγουμε, είπε και εκείνη του κατενευσε.

Εκείνος στράφηκε προς την Χαρά και ξαφνικά σοβαρεψε και η αμηχανία ήταν τόσο έκδηλη κάτι που άρχιζε να εκνευρίζει την Χαρά.

-Πως είσαι Χαρα; την ρώτησε με μια φωνή ίσα που έβγαινε.

-Καλά είμαι, δεν θα ρωτήσω για εσένα, μια χαρά σε βλέπω, του είπε γεμάτη νόημα κάτι που έκανε τον Νίκο να γουρλωσει τα μάτια του αλλά και την Δήμητρα να την κοιτάξει λίγο περίεργα.

-Εεε ναι.., απάντησε κάπως αμήχανα και έφυγε προς τον διάδρομο για να ψωνίσει.

Η Χαρα πήρε στα χέρια της το κινητό και μια κοιτούσε την Δήμητρα και μια το κινητό της, δεν ήθελε να δώσει και άλλη λαβή για σχόλια προς το πρόσωπό της.

Μετά από λίγο έφτασε ο Νίκος με κάτι ψώνια στο ταμείο, όπου βρισκόταν η Χαρά.

-Αυτά θα πάρω, είπε η Χαρά τα κοίταξε προσεχτικά και καταλαβε αμέσως τι φαγητό θα έφτιαχνε.

-Καρμπονάρα φούρνου ε; καλή επιλογή, είπε και ξεκίνησε να τα χτυπάει

-Είναι το αγαπημένο της Δήμητρας και είπα να το φτιάξω, είπε ο Νίκος και αμέσως τα μηλιγγια της Χαράς χτύπησαν άσχημα. Προσπάθησε να το προσπεράσει γιατί θα του κοπανάγε τίποτα στο κεφάλι.

-Δεν ήξερα ότι μαγειρεύεις, είπε ενώ έβαζε τα ψώνια στην σακούλα.

-Μην φανταστείς ένα δύο πραγματα τίποτα το ιδιαίτερο, πόσο ειναι; ρώτησε και ήθελε να φύγει όσο το δυνατόν όσο πιο γρήγορα μπορούσε απο εκεί μέσα . Δεν ένιωθε άνετα με την Χαρά μετά απο ολα αυτά που είχαν συμβεί. Δεν του έφταιγε εκείνη σε κάτι απλά εκείνος ένιωθε τύψεις..

-15 και 50, είπε και  αφού την πλήρωσε, την χαιρέτησε και  έφυγε άρον άρον από εκεί μαζί με την Δήμητρα.

Η Χαρα είχε γίνει κατακόκκινη από τα νεύρα της, αλλά θα μάθαινε έστω και με το ζόρι, ποια ήταν αυτή που έκανε τον Νίκο τόσο χαρούμενο με την παρουσία της.

Ο Νίκος και η Δήμητρα ανέβηκαν στο διαμέρισμα, με τον πρώτο κάπως ταραγμένο από την όλη σκηνή με την Χαρά, ενώ από την άλλη η Δήμητρα υποψιαζοταν ότι κάτι είχε συμβεί μεταξύ του Νίκου και της άλλης κοπέλας  και θα το μάθαινε σύντομα!

-Λοιπόν πως και από τα μέρη μας Δημητρουλα; είπε ο Νίκος ενώ έβαλε το νερό για τα μακαρονια.

- Ε αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ, είπε καθισμένη στον πάγκο της κουζίνας

-Ξέρεις πολύ καλα ότι έπρεπε να φύγω και ήσουν η μόνη που κατανόησες την ανάγκη μου αμέσως, είπε ενώ συνέχισε τις προετοιμασίες για το φαγητό

-Το ξέρω απλά ούτε ένα τηλέφωνο να ξέρω ότι είσαι καλά; Εσύ κυριολεκτικά έριξες πίσω σου μαύρη πέτρα, του είπε με ένα μικρό παράπονο

-Δήμητρα χρειαζομουν λίγο απομόνωση, τέλος πάντως εσύ πως είσαι; την ρώτησε ενώ έβαλε πια το φαγητό στο φούρνο.

-Καλά είμαι, τρέχω με την γκαλερί, αλλα μου αρέσει, είμαι εργασιομανής στο φουλ, είπε με μια δόση περηφάνιας.

-Και τώρα πως και άφησες την δουλειά σου πίσω για να έρθεις εδω; ρώτησε με περιέργεια.

-Ήθελα λίγη ξεκούραση και που καλύτερα από την φύση και το καθαρό περιβάλλον, είπε λες και ήταν αυτονόητο.

-Χμμμ και με τον Στέφαν όλα καλά; ρώτησε και είδε την Δήμητρα να ξεροκαταπινει.

-Ναι ναι όλα καλά, λοιπόν πάω να κάνω ένα μπανακι μέχρι να γίνει το φαγητό και έρχομαι, είπε και εξαφανίστηκε με ταχύτητα φωτός.

Η Δήμητρα για να αφήσει την δουλειά της, κάτι σοβαρό συνέβη αλλά θα το μάθαινε ο Νίκος.

Μετά από λίγη ώρα..

Το φαγητό είχε γίνει και ο Νίκος μαζί με την Δήμητρα καθοντουσαν και το απολάμβαναν.

-Για ακόμα μια φορά έγραψες, μπράβο και πάλι μπράβο, είπε με μιε έκφραση απόλυτης ευχαρίστησης η Δήμητρα.

-Νομιζω είναι και το μοναδικό φαγητό που πετυχαίνω, είπε ενώ ήπιε μια γουλιά κρασί.

-Όμορφη γυναίκα η κοπέλα από το μίνι μάρκετ, είπε έτσι στο άκυρο η Δήμητρα ρίχνοντας άδεια για να πιάσει γεμάτα, κανοντας τον Νίκο να πνίγει με το κρασί.

-Πως σου ήρθε αυτό; είπε ενώ προσπαθούσε να πάρει ανασες για να συνέλθει..

-Ε πως.. Πολύ όμορφη γυναίκα και μου φαίνεται ότι της αρέσεις κιόλας, είπε με μια άνεση κάνοντας τον Νίκο να ξαναπνιγει αυτήν την φορά με το νερό.

-Δεν ξέρεις τι λες.. της είπε χωρίς καν να την κοιτάξει..

-Νικολάκη όχι σε τα μας αυτά, κάνει μπαμ από μακρυά ότι της αρέσεις, μόνο τα μάτια δεν μου έβγαλε όταν αγκαλιαστηκαμε, η γυναίκα ζήλεψε φουλ, είπε απόλυτα σίγουρη για τα λεγόμενα της.

-Λες; Μπα δεν το νομίζω, είπε αλλά σαν να του άρεσε η ιδέα..

-Ναι καλά, όση εξυπνάδα έχεις στην ιατρική, αλλη τόσο ντουβαρι είσαι στα ερωτικά. Για πες τώρα τι βλακεια έχεις κάνει, γιατί ειναι σίγουρο ότι την έχεις κάνει, ρώτησε και κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα της κοιτάζοντας τον στα μάτια, κάνοντας τον Νίκο να καταλάβει ότι δεν θα την γλιτώσει τόσο εύκολα. Έτσι αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, άρχισε να της εξιστορεί ότι είχε συμβεί

-Είσαι κόπανος παει και τελείωσε , είπε χτυπώντας το χέρι της πάνω στο τραπέζι..

-Μαζέψου Δήμητρα, της είπε κάπως εκνευρισμενος

-Τι να μαζευτώ, η γυναίκα είναι λαχείο και σε γουστάρει. Σταμάτα να σκέφτεται αυτήν την σκροφα την Εύη και προχώρα την ζωή σου. Η ζωή προχωρά δεν μπορείς να μένεις στάσιμος στο παρελθόν. Λοιπόν και επειδή πολύ φιλοσοφισα και κουράστηκα, πάω να κοιμηθώ  τα υπόλοιπα αύριο, είπε και αφού του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, εφυγε, αφήνοντας τον Νίκο να σκέφτεται τα λόγια της.

Την επόμενη μέρα..

Ο Νίκος είχε πάει στο γραφειο του ξάγρυπνος, αφού σκεφτόταν όλα αυτά που του είχε η Δήμητρα και από την άλλη η Χαρά έμεινε και αυτή ξαγρυπνη να την κατατρώει η ζηλεια για αυτήν την άγνωστη γυναίκα.

Καθώς η Χαρά έφτιαχνε κάτι στο μαγαζί μαζί με την άλλη κοπελα, ξαφνικά μπαίνει στο μαγαζί η Δήμητρα.

-Καλημέρα, είπε η Δήμητρα χαμογελαστή, χαμογελαστή

Μόλις την αντίκρισε η Χαρά ήθελε να την χυμηξει αλλά κρατήθηκε..

-Καλημέρα, χρειάζεσαι κάτι; την ρώτησε κάπως ψυχρά κάτι που δεν συνήθιζε η Χαρά στην ζωή της

-Να χθες δεν σου συστήθηκα και το θεωρώ μεγάλη αγένεια από μέρους μου . Το όνομα μου ειναι Δήμητρα Καλλέργη, αδερφή του Νίκου, είπε και της ετεινε το χέρι..

-Ποια είσαι;; ρώτησε η Χαρά έχοντας τα χαμενα..

Η Δήμητρα δεν θα  άφηνε έτσι τον αδερφό της, μπορεί εκείνη να χώρισε αλλά ο αδερφός της θα έβρισκε την ευτυχία και για αυτό θα αναλάμβανε δραση!!
Εμπρος Μαρς..

Συνεχίζεται...

Κοριτσια μου σας ζητώ χίλια συγγνωμη αλλά συνέβησαν πολλά το τελευταίο διάστημα και δεν είχα το κουράγιο να γράψω. Σας ευχαριστώ για την στήριξη σας! Αυτό το κεφάλαιο από γεγονότα δεν λέει πολλά άλλα έρχεται ένα πρόσωπο που θα παίξει σημαντικό ρόλο!