Αυτό που λένε ότι τα φαινομενα απατούν, ισχύει τελικά;

Με το που έφυγε ο Νίκος από το σπιτι, η Χαρά προσπάθησε να συνέλθει από το σοκ. Ο νέος της νοικαρης ήταν απλά κούκλος, ούτε ένα ψεγάδι δεν υπήρχε επάνω του. Στην ζωή της είχε γνωρίσει ωραίους άντρες αλλά αυτός εδώ ο άντρας απεπνεε έναν άλλον αέρα, ήταν αρσενικό με τα όλα του. Αυτός ο άνδρας ήταν το άλλο της μισό, το ένιωθε και θα έκανε τα πάντα για να τον κατακτήσει.

Έτσι με το που έφυγε τρέχοντας πήγε στο μπάνιο έβγαλε την μάσκα, χτενισε και στέγνωσε τα μαλλιά της, ντύθηκε απλά αλλά κομψά, πήρε το ραβανι και σε χρόνο ντε ντε, ανέβηκε επάνω.

Όταν ο Νίκος άνοιξε την πόρτα και αντικρυσε αυτήν την πανέμορφη γυναίκα, σοκαρίστηκε Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι πίσω από αυτήν την μάσκα και αυτήν την ρόμπα θα κρυβόταν μια τέτοια γυναίκα.

Βέβαια μπορεί να ήταν μια ομορφη γυναίκα αλλά αυτός έτσι κι αλλιώς δεν ήθελε κάτι αλλο στην ζωή του. Το μόνο που το ενδιαφερε ήταν ο εαυτός του και η ηρεμία του, άλλωστε τόσα χρόνια που έβαζε τους αλλούς  πάνω από εκείνον, τι κατάλαβε; Μόνο προδώσια και αχαριστία πήρε, τίποτα άλλο.

-Άργησα, δεν άργησα, είπε η Χαρά βγάζοντας τον από τον λήθαργο ενώ είχε περάσει ήδη μέσα κρατώντας ένα ραβανι στα χέρια.

-Όχι δεν αργησατε καθόλου, αν και δεν χρειαζόταν να μπείτε στον κόπο.., είπε μιας και θεωρούσε την παρουσία της μη αναγκαία .

-Ποιος κόπος καλέ; Να μην σας δείξω τα κατατόπια, να μην γνωριστουμε κιόλας. Νοικαρης μου είστε, ντροπής πραγματα, είπε ενώ το χαμόγελο δεν έφευγε από το πρόσωπο της.

Ο Νίκος από την άλλη μόλις άκουσε για γνωριμίες, τον έπιασε μια ανατριχίλα, δεν ήθελε πολλά πολλά, ίσα ίσα τα βασικά!

-Τα καταφέρνω και μόνος μου μην ανησυχείτε, είπε κάπως απότομα, κάτι που το παρατήρησε η Χαρά αλλά δεν έδωσε καμία σημασία. Ήξερε από ανθρωπους κλειστούς και αυτός ο άνδρας μπροστά της ήταν τέρμα κλειστός.

-Α το ξέχασα, έφερα και ραβανι, το έφτιαξα με τα χεράκια μου!, είπε και το άφησε στον πάγκο της κουζίνας.

- Να στε καλά, δεν ήταν ανάγκη, είπε ο Νίκος ενώ από μέσα του σκεφτόταν τρόπους να την διώξει, μιας και ήθελε να μείνει μόνος του.

-Ε πως πρώτη φορά στα μέρη μας, κοτζάμ γιατρός, να μην τον περιποιηθουμε; είπε με ναζί η Χαρά.

-Δηλαδή και τον προηγούμενο γιατρό τέτοια περιποίηση είχε; είπε με ένα τόνο ειρωνιας στον τρόπο του και πάλι ομως η Χαρά δεν έδωσε σημασία.

-Εμείς είμαστε φιλόξενοι άνθρωποι κυρ Νίκο μου, λοιπόν παμε να σου δείξω και το υπόλοιπο σπίτι; , είπε μέσα στην τρελή χαρά, συναίσθημα που δεν ταίριαζε με τα νεύρα του Νίκου.

-Και δεν πάμε, είπε με τα χίλια ζόρια και ακολούθησε την Χαρά, η οποία ανέβαινε ήδη τις σκάλες.

Αφού ανέβηκαν  τις σκάλες, η Χαρά ανοίγει την πρώτη πόρτα και δείχνει το μπάνιο.

-Πως σας φαίνεται; Δεν ειναι υπέροχο; ρώτησε σίγουρη μεν για το αποτέλεσμα αλλά και ανυπονη για την απάντηση αυτού του οχι και τόσο χαρούμενου ανθρώπου.

-Μια χαρά, θα θέλατε να προχωρησουμε; είπε γιατί ήθελε απλά να τελειώνουν όλα αυτα όσο πιο γρήγορα γινόταν.

-Ναι ναι βέβαια, είπε και αφού έκλεισε την πόρτα του μπάνιου, προχωρησαν στο επόμενο δωμάτιο που δεν ήταν άλλο από το υπνοδωμάτιο. Ευτυχώς για εκεινον, ήταν σε γήινα χρώματα, δεν του άρεσαν ποτέ τα έντονα χρώματα. Αυτό είχε πει και στο παρελθόν χιλιάδες φορές στην Εύη αλλά εκεινη που να τον ακούσει, πάντα το δικό της περνούσε.

-Ορίστε λοιπόν το υπνοδωμάτιο σας, ελπίζω να σας αρέσει και σε εσάς αλλά και στην συζηγο σας, είπε ριχνοντας άδεια για να πιάσει γεμάτα. Έπρεπε να μάθει αν αυτός ο κούκλος ήταν παντρεμένος ή γενικα είχε κάποια γυναίκα στην ζωή του.

-Δεν υπάρχει κάποια συζηγος κυρία Οικονόμου, ας προχωρήσουμε παρακαλώ, είπε και βγήκε από το δωμάτιο σχεδόν τρέχοντας ενώ ολο του το πρόσωπο είχε σκληρύνει. Κατάλαβε αμέσως η Χαρά ότι κάτι είχε παιχτεί με γυναίκα, αλλά δεν έκανε κάποια άλλη ερώτηση, άλλωστε με τον καιρό θα μάθαινε, είχε αυτήν τον τρόπο της.

-Ναι ναι βέβαια, μην σας κουραζω κιόλας, απάντησε και συνέχισε να του δείχνει και τα δύο υπόλοιπα δωμάτια που υπήρχαν επάνω με συνοπτικές διαδικασίες, γιατι έβλεπε ότι δεν την έπαιρνε για κάτι άλλο σήμερα.

Αφού τελείωσαν με την ξενάγηση και στον κάτω χώρο, επιβεβαίωσαν το ποσό του ενοικίου αλλά και τον τρόπο πληρωμής.

-Θα σας βάζω τα λεφτά σας στον λογαριασμό σας, είστε εντάξει με αυτό; ρώτησε ο Νίκος, μιας και δεν ήθελε πολλές επαφές με την σπιτονοικοκυρα του.

-Αντε καλέ που θα βάζετε τα λεφτά στον λογαριασμό. Μια πόρτα μας χωρίζει, σιγά το πράγμα, είπε λες και ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Έλα ομως οπου ο Νίκος δεν ήθελε πολλά πολλά άλλα ας όψεται ότι μείνει από πάνω του και δεν έχει δικαιολογία για να πει.

-Καλά όπως επιθυμείτε, είπε με το ζόρι..

-Λοιπόν να σας αφήσω να ξεκουραστείτε. Ότι με χρειαστείτε, μην διστάσετε, μια πόρτα ειμαστε, είπε περιχαρής.

-Σας ευχαριστώ πολύ, εις το επανιδειν, είπε ο Νίκος με βιασύνη ενώ είχε ήδη ανοίξει την πόρτα για να φύγει η Χαρά.

-Τίποτα καλέ μην το συζητάτε, γεια σας, είπε ενώ έστεκε στην πορτα και τον χάζευε

-Γειά σας, γεια σας, ειπε και ο Νίκος ενώ παράλληλα έκλεισε και την πορτα.

Η Χαρά όταν ανέβηκε επάνω στο σπίτι της είχε υπόψιν της  δύο βασικά πράγματα για τον νέο της νοικαρη . Πρώτον ότι αυτός ο άνδρας  ήταν βαθιά  πληγωμενος σίγουρα από γυναικα και δεύτερον ότι ήταν αρκετά δύστροπος  και κλειστός σαν χαρακτήρας αλλά εκείνη θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να έρθει κοντά του.

Ο Νίκος από την άλλη όταν έφυγε η Χαρά από το σπίτι ένιωσε μια ανακούφιση που επιτέλους έμεινε μόνος του. Πήγε επάνω την βαλίτσα στο υπνοδωμάτιο αλλά δεν είχε καμία όρεξη να φτιαξει τα πραγματα του. Κοίταξε το κρεβάτι και ένιωσε μια θλίψη, μιας και δεν είχε συνηθίσει να κοιμάται μόνος αλλά έπρεπε να το συνηθίσει.

Όταν τον ρώτησε η Χαρά για το αν υπήρχε συζηγος, αισθάνθηκε σαν του πετάνε ένα κουβα με κρύο νερό επάνω του. Αλλα η ζωή ειναι για να αλλάζει, δεν μπορούμε να μένουμε στάσιμοι. Ο Νίκος αποφάσισε να  προχωρήσει την ζωή του σε ένα χωριό στην Αχλαδιτσα! Θα πετύχει αυτή η αλλαγή άραγε;