Chopin

Reach out your hand - I'm yours - you shouldn't, you shouldn'tDon't look into my eyes like that - you shouldn't, you shouldn'tRemember holding hand in hand - you shouldn'tNow the whole world isn't enough for me, though the whole world is within meI want it to be a dreamBut it seems I'm not dreamingI'm ill with you, I breathe youSorry, but I love youI fooled myself, got myself in prisonPiano was playing the whole night for me - Chopin, ChopinThe kiss on my lips is burning like fireAnd all the music now is for him, about himI want it to be a dreamBut it seems I'm not dreamingI'm ill with you, I breathe youSorry, but I love youReach out your hand - I'm yours - you shouldn't, you shouldn'tDon't look into my eyes like that - you shouldn't, you shouldn'tThe kiss on my lips is burning like fireAnd all the music now is for him, about himI want it to be a dreamBut it seems I'm not dreamingI'm ill with you, I breathe youSorry, but I love you

         Η Anna ξύπνησε με μια υπέροχη αίσθηση και το χαμόγελο στα χείλη, βρισκόταν στο δωμάτιο που μοιραζόταν με τον Vladimir, μάλλον εκείνος την είχε μεταφέρει την νύχτα για να μην τους βρει το ξημέρωμα στην τραπεζαρία, γύρισε πλευρό και τον είδε όρθιο να κοιτάει την θέα έξω από την μπαλκονόπορτα, ακόμη και μετά από τόσους μήνες έμενε με το στόμα ανοιχτό όταν έβλεπε το σώμα του σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και πήγε προς το μέρος του, τον έπιασε από την μέση του και έμεινε εκεί με κλειστά τα μάτια, τους άρεσε να είναι σιωπηλοί και αγκαλιασμένοι ήταν κάτι που τους ηρεμούσε. Ο Vladimir γύρισε απότομα και την φίλησε στα χείλη, έπρεπε να ετοιμαστούν για να την πάει στο παλάτι εκείνος άρχισε να ντύνεται με ένα κουστούμι σε μαύρο χρώμα και από μέσα θα έβαζε ένα άσπρο πουκάμισο, το παντελόνι θα ήταν και αυτό μαύρο. Η Anna έβαλε ένα ροζ φόρεμα και έπιασε τα μαλλιά της μια αλογοουρά έβαλε λίγο κραγιόν στα χείλη της και κατέβηκαν κάτω, αμέσως έφυγαν με την άμαξα. Καθώς έφτασαν κατέβηκαν κάτω και μπήκαν στο παλάτι, κατευθύνθηκαν προς την τραπεζαρία.                                                Όταν μπήκαν μέσα υποκλίθηκαν στην βασιλική οικογένεια και γνώρισαν την πριγκίπισσα Maria, ο Vladimir είχε μια άνεση στο παλάτι γιατί από μικρός και ειδικά από όταν έχασε την μητέρα του τριγύρναγε εκεί, ο πατέρας του με τον πατέρα του Aleksander ήταν πολύ φίλοι. Όταν τελείωσαν το πρωινό η Anna και οι πριγκίπισσες Maria(αδερφή του Aleksander) και Olga αποσύρθηκαν για να κάνουν το μάθημά τους, ο Vladimir έφυγε για να πάει στο γραφείο να τακτοποιήσει κάτι εκκρεμότητες. Αφού πήγε στο γραφείο εκεί που έψαχνε κάτι έγγραφα το μάτι του έπεσε σε ένα γράμμα που είχε ως παραλήπτη εκείνον.

              Αγαπημένε μου γιε, για να διαβάζεις αυτό το γράμμα                                                                                          πάει να πει ότι είμαι στον παράδεισο κάποτε με είχες                                                                                           ρωτήσει γιατί η Anna έχει την ίδια μεταχείριση με εσένα,                                                                                    είναι καιρός να μάθεις την αλήθεια, η Anna βρέθηκε πεταμένη από μια υπηρέτρια μας σε ένα κάδο σκουπιδιών οι αληθινοί γονείς της δεν την ήθελαν                                                                                       και έτσι την πέταξαν, σε εκλιπαρώ μην της πεις ποτέ                                                                                      την αλήθεια γιατί καλύτερα να μην πονέσει.

            Ο Vladimir έμεινε άλαλος διάβαζε και ξαναδιάβαζε το γράμμα αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει με ποια λογική αυτοί οι άνθρωποι αν τους άξιζε αυτή η ονομασία έκαναν κάτι τέτοιο.  Μέτα έκανε τις δουλειές του, όταν τελείωσε είχε ήδη βραδιάσει, ο ουρανός είχε μαυρίσει και έβρεχε καταρρακτωδώς ήλπιζε ότι η Anna θα είχε πάει σπίτι, όταν τελείωσε το μάθημα η Anna με τις μικρές, έπεσε στην αντίληψή της ένα μυθιστόρημα του Leon Tolstoi η Αnna Karennina και ξεχάστηκε διαβάζοντάς το.

             Η Άννα Καρένινα είναι μυθιστόρημα  του συγγραφέα Leon Tolstoi. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο περιοδικό «Ruskii Vestink» μεταξύ 1873 και 1877, ενώ εκδόθηκε για πρώτη φορά ως βιβλίο  το 1878. Μαζί με το «Πόλεμος και Ειρήνη» θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του συγγραφέα, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Τολστόι περιγράφει το πώς το πάθος ενός ανθρώπου μπορεί να τον οδηγήσει στο προσωπικό δράμα και την καταστροφή, ενώ αναλύει ψυχολογικά τους ανθρώπινους χαρακτήρες.                                                                                                                                                                                   

           Ο Vladimir φτάνοντας σπίτι και μην βλέποντας πουθενά την Anna ανεβαίνει στο άλογό του και πάει να την ψάξει στο παλάτι του Aleksander, με το που φτάνει μπαίνει στο παλάτι και ρωτάει μια υπηρέτρια που βρίσκεται η αυτοκράτειρα, εκείνη του λέει ότι είναι στο σαλόνι μπαίνει μέσα υποκλίνεται και ρωτάει που είναι η γυναίκα του, εκείνη βλέποντας τον έτσι του προτείνει να κάτσει αλλά εκείνος δεν θέλει, του λέει ότι βρίσκονται τα διαμερίσματα που φιλοξενείται η Anna στην απέναντι πλευρά του παλατιού εκείνος τρέχει με το που που την βλέπει τον διακατέχει μια ηρεμία, πηγαίνει κοντά της και της αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά της εκείνη αναδεύεται και ανοίγει τα μάτια της, την φιλάει στα χείλη εκείνη προσπαθεί να το αποφύγει για να μην ακουστούν τα βογγητα της αλλά αφήνεται το επόμενο λεπτό τα ρούχα τους βρίσκονται στο πάτωμα και εκείνοι κάνουν έρωτα. 

https://youtu.be/uw1WvXIGzaQ

Ξέρω ότι το βιβλίο που βάζω να διαβάζει η Anna δεν ταιριάζει με την χρονολογία που διαδραματιζεται το μυθιστόρημα αλλά ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό.