Αναμνήσεις γλυκές περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου και ομόρφαιναν τις τελευταίες μου στιγμές. Κάθε δάκρυ, έθαβε και ένα όνειρο. Κάθε ουρλιαχτό, χάρασσε αυτά που έχασα. Τα μάτια μου είχαν θολώσει. Δεν έβλεπα καθαρά, μα καλύτερα. Ήταν προτιμότερο να μη βλέπω τι γινόταν. Δεν ένιωθα τίποτα. Ένα κενό ήρθε και πλάκωσε την καρδιά μου και το κορμί μου. Την στιγμή που η τελευταία μου ανάσα, βγήκε βίαια από το στήθος μου, ήξερα πως όλα είχαν τελειώσει. Άπλωσα το αδύναμο χέρι μου προς τις δυο μορφές που σχηματίστηκαν μπροστά μου. Χαμογέλασα αχνά και ένας λυγμός ξέφυγε από τα χείλη μου. Ο επιθανάτιος ρόγχος. Άνοιξα τα δάχτυλά μου, προσπαθώντας να φτάσω τις μορφές. Μα μόλις τις ακούμπησα, διαλύθηκαν σε ένα σύννεφο καπνού. Ένα σύννεφο ενός κατάμαυρου καπνού. Η μυρωδιά της φωτιάς έκαψε τα μέσα μου και με έκανε να βήχω. Το χέρι μου πιτσιλίστηκε με αίμα. Τα μάτια μου γούρλωσαν και το κεφάλι μου έπεσε πίσω στη πέτρινη τράπεζα. Τα βλέφαρά μου έκλειναν από μόνα τους. Δεν ήθελα να χαθώ ακόμη. Μη με αφήνεις από τώρα. Μη φεύγεις. Σε παρακαλώ!!

Με αυτή την φράση στο στόμα, άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα. Σκοτάδι παντού. Η ανάσα μου βαριά και οι χτύποι της καρδιά μου δυνατοί και γρήγοροι. Έστρεψα το κεφάλι μου στο πλάι και είδα τον σύζυγό μου ξαπλωμένο δίπλα μου. Το κορμί του με κάθε ανάσα, ανεβοκατέβαινε ήρεμα και σταθερά. Αναδεύτηκε και ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Ήρθε πιο κοντά μου και πέρασε το χέρι του πάνω από την φουσκωμένη κοιλιά μου.

"Άσχημο ταξίδι;" ρώτησε και η βραχνή φωνή του, η βαθιά εκείνη που με έκανε να τον κοιτάζω μαγεμένη, έφτασε γλυκιά στα αυτιά μου.

"Πολύ." απάντησα.

Ο Κάιλαν, ανασηκώθηκε στηριζόμενος στον ένα του αγκώνα και έφερε την ζεστή του παλάμη στο μάγουλό μου. Γύρισα και τον κοίταξα, απολαμβάνοντας αυτή μας τη στιγμή.

"Ξέρεις πως όσο είμαι εγώ εδώ, δε θα αφήσω να πάθεις τίποτα. Ούτε εσύ, ούτε το μικρό θαύμα που κουβαλάς μέσα σου. Θα σας προστατεύσω, αγαπημένη μου γυναίκα." συνέχισε και φίλησε το μέτωπό μου, στέλνοντας μια απερίγραπτη ζεστασιά σε όλο μου το κορμί. Ένιωσα το μωρό να κλοτσάει ελαφρά την κοιλιά μου και μόρφασα από αυτή του την πράξη. Ο Κάιλαν με κοίταξε αγχωμένος, μα του έσφιξα δυνατά το χέρι. 

"Όλα είναι καλά. Απλά είναι λίγο ανήσυχος." τον καθησύχασα. 

Ο πανέμορφος σύζυγός μου με τα γκρίζα, αμυγδαλωτά του μάτια, γέλασε σιγανά και ακολούθησα τη συμπεριφορά του χαμογελώντας πλατιά. "Πώς ξέρεις ότι είναι αγόρι;"

Σούφρωσα τα χείλη μου και χαμογέλασα πάλι, κοιτάζοντάς τον με λατρεία. "Οι γραίες μου το είπαν! Λένε πως θα φέρω στον κόσμο ένα υγιές και πολύ δυνατό αρσενικό. Θα πήρε από τον πατέρα του."

"Ελπίζω να πάρει και την ομορφιά και το μυαλό της μητέρας του."

"Αν δεν τα πάρει από εμένα, τότε αλίμονό μας!"

"Τι ξεστόμισες, λατρεμένη μου γυναίκα;" αναρωτήθηκε παιχνιδιάρικα ο Κάιλαν και άρχισε να με γαργαλά προσεκτικά, χωρίς να κάνει βεβιασμένες κινήσεις και τραυματίσει την κοιλιά μου. Οι γραίες μου είχαν πει πως έμπαινα στον μήνα της γεννήσεως. Πολύ σύντομα η μικρή μας οικογένεια θα αυξανόταν κατά ένα. Ένα γλυκό παιδάκι, τον καρπό του έρωτά μας. Ενός απαγορευμένου έρωτα, μιας και εμείς οι δύο δεν έπρεπε ποτέ να παντρευτούμε. Εγώ, όντας από μια φυλή ιερειών, έπρεπε να αφιερώσω τη ζωή μου στους Θεούς και να ακολουθώ πιστά τις αποφάσεις τους και τις εντολές τους. Μα τις τελευταίες γενιές, η λατρεία των Θεών είχε πάρει άλλη τροπή, πιο αιματηρή και πιο βίαιη. Μας πρόσταζαν να θυσιάζουμε στο όνομά τους αθώες ψυχές και να τις παραδίδουμε στα πόδια τους, για να γευτούν το ζωντανό αίμα. Τρεφόμενοι με ζωή, αποκτούσαν ένα μοναδικό στρατό νεκρών. Έχτιζαν το μέλλον τους. Ένα κόσμο που οι άνθρωποι δεν πέθαιναν από αρρώστιες ή τα γηρατειά. Ένα κόσμο που ζούσαμε για πάντα.

"Τι σκέφτεσαι ξανά; Μην συνοφρυώνεσαι, αγαπημένη μου. Κοίταξέ με." με παρότρυνε ο Κάιλαν.

Τα μάτια μου είχαν συνηθίσει στο σκοτάδι και η όψη του συζύγου μου, φάνταζε τεράστια. Το χέρι μου ανέβηκε στο μάγουλό του και χάιδεψε το κοντό μελαχρινό γενάκι του. Ο Κάιλαν έκλεισε τα μάτια του και άφησε το μάγουλό του να ξαπλώσει στο εσωτερικό της παλάμης μου. Ανασηκώθηκα και έκατσα πιο κοντά του. Το άλλο μου χέρι μπλέχτηκε μέσα στα πυκνά και μακριά κατάμαυρα μαλλιά του, που στο φεγγαρόφωτο που έπεφτε άπλετο μέσα από το μικρό παράθυρο, φαίνονταν ασημένια. Ήταν τόσο όμορφος και ήμουν τόσο τυχερή που τον είχα στη ζωή μου. Άφησε έναν αναστεναγμό και ακούμπησε την παλάμη του πάνω στη δικιά μου, ενώ με το άλλο του χέρι κατέβασε τα δάχτυλά μου από τα μαλλιά του. Τα φίλησε και τα δύο και με κοίταξε. Το φεγγάρι μας έλουζε με το λαμπερό του φως. Η σελήνη ήταν τόσο λευκή που έμοιαζε με κάλπικη. 

Ο Κάιλαν χάιδεψε με τους αντίχειρές του τους καρπούς μου και το βλέμμα του κλείδωσε το δικό μου.

"Όσο ζω και αναπνέω, εγώ θα είμαι για σένα. Θα υπάρχω για σένα. Θα σε αγαπώ και θα σε λατρεύω περισσότερο από το φεγγάρι που φωτίζει το σκοτάδι και πιο πολύ από τον λαμπερό ήλιο που μας παρέχει την ψυχή μας. Μόνο εσύ και το θαύμα μας είστε τα πάντα μου. Κάθε μου σκέψη γυρνάει σε σένα και κάθε μου κίνηση στρέφεται γύρω σου."

Τα λόγια του έφεραν δάκρυα στα μάτια μου. Τι είχα κάνει για να αξίζω ένα τέτοιο άντρα; Ποια μοίρα τον έφερε στο δρόμο μου και ποια καλή τύχη τον έδωσε σε μένα; Έσκυψα το κεφάλι μου και ακούμπησα την κοιλιά μου. Ο Κάιλαν έκανε το ίδιο και η χούφτα του κάλυψε το λεπτό μου χέρι. Ήμασταν ένα και οι τρεις μας. Και αυτό ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να ζητήσω. Μια οικογένεια ζεστή και ένα μέλλον μαζί τους. 

Ο Κάιλαν ανασήκωσε το πιγούνι μου με τα ακροδάχτυλά του.

"Σε αγαπώ, Κάλιντα. Και αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ σου."

"Εγώ σε αγαπώ περισσότερο, Κάιλαν." του ανταπέδωσα και τα καταγάλανα μάτια μου άφησαν μερικές σταγόνες να κυλήσουν καυτές στο πρόσωπό μου.

"Εγώ σε αγαπώ πάνω από όλα." ψιθύρισε, χαρίζοντάς μου ένα γλυκό και απαλό φιλί.

.........................................................................................................................

Κούκουυυυυ τσα!!!
Νέα ιστορία;;;; Ωωωωω ναι! Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα prequel της Νεκροφιλημένης! Ποια ήταν η Κάλιντα και πως κατέληξε εδώ που είναι σήμερα;
Ελπίζω να σας κόμπλαρα λιγάαααααακι, λατρείες μου!
Το πόσα κεφάλαια θα είναι, ακόμη δε το γνωρίζω. Οπότε προχωράμε κανονικά και όπου μας βγάλει!
Φιλιά πολλά!