Συναισθήματα με αγκαλιάζουν. Χάνομαι κάπου,Σε κάποια όαση κάποιας θάλασσας.
Δεν αντέχω..
Για κάποιο λόγο, νιώθω να κρυώνω.

Πάγος
Η ψυχή  φεύγει  από το σώμα  μου. Και το κλάμα  παλεύει  να βγει.

Μα δεν βγαίνει..Όσο και να θέλω να ελευθερωθεί.
Το χρειάζομαι, μα μένει σαν παράπονο πάνω στο στήθος.

Θα  βγει  κάποτε. Μα έως τότε  τι κάνω;

Έχω ανάγκη από ένα σωσίβιο
Μια άγκυρα
Μια ζεστή στεριά
Να με αγκαλιάσει η άμμος της.
Να πάρει όλα τα συναισθήματα μακριά..

Και η θάλασσα  δεν είναι  κακή. Απλά προτιμώ  να την γνωρίζω.

Μου αρέσει.
Μα με φοβίζει.
Μια είναι έτσι, μια αλλιώς.

Θέλω απλά  να κλάψω στην άμμο

Να βγει όλη η αλμύρα, Και η απελπισία..

Να σταματήσω να πονάω.

Να σταματήσει ο πόνος.
Αυτός ο πόνος..
Που με βασανίζει..
δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Να πάρω μια ανάσα..
Απλα με χτυπάει ξανά, και ξανά. Σαν μαστίγιο από τριαντάφυλλια.

-Νικόλ μπλακ
&
-Samuel-Marian