Βρίσκομαι σε μια σύγχυση..
Σε μια περίεργη Παράνοια.
Έχω χαθεί...Περπατάω σε δρόμους
Και αναρωτιέμαι για αυτήν την ζωή.

Και γω το ίδιο  απλά  η διαφορά  μας είναι  τέσσερις  τοίχοι.

Γιατί όλα μοιάζουν τόσο γκρίζα;
Πες μού.
Γιατί η ψυχή μου νιώθει άδεια; Ξέρεις; Θέλεις και εσύ να πας κάπου αλλου; Αναζητάς κάτι από παράδεισο και γαλήνη;

Εγώ  θέλω  να βγω στους  δρόμους.
Με ακουστικά  στο κεφάλι
Οικεία  μαγικά  τραγούδια
Και ονειρεύομαι  ένα χορό  χαμένο.
Με χάπια  και ουίσκι
Ακόμα  και  αν δεν τα προτιμώ  συνήθως. Ούτε γνωρίζω  το λόγο  που η ψυχή  σου είναι  άδεια, Αλλά θέλω να ελπίζω  πως την  κατανοώ.

Θέλεις να έρθεις;
να πάμε κάπου μόνοι μας;
Να χορέψουμε;
Με μουσική, με χάπια και με το ουίσκι;
Κάπου χωρίς κανέναν.
Γιατί νιώθω μια αηδία, με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Δεν ξέρω πως να το πω.
Να το εξηγήσω.
Για να καταλάβουν.
Να μην βγουν, να με δείξουν σαν τρελή..

Δεν είσαι τρελή.
Και ναι δέχομαι να πάμε όπου θέλει μαζί.
Αν και συνήθως είμαι μόνος.

Χαίρομαι.
Χαίρετε η μικρή τσιμεντένια ταυτόχρονα εύθραυστη ψυχή μου.
Που και αυτή συνήθως μόνη είναι.
Δεν θέλει κανένα.
Δεν νιώθω εύκολα ασφάλεια κ οικειότητα.
Αλλά για εκείνην είσαι ένα κομμάτι παζλ που τη μοιάζει.
Νιώθει πως μπορεί γεμίσει ο ένας το αλλού το κενό.
Σαν μαγικά ξεχωριστά κομμάτια.

Ίσως είμαι συμπληρωματικο.

Για μένα τουλάχιστον
Είσαι ότι καλύτερο σε αυτήν την γήινη κόλαση.

Χαίρομαι.

Και εγώ χαίρομαι.
Γιατί σε γνώρισα.

-Νικόλ Μπλακ
&
-Samuel-Marian