Αναρωτιέμαι...
Γιατί ώρες ώρες αισθάνομαι πως ο χρόνος δεν είναι αρκετός για εμάς;Πως οι ώρες που περνάμε μαζί μοιάζουν σαν μια μονάχα στιγμή;

δεν  ξερω    μπορω να  ισχυει   οτι  παιρναμε καλά. αγνωστο    θα  μείνει.

Άγνωστο.
Αυτό το άγνωστο. Τόσο περίεργο και τρομακτικό ώρες ώρες.
Μα και όμορφο με το τρόπο του ταυτόχρονα.

Γιατί τρομακτικό καρδιά μου;

Επειδή δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μού.
Δεν ξέρω πως να τα διαχείριστω.

τι  νιωθεις    πες  μου

Δεν ξέρω. Είναι σαν πολύχρωμα χρώματα σε λευκό άδειο καμβά.
Σαν μια γαλήνια, ήρεμη νύχτα στο παράδεισο.
Πεταλούδες που χορεύουν.

αυτο ειναι  θετικό.
και  χαιρομαι  που στο  προσφέρω.

Όμως όλα είναι τόσο νέα.
Που θυμίζουν τυφώνες που με παίρνουν και με παρασερνουν.
Μου αρέσει Μα με τρομάζει.
Δεν ξέρω πως να σε διαχειριστώ. Τι πρέπει να κάνω η να σου φέρω.
Αλλά μου αρέσεις.

σου αρεσω...

Ναι.
Εσύ πες μου.
Τι νιώθεις για μένα.

σε θελω...

Εδώ είμαι.

παρε  με ...

Πες μ..Που θες να σε πάω;

στα αστέρια. και να εχω τα συννεφα για  κρεβατι.

Έχεις του λόγο μου.
Ετοιμάσου Και θα σε πάω ως στα αστέρια να τα αγγίζεις.
Και να αφήσεις το σώμα σου, επάνω στα σύννεφα.
Στο κρεβάτι που εγώ Θα σου έχω φτιάξει.

καιρο  το  ηθελα αυτό.

Τέλος η αναμονή αγάπη μ.

-Νικόλ μπλακ
&
-Samuel-Marian