Παρακάτω μπορείτε να δείτε το γράμμα τής Noelani Arslan Māhoe προς τον πατέρα της ένα μήνα μετά την εισαγωγή της στην Ακαδημία τού Michel. Εξαιτίας τού ευαίσθητου περιεχομένου, το γράμμα κατασχέθηκε από την ίδια την Ακαδημία και δεν παραδόθηκε πότε. Είναι μια από τις αποδείξεις των αυθαιρεσιών τής Ακαδημίας σε βάρος τής νεαρής κοπέλας. Δεν ήταν ούτε το πρώτο γράμμα, ούτε το τελευταίο. Από αυτή την στιγμή και μετά γνωρίζουμε με σιγουριά πως τα γράμματα των μαθητών ελέγχονταν πριν παραδοθούν στα ταχυδρομεία από τους αρμόδιους.

Αγαπητέ πατέρα,

Δεν ξέρω τι έχεις ακούσει από την μαμά και αν έχετε μιλήσει κανονικά μεταξύ σας μετά το διαζύγιο αλλά απόψε είχα την ανάγκη να μιλήσω με εσένα και όχι με αυτήν. Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που μου είπες και τι σου είπα εγώ αλλά πρέπει να είναι αρκετά κακό γιατί έχω να σου μιλήσω πολλά χρόνια. Αυτήν την στιγμή ο λόγος δεν με συγκινεί αρκετά για να συνεχίσω να σου κρατάω μούτρα, οπότε σου στέλνω πρώτη. Άμα δεν απαντήσεις τότε θα ξέρω ότι η σχέση μας διαλύεται όχι από δικό μου χέρι αλλα δικό σου. Αν έχεις κάτι άθλιο να πεις, τότε μην το πεις καθόλου.

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στην Ακαδημία St Michel, βρισκομαστε σε ένα κάστρο στην κορυφή ενός βουνού με τείχη και θάλασσα να μας κυκλώνουν. Η αίθουσα που απασχολώ κάθε πρωί έχει θέα την θάλασσα και τα κύμματά της. Και φυσικά είναι πανέμορφα.

Αν το έχεις φανταστεί ήδη ή αν έχεις ακούσει τις ειδήσεις με αποκαλούν την ενδέκατη χορεύτρια. Οι δέκα τελευταίοι χορευτές που εξαφανίστηκαν με τα δικαστήρια μετά το ατύχημα, έχουν πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Τιμητικά, με φωνάζουν ως την εντέκατη γιατί είμαι η μόνη που έχω παρουσιαστεί ως χορεύτρια για σχεδόν εκατό χρόνια! Ο τίτλος αυτός είναι και η κατάρα μου.

Το πως μπήκα στην ακαδημία ήταν θέμα τύχης. Δεν ήθελαν να με αφήσουν αλλά στηρίχτηκα στην λεπτομέρεια ότι οι κανονισμοί τους δεν άλλαξαν επίσημα από τότε. Πράγμα γελοίο, πραγματικά γελοίο. Καμία αναθεώρηση δεν αναγράφει πως δεν μπορούν να εισαχθούν χορευτές οπότε να 'μαι.

Δεν μου μιλάνε, δεν με μαθαίνουν τίποτα καινούρια. Μονάχα παίζω με την υπομονή τους, πιστεύω πως ήταν σίγουροι πως δεν θα έμενα περισσότερο από λίγες μέρες, κάποιες εβδομάδες. Αλλά έχουν περάσει νομίζω δύο μήνες και δεν με έχουν ξεφορτωθεί.

Ξέρω τι σκέφτεσαι αλλά δεν είμαι ανόητη. Ξέρω καλά πως αυτό δεν πρόκειται για αστείο αλλά ένα έγκλημα, αν αποφασίσουν να με πάρουν στα σοβαρά. Δεν νομίζω πως η μαμά έχει καταλάβει ακριβώς τον κίνδυνο γιατί της μιλάω συνέχεια για τα όνειρά μου και αυτή πιστεύει σε αυτά σχεδόν όσο εγώ. Δεν με θαυμάζει κάποιος περισσότερο από όσο αυτήν και θα με σκότωνε αν μάθαινε πως η αγάπη μου για τον χορό είναι σχεδόν ίδια με την ανάγκη μου να επαναστατήσω.

Αν μου κλείσουν το στόμα, θέλω να ξέρεις πως ένα άτομο χρειάζεται για να καταρριφθεί ένα σύστημα. Και η λογοκρισία θα έπρεπε να ήταν η αφορμή για αυτό, έναν αιώνα πριν.

Ας είμαι εγώ αυτή η αφορμή, κι ας με πουν νούμερο έντεκα.

Noelani Arslan Māhoe