Πέρασε ο καιρος από τότε που έγινε κύρια Κινγκ. Είχαν παει μήνα του μελιτος στην μαγευτική και ομορφή Ιταλία. Ηταν όνειρο ζωής της Αγάπης. Λες και το ήξερε. Της φεροτανε όμορφα γλυκα,την φλεταρε και κάθε βράδυ της έκανε ερωτα. Ένιωθε οτι πιο υπέροχο συναίσθημα.
Ένιωθε τρέλα ερωτευμένη μαζί του..
Πέρασαν δυο μηνες που ήταν παντρεμένη και ένιωθε ευτυχισμένη μαζί του.

Κάθε βράδυ κάνανε ερωτα και το κορμί της δεν τον χορταινε. Καθε ώρα και στιγμη τον ήθελε
- Σε θέλω πολύ....,του είπε κοκκινιζοντας.
Εκεινος αρχισε να της βγάζει ενα ενα τα ρούχα. Εμεινε μονάχα με τα εσώρουχα της μπροστά του καθως ενα κύμα ντροπής κατέκλυσε το κορμί της, ενα απαλό κόκκινο χρωματισε τα μάγουλα της. Ο Φαιδων την φίλησε τρυφερά, τα χερια του μετακινήθηκαν στο πίσω μερος του εσωρουχου της... Μολις ξεφορτώθηκε και τα εσώρουχα την βοήθησε να τυλίξει τα ποδια της γύρω απο την μέση του. Τα χείλη του βρήκαν ξανα την θέση τους πάνω στα δικά της. Απαλά την ακουμπησε πάνω στο κρεβάτι, με μιας αφαίρεσε και τα δικά του ρούχα και πήρε ξανα θεση ανάμεσα στα πόδια της. Εμπλεξε τα δάχτυλα τους, την φίλησε και με μια κίνηση ώθησε τον ευατό του μέσα της... Τελειώσανε και οι δυο μαζί φωνάζοντας απο ευχαριστήση.

Καθε μέρα,ξυπναγε μονη της στο κρεβάτι τους. Ηλπιζε να τον έβρισκε εκεί ενα πρωινό,αλλα δεν έγινε ακόμα. Απογοητεύοτανε με τον εαυτό της.... Ένιωθε οτι του έδινε πολλά δεν επαιρνε απο αυτά τιποτα πίσω δεν το μετάνιωνε. Μονο το βράδυ στο κρεβάτι της έδειχνε ποσο ξεχωριστή ηταν γι αυτον.

Ενα απόγευμα ενω ηταν μονη της στο σπίτι,χτύπησε το τηλέφωνο της.
- Ναι...ρώτησε
- Γεια σας την Κύρια Κινγκ θα ήθελα.
- Η ίδια.
- Σας τηλεφωνο απο το νοσοκομειο. Ο παππούς σας δεν ειναι καλά σας ζητάει.
Έφυγε τρέχοντας. Έφτασε στο νοσοκομειο,μπήκε μέσα στο δωμάτιο και έκατσε δίπλα του στην καρέκλα.
- Παππού μου,ήρθα...
Εκείνος έβγαλε την μάσκα οξυγόνου και την κοίταξε.
- Κόρη μου ήρθε...
- Μην κουραζεσαι παππουλη μου θα τα πούμε ολα μετα,μόλις γίνεις καλά.
- Δεν θα βγω απο εδω κόρη μου ζωντανός. Ταλαιπωρουμαι καιρό με το " κακό",αυτό που ήθελα ηταν να σε τακτοποιησω. Να ξέρω οτι δεν θα είσαι μονη σου,ο Φαίδων μπορεί να ειναι σκληρός,αλλα ξέρω και του έχω πει οτι θα τον χρειαστείς. Θα πεσουν να σε φάνε σαν τα κοράκια αλλά όσο εχεις εκείνον κανένας δεν θα σε πειράξει. Συγνώμη που σε παντρεψα αλλα θεωρώ οτι εκανα το σωστο....
- Παππουλη μου,μην το σκέφτεσαι. Εγώ σ αγαπάω...

Μετα απο λίγη ωρα έφυγε απο την ζωή ο παππούς της. Ο μοναδικος άνθρωπος δικός της. Έκλαψε για πολύ ωρα. Εκεί την βρήκε ο Φαίδων,μόλις την είδε έτσι έτρεξε κοντά της,την πήρε στην αγκαλια του και προσπάθησε να την παρηγορησει,ενω της χαιδευε τα μαλλια.
Μεσα σε δυο μέρες έιχε γινει και η κηδεία. Όλα τα ανάλαβε ο Φαίδων,δεν την άφησε να κανει τίποτα. Εκείνη δεν είχε κουράγιο άλλωστε.
Εκείνος κάθε βράδυ έπεφτε δίπλα της και την επερναι αγκαλιά να κοιμηθεί. Ενα βράδυ γύρισε και τον φίλησε γλυκά άρχισε να τον ακουμπάει στο σωμα του λίγο πιο τολμηρά,εκείνος άφηνε ανεστεναγμους.Αφού γδυθηκαν και οι δυο την έβαλε να κάτσει απο πανω του και αρχισε να κουνιεται σιγά σιγά. Ήθελε να την βλέπει να λιωνει για εκείνον.. Την κοιταγε πως ένιωθε εκείνη την ωρα και ο πόθος του ανέβαινε.
- Άνοιξε τα ματια σου,θέλω να με κοιτάς όταν είμαι μέσα σου,τηε είπε....
Αφου τελείωσαν την πήρε αγκαλιά και κοιμηθηκαν....

Το πρωι,ξύπνησε απο κάποιον που φώναζε. Σηκώθηκε,φόρεσε την ρομπα της και πήγε κοντά απο εκεί που ερχόντουσαν οι φωνες. Ηταν απο το γραφείο του.
- Ζέτα τελειωσε η κουβέντα.
- Μα βρε αγάπη μου,ακόμα δεν αρχισε..
- Σου έχω πει κάτι,εδώ μέσα δεν θα έρχεσαι αν δεν σ εχω καλέσει. Και δεν θυμάμαι να το εκανα.
- Τι φοβάσαι καλέ μου,μην συγχυσουμε την πριγκίπισσα σου? Έννοια σου,και τώρα που πέθανε ο παππούς της επιτέλους είμαστε ελεύθεροι,την χωριζεις και θα ζήσουμε τον ερωτα μας.
- Ζέτα ,μην ανακατεύεσαι σε πραγματα που δεν σε αφορούν.
- Τι έγινε αγάπη μου,σου γυαλίσε η μικρή?
- Ουτε καν,περεπει να μείνω κάποιο χρονικό περιθώριο μαζί της παντρεμένος,αλλιως το εργοστάσιο δεν θα μου ανηκει. Αυτό το εργοστάσιο το θέλω πολυ μεχρι και γαμο εκανα,δεν θα τα χαλασω τώρα όλα.
- Μωρο μου,νόμιζα οτι είχες αρχίσει να εχεις αισθηματα.....
- Ζέτα στο έχω πει,εγώ δεν είμαι για αγάπες και έρωτες. Λοιπον πήγαινε και θα περάσω το απόγευμα απο το σπίτι σου.
Έφυγε απο το γραφείο του με νεύρα,πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και έφυγε....

Ενιωσε να φεύγει η γη κάτω απο τα πόδια της. Δεν μπορούσε το μυαλο της να πιστέψει οτι συμβαίνει αυτό. Γι αυτό εξαφανιζόταν ολη μέρα. Μονο αργά το βράδυ γυρναγε σπίτι. Και αυτή σαν αφελής πιστευε οτι της έλεγε. Η Ζέτα είχε δικιο. Τότε στην δεξίωση της το είπε στα μούτρα οτι τι είχε να του προσφέρει αυτή,εντάξει ήξερε τον λόγο που την παντρεύτηκε,αλλα περιμενε ότι θα άλλαζε γνώμη όταν θα τημ γνώριζε. Δεν είχε αυταπάτες να την αγαπάει ή να είναι ερωτευεμνος μαζι της αλλα έλπιζε να την ποθεί να την θέλει όπως αυτή.
Μέσα σε μια μερα ο κόσμος που είχε πλάσει γύρω της καταστράφηκε. Ένιωσε πιο μονη απο ποτέ. Πνιγοτανε αυτό ένιωθε. Λες και κάποιος της είχε κλείσει την αναπνοή. Σκούπισε τα ματια της που τόσοι ωρα έκλαιγε,ντύθηκε,πήρε την τσάντα της με τα χαρτιά της όλα μαζι,έριξε μια τελευταια μάτια γύρω της,κατέβηκε της σκάλες του σπιτιού και έφυγε.......
Δεν θα ξανα γυρναγε ποτε.

Δεν ξέρω αν έκανε καλα που έφυγε αλλα δεν άντεξε να τον αντιμετώπιση...
Καλό Σαββατοκύριακο σε ολους..!!!😘😘😘😘
Θέλω να πω ενα μεγαλο ευχαριστώ στην -aalexia γι ολα,και για την υπομονή της....!!! 😘😘😘😘💜💜