Ο Φαιδων μόλις είδε το παιδι τα έχασε. Έφυγε,γεμάτος οργή και θυμο. Με ξέχασε προχώρησε. Αυτό σκεφτόταν συνέχεια. Έκανε βόλτα μέσα στους σκοτεινούς δρόμους της Ιταλίας. Σταμάτησε σ ενα μπαρ. Μπήκε μέσα και ξεκίνησε να πίνει,ήθελε να πιει τόσο ώστε να ξεχάσει.
- Φιλέ την έχασα.
Μονο αυτό έλεγε στο μπάρμαν συνέχεια. Η ωρα πέρναγε βασανιστηκα γι αυτον και εκείνος είχε γίνει λιωμα απο το ποτό. Σηκώθηκε να φύγει,αλλα ξανά έκατσε. Δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του απο το πολύ ποτο. Ο μπάρμαν τον είδε και αμέσως του άρπαξε το ποτό απο τα χέρια του και του έφτιαξε εναν καφέ.
- Πιες το,να ξεμεθύσις λίγο για να πας σπίτι σου.

Όταν έφτασε ατο σπίτι του θείου του,ηταν ξημερώματα. Άνοιξε την πορτα του σπιτιού και τον είδε μπροστά του.
- Φαίδων,αγόρι μου εισαι καλά;
- Θειε την έχασα. Την έχασα για παντα. Γιατί; επειδή φοβήθηκα τα αισθήματα μου. Και αυτή τι έκανε έφυγε και έκανε παιδι με άλλον. Και εγω τώρα τι να κάνω; Πως θα ξεριζωσω αυτό τον πονο που έχω στην καρδιά μου.. Αχ! Θειε ποτε δεν έπρεπε να ερωτευτω...
Ο θείος του στενοχωρήθηκε πολύ.
Δεν πήγαν τα πραγματα όπως ήθελε. Βασικά,πριν από πολύ καιρό είχε δει την φωτογραφία του Φαίδων μέσα σε κατι πραγματα της Αγάπης όταν είχε πάει να δει τον μικρο. Τοτε ρωτησε την Αγάπη ποιος ηταν,εκείνη απλα δεν είπε τίποτα. Τοτε ο μικρός τον πλησίασε και του είπε.
- Παππού θα σου πω εγώ ποιος ειναι. Ο μπαμπάς μου. Αλλα πρεπει να έκανε κάτι πολύ κακό γιατί η μαμά ειναι θυμωμένη μαζί του και κάθε βράδυ κλαίει όταν βλέπει την φωτογραφία. Εκείνη βέβαια δεν το ξέρει οτι το ξέρω. Αλλά την ακούω.
Ο κύριος Νικος σαν να ταρακουνηθηκε.Βέβαια θα ήξερε ποια ηταν αν έιχε καταφέρει να παει στον γαμο του ανηψιού του,αλλα τον είχε κρατήσει στο νοσοκομειο εκείνη την ημερα η ασθένεια του. Ακόμα δεν ήξερε με τι είχε να παλέψει. Έμπαινε συνέχεια στο νοσοκομειο λογο αδυναμίας και τους πόνους που είχε. Μετα απο καιρό βρήκαν οτι είχε το " κακό" και ποσο είχε προχωρήσει. Και πρι λίγους μήνες έμαθε οτι είχε γιο ο ανηψιός του και δεν ηξερε τίποτα. Τοτε αποφάσισε να πάρει την κατασταση στα χέρια του. Αλλα τώρα έτσι όπως τον έβλεπε,δεν ξέρει αν πήρε και την πιο σωστη απόφαση να ανακατευτεί.
Βοήθησε να παει ο Φαίδων στο δωμάτιο του.

Όταν έφυγε ο Φαίδων τα έχασε η Αγάπη. Δεν περιμενε να αντίδραση έτσι. Φόβο είδε στα ματια του. Δεν κατάλαβε γιατί όμως.
- Μανούλα,ο μπαμπας ηταν;
- Ποιος;
- Μαμα,έχω δει την φωτογραφία του. Αρα ο μπαμπάς μου ειναι έτσι; Εσυ ειπες οτι θα γυρίσει ο μπαμπάς μου όταν τελειώσει τις δουλειές του. Και κάθε βράδυ παρακαλαγα τον θεουλη να της τελειώσει γρήγορα και να ερθει. Και ήρθε. Αλλα γιατί φώναζε έτσι; και γιατί έφυγε; τσαντιστηκε που φωναξα; δεν με αγαπάει γι αυτό έφυγε; Ο μικρός άρχισε να κλαίει γιατί ένιωσε οτι ο μπαμπάς του δεν τον θέλει. Η Αγάπη άρχισε να νιώθει ενοχές,δεν ήξερε οτι ετσι αισθανόταν ο άγγελος της. Πως τα έκανε έτσι.Σκεφτόταν η Αγάπη. Ηρέμησε το παιδι και το εβαλε για ύπνο. Στριφωγυρναγε στο κρεβάτι της όλοι την νύχτα. Μόλις ξημέρωσε είχε πάρει ποια την απόφασή της θα του ελεγε την αλήθεια. Για τον άγγελο της και μονο.

Άνοιξε τα ματια του. Η ωρα ηταν περασμένη,σηκώθηκε και κατέβηκε κάτω. Βρήκε τον θειο του να κάθετε στην αγαπημένη του πολυθρονα και κοιταγε εξω
στον κήπο.
- Καλημέρα. Είπε ο Φαίδων μηχανικά.
- Καλημέρα γιε μου. Κάτσε λίγο. Η θεια σου λείπει. Θες καφε;
- Θα ήθελα αν ηταν ευκολο.
Έβαλε καφέ και τον αφησε μπροστά του.
- Άργησες εχθες. Όλα καλά με την Αγάπη και τον Νίκο;
- Νίκο;
- Ναι,ο μικρός ταραξιας μας.
- Α! Έτσι τον λένε τον μικρο;Ναι όλα καλά. Δεν κατάλαβα γιατι με εστειλες ως εκεί. Αλλωστε  ο μπαμπάς του μικρού θα μπορούσε να σε βεβαίωση για την ασφάλεια τους.
- Ναι,αν ηταν μαζι τους μπορεί. Αλλά δεν υπάρχει. Μονοι τους ειναι.Και απο τοτε που ο μικρός παραλίγο να πεθάνει και η Αγάπη ηταν μονη της και πήγε να κανει κακό στον εαυτό της,εγώ και η Σοφία την πήραμε υπο την προστασία μας. Ο μικρός ειναι εγγονός μου ποια.
Ο Φαίδων σαν να έφαγε χαστούκι ένιωσε. Το μυαλό του αρχισε να κάνει σενάρια τρέλα.
- Ποσο χρόνων ειναι ο μικρός;
- 6 χρονων αν δεν κάνω λάθος.
Θύμωσε,αγριεψε άσχημα. Ηταν γιος του και δεν το ηξερε. Ηταν σίγουρος. Αν την είχε μπροστά του θα την έλιωνε.
- Γαμωτο. Φώναξε ο Φαίδων.
Ποσο καιρό το ξερεις;
- Τι αγόρι μου;
- Ποσο καιρό το ξέρεις θειε οτι ο μικρός ειναι δικός μου;
- Δεν το ήξερα. Πριν λίγο καιρό το έμαθα. Μπήκα στο διαδυκτιο και βρηκα φωτογραφία της γυναικα σου. Ξέρεις δεν λέγεται Γουάιτ ουτε Κινγκ γι αυτό δεν το κατάλαβα αμεσως. Το επώνυμο της ειναι Κουίν.
- Γαμωτο. Πως δεν το κατάλαβα τόσο καιρό. Θα την είχα βρει πιο πριν.Άλλαξε το επώνυμο της.
- Ηρέμησε είσαι εδώ τώρα. Και όλα θα πάνε καλά.
- Τώρα δεν γλιτώνει καθόλου απο εμένα. Νεραιδουλα μου αρχισε να τρέχεις.....

Όταν ξύπνησε ο μικρός. Τον πήγε στις κούνιες να παίξει. Είχε μιλησει με τα κορίτσια και τους είχε ζήτηση να κρατήσουν τον μικρο για το βράδυ,έπρεπε να παει στο πάρτι της εταιρίας. Δεν ήξερε τι να βάλει,έπρεπε να παει για ψώνια κάποια στιγμη. Ευτυχώς όμως τα κορίτσια θα την βοηθαγαν για το βράδυ.

Η ωρα πέρασε. Τα κορίτσια ήρθαν και την βοήθησαν να ετοιμαστεί. Είχε γίνει πολύ όμορφη γυναικα. Ένιωθε νευρική. Θα τον έβλεπε ξανά. Η καρδιά της φτερουγισε όπως πρωτη φορά που τον είχε δει.
- Ουαου..! Μαμά είσαι κούκλα.
Της είπε ο μικρός της άγγελος.
Του έδωσε ενα φιλί και ξεκίνησε για το πάρτι. Θα ηταν μια μεγαλη βραδιά.

Μάλλον θα μπει και δεύτερο σήμερα... Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια;