Το επόμενο πρωί η Ειρήνη βρίσκεται στο γραφείο του Αλέξανδρου και τον ρωτά επιτακτικά τι έχει συμβεί. 

- Γιατί επιμένεις, Ειρήνη; Σου είπα τελικά τι είχε συμβεί.

- Μας δουλεύεις! Τώρα περιμένεις να σε πιστέψω; Την ξέρω χρόνια και έτσι δεν την έχω ξαναδεί. Πιστεύεις ότι θέλω το κακό της;;; Μετά από τόσα χρόνια! Ξεχνάς μου φαίνεται πως ήμουν η πρώτη που σας υποστήριξα, όταν όλοι οι άλλοι...

- Ειρήνη μην το παρατραβάς σε παρακαλώ! Σου είπα προβλήματα με τον αδερφό της και μάλωσε τα παιδιά. Οπότε, στενοχωρήθηκε παραπάνω. Τίποτα άλλο δεν έχει συμβεί.

- Καλάαααααα τώρα νομίζεις ότι σε πίστεψα. Δεν πειράζει, αλλά δεν το ξεχνάω!!!, λέει χτυπώντας με δύναμη την πόρτα φεύγοντας.

Η Μαρίνα προσπαθεί να ηρεμίσει. Αποφάσισε να αφιερώσει ολόκληρη την ημέρα στα παιδιά της. Δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτό που πίστευε ότι είχε καταφέρει να κρύψει εν τέλει ο Αλέξανδρος το γνώριζε τόσα χρόνια και μάλιστα δεν είχε αναφερθεί ποτέ σε αυτό. Ώρες ώρες αναλογιζόταν τη δύναμη και τις γνωριμίες του άντρα της και τρόμαζε!