Μετά από την αρκετή χαλάρωση αποφασίζω να πάω στην κουζίνα. Ελπίζω να μην είναι όσπριο γιατί ειλικρινά δεν θα το αντέξω. Φτάνω στην κουζίνα και μυρίζω το αγαπημένο μου φαγητό, καρμπονάρα. Όλη μου την ζωή θα μπορούσα να την τρώω. Ευτυχώς γλυτώσαμε τα όσπρια σήμερα. Κάθομαι στην καρέκλα και σερβίρει η μαμά μου το φαγητό, βάζω μπόλικο τυράκι από πάνω και λίγο καφτερό πιπέρι.
Μα:"Πώς ήταν η ημέρα σου σήμερα;", με ρώτησε
Αγ:"Μια χαρά. Ψωνίσαμε και φάγαμε λιγάκι με την Χριστίνα, ε και γύρισα μετά σπίτι.", της απάντησα
Μα:"Μετά θα πας να προσέξεις την Έλλη;", με ρώτησε
Αγ:"Ναι. Το υποσχέθηκα άλλωστε και στην Μαρία ότι θα πήγαινα.", της απάντησα
Αφού τελείωσα από το φαγητό, κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου να ντυθώ και να πάρω τα πράγματα μου για να πάω στο σπίτι της Μαρίας. Η Έλλη μου έχει αδυναμία και δεν δέχεται κανέναν άλλο να την προσέχει. Όχι ότι και μένα με χαλάει βέβαια. Την λατρεύω. Πάντα περνάμε υπέροχα αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι κάνω υπεράνρθωπες προσπάθειες για να φάει το φαγητό της. Αφού ετοιμαστώ και πάρω τα πράγματα, χαιρετώ τους γονείς μου και σιγά σιγά παίρνω τον δρόμο για το σπίτι της Μαρίας. Καθώς περπατάω νομίζω ότι βλέπω μπροστά μου την πλάτη του ανθρώπου που με έσωσε αλλά με το που γυρίζω το βλέμμα μου προς μια άλλη κατεύθυνση έχει ήδη εξαφανιστεί. Μάλλον αρχίζω και έχω παραισθήσεις. Μόλις φτάσω έξω από την πόρτα του σπιτιου της Μαρίας, χτυπάω το κουδούνι. Ανοίγει η πόρτα και μπροστά μου βρίσκεται η Μαρία έτοιμη να φύγει για την δουλειά της. Η Μαρία είναι δικηγόρος και πάει στο γράφειο της πρωί και απόγευμα.

Μαρ:" Καλώς την Αγαπούλα μου. Τι κάνεις;", με ρώτησε
Αγ:"Καλά είμαι. Εσύ;", της απάντησα.
Όμως δεν πρόλαβε γιατί μια μικρή Έλλη έτρεχε φωνάζοντας.
Ελ:"Αγάπη μου", φώναξε η μικρή σκανταλιάρα
Εγώ την σήκωσα στην αγκαλιά μου και της φίλησα τα ζουμερά μαγουλάκια της ενώ αυτή χαχάνισε λιγάκι.
Αγ:"Γεια σου μικρή μου Έλλη. Τι κάνεις;"
Ελ:"Είμαι πολύ καλά. Περίμενα να έρθεις για να σου δείξω τι ζωγράφισα σήμερα με την μαμά."
Αγ:"Είμαι σίγουρη ότι θα είναι υπέροχη ζωγραφιά σου."
Η Έλλη άρχισε στα καλά του καθουμένου να μοιράζει πολλά φιλάκια στο πρόσωπο μου. Η Έλλη σπάνια δίνει τόσο πολλά φιλιά σε κάποιον. Τα παιδικά φιλάκια της Έλλης είναι αυτή την στιγμή δικό μου προνόμιο μιας και δεν δίνει σε κανέναν άλλον πέρα από εμένα. Ούτε καν στην μητέρα της.

Μαρ:"Τόση αγάπη και τόσα φιλάκια μόνο στην Αγάπη δίνεις. Σε εμένα τίποτα.", παραπονέθηκε η Μαρία στην μικρή της κόρη
Ελ:"Μανούλα, και εσένα σε αγαπάω. Μην ζηλεύεις.", της είπε και της έδωσε μια τεράστια αγκαλιά.
Μαρ:"Εντάξει τότε. Λοιπόν θα έρθω το βράδυ. Θα κάτσεις φρόνιμη με την Αγάπη έτσι;", την ρώτησε με γλυκιά φωνή
Ελ:"Ναι αφού την αγαπάω.", απάντησε με την παιδική φωνούλα της και της έδωσα μια μεγάλη αγκαλιά
Αγ:"Έλλη μου μπορείς να πας στο δωμάτιο σου και μόλις ρωτήσω κάτι την μαμά σου να έρθω να παίξουμε;", την ρώτησα
Ελ:"Ναι θα σε περιμένω.", είπε και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της
Αγ:"Με τον Γιάννη πώς πάτε;", την ρώτησα μόλις σιγουρεύτηκα ότι η μικρή βρισκόταν στο δωμάτιο της
Μαρ:"Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Σηκώθηκε και έφυγε. Η μικρή συνέχεια τον ζητάει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δικαιολογία στην δικαιολογία βρίσκω ", αποκρίθηκε
Αγ:"Μα αν είναι δυνατόν. Από τότε που άρχισες να δουλεύεις ξανά έχει αλλάξει πάρα πολύ.", της είπα
Μαρ:" Α δεν σου είπα. Ο 'κύριος' Γιάννης βρήκε και γκόμενα.", είπε ενώ εγώ την κοιτούσα σοκαρισμένη
Αγ:"Είσαι σίγουρη;", την ρώτησα
Μαρ:"Απόλυτα. Είδα τα μηνύματα και βρήκα μια φρέσκια πιπιλιά στον λαιμό του μια μέρα πριν τα μαζέψει και φύγει.", μου απάντησε
Πραγματικά είχα χάσει κάθε ιδέα για τον Γιάννη. Φαινόταν ένας υπέροχος άνθρωπος που νοιαζόταν πραγματικά για την οικογένεια του αλλά και για τους άλλους ανθρώπους γύρω του. Εξεπλάγην δυσάρεστα από αυτή την εξέλιξη. Η απουσία του Γιάννη από το σπίτι σημαίνε η αρχή των δυσκολιών για την Μαρία η οποία έπρεπε να φροντίζει ένα μικρό παιδί, να φροντίζει το σπίτι και να δουλεύει. Δίχως την βοήθεια και την παρουσία του Γιάννη στο σπίτι, η καθημερινότητα κυλούσε δύσκολα για την γλυκιά Μαρία. Ήμουν αποφασισμένη να την βοηθήσω με την μικρή Έλλη, κάτι που θα ήταν και ευχάριστο για μένα αλλά και για την μικρή μιας που θα με έβλεπε συχνότερα. Ακόμα και από τον πατέρα της. Αυτό σήμαινε λιγότερη ώρα ξεκούρασης για μένα. Αν και δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα γιατί θα πέρναγα περισσότερη ώρα με την γλυκιά μου Έλλη.

Αγ:"Μαρία ό,τι χρειαστείς θα φωνάζεις εμένα. Δεν θέλω να μπεις σε έξοδα για νταντάδες για να προσέξουν την Έλλη μας. Θα την αναλάβω εγώ.", της είπα
Μαρ:" Μα έχεις την σχολή σου. Πρέπει να επικεντρωθείς εκεί.", μου απάντησε
Αγ:"Μην αγχώνεσαι. Θα τα καταφέρω. Θα διαβάζω για την σχολή όσο θα κοιμάται η Έλλη. Θα τα κατα φέρουμε.", της είπα
Φώναξα την μικρή να χαιρετήσει την μαμά της και μόλις έφυγε η Μαρία το μικρό μου κοριτσάκι με οδήγησε στο δωμάτιο της. Αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα πράγματα που απασχολούσαν το μικρό παιδικό της μυαλουδάκι. Εκεί που παίζαμε με τις κούκλες της με ρωτάει κάτι που δεν το περίμενα.

Ελ:"Αγάπη, ο μπαμπάς πέθανε;", με ρώτησε και τα ματάκια της γυάλιζαν από λύπη
Αγ:"Όχι καρδούλα μου. Πώς σου ήρθε αυτό;", την ρώτησα
Ελ:" Έχει φύγει τόσες μέρες και δεν έχει γυρίσει ακόμα.", απάντησε ενώ ήταν φανερή η θλίψη και διακριτό το παράπονο στην φωνή της
Αγ:"Έλλη μου, ο μπαμπάς σου είναι μια χαρά. Απλώς του έτυχε ένα ταξίδι για την δουλειά του. Θα γυρίσει.", της απάντησα
Ελ:"Εντάξει.", μου είπε
Μετά από λίγο ξεκίνησε να τρέχει σαν τρελό μέσα στο δωμάτιο. Άρχισα να την κυνηγάω σε όλο το σπίτι. Κάτι που με κούρασε αρκετά αλλά θα έκανα τα πάντα για αυτό το μικρό πλασματάκι. Μόλις την έφτασα, την έπιασα και άρχισα να την γαργαλάω στην κοιλίτσα. Το γέλιο της ακούστηκε στον χώρο και ένα χαμόγελο χαράς και ικανοποίησης χαράκτηκε στο πρόσωπο μου. Την αγαπάω τόσο πολύ, που θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για να είναι χαρούμενη. Νιώθω λες και είναι δικό μου παιδί. Ήρθε όμως η ώρα να φάει. Και δυστηχώς πήρε ένα από τα αρνητικά μου χαρακτηριστικά. Είναι πολύ δύσκολη με το φαγητό και συνήθως μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες καταφέρνει να φάει. Σήμερα το μενού είχε μακαρονάδα. Προκειμένου να βεβαιωθώ ότι η γλυκιά μου Έλλη θα φάει κάναμε μια συμφωνία.

Αγ:"Άμα φας όλο σου το φαγάκι, σου υπόσχομαι πώς θα δούμε όποια ταινία θες. Σύμφωνες;", της αποκρίθηκα
Ελ:"Ναι αλλά θα μου βάλεις και λιγάκι τυράκι παραπάνω και θα δούμε την πεντάμορφη και το τέρας.", μου είπε
Αγ:"Εντάξει μικρή μου!", της απάντησα
Καθήσαμε και φάγαμε το φαγητό μας. Η μικρή Έλλη είχε ξεχαστεί όσον αφορά το θέμα του πατέρας της. Έμοιαζε να ήταν ξανά ανέμελη και χαρούμενη. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό μας, πήραμε θέση στο καναπέ και ξεκινήσαμε να βλέπουμε την ταινία μας. Καταλήξαμε τελικά να βλέπουμε και δεύτερη γιατί περνούσαμε υπέροχα. Όμως στην μέση της δεύτερης ένιωσα ένα κεφαλάκι να γέρνει προς το μέρος μου. Στρέφω το κεφάλι μου προς εκείνη την κατεύθυνση και βλέπω την μικρή Έλλη να έχει αποκοιμηθεί στο μπράτσο μου. Την παίρνω αγκαλιά και κατευθύνομαι στο δωμάτιο της. Σηκώνω τα σκεπάσματα και την ακουμπάω στο κρεβατάκι της. Την σκεπάζω με την κουβερτούλα της και κατεβαίνω κάτω στην κουζίνα για να περιμένω την Μαρία να γυρίσει. Μετά από λίγο ανοίγει η πόρτα και η Μαρία μπαίνει μέσα.

Μαρ:"Η μικρή;", με ρώτησε
Αγ:"Κοιμάται.", της απάντησα
Μαρ:"Σπίτι πώς θα πας;", με ρώτησε
Aγ:"Με τα πόδια.", της είπα
Μαρ:" Δεν πρόκειται να σε αφήσω να πας μόνη σου τέτοια ώρα μόνη σου στο δρόμο. Θα πάρω την μαμά σου και θα της πω ότι θα μείνεις εδώ."
Αγ:"Εντάξει", της αποκρίθηκα
Η Μαρία μου έδωσε δικά της ρούχα για να κοιμηθώ. Την ώρα που πήγα να ξαπλώσα μικρά βηματάκια ακούστηκαν στον χώρο. Η μικρή Έλλη έκανε την εμφάνιση της ζητώντας μου να κοιμηθούμε μαζί αγκαλίτσα στον ξενώνα. Την πήρα αγκαλιά, ξαπλώσαμε στο διπλό κρεβάτι του ξενώνα και βρεθήκαμε αμέσως στην αγκαλιά του Μορφέα!

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;❤
Πως σας φάνηκε η σχέση Αγάπης-Έλλης;❤
Κατά την γνώμη σας, η Αγάπη θα γινόταν καλή μαμά;❤
Τι θα θέλατε να δείτε στην συνέχεια;❤
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο...φιλάκια πολλά!❤