Ακόμα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβη χθες το βράδυ. Ένιωσα ασφαλής στην αγκαλιά του ανθρώπου που με έσωσε. Ούτε ένα ευχαριστώ δεν του είπα. Ούτε το πρόσωπο του δεν είδα. Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να τον βρω. Χωρίς να το καταλαβαίνω ακούγεται ο ήχος από το ξυπνητήρι. Που να ήξερε και αυτό ότι είμαι ξύπνια. Βασικά δεν κοιμήθηκα καθόλου εχθές. Σηκώνομαι από το κρεβάτι μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες και κατευθύνομαι προς το προσωπικό μου μπάνιο. Ευτυχώς ήμουν τυχερή γιατί όλα τα δωμάτια έχουν το δικό τους μπάνιο. Πάλι καλά γιατί θα τρόμαζαν μέχρι και τα φώτα από το πως είμαι λόγω της αϋπνίας. Αφου κάνω τα απαραίτητα και βάζω μια γενναιόδωρη στρώση από concealer κατεβαίνω τα σκαλιά και πηγαίνω στην κουζίνα να φάω κάτι. Μετά το χθεσινό σοκ ούτε καν μπήκα στον κόπο να φάω. Οι γονείς μου δεν ξέρουν τι έγινε χθες. Μόνο στην Χριστίνα θα το πω γιατί εχθές με ζάλισε στα τηλέφωνα και εγώ δεν απαντούσα.
Μ:"Καλώς την. Ετοίμασα φυστικοβούτηρο με μαρμελάδα και τον αγαπημένο σου καφέ", είπε η μαμά μου
Αγ:"Ευχαριστώ", είπα ενώ φαινόταν η κούραση στην φωνή μου
Μ:"Είσαι καλά; Δεν κοιμήθηκες καλά χθες;", με ρώτησε
Αγ:"Έπρεπε να τελειώσω μια εργασία για τα ισπανικά και με πήρε η ώρα χθες.", της είπα
Μ:"Ο καφές θα σε βοηθήσει.", μου είπε
Αφού τελειώσω με τον πρωινό μου κατευθύνομαι ξανά στο δωμάτιο μου να πάρω τσάντα, κλειδιά, κινητό, χρήματα και να φύγω για να πάμε με την Χριστίνα στα μαγαζιά. Βλέπετε βαφτίζουν ένα ανηψάκι της και κάλεσαν και εμένα. Χαιρετώ την μαμά μου και παίρνω τον δρόμο για το σπίτι της!
Χρ:"Καλώς την. Γιατί δεν απαντούσες χθες στις κλήσεις μου;", είπε
Αγ:" Σιγά καλέ με πήρες από τα μούτρα.", είπα
Χρ:"Τι σε πήρα από τα μούτρα μωρέ; Τρέλαθηκα χθες. Νόμιζα ότι κάτι έπαθες", είπε
Αγ:"Και όμως κάτι έπαθα. Αλλά θα σου το πω μόλις τελειώσουμε τις αγορές και πάμε για φαγητό. Εντάξει;", είπα
Χρ:"Ναι θα κάνω λίγη υπομονή αλλά θα μου πεις και λεπτομέριες!", είπε
Αγ:"Εντάξει. Πάμε, μας περιμένουν τα μαγαζιά.", είπα
Χρ:"Ποτέ δεν θα χάσεις την όρεξη σου για ψώνια", είπε
Αγ,Χρ:"Χαχαχα"
Αφού σκάσαμε στα γέλια και γίναμε ρεζίλι σε όλο το εμπορικό, ξεκινήσαμε σιγά σιγά τα ψώνια μας. Εγώ αποφάσισα να πάρω μια πολύ όμορφη ροζ φούστα και ένα μαύρο επίσημο τοπάκι. Επίσης, πήρα ένα ζευγάρι καινούρια παπούτσια. Μαύρα πέδιλα με μέτριο τακούνι μην φάω και καμιά τούμπα και γελάει και ο κάθε πικραμένος. Η Χριστίνα πήρε μια φυστικί παντελόνα με άσπρο επίσημο τοπάκι και χρυσά πέδιλα με ίδιο ύψος τακουνιού σαν τα δικά μου. Αφού τελειώσαμε από τις αγορές μας πήγαμε στο χώρο του εμπορικού με τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Πήραμε τιγανίτες από το αγαπημένο μας μαγαζί, καθήσαμε και αρχίσαμε να τρώμε. Μετά από λίγο αποφάσισα να της μιλήσω για εκείνο το βράδυ.
Αγ:"Χριστίνα όπως σου είπα έπαθα κάτι χθές.", της είπα
Χρ:"Τι έγινε δηλαδή;", με ρώτησε
Αγ:"Θα σου πω τι έγινε αλλά σε παρακαλώ μην με διακόψεις. Μόλις τελειώσω μπορείς να με ρωτήσεις ότι θέλεις.", της είπα
Χρ:"Ναι, κανένα πρόβλημα", απάντησε η Χριστίνα
Αγ:"Λοιπόν, περπατούσα από τον γνωστό δρόμο για να πάω σπίτι όπως πάντα. Μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκαν κάτι τύποι με κουκούλες. Φαίνεται πως είχαν σχεδιάσει κάτι σαν πορεία. Εγώ συνέχισα τον δρόμο μου κανονικά άσχετα ότι ο δρόμος είχε γεμίσει από αυτούς τους τύπους και τους αστυνομικούς. Ξαφνικά έριξαν καπνογόνα και μετά από λίγο δεν μπορούσα να πάρω ούτε μια κανονική ανάσα και η όραση μου θόλωσε λιγάκι. Αφού προσπαθούσα πολύ ώρα να ανακάμψω και να φύγω ένιωσα δύο χέρια να με σηκώνουν στην αγκαλιά τους και να με κατευθύνουν σε ένα άλλο μέρος. Μόλις ηρέμησα και βεβαιώθηκε ότι μπορούσα να αναπνεύσω, άρχισε να απομακρύνεται. Το πρόσωπο του δεν το είδα. Το μόνο που είδα ήταν την μεγάλη του πλάτη να χάνεται μέσα στην νύχτα."
Χρ:"Έπρεπε τελικά να μην σε άφηνα. Έπρεπε να σε πάω σπίτι", είπε ενώ ήταν αισθητή η στενοχώρια στην φωνή της
Αγ:"Χριστίνα μου δεν φταις εσύ. Εγώ έπρεπε να είχα πάρει άλλον δρόμο εκείνη την ώρα. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου.", της είπα
Χρ:"Θα μπορούσες όμως να πάθεις κάτι χειρότερο. Τι θα έκανα χωρίς εσένα;",απάντησε
Αγ:"Μην το σκέφτεσαι αυτό. Υποσχέσου μου ότι θα το αφήσουμε πίσω μας και ότι αυτό θα το ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο. Γιατί αν το μάθουν οι γονείς μου, ούτε μέχρι την άλλη γωνία δεν θα με αφήνουν να πάω.", της είπα
Χρ:"Χαχαχα. Εντάξει. Αλλά και εσύ υποσχέσου μου ότι θα προσέχεις",μου είπε
Αγ:"Εντάξει σου το υπόσχομαι.", της είπα
Αφού τα είπαμε, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η Χριστίνα επειδή φοβόταν μην μου συμβεί πάλι κάτι, αποφάσισε να με συνοδεύσει μέχρι το σπίτι μου και μετά έφυγε για το δικό της. Μπήκα σπίτι και αφού πέρασα από απολύμανση, χαχαχα, έκανα ένα μπανάκι και ξάπλωσα να χαλαρώσω. Σε λίγο θα πάω για φαγητό γιατί το απόγευμα πρέπει να πάω να προσέξω ένα από τα πολλά ανήψια μου. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;❤
Θα θέλατε να δείτε την Αγάπη να κάνει babysitting;❤
Θέλετε να δείτε και άλλες στιγμές Αγάπης-Χριστίνας;❤
Έκανε καλά η Αγάπη μου μίλησε σε έναν δημόσιο χώρο για το τι της συνέβη;❤
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο...φιλάκια πολλά!❤