Μετά από πολύ ώρα και περπάτημα φτάνω επιτέλους στην αποθήκη. Χτυπάω την πόρτα με το συνθηματικό μας και μετά από λίγα δευτερόλεπτα που ανοίγει ο Στέφανος. Στα μάτια του φαίνεται η ανησυχία που εγώ ουσιαστικά του προκάλεσα αφού καθυστέρησα σώζοντας εκείνη την κοπέλα. Βέβαια αν γύριζα τον χρόνο πίσω πάλι την ίδια επιλογή θα έκανα. Κάτι μου λέει ότι αυτή η κοπέλα θα μου αλλάξει την ζωή είτε αργά είτε γρήγορα με τον δικό της τρόπο. Χωρίς να το περιμένω ο Στέφανος με παίρνει μια αντρική αγκαλιά.
Στ:"Ρε μαλάκα με τρόμαξες. Νόμιζα ότι σε πιάσανε."
Αχ:"Με πιάνουν εμένα ρε;"
Στ, Αχ:"Χαχαχα"
Αχ:" Έγινε κάτι και αναγκάστικα να αργήσω να έρθω"
Στ:"Τι ακριβώς δηλαδή;"
Αχ:" Καθήστε να σας πω για να το πω μια και καλή"
Όλοι:"Εντάξει"
Αχ:"Εκεί που πήγαινα να φύγω για να έρθω στην αποθήκη είδα μια κοπέλα να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Αν πάθαινε κάτι και δεν την βοηθούσα θα κατηγορούσα μετά τον εαυτό μου. Αποφάσισα λοιπόν να την βοηθήσω.την Σήκωσα στα χέρια μου. Την πήγα σε ένα μέρος που δεν είχε από τα καπνογόνα που ρίξαμε και περίμενα να ηρεμήσει και να αναπνεύσει κανονικά. Μόλις κατάλαβα ότι ήταν καλύτερα την έβαλα να καθήσει στο παγκάκι και έφυγα από εκεί πριν μπορέσει να με δει. Δεν ήθελα ούτε να μπλέξω μια αθώα κοπέλα ούτε και να έχουμε ως συμμορία τρεχάματα."
Στ:"Καλά έκανες. Μακάρι η κοπέλα να είναι εντάξει"
Αχ:"Το ελπίζω. Επειδη είμαι ψώφιος και δεν έχω όρεξη να τρέχω βραδιάτικα στο σπίτι μου θα κοιμηθώ εδώ απόψε. Καλό είναι να ρίξετε και εσείς έναν ύπνο γιατί αύριο είναι μεγάλη μέρα. Καληνύχτα."
Όλοι:"Καληνύχτα"
Πήγα στον επάνω όροφο της αποθήκης όπου ήταν το δωμάτιο που έχω όταν έρχομαι εδώ. Άλλαξα ρούχα και μπήκα κάτω από τα σκεπάσματα σκεφτόμενος την μορφή της κοπέλας που έσωσα απόψε. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.

*Στις 4 τα ξημερώματα*
Γιατί βρίσκομαι ξανά στον χώρο που δολοφόνησαν την αδερφή μου; Προχωράω στον γνωστό πλέον των ονείρων μου. Το ατύχημα με το αυτοκίνητο δεν ήταν ένα απλό ατύχημα.  Ήθελαν να την δολοφονήσουν. Ακόμα ψάχνω εκείνους που σκότωσαν την αδερφούλα μου. Φτάνω στο αυτοκίνητο που αποτέλεσε τον τάφο της αδερφής μου. Αντί όμως να δω όπως πάντα την αγαπημένη μου αδερφή μισοπεθαμένη, βλέπω την κοπέλα που έσωσα πριν λίγες ώρες ετοιμοθάνατη να ζητάει βοήθεια. Τρέχω προς το μέρος της και ενώ προσπαθώ να την βγάλω από εκείνα τα παλιοσίδερα ακούγεται ένας πυροβολισμός. Γυρνάω και βλέπω την Λυδία, την κοπέλα του Στάφανου, πεσμένη στο πάτωμα ενώ κάποιος του οποίου το πρόσωπο δεν φαίνεται αποχωρεί από τον χώρο του εγκλήματος. Εγώ κρατάω την κοπέλα στα χέρια μου και καλώ το ασθενοφόρο για την κοπέλα και την Λυδία. Όμως είναι πολύ αργά. Αγκαλιάζω και τις δύο ενώ καμιά τους δεν έχει σφυγμό.

*Πραγματικότητα*
Ξυπνάω ουρλιάζοντας. Καταλαβαίνω πως δεν είμαι στον χώρο της δολοφονίας της. Προσπαθώ να ηρεμήσω τις ανάσες μου. Μπουκάρει μέσα στο  δωμάτιο ο Στέφανος.
Στ:"Τι έγινε Αχχιλέα; Γιατί ουρλιάζεις;"
Αχ:"Είδα εφιάλτη. Αλλά όχι τον συνηθισμένο."
Στ:"Δηλαδή;"
Αχ:"Αντί να δω την αδερφή μου στο αυτοκίνητο, είδα εκείνη την κοπέλα που έσωσα στην θέση της. Είδα και την Λυδία."
Στ:"Πώς την είδες δηλαδή την Λυδία μου;"
Αχ:"Νεκρή"
Στ:" Τι;"
Αχ:"Αυτό που σου λέω. Και ξέρεις ότι τα όνειρα μου πάντα βγαίνουν πραγματικά."
Στ:"Αλλά γιατί να θέλει κάποιος να την σκοτώσει;"
Αχ:"Στέφανε οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι έχεις κόπελα. Θα προσπαθήσουν με κάποιο τρόπο να σε ρίξουν ψυχολογικά. Είτε αυτό σημαίνει νοσηλεία είτε αυτό σημαίνει θάνατος. Θέλουν να σε δουν να καταστρέφεσαι. Οπότε μπορεί να βαρέσουν εκεί. Πρέπει να προσέχετε."
Στ:"Όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο...τρελένομαι."
Αχ:"Ηρέμησε. Θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό. Ας πάμε τώρα για ύπνο γιατί μας βλέπω να μην κρατάνε τα πόδια μας αύριο!"
Στ:"Καληνύχτα"
Αχ:"Καληνύχτα"
Έκλεισα τα μάτια μου ελπίζοντας ότι θα με πάρει ο ύπνος και ότι δεν θα ξάνω δω τον ίδιο εφιάλτη.

*Επόμενη μέρα το μεσημέρι*
Ξύπνησα πάλι την αγαπημένη μου ώρα. Φόρεσα καθαρά ρούχα και κατέβηκα κάτω. Εκεί ήταν όλοι και γευμάτιζαν. Πάω και εγώ να φάω γιατί με έχει κόψει η λόρδα από χθες.
Στ:"Καλώς την την πέρδικα! Ξύπνησες καλέ;"
Αχ:"Ε για να με βλέπεις...λογικά θα ξύπνησα"
Όλοι μαζί:"Χαχαχα"
Αχ:"Θα φάω κάτι και θα φύγω. Πρέπει κάτι να τακτοποιήσω"
Εκεί που πήγε να μιλήσει ο Στέφανος, μπαίνει ο Άρης μέσα στην κουζίνα τρέχοντας.
Αχ:"Άρη τι έγινε και έρχεσαι τρέχοντας;"
Αρ:"Κάποια μάλλον σε ψάχνει"
Αχ:"Τι εννοείς;"
Αρ:"Είχα πάει στο εμπορικό για να αγοράσω κάτι για την επέτειο μου με την Λίζα. Πέρασα από τον χώρο με τις κεφετέριες κλπ και είπα να κάτσω με τον Βασίλη να πιούμε έναν καφέ. Παραδίπλα καθόταν μια κοπέλα με την φίλη της και τρώγανε. Σε κάποια φάση άκουσα να λέει η μια κοπέλα για χθες που κάναμε την πορεία. Η κοπέλα έλεγε ότι την έσωσε κάποιος με μια μαύρη ζακέτα και ότι δεν είδε το πρόσωπο του αλλά μόνο την πλάτη του. Διασταύρωσα αυτά που είπες εσύ με τα λεγόμενα της κοπέλας και συμπέρανα ότι μιλάει για σένα."
Αχ:"Θυμάσαι την εμφάνιση αυτής της κοπέλας;"
Αρ:"Ναι. Είχε μαύρα σπαστά μαλλιά, μεσαίο ύψος γύρω στο 1.60 και κανονικό βάρος."
Αχ:"Αυτή είναι."
Στ:"Την θυμάσαι;"
Αχ:"Φυσικά και την θυμάμαι υπήρχε φως εκεί που ήταν και αργότερα εκεί που την πήγα εγώ. Εκμεταλεύτηκα το γεγονός ότι ήταν θωλή η όραση της. Δεν της έδιξα το πρόσωπο μου για να μην έχουμε τρεχάματα."
Αρ:"Κάτι μου λέει ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα."
Στ:"Γιατί;"
Αρ:"Οι ανταγωνιστές θα μάθουν για την κοπέλα αυτή. Και αυτή θα έχει τρεξίματα αλλά και εμείς. Ας ελπίσουμε ότι κανένας δεν θα το μάθει."
Αχ:"Μακάρι."

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;❤
Πώς σας φαίνεται η φιλία Αχιλλέα-Στέφανου μέχρι τώρα;❤
Λέτε να έχουν καλά ξεμπερδέματα με την υπόθεση της Αγάπης;❤
Τι θα θέλατε να δείτε στην συνέχεια;❤
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο...φιλάκια πολλά!❤