Η Αγνή δεν έλεγε να κλείσει μάτι εκείνη τη νύχτα. Δίπλα της ο Βασίλης, γυμνός όπως και η ίδια, είχε κοιμηθεί εδώ και μιάμιση ώρα.

Η αδελφή της είχε δίκιο τελικά. Η χημεία μεταξύ τους ήταν απίστευτη, σε όλα, ακόμα και στο κρεβάτι. Ήταν η πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια που έκανε έρωτα με άλλον. Γιατί ένιωθε έτσι τώρα;Γιατί ένιωθε σαν να πρόδωσε τον Ερρίκο; Ίσως φοβόταν. Γιατί αυτά τα δέκα χρόνια, ο Ερρίκος ερχόταν συχνά στον ύπνο της κι έκαναν έρωτα. Ίσως φοβόταν ότι τώρα πια δεν θα ξανάρθει- και αυτό θα της κόστιζε ακριβά, να μην τον ξανάβλεπε, έστω και σαν φάντασμα.

Έπρεπε να το διαπιστώσει αυτό. Σηκώθηκε αργά, χωρίς να ξυπνήσει τον Βασίλη. Φόρεσε μια μοβ μεταξωτή ρόμπα και κατέβηκε κάτω. Βγήκε στον σκοτεινό κήπο και πλησίασε στον τάφο του. Η μορφή του Ερρίκου, γαλάζια και διάφανη, βρισκόταν ήδη εκεί και την περίμενε.

"Αγάπη μου..." είπε και προχώρησε προς το μέρος του.

"Γεια σου, Αγνή." της είπε ο Ερρίκος, ενώ την κοιτούσε στενοχωρημένος.

Η Αγνή κοντοστάθηκε.

"Με πρόδωσες, Αγνή. Κοιμήθηκες με άλλον." είπε απογοητευμένος ο άντρας της.

"Ναι. Το παραδέχομαι."

"Γιατί, αγαπημένη μου; Δεν συμφωνήσαμε να είμαστε μαζί και μετά το θάνατο; Δεν ερχόμουν συχνά στο κρεβάτι μας; Γιατί θέλησες να το αλλάξεις αυτό;"

"Ερρίκο..."

"Δεν μ' αγαπάς πια;"

"Σ' αγαπώ αλλά..."

"Κατάλαβα. Δεν είμαι σε θέση να σου προσφέρω αυτά που μπορεί να σου προσφέρει ένας ζωντανός. Δεν μπορούμε να κάνουμε παιδιά, ούτε να φεύγουμε μακριά ταξίδια, δεν μπορούμε ούτε καν να βγούμε έξω για φαγητό ή καφέ."

"Έτσι είναι." συμφώνησε δακρυσμένη.

"Τότε...θα σεβαστώ την απόφαση σου να φτιάξεις μια νέα ζωή, αλλά υπό έναν όρο: δεν θα με ξαναδείς ποτέ. Θα βυθιστώ για πάντα στον κόσμο των νεκρών και δεν θα σε ξαναενοχλήσω. Πες μου, λοιπόν, θέλεις να φύγω για πάντα;"

Φύγε, Ερρίκο. ήθελε να του πει, όμως η καρδιά της δεν την άφησε.

"Δεν θέλω να φύγεις." είπε με νέα δάκρυα στα μάτια.

"Αγνή; Σε ποιον μιλάς;" άκουσε τη φωνή του Βασίλη. Στράφηκε ξαφνιασμένη προς το μέρος του. Ο Βασίλης ήταν ντυμένος απ' τη μέση και κάτω και την είχε ακολουθήσει.

"Στον...άντρα μου." απάντησε σαστισμένη. Γύρισε προς τον τάφο, όμως ο Ερρίκος είχε ήδη εξαφανιστεί.

"Δεν βλέπω κανέναν εκεί." είπε ο Βασίλης, που είχε αρχίσει να φοβάται.

"Μιλάς στον τάφο;" ρώτησε, μην τολμώντας όμως να πλησιάσει.

Τότε η Αγνή συνειδητοποίησε ότι ο άντρας της ίσως έφυγε για πάντα, για να την αφήσει να ζήσει τον έρωτα της με τον Βασίλη. Όμως όχι, δεν ήθελε να φύγει! Δεν θα άντεχε να μην τον ξαναδεί!

"Ερρίκο! Μη φύγεις, σε παρακαλώ! Γύρνα πίσω!" φώναξε στο πουθενά. Ο Βασίλης σάστισε.

"Είσαι τρελή! Είσαι τελείως ψυχοπαθής! Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο μαζί σου!" της φώναξε κι έτρεξε να μπει στο σπίτι, να ντυθεί και να φύγει.

"Βασίλη στάσου!" φώναξε η Αγνή και τον κυνήγησε. "Περίμενε! Να σου εξηγήσω!"

Τον πρόλαβε στις σκάλες.

"Τι να μου εξηγήσεις, Αγνή;!" τη ρώτησε νευριασμένος. "Ότι βλέπεις το φάντασμα του ΠΕΘΑΜΕΝΟΥ άντρα σου και ότι μιλάς κιόλας μαζί του;! Είσαι τρελή! Για ψυχιατρείο είσαι!" Μπήκαν στην κρεβατοκάμαρα της κι εκείνος φόρεσε το πουκάμισο του.

"Θα φύγω από αυτό το σπίτι. Θα μετακομίσω κάπου αλλού, να μη με στοιχειώνει πια." έκανε μια τελευταία προσπάθεια η Αγνή.

"Ακόμα και έτσι, δεν μπορώ να συνεχίσω με κάποια που βλέπει φαντάσματα. Είμαι ρεαλιστής εγώ." εξήγησε ο Βασίλης. "Τελικά, όλοι έχουν δίκιο για ό,τι λένε για τους Γεωργίου, ότι επικοινωνούν με νεκρούς συγγενείς τους. Κι εσύ μία από αυτούς είσαι."

"Δεν είμαι μια Γεωργίου! Είναι απλά η οικογένεια της αδελφής μου!"

"Τότε ίσως σε έχουν επηρεάσει."

Στάθηκε μπροστά της και για μια στιγμή, για ένα δευτερόλεπτο μόνο, νόμιζε πως θα αλλάξει γνώμη.

"Συγχώρεσε με. Απλά δεν μπορώ." της είπε όμως και βγήκε απ' το δωμάτιο.

Η Αγνή τον παρακολούθησε απ' το παράθυρο της, καθώς εκείνος μπήκε στο αυτοκίνητο του, έβαλε μπρος και έφυγε μέσα στη νύχτα. Έπειτα ξάπλωσε στο κρεβάτι της και ξέσπασε σε κλάματα. Είχε μια ευκαιρία να ξεχάσει το παρελθόν, να ξεκινήσει μια νέα ζωή...και την έχασε.

Έκλαψε γοερά για αρκετή ώρα, ώσπου ήρθε ο Ερρίκος πάλι και την αγκάλιασε για να την παρηγορήσει.

"Ηρέμησε, αγάπη μου. Εγώ είμαι εδώ." της είπε. "Δεν θα ξαναφύγω ποτέ, παρά μόνο αν μου το ζητήσεις εσύ. Όταν νιώσεις έτοιμη."

Η Αγνή Καραβιά δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά, ούτε έφυγε από το σπίτι του άντρα της. Σπάνια έβγαινε έξω, αλλά όσοι την έβλεπαν, έλεγαν πως ήταν πάντα μόνη της και ότι δύσκολα της έπιανες την κουβέντα. Λες και ζούσε σε έναν δικό της κόσμο.

Η ιστορία της, αν και δεν παίζει κανένα ρόλο στην ιστορία της Βάσιας και του Μύρωνα, γράφτηκε πολλά χρόνια αργότερα από τον γιο τους, τον συγγραφέα Αλέξανδρο Γεωργίου και συγκίνησε πολλές γενιές γότθων και όχι μόνο.

***********************************************

Ορισμένοι άνθρωποι επιλέγουν να ζουν στο παρελθόν. Είναι ευτυχισμένοι εκεί, με τον τρόπο τους. Δεν θέλουν να προχωρήσουν μπροστά και είναι εντάξει με αυτό. Όπως η Αγνή Καραβιά. Εσάς ποια είναι η άποψη σας;

Ελπίζω να απολαύσατε αυτή τη μελαγχολική ιστορία. Απ' το επόμενο κεφάλαιο επιστρέφουμε στην κανονική ροή του βιβλίου μας!