2002

Δύο χρόνια πέρασαν από τη γέννηση της Κασσιόπης, η οποία ήταν ολόιδια η μητέρα της: μαύρα μαλλιά, μεγάλα καστανά μάτια και σταρένια επιδερμίδα. Ήταν πανέξυπνη και μάθαινε πιο γρήγορα από άλλα παιδάκια της ηλικίας της, ενώ φαινόταν από τώρα πως είχε τάση προς τη μουσική. Οι γονείς της μετέτρεψαν το παλιό δωμάτιο του Γιάννη και της Κλέλιας σε παιδικό για την κόρη τους και το γέμισαν με ένα σωρό παιχνίδια.

Η Βάσια είχε συνηθίσει πλέων αυτή την ρουτίνα και ήταν ευτυχισμένη. Ο Μύρωνας της πρόσφερε πάντα ό,τι ζητούσε. Είχε χαθεί από όλες τις φίλες της, ακόμα και απ' την Κατερίνα, όμως δεν την ένοιαζε αυτό. Τις ώρες που ο άντρας της δούλευε, εκείνη, όταν δεν ασχολιόταν με την Κασσιόπη ή δεν έκανε δουλειές, περνούσε ώρες ολόκληρες διαβάζοντας βιβλία αστρονομίας ή μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους, ή έπαιζε στο παλιό μουσικό όργανο σκοτεινές μελωδίες. Μάθαινε γρήγορα και ήταν πολύ καλή. Και εννοείται πως τα βράδια, όποτε είχε ξαστεριά, συνήθως όταν ένιωθε πιεσμένη και ήθελε να χαλαρώσει, ανέβαινε στην ταράτσα και κοιτούσε τα πολυάριθμα αστέρια και τους πλανήτες με το τηλεσκόπιο της.

Πολλοί έλεγαν πως, με τόσα που ήξερε η νεαρή κυρία Γεωργίου για το διάστημα, με τη ζωηρή φαντασία που διέθετε και με τη δίψα της να ανακαλύψει τα μυστήρια του σύμπαντος, θα μπορούσε, αν είχε ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό, να γίνει μια διάσημη αστρονόμος και να συμβάλλει σημαντικά στην παγκόσμια αστρονομία και αστροφυσική. Μέχρι και στη NASA θα μπορούσε να δουλέψει. Όμως το ταλέντο της περιοριζόταν μέσα στους τοίχους της γοτθικής βίλας.

Ο Μύρωνας είχε πάθει ένα είδος καλλιτεχνικής ψύχωσης μαζί της, σε σημείο να μη μπορεί να ζωγραφίσει πλέων τίποτα άλλο εκτός απ' τη γυναίκα του. Την έβαζε να ποζάρει παντού, με διάφορα περίεργα γοτθικά φορέματα η με το γνωστό, αγαπημένο της κόκκινο φόρεμα, ή ακόμα και γυμνή. Τη Βάσια την κούραζε πλέων η συμπεριφορά του, όμως δεν αντιδρούσε και συνέχιζε να ποζάρει για χάρη του. Προσφέρθηκαν και πολλοί άλλοι ζωγράφοι να τη ζωγραφίσουν, όμως ο Μύρωνας μόνο που δεν τσακώθηκε μαζί τους.

"Η Βάσια ως καλλιτεχνική φιγούρα είναι μόνο δική μου. Κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει ποτέ την αστείρευτη ομορφιά της και το μυστήριο στο βλέμμα της." είχε πει μια φορά σε ένα διάσημο ζωγράφο, όταν εκείνος του ζήτησε την άδεια να ζωγραφίσει τη γυναίκα του την ώρα που παρατηρούσε τα αστέρια με το τηλεσκόπιο της.

Τον Μύρωνα καθόλου δεν τον ενδιέφεραν τα αστέρια και η αναζήτηση για την ύπαρξη εξωγήινων. Η Βάσια δεν μπορούσε να συζητήσει αυτά τα θέματα μαζί του, όμως παρακολουθούσε κατά καιρούς διάφορα σεμινάρια αστρονομίας και αστροφυσικής, εμπλουτίζοντας έτσι στις γνώσεις της. Όσο όμως περνούσε ο καιρός, τόσο περισσότερο κλεινόταν στον εαυτό της και βυθιζόταν στη σκοτεινή γοητεία της γοτθικής έπαυλης.

Οι γονείς της ανησυχούσαν για εκείνη, ότι είχε αλλάξει πολύ, ότι ήταν υπερβολικά ώριμη για την ηλικία της, ότι δεν έβγαινε έξω αρκετά να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Όμως η Βάσια τους διαβεβαίωνε ότι όλα ήταν εντάξει και ότι η ίδια ήταν ευτυχισμένη ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους: στον κόσμο της αστρονομίας και των εξωγήινων και στον κόσμο της τέχνης, του μυστηρίου και των φαντασμάτων.