ΔΙΑΣΚΟΡΠΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Οι οπτικές γωνίες δύο κολλητών φίλων που έχουν κλείσει πλέον τα τριάντα τους χρόνια και οι δύο. Της Ελένης και της Ιουλίας. Η Ελένη είναι φιλόλογος. Δουλεύει σε ένα φροντηστήριο και παράλληλα κάνει ιδιαίτερα για να συμπληρώσει το εισόδημά της ενώ ο άντρας της είναι και αυτός καθηγητής αλλά χημικός. Και έχουν μαζί δύο μωρά παιδιά. Αν και αγαπιούνται άφησαν τον χρόνο και την υποχρέωση να τους απομακρύνει.

Η Ιουλία είναι Πληροφορικός. Έχει βρει μια καλή δουλειά με πολύ καλό μισθό στο αντικείμενό της μετά από τη χαρά και τη προσπάθεια πολλών ετών. Μόλις έχει μετακομίσει στο καινούργιο της διαμέρισμα, μια γκαρσονιέρα στα προάστια της Αθήνας. Είναι άνθρωπος πολυπράγμων. Βέβαια τώρα τελευταία νιώθει εξίσου ευτυχισμένη με το να κάνει λίγο λιγότερα πράγματα από όσα έκανε μέχρι τώρα. Σκέφτεται τον καλύτερό της φίλο τον Νάσο, ο οποίος ταλαιπωρείται πολύ ακόμη στη ζωή του αλλά και την Ελένη. Οι δυο τους πιστεύουν ότι μόνο με τη δουλειά και την υποχρέωση ξεχνιέσαι. Ενώ μπορεί να γίνει και το αντίθετο!

Το μέρος αυτό είναι η κατάθεση ψυχής και γεγονότων μερικών σκορπισμένων σκέψεων της Ιουλίας σε έξι ιστορίες μικρού μήκους και για την ίδια αλλά και για τους πιο κοντινούς της ανθρώπους. Και το τι πιστεύει η ίδια για τον Ύπνο, για το Σκοτάδι, τη Λήθη. Κάποια πράγματα που οι περισσότεροι θα τα θεωρήσετε περίεργα και μη άξια προβληματισμού. Αλλά προχωρήστε. Ίσως σας βοηθήσουν.

Αποφάσισα όπως είδατε, ακόμη και στα μικρά κεφαλαιάκια για τη διαχώριση μερών, να γράφω και κατιτίς... Ελπίζω να σας αρέσει. Γράψτε μου παρακαλώ σχόλια...