Ο Μάριος είναι πολύ περίεργος και με ρωτάει για το αγόρι που ήταν μαζί μου. Για την ακρίβεια διαπιστώνει ότι είμαι έξω από το δωμάτιο του και μου ζητάει να μπούμε μέσα μαζί ώστε να τον δει. Ο κόσμος δίπλα με συγκρατεί, όπως και το γεγονός ότι μας έσωσε να μην τον διώξω. Δεν θέλω να είμαι αγενής, αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά στην συμπεριφορά του. Με το ζόρι ανοίγω την πόρτα και με ακολουθεί. Συστήνεται από μόνος του.

   -Γεια σας. Με λένε Μάριο και σας έσωσα. Ήθελα να δω πως είστε και να σας ενημερώσω ότι θα πληρώσω εγώ τα χρήματα για την ιδιωτική κλινική, μην ανησυχείτε. Ήταν δική μου απόφαση να έρθουν εδώ, οπότε αυτό είναι το σωστό.

   Ο πατέρας του Αντώνη, ο κύριος Γιώργος, φυσικά αντιδράει σε αυτά τα λόγια.

   - Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο. Εγώ κι ο γιος μου μπορούμε να υπέρ καλύψουμε το ποσό. Δεν θα το πληρώσει κάποιος τρίτος. Έτσι δεν είναι Κωνσταντίνε;

   -Όχι. Εγώ δεν έχω να βγάλω το μήνα, μην με συγκρίνεις με σένα που ζεις πλουσιοπάροχα. Βέβαια δεν θα δεχθώ χρήματα από κανέναν ούτε από σένα, ούτε από τον άγνωστο. Που θα πάει; Θα πουλήσω το νεφρό μου και πιστεύω θα με αφήσουν να φύγω χωρίς πρόβλημα.

   Όλοι τον κοιτάζουμε καλά καλά. Τόσα λόγια του είπα και συνεχίζει τα δικά του. Είμαι σίγουρη πως είμαι χλωμή σαν φάντασμα, καθώς πλέον η αποκάλυψη βρίσκεται προ πυλών. Δεν υπάρχει τρόπος να το σταματήσουμε. Το αντιλαμβάνεται και ο κολλητός του ο Αλέξανδρος, ο οποίος φαίνεται έτοιμος να αρχίσει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Εννοείται, αφού αυτός κανόνισε όλα τα πλαστά έγγραφα με τον συγγενή του και τώρα ξαφνικά ο Κωνσταντίνος τα χαλάει όλα σε μια στιγμή. Ο κύριος Γιώργος που δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

   - Ο γιος μου κάποιες φορές έχει ιδιόρρυθμο χιούμορ ορισμένες φορές. Τώρα όμως σε παρακαλώ, άφησε μας ήσυχους, γιατί δεν είναι η κατάλληλη ώρα για επισκέψεις και συζητήσεις.

   Ακόμα και ο Μάριος χωρίς να γνωρίζει τι έχει συμβεί, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ευτυχώς ή δυστυχώς αποχωρεί οπότε έφτασε η ώρα των εξηγήσεων. Η μάνα η κυρία Δήμητρα παραξενεμένη και αυτή, κάνει να χαΐδεψει το χέρι του Αντώνη, αλλά εκείνος το απομακρύνει δείχνοντας απέχθεια. Σαφώς πληγώνεται από την κίνηση του. Προσπαθεί να καταλάβει τι του έκανε. Την σιωπή σπάει ο Αντώνης, ενώ τον ακούω σχεδόν κρατώντας την ανάσα μου.

   - Γιατί συνεχίζετε όλοι την ίδια ιστορία; Εγώ είμαι ο Αντώνης και όχι ο Κωνσταντίνος ο αδελφός μου. Εμένα με δώσατε να με μεγαλώσουν ξένοι άνθρωποι. Τα λεφτά σας τα είχε μόνο ο ένας σας γιος. Οπότε αφήστε με ήσυχο και πηγαίνετε σε αυτόν. Μπορεί να μην θυμάμαι τα τελευταία χρόνια από το ατύχημα, όμως μαζί σας δεν μεγάλωσα.

    Ο πατέρας του ανοίγει το στόμα του να μιλήσει, μα δεν βγαίνει φωνή. Ο Αλέξανδρος φανερά απογοητευμένος ελέγχει τις αντιδράσεις όπως και εγώ. Η μητέρα του πάλι τον κοιτάζει μέσα στα μάτια για να λυθούν οι απορίες της. Σε αντίθεση με τον κύριο Γιώργο δείχνει να καταλαβαίνει στο περίπου τι έχει συμβεί, σαν να ήταν πιο προετοιμασμένη. Φαίνεται να έχει συνδυάσει γεγονότα. Με διακυμάνσεις στην φωνή της από το άγχος, ρωτάει.

     - Αλήθεια τώρα μου λες; Είσαι ο γιος που έψαχνα και ποτέ δεν βρήκα; Ο Κωνσταντίνος ο αδελφός σου τότε που είναι; Πώς βρέθηκες εσύ στην θέση του; Τι έγινε, εξήγησε μας. Η αλήθεια είναι ότι δύο χρόνια μετά από την εξαφάνιση σου, επέστρεψες άλλος άνθρωπος. Συμπεριφερόσουν ίδια, αλλά υπήρχε διαφορά των κινήσεων και κάποιες μικρές λεπτομέρειες πάνω σου αλλαγμένες, όμως δεν μπορούσα να τις εξηγήσω. Τότε πήρες την θέση του, έτσι; Δεν μίλησα από φόβο μήπως σε χάσω.

    Όσο τα σκέφτεται, δίνει απαντήσεις στον εαυτό της και τα συνειδητοποιεί λέγοντας τα δυνατά. Στο τέλος δάκρυα κυλάνε από τα μάτια της. Εγώ μένω άναυδη με όλες τις λεπτομέρειες που είχε παρατηρήσει και προσπαθούσε να δικαιολογήσει. Είχε διακρίνει τις διαφορές, όμως δεν γνωρίζε τι θα αντιμετωπίσει όταν τις αναφέρει. Μόνο μια μάνα θα παρατηρούσε ανεπαίσθητες αλλαγές. Ο πατέρας του πάλι ακούγοντας τα όλα αυτά αντιδράει.

    - Έτσι και είναι αλήθεια όλα αυτά και δεν μου πεις που είναι ο γιος μου ο Κωνσταντίνος αλήτη, θα το πληρώσεις πολύ ακριβά. Πείτε μου ότι όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο και είναι λόγω του ατυχήματος.

    - Γιώργο πρόσεξε πως μιλάς στο παιδί μας. Δεν θα κάνεις απολύτως τίποτα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τον βρήκα, εφόσον είχα εξαντλήσει όλα τα μέσα. Εγώ προς το παρόν θα χαρώ για τον γιο μας. Πρέπει να μιλήσουμε και ιδιαιτέρως.

    Η κυρία Δήμητρα δεν αφήνει από τα μάτια τον Αντώνη. Είναι σαν να αντικρίζει κάποιο μυθικό πρόσωπο που θα εξαφανιστεί. Δεν υπάρχει επιστροφή πλέον, καθώς το μητρικό της ένστικτο είναι σίγουρο πλέον ότι βρήκε το παιδί που είχε δώσει. Όσα χαρτιά και να της δείξεις τώρα με το αντίθετο, κατάλαβε την αλήθεια. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να πειστεί για την πραγματική ταυτότητα του γιου της. Δεν έχει σκοπό να του κρατήσει κακία ότι και να έγινε, σε αντίθεση με τον κύριο Γιώργο... Τα πράγματα έχουν πάρει ανεξέλεγκτη τροπή.

Σας ευχαριστώ πολύ!! Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Ελπίζω να περνάτε τέλεια