Έλενα

    Νιώθω τον λαιμό μου να καίει, να είναι ξερός όσο ποτέ άλλοτε. Είμαι σκεπασμένη, γιατί είμαι βρεγμένη και προσπαθώ να καταλάβω τι έχει συμβεί. Σιγά σιγά έρχονται στο μυαλό μου οι τελευταίες στιγμές που θυμάμαι. Να πέφτω στα κύματα του Θερμαϊκού και να ακολουθεί ο Αντώνης να με σώσει. Με νοιάζεται. Δεν το σκέφτηκε καν και κινδύνεψε για μένα. Όσο κυνικός και να φάνηκε με τους γονείς του, σε εμένα έδειξε την παρουσία αισθημάτων για το άτομο μου. Δεν αναιρεί αυτό τις πράξεις του, αλλά φανερώνει ότι διαθέτει μέσα του καλά στοιχεία και με λίγη παρότρυνση καταλάβει και μετανιώσει γι' αυτές.

    Ψάχνω τριγύρω να δω που βρίσκομαι και που είναι ο  μέχρι τώρα Κωνσταντίνος. Βλέπω να με παρατηρεί μια νεαρή γυναίκα στα άσπρα νοσοκόμα και συνειδητοποιώ ότι είμαστε σε νοσοκομείο και μάλιστα αν δεν κάνω λάθος στο καλύτερο ιδιωτικό της Θεσσαλονίκης. Προφανώς αντιλήφθηκαν την οικονομική κατάσταση της οικογένειας του Κωνσταντίνου και μας μετέφεραν εδώ. Είναι μονόκλινο και δεν τον εντοπίζω πουθενά. Μας βάλανε σε διαφορετικά δωμάτια. Ρωτάω την γυναίκα που είναι δίπλα μου που βρίσκεται το αγόρι που έπεσε μαζί μου.

    - Είναι στο ακριβώς δίπλα δωμάτιο, αλλά δυστυχώς ακόμα δεν έχει συνέλθει. Μπορείτε να πάτε για λίγο να τον δείτε με προσοχή, γιατί έχει χτυπήσει το κεφάλι του,αν και δείχνει να μην βρίσκεται σε κίνδυνο.

   Σηκώνομαι αμέσως και βήχω ταυτόχρονα, ενώ κατευθύνομαι σύμφωνα με τις οδηγίες της νοσηλεύτριας. Εύχομαι να είναι καλά με όλη μου την δύναμη. Δεν δέχομαι να σκεφτώ την πιθανότητα να πάθει κάτι εξαιτίας μου. Ότι και να έχει γίνει νοιάζομαι γι' αυτόν και δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και γρήγορα, τόσο που νομίζω ότι δεν θα αντέξει. Δεν έπρεπε να είχα πάει για την τρίτη ευχή, αφού ήξερα εξαρχής πως θα καταλήξει. Συνεχώς ο εφιάλτης μου με προειδοποιούσε και τελικά κατάφερα να τον κάνω πραγματικότητα.

    Σε ούτε ένα λεπτό βρίσκομαι δίπλα του. Μοιάζει να κοιμάται ήσυχος και έτσι του πιάνω απαλά το χέρι. Αντιλαμβάνεται την κίνηση μου με αποτέλεσμα να κουνηθεί και να προσπαθεί να ξυπνήσει. Ανοίγει με δυσκολία τα μάτια του και πλέον δεν μπορώ να κρατήσω την χαρά μου που είναι καλά. Του φιλάω το χέρι και χωρίς να το σκεφτώ τον προσφωνώ μωρό μου και αγάπη μου. Εκείνος με κοιτάζει σαν χαμένος, αλλά δεν πτοούμαι. Είναι λογικό να χρειάζεται λίγο τον χρόνο του, όμως σημασία για μένα είναι ότι επανέρχεται και είναι υγιής. Το χαμόγελο του διακόπτει η ερώτηση του.

    - Κυρία μου συγνώμη, τι θέλετε επιτέλους από μένα; Γιατί δεν με αφήνετε ήσυχο; Ποια είστε;

    Πλέον τον παρακολουθώ εγώ σαν χαμένη, καθώς δεν βγάζω νόημα από τα λόγια του. Νευρίασε τόσο πολύ μαζί μου που ψάχνει τρόπο να με κάνει να αισθανθώ άσχημα, είναι μπερδεμένος από το ατύχημα ή είναι κάποιο είδος πλάκας; Απομακρύνομαι όπως και να έχει από κοντά του και αφήνω το χέρι του. Ειλικρινά πάντως αν είναι θυμωμένος, υπάρχει και πιο ώριμος τρόπος να το χειριστεί. Τον ρωτάω ευθέως.

   - Κωνσταντίνε τι εννοείς; Χάρηκα που είσαι καλά και εσύ μιλάς ακατανόητα, ξεχνώντας ότι είσαι εδώ πέρα για επέλεξες να κάνεις τα πάντα για να με σώσεις.  Τι συνέβη;

   - Δεν σε γνωρίζω κυρία μου, γιατί επιμένεις; Άσε που ούτε το όνομα μου ξέρεις και μου ζητάς τα ρέστα. Δεν με λένε Κωνσταντίνο και ουδέποτε συστήθηκα έτσι. Αντώνης είναι το όνομα μου. Με έχετε μπερδέψει με κάποιον άλλον.
   
   Κουνάω το κεφάλι μου μήπως και καταλάβω τι μου λέει. Φαίνεται να τα εννοεί όλα αυτά και αυτό με τρομάζει. Καλά ότι δεν με θυμάται, αλλά εδώ προδίδει την πραγματική του ταυτότητα, σαν να μην γνωρίζει τον κίνδυνο που εγκυμονεί κάτι τέτοιο. Υπάρχει περίπτωση δηλαδή όντως να μην θυμάται κάποια πράγματα; Έχει πάρει την θέση του αδελφού του εδώ και δύο χρόνια! Αν ισχύει κάτι τέτοιο η μνήμη του έχει μείνει πολύ πίσω. Τον ρωτάω για να τσεκάρω. 

    - Θυμάμαι τι χρόνια έχουμε;

    - Τι ερώτηση είναι αυτή; Δύο χιλιάδες δεκαεννιά!

   Μένω με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα προσπαθώ να βρω κάποιο σημάδι ότι αυτό είναι ένα χοντρό αστείο του, όμως φαίνεται όντως αποσυντονισμένος. Δηλαδή τώρα δεν θυμάται ούτε καραντίνα, κορονοιο, τον θάνατο των ανθρώπων που τον υιοθέτησαν και φυσικά την εξαφάνιση του αδελφού του. Καλά για μένα δεν το συζητώ, ούτε στο προσκήνιο κάπου είμαι στις αναμνήσεις του. Παίρνω βαθειές ανάσες. Εγώ φταίω για όλα, η συνειδητοποίηση αυτή με τρομάζει. Θα καταστραφούν όλα εξαιτίας μου. Για την αναθεματισμένη ευχή που θέλησα να κάνω , χωρίς καν να φανταστώ με ποιο τρόπο θα πραγματοποιηθεί.

       Να γίνει κάτι , ώστε να είναι σαν να μην γνωριστήκαμε ποτέ!

    Πραγματοποιήθηκε και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Να θυμάμαι τα πάντα εγώ και αυτός τίποτα. Πρέπει να ενημερώσω το προσωπικό ότι συνήλθε και την κατάσταση του, να δω μήπως είναι κάτι προσωρινό, όμως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Δεν γίνεται να συστηθεί ως Αντώνης, όχι τουλάχιστον τώρα. Είμαι υπέρ του να μαθευτεί η αλήθεια, όμως όχι με αυτόν τον τρόπο. Οι γονείς του ήδη θα έχουν μάθει για το ατύχημα και θα έρθουν από λεπτό σε λεπτό να μας δουν, δεν θα κρατηθεί πολύ μυστικό. Αν όμως έχει αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα στο νοσοκομείο, θα μάθουν με το χειρότερο τρόπο ότι τόσο καιρό ζουν μέσα στο ψέμα.

     Επίσης, δεν θα είναι σε θέση ο Αντώνης να τους συναντήσει στην κατάσταση που βρίσκεται. Ακόμα πιστεύει ότι ζει με την οικογένεια που τον πήρε από το ίδρυμα και δεν μιλάει με τους γονείς του. Τι μπέρδεμα είναι αυτό; Δεν νομίζω πως θα προλάβω  να αποτρέψω τα γεγονότα της αποκάλυψης, αλλά οφείλω να το προσπαθήσω. Στην τελική αν είναι να αποκαλυφθεί η αλήθεια καλό θα ήταν να το έκανε έχοντας πλήρη συνείδηση των πράξεών του. Επιχειρώ να τον πείσω, χωρίς να έχω χρόνο.

     -Άκουσε με προσεκτικά. Κάνεις δεν πρέπει να μάθει ότι σε λένε Αντώνη. Όλοι σε γνωρίζουν ως Κωνσταντίνο και αυτό λέει η ταυτότητα σου. Θα έρθει εδώ πέρα να σε εξετάσει η γιατρός, αλλά μην τυχόν και της πεις αλλά από αυτά που θα σου πω.

    Πηγαίνω να βρω την γιατρό και τότε μου γεννιούνται ένα σωρό απορίες. Ποιος μας έσωσε τελικά από το κύμα και γιατί μας φέρανε εδώ; Αναγνώρισε κάποιος τον Κωνσταντίνο; Βέβαια δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ και με αυτό τώρα. Προέχει η υγεία του και μετά να μιλήσω με τον κολλητό του να με βοηθήσει σε όλη αυτήν την παράνοια που έχει δημιουργηθεί. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα!

    Σας ευχαριστώ πολύ πολύ. Χρόνια πολλά το άγιο πνεύμα να μας φωτίζει. Εύχομαι να σας άρεσε το κεφάλαιο! Ο "Κωνσταντίνος" και η Έλενα μπαίνουν σε μεγάλες περιπέτειες...