Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Η κατάσταση του Αντώνη είναι κρίσιμη. Τον εξέτασε η γιατρός για την αμνησία του και δεν μου έδωσε ενθαρρυντικά στοιχεία ότι θα συνέλθει άμεσα ή ότι υπάρχει κάποια θεραπεία για την περίπτωση του. Δεν γνωρίζει κανείς αν επανέλθει στην φυσιολογική κατάσταση του σύμφωνα με τα λόγια της. Μάλιστα υπάρχει οδηγία να μην τον βομβαρδίσουμε με απανωτές πληροφορίες γιατί αυτό θα τον πάει πίσω, κάτι που είναι αδύνατον. Βασικά όλα εξαρτώνται από την αντίδραση του ίδιου του οργανισμού.

    Η αλήθεια είναι πως μπορεί εκείνος να μην με θυμάται, αλλά και εγώ είναι σαν να γνωρίζω κάποιον άλλον άνθρωπο. Δεν ξέρω αν οφείλεται από το σοκ, από το γεγονός ότι πριν παρίστανε τον αδελφό του ή άλλαξε ο χαρακτήρας με αυτά που έζησε τα τελευταία χρόνια και τα λεφτά. Να φανταστείτε ήρθε το φαγητό του νοσοκομείου και επειδή έχω γνώση πόσο περίεργος είναι και ότι θέλει τα καλύτερα, του πρότεινα να του φέρω από αλλού και να φάει. Όχι απλά αρνήθηκε αλλά το ευχαριστήθηκε κιόλας, σαν να έτρωγε τόσο καιρό αποφάγια.

    Ωστόσο, τώρα έχει προκύψει ένα σοβαρό ζήτημα γι'αυτόν. Στο μόνο κομμάτι που δεν έχει αλλάξει είναι ένα. Του ανέφερα ότι ήμασταν μαζί πριν το ατύχημα, φυσικά δεν θυμάται τίποτα. Όσο και να προσπαθώ να του υπενθυμίσω γεγονότα και πράγματα είναι δώρο άδωρον. Εκείνος έχει μείνει σε μια λεπτομέρεια.

    - Ποτέ το κάναμε και σε τι στάση που δεν το θυμάμαι; Δεν σε πιστεύω, αν δεν μου πεις ή δεν μου δείξεις. Κοίτα βέβαια αυτό αφού γίνει κατάσταση με την όμορφη γιατρίνα. Νταξει και εσύ εμφανισιακά καλά είσαι , αλλά μου σπας τα νεύρα που μου λες πως να συστήνομαι.

    - Ναι, μην ξεχάσεις να μου δώσεις χαρτάκι προτεραιότητας. Σύνελθε λίγο αγόρι μου.

    Όπως μιλάμε, χτυπάει το τηλέφωνο μου. Λογικό μου φαίνεται, τα νέα θα έχουν μαθευτεί και θα αρχίσουν οι επισκέψεις, , ενώ ο " Κωνσταντίνος" ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά. Δεν θα καταφέρω να ον πείσω για το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Βλέπω στο τηλέφωνο είναι ο κολλητός του και απαντάω με την ελπίδα να με βοηθήσει κάπως. Μου απαντάει.

      - Έλα Έλενα. Ο άλλος δεν το σηκώνει να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Τι κάνει επιτέλους; Πες του το ότι θα τα ακούσει για τα καλά. Πώς είστε; Σε ποιο δωμάτιο βρίσκεστε; Είμαι εδώ πέρα με τους γονείς του.

    Κοιτάζω με τρόμο τον Αντώνη, ο οποίος δεν έχει ιδέα τι τον περιμένει. Εξηγώ την κατάσταση στον Αλέξανδρο μήπως και έχει καμία ιδέα ή έστω βρει τρόπο να καθυστερήσει την οποία συνάντηση.

     - Αλέξανδρε βοήθεια. Ο φίλος σου έχει μείνει στο δύο χιλιάδες δεκαεννέα και συστήνεται με την ταυτότητα του. Κάνε ότι μπορείς να τον προετοιμάσεις γιατί ακόμα στο μυαλό του είναι με τους θετούς γονείς του και δεν μιλάει με τους βιολογικούς του. Είμαστε στο δωμάτιο 412.

     Κενό στην γραμμή για κάποιο διάστημα. Λογικό. Επεξεργάζεται τα δεδομένα. Ειλικρινά πόσο θα ήθελα να μπορώ να αλλάξω τις τελευταίες μέρες. Να μπορούσα να ακυρώσω την ευχή μου. Φαίνεται ο Αλέξανδρος μετακινείται να μην τον ακούνε και τότε μου απαντάει.

    - Πλάκα μου κάνεις; Οι γονείς του δεν πρόκειται να περιμένουν λεπτό για να τον δουν από την αγωνία τους. Δεν ξέρω πως, κάνε του μεταμόσχευση εγκεφάλου ή τα μαγικά σου , αλλά σε λίγο να είναι ο Κωνσταντίνος που αγαπάει τους γονείς του. Ερχόμαστε. Έχεις πέντε λεπτά το περισσότερο.

    Παίρνω βαθειές ανάσες και κλείνουμε το τηλέφωνο. Δύσκολα τα πράγματα. Εδώ μια ώρα τώρα και δεν έχει χωνέψει ότι υπήρξαμε ζευγάρι, θα δεχτεί ότι παριστάνει τον αδελφό του; Πιάνω τα μαλλιά μου από την απελπισία μου, ενώ ο αναίσθητος μπροστά μου δεν ενδιαφέρεται καν τι έγινε και δεν αισθάνομαι καλά. Τον ενημερώνω.

    - Θα έρθουν οι βιολογικοί σου γονείς. Η κυρία Δήμητρα είναι καλός άνθρωπος, φρόντισε μην την στεναχωρήσεις. Για αυτούς είσαι ο γιος τους ο Κωνσταντίνος, γιατί εσύ τους παρουσιάστηκες έτσι. Ο αδελφός σου έχει εξαφανιστεί. Δεν πρέπει να αντιληφθούν με αυτόν το τρόπο το ψέμα που τους λες εδώ και δύο χρόνια. Εντάξει;

     -Αυτό αποκλείεται! Ξέχασε το. Δεν θέλω να τους δω καν. Δεν μιλάω μαζί τους κι ούτε επιθυμώ να γνωρίζουν που βρίσκομαι.

    Τώρα τι να του πω; Το θυμήθηκε πολύ αργά ότι δεν θέλει επαφές μαζί τους. Αναρωτιέμαι εφόσον είναι τόσο κάθετος τι τον έκανε να πάρει την θέση του αδελφού του. Μόνο τα χρήματα; Και το σημαντικότερο πως άντεξε δύο χρόνια να παριστάνει σε αυτούς τους ανθρώπους ότι όλα είναι καλά μεταξύ τους. Όσο κάνω αυτές τις σκέψεις, ανοίγει η πόρτα απότομα και βλέπουμε να εισβάλουν τρία άτομα. Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει από την αγωνία μου. Ο Αλέξανδρος με τους γονείς του Κωνσταντίνου. Η μητέρα του αμέσως τρέχει στο μέρος του να τον αγκαλιάσει και να δει με τα ίδια της τα μάτια πως είναι ο γιός της.

    Εκείνος παραμένει ψυχρός με την παρουσία της και είναι φανερό ότι δεν την θέλει. Πρέπει να κάνω κάτι, να τον προλάβω μην πετάξει καμία βόμβα. Προκειμένου να τους αποσπάσω την προσοχή, κάνω ότι χάνω τις αισθήσεις μου. Με πιάνει πριν πέσω ο Αλέξανδρος, όμως νιώθω τα βλέμματα όλων στραμμένα πάνω μου. Όλοι δείχνουν ενδιαφέρον και προσπαθούν να με συνεφέρουν εκτός του Αντώνη. Μετά νευριάζεις ή δεν νευριάζεις; Ο πατέρας του πάει να φέρει νερό, ενώ μετά από λίγο υποκρίνομαι ότι συνήλθα. Κοντά μου βρίσκεται και η κυρία Δήμητρα, η οποία με ρωτάει.

    - Κορίτσι μου είσαι καλά; Τι έπαθες; Συγνώμη κιόλας, να σε ρωτήσω κάτι, όχι τίποτα άλλο επειδή είσαι φίλη του γιου μου. Μήπως είσαι έγκυος; Θυμάμαι και εγώ τον πρώτο καιρό όλο λιποθυμούσα, γι' αυτό ρωτάω.

   Αυθόρμητα κοιτάω να δω την αντίδραση του " Κωνσταντίνου" και συγκρατώ με το ζόρι το γέλιο μου. Είναι τόσο τρομοκρατημένος στην ιδέα. Η αλήθεια είναι πως κυριολεκτικά το τελευταίο πράγμα που μας έλειπε είναι ένα μωρό σε όλο αυτό το κλίμα. Απαντάω για να μην πάθει κάτι ακόμα περιμένοντας την απάντηση μου.

     - Όχι, δεν είμαι. Συγνώμη αλλά χρειάζομαι λίγο καθαρό αέρα.

    Ξαφνικά νιώθω να ασφυκτιώ με όλη αυτήν την κατάσταση και όντως χρειάζομαι λίγο χρόνο μόνη μου. Στην τελική είναι και ο κολλητός του εδώ να ρυθμίσει την συζήτηση και να τον προλάβει από ένα ολέθριο λάθος. Χαμογελάω και απομακρύνομαι. Βγαίνω από το δωμάτιο και βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Χωρίς να το καταλάβω μπλέχτηκα και εγώ σε αυτήν την ιστορία ψέματος και τώρα βρίσκομαι να κοροϊδεύω τους γονείς του. Θέλω να το μάθουν, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο, όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο άμα επιμένει να τους πει έτσι την αλήθεια που το θεωρώ το πιο πιθανό.
 
     Ωστόσο νιώθω έναν άντρα να με πλησιάζει. Είναι στην ηλικία μας. Φαίνεται να έχει αθώο πρόσωπο, όμως όταν βλέπω την ματιά του μου προκαλεί περίεργα συναισθήματα. Φαίνεται κάπως σκοτεινό το βλέμμα του. Εκείνος χαμογελάει και μου μιλάει.

     - Γεια σου. Είσαι η κοπέλα που έσωσα από την θάλασσα σήμερα. Πώς είσαι; Καλά; Το αγόρι σου;

   Είναι ο άνθρωπος που μας έσωσε; Γιατί περιμένει εδώ; Ωστόσο ταυτόχρονα θυμάμαι και την άλλη απορία που είχα και την εκφράζω δυνατά.

    - Ευχαριστώ πολύ μέσα από την ψυχή μου. Έχω μια απορία όμως, πώς ήσουν τόσο σίγουρος ότι θα είχαμε την οικονομική δυνατότητα για ένα τέτοιο νοσοκομείο;

   - Γιατί πολύ απλά για μια όμορφη κυρία θα δώσω εγώ τα λεφτά που χρειάζονται. Τι λες να τα πούμε; Να μάθω και εγώ πως βρέθηκες μέσα στα κύματα. Καταρχάς να συστηθούμε. Με λένε Μάριο.

   Για κάποιο λόγο μου φαίνεται περίεργη η συμπεριφορά του και δεν μπορώ να προσδιορίσω γιατί. Επίσης δεν ξέρω τι να του απαντήσω.

    Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και να είχατε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο