~

Την σήκωσα στην αγκαλιά μου και κατευθύνθηκα βιαστικά μέσα στο σπίτι. Έτρεμε πάνω στα χέρια μου από το κρύο και σχεδόν δεν είχε της αισθήσεις της. Τύλιξε το χέρι της γύρω από τον λαιμό μου ενώ ακούμπησε το πρόσωπο της πάνω στο στήθος μου. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που ευτυχώς δεν θα το καταλάβαινε.

«Jimin συγνώμη.» ψέλλισε κουρασμένη πριν χάσει τελείως της αισθήσεις της.

Η Σαρίνα τύλιξε μια στεγνή κουβέρτα πάνω από το βρεγμένο σώμα της καθώς ανεβαίναμε της σκάλες για τον επάνω όροφο. Μπήκα στο δωμάτιο μου και την άφησα απαλά πάνω στο κρεβάτι.

«πρέπει να της βγάλουμε τα βρεγμένα ρούχα.» διαπίστωσε η Κλαίρη ανήσυχη «αλλιώς θα αρρωστήσει.»

Κοίταξα της κοπέλες λίγο πριν στραφώ προς την ντουλάπα μου για να βγάλω μια αλλαξιά. Η Βιολέτα πήρε τα ρούχα στο χέρι της και με κοίταξε.

«θα της τα φορέσουμε εμείς.» με διαβεβαίωσε η Σαρίνα ενώ με κοιτούσε «μπορείς να περιμένεις έξω;»

Με ρώτησε ευγενικά και εγώ απλά κούνησα το κεφάλι μου και βγήκα έξω στον διάδρομο όπου περίμεναν τα παιδιά. Άρπαξα το σταθερό στα χέρια μου και κάλεσα τον προσωπικό μου γιατρό ώστε να έρθει να τσεκάρει την Σαμάνθα.

«Jimin;»

Κοίταξα την Άλισον λίγο πριν αφήσω το τηλέφωνο στην άκρη ενω πρόσεξα πως έδειχνε κάπως σκεπτική. Μου έδειξε την στεγνή πετσέτα που κρατούσε στα χέρια της λίγο πριν την τυλίξει γύρω από το κορμί μου. Άργησαν αρκετή ώρα και εμείς περιμέναμε ανυπόμονα ακριβώς έξω από την πόρτα.

«Jimin;»

Μου μίλησε ξανά αναγκάζοντας με να την αντικρίσω «τι;» της απάντησα κάπως κοφτά πράγμα που φάνηκε να την ενόχλησε.
"Jimin αγόρι μου χαλάρωσε. Τρέμει σαν το ψάρι και ανησυχείς γι αυτήν την κοπέλα πράγμα που το βλέπουν οι άλλοι."

Υπενθύμισα στον εαυτό μου λίγο πριν την κοιτάξω πιο ήρεμος «πες μου.» της ζήτησα ευγενικά.

«πως ήξερες πριν ότι η Σαμάνθα δεν ξέρει κολύμπι;» με ρώτησε μπερδεμένη με ένα καχύποπτο βλέμμα.

«ε;» την ρώτησα χωρίς να καταλαβαίνω.

«προηγουμένως φίλε, είπες πως δεν ξέρει κολύμπι.» μου υπενθύμισε ο Jungkook τα λόγια μου ενώ με κοιτούσαν και οι τέσσερις περίεργα.

«ω αυτό.» του είπα με ένα νευρικό γέλιο «υπέθεσα πως δεν ξέρει εφόσον έδειχνε να πνίγεται.» του απάντησα χαλαρά λίγο πριν ανοίξει η πόρτα πίσω μας.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε και το κουδούνι της εξώπορτας πράγμα που σήμαινε πως ο γιατρός είχε έρθει, μιας και έμενε εδώ κοντά στο τετράγωνο. Η Άλισον προθυμοποιήθηκε να πάει να ανοίξει την πόρτα ενώ τα κορίτσια πήραν τον Taehyung και τον Jungkook μαζί τους προς τα κάτω. Η μόνη που είχε μείνει ήταν η Βιολέτα η οποία καθόταν δίπλα της στο κρεβάτι. Μπήκα στο δωμάτιο μαζί με τον Jin και την πλησιάσαμε. Έδειχνε να παρατηρεί την φίλη της ανήσυχη και να μουρμουράει λόγια που δεν άκουγα.

«άρχισες να μιλάς και μόνη σου τώρα;»

Την ρώτησε ο Jin για να σπάσει τον πάγο που επικρατούσε. Η Βιολέτα τον αντίκρισε με μισό μάτι πριν σηκωθεί όρθια. Ο Γιατρός χτύπησε την πόρτα του δωματίου και μπήκε μέσα λίγο πριν βγουν τα παιδιά έξω.
Πλησίασε την Σαμάνθα κρατώντας την τσάντα του και με κοίταξε.

«καλό θα ήταν να αλλάξεις μικρέ.» μου είπε όταν πρόσεξε πως ήμουν βρεγμένος.

Του ένευσα πως είχε δίκιο και αφού πήρα μερικά ρούχα μπήκα στο μπάνιο για να τον αφήσω μόνο μαζί της. Άλλαξα ρούχα και μπήκα ξανά στο δωμάτιο για να καταλάβω πως ο Χάνς είχε τελειώσει με την εξέταση.

«λοιπόν; γιατί δεν έχει συνέλθει ακόμα;» τον ρώτησα καθώς σταύρωνα τα χέρια μου για να χαλαρώσω το τρέμουλο που είχα.

Χαμογέλασε λίγο πριν με αντικρίσει και τοποθετήσει το τηλεσκόπιο στην τσάντα του «μην ανησυχείς, μια χαρά είναι. Το σοκ που υπέστη την τάραξε αρκετά με αποτέλεσμα να χάσει της αισθήσεις της. Υποθέτω πως θα ξυπνήσει σε λίγο.» διαπίστωσε ενώ με κοιτούσε.

«Χάνς σε ευχαριστώ πολύ που ήρθε έως εδώ.» του είπα ενώ του έδινα το χέρι μου για να σφίξω το δικό του.

«Χαρά μου.» μου απάντησε ενώ έπαιρνε την τσάντα του στα χέρια. Προχωρήσαμε προς την πόρτα και με κοίταξε «μείνε εδώ, θα φύγω πρώτος.»

Του ένευσα ευγνώμων και αυτός έφυγε κατεβαίνοντας της σκάλες. Έκλεισα την πόρτα και την πλησίασα. Έδειχνε να κοιμάται τόσο ήρεμα.

"Χαζή Σαμάνθα! Πως κατάφερες να πέσεις στο νερό;"

Ξαφνικά το πρόσωπο της ζάρωσε σαν να έβλεπε κάτι ενοχλητικό στον ύπνο της. Κούνησε τα χέρια της πάνω στο στρώμα σαν να έψαχνε κάτι, ώσπου άρχισε να παραμιλάει.

"Jimin" ψέλλισε και καταλάβαινα πως κάτι φοβόταν "Jimin" έλεγε ξανά και ξανά με εμένα να έχω μείνει να την κοιτάω. Την πλησίασα και πήρα το χέρι της ανάμεσα στο δικό μου. Ήταν ζέστη, ηρέμησε αμέσως μόλις με ένιωσε.

"Τι σου συμβαίνει σε αυτό το μικρό κεφαλάκι Σαμάνθα;" αναρωτήθηκα ενώ την χάζευα.

Σαμάνθα

Έβλεπα θολές εικόνες καθώς άνοιγα δειλά τα μάτια μου. Ήταν σκοτάδι και το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να ακούσω τον καταπραϋντικό ήχο των κυμάτων να σκάνε πάνω στους βράχους, καθώς και των κεραυνών στο βάθος. Για μια στιγμή κοίταξα τον εαυτό μου στα σκοτάδια και προσπάθησα να θυμηθώ τι συνέβη. Που ήμουν; κοίταξα το κομοδίνο δίπλα μου και άναψα το φως στο φωτιστικό. Τρόμαξα μόλις πρόσεξα την φιγούρα του να κάθεται σιωπηλά στο σκοτάδι, στην μικρή πολυθρόνα που υπήρχε στην γωνία δίπλα μου. Έδειχνε να έχει αποκοιμηθεί ενώ στήριζε το πρόσωπο του στην παλάμη του χεριού του. Μα τι συνέβη; γιατί ήμουν στο δωμάτιο του Jimin; καθώς ρωτούσα τον εαυτό μου δεν έπαυα να τον κοιτάω.
Μου έκοψε την ανάσα όταν άνοιξε τα μάτια του λες και υποκρινόταν ότι είχε κοιμηθεί.

«ξύπνησες;» με ρώτησε κάπως κουρασμένος ενώ έκατσε πιο άνετα στην θέση του.

«ναι. Τι έγινε;» τον ρώτησα μπερδεμένη.

«δεν θυμάσαι;» με κοίταξε με μια γκριμάτσα «κατάφερες να πέσεις στην πισίνα μου και παραλίγο να σε έκλαιγε η φίλη σου.» μου απάντησε ειρωνικά ενώ έδειχνε εκνευρισμένος.

Αγνόησα τον τόνο του καθώς μου ερχόντουσαν εικόνες από εκείνη την στιγμή. Τον κοίταξα στα μάτια νιώθοντας τελείως άβολα που βρισκόμουν μαζί του στο δωμάτιο του. Γέλασε με έναν αισθησιακό τρόπο λίγο πριν σηκωθεί και έρθει προς το μέρος μου για να καθίσει πάνω στο στρώμα.

«είσαι απίστευτη.» μου είπε χαμηλόφωνα ενώ με κοιτούσε.

Αυτό το χαμόγελο στα χείλη του που έκρυβε καλά αυτό που σκεφτόταν, τα συναισθήματα στο βλέμμα του που είχα ξανά δει πολλές φορές, με έκαναν να σκεφτώ μήπως είχε γυρίσει ο παλιός Jimin. Σήκωσε το χέρι του και χάιδεψε με έναν φιλικό τρόπο τα μαλλιά μου.

«πως καταφέρνεις πάντα να μπλέκεις;» με ρώτησε σαρκαστικά.

Τον κοίταξα για λίγο σκεπτική χωρίς να έχω καταλάβει και πολύ αυτό που μόλις μου είπε. Η προσοχή μου στράφηκε αμέσως στην Βιολέτα η οποία έμπαινε μέσα στο δωμάτιο. Μόλις πρόσεξε πως είχα ξυπνήσει έτρεξε προς το μέρος μου σπρώχνοντας στην κυριολεξία τον Jimin στην άκρη για να με αγκαλιάσει.

«με τρόμαξες.» μου είπε ενώ με έσφιγγε υπερβολικά δυνατά.

«κι εγώ τρομάζω από το πόσο δύναμη έχουν αυτά τα χέρια σου.» της απάντησα νιώθοντας τον αέρα γύρω μου να λιγοστεύει.

Ο Jimin σηκώθηκε όρθιος για να μας δώσει λίγο χώρο και βγήκε έξω αφήνοντας μας μόνες.

«τι έγινε;» έκατσε στο κρεβάτι και με κοίταξε ανυπόμονη «τι σου έλεγε πριν μπω;»

Την κοίταξα με μισό μάτι τραβώντας την κουβέρτα από πάνω μου για να σηκωθώ. Τα ρούχα μου ήταν τοποθετημένα στην άκρη του κρεβατιού στεγνωμένα, οπότε τα αρπάξω για να τα φορέσω.

«τίποτα τι να μου είπε;» την ρώτησα δήθεν αδιάφορη ενώ άλλαζα ρούχα.

«ξέρεις.» μου είπε λίγο πριν γυρίσει προς το μέρος μου «ανησύχησε πάρα πολύ προηγουμένως, μέχρι και έναν γιατρό κάλεσε για να σε εξετάσει.» με ενημέρωσε ενώ προσπαθούσε να καταλάβει από την έκφραση μου πως νιώθω.

«αλήθεια;» την ρώτησα δήθεν αδιάφορη χωρίς να την κοιτάξω, ενώ μέσα μου ένιωθα χαρούμενη που νοιάστηκε για εμένα.
...
Αφού άλλαξα κατεβήκαμε κάτω. Ο Jimin στεκόταν μπροστά στο τζάκι και έπινε, ενώ ο Jin και ο Taehyung συζητούσαν στον καναπέ. Μόλις μας αντιλήφθηκαν μας κοίταξαν και τις δυο.

«πως νιώθεις;» με ρώτησε ο Jin μόλις τους πλησιάσαμε στον καναπέ.

«καλά. Τα παιδιά φύγανε;» τους ρώτησα όταν πρόσεξα πως ήταν μόνοι τους εδώ.

«ναι, αν και μας ζήτησαν να σου πούμε περαστικά όταν θα ξυπνουσες. Δεν έχει ούτε δέκα λεπτά που φύγανε.»

«συγνώμη που σας χάλασα το βράδυ.» τους είπα ενοχλημένη με τον εαυτό μου.

«μην λες βλακείες.» μου είπε ο Taehyung ενώ προσπάθησε να φτάσει το χέρι μου για να το σφίξει.

Του χαμογέλασα λίγο πριν κοιτάξω τον Jimin «έτοιμες; θα σας γυρίσω στο σπίτι.» μας είπε ξαφνικά και καταλάβαινα ότι ήταν θυμωμένος.

«δεν χρειάζεται.» του είπα βιαστικά λίγο πριν μιλήσει ο Jin.

«άσε θα τις πάω εγώ.» του είπε βγάζοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου του ενώ σηκωνόταν όρθιος.

Ο Jimin σταμάτησε τα βήματα του και του ένευσε σύμφωνος. Αποχαιρέτησα τον Taehyung και ακολούθησα την Βιολέτα και τον Jin από πίσω. Ο Jimin μας συνόδευσε μέχρι την πόρτα και λίγο πριν βγω έξω στράφηκα προς το μέρος του.

«σε ευχαριστώ που με έσωσες.» του μίλησα ενώ τον κοιτούσα κατάματα «αν δεν ήσουν εσύ....»

«μην το συζητάς, ο καθένας θα έκανε το ίδιο.» μου απάντησε με ένα αχνό χαμόγελο.

Του ένευσα χαμογελώντας και προχώρησα προς τα παιδιά.
Μετά από αρκετή ώρα, ο Seokjin πάρκαρε το αυτοκίνητο του μπροστά στο κτήριο και κατεβήκαμε από το αμάξι. Έβγαλα τα κλειδιά από την τσάντα μου και πλησίασα την εξώπορτα για να ξεκλειδώσω. Πριν μπω μέσα κοίταξα τα παιδιά. Στεκόντουσαν ο ένας μπροστά στον άλλον και κοιτιόντουσαν για αρκετή ώρα. Μα τι κάνανε; σκέφτηκα να ρωτήσω, μα πριν προλάβω μίλησε η Βιολέτα.

«τα λέμε.»

Του είπε μετά από μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας ενώ έκανε ένα βήμα για να έρθει προς το μέρος μου. Το χέρι του γράπωσε το δικό της ενώ αυτή γύρισε και κοίταξε πρώτα την κίνηση του και ύστερα αυτόν.

Πήρε το χέρι του από το δικό της νιώθοντας άβολα «άμα βαρεθείς πάρε με. Θα βγω μαζί σου.» της είπε ενώ την κοιτούσε στα μάτια «ακόμα κι αν δεν βαρεθείς, πάρε με!» της είπε αφήνοντας της άφωνη.

"Αυτό το παιδί." σκέφτηκα ενώ προσπαθούσα να μην γελάσω ώστε να μην τους χαλάσω την στιγμή.

Η Βιολέτα του ένευσε ενώ προσπαθούσε με δυσκολία να κρύψει το χαμόγελο της και αφού τον αποχαιρέτησε μπήκαμε στην πολυκατοικία.
...
Είχε πάει ήδη δέκα το βράδυ και καθόμουν στο σαλόνι ενώ χάζευα στο κινητό μου. Η Βιολέτα μόλις βγήκε από το μπάνιο κατευθυνόμενη προς το ψυγείο. Την κοίταξα για λίγο σκεπτόμενη πως είχε σκάσει από φαγητό στο σπίτι του Jimin, υπήρχε περίπτωση να θέλει να φάει κι άλλο;

«τι, πάλι πείνας;» την ρώτησα έκπληκτη.

«όχι μωρέ.» είπε καθώς έξυνε την κοιλιά της πάνω από την πετσέτα «απλά βαριέμαι και αναρωτιέμαι αν έχει τίποτα να φάω.» μου απαντάει ενώ ψάχνει το ψυγείο.

«αυτό δεν σημαίνει ότι πείνας;» την ρώτησα μπερδεμένη.

Στάθηκε όρθια και με κοίταξε «μπα.» μου είπε λίγο πριν δαγκώσει το μήλο που είχα πάρει από το ψυγείο «ω, δες μιλάνε για τον Taehyung.» μου έδειξε με το δάχτυλο της.

Στράφηκα προς την τηλεόραση και ανέβασα λίγο τον ήχο για να μπορέσω να ακούσω.

"ο νεαρός άντρας που κατηγορήθηκε για τον φόνο ενός γνωστούς εμπόρου ναρκωτικών, του Ντομινίκ Σέργουντ, αφέθηκε ελεύθερος σήμερα τα ξημερώματα με αναστολή."
Κοίταξα την οθόνη μπερδεμένη καθώς ένιωθα ένα βαρύ αίσθημα στο στήθος μου.

«Σέργουντ;»

Επανέλαβα για να καταλάβω τι μου θύμιζε αυτό το επίθετο, ώσπου άρπαξα το τηλέφωνο στα χέρια μου για να ψάξω της επαφές μου.

«Σαμ τι έγινε;» με ρώτησε όταν πρόσεξε ότι κοιτούσα το κινητό μου τρομαγμένη «ξέρεις τι σκέφτομαι;» με ρώτησε χωρίς να περιμένει στα αλήθεια την απάντηση μου «κάτι μου θυμίζει αυτό το επίθετο. Νομίζω πως είχα έναν γκόμενο που τον έλεγαν έτσι και..»

«Βιολέτα σταμάτα.» της είπα ενώ ένιωθα τα χέρια μου να τρέμουν.

Όταν πρόσεξε πως είχα χλομιάσει με πλησίασε ανήσυχη «τι έγινε;» με ρώτησε προβληματισμένη.

«θυμάσαι που σου είπα πως το επίθετο του αφεντικού μου, μου φαινόταν πολύ γνώριμο.» την ρώτησα λίγο πριν την κοιτάξω.

«ναι.» μου απάντησε χαλαρά «θυμάμαι μου είπες πως το Σερ..» ήταν έτοιμη να μιλήσει όταν διαπίστωσε το ίδιο με εμένα «ω Θεέ μου, το αφεντικό σου δεν τον λένε όπως τον Ντόμ;» με ρώτησε ψιθυρίζοντας λες και υπήρχε περίπτωση να μας ακούσει κάποιος που δεν έπρεπε.

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά σκεπτόμενη πόσες μπορεί να ήταν οι πιθανότητες για να ήταν κάποιος συγγενής του;
Ανοίξαμε τον υπολογιστή μου και ψάξαμε στο ίντερνετ. Υπήρχαν άπειρα άρθρα σχετιζόμενα με την οικογένεια Κούπερ καθώς και με τον Ντομινίκ Σέργουντ, τον ετεροθαλή αδερφό της Άλισον. Αυτό που μας τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν το άρθρο που αναφερόταν σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που συνέβη πριν οχτώ χρόνια. Πάτησα στο άρθρο και με μεγάλα μαύρα γράμματα πετάχτηκε τα όνομα της οικογένειας Park, των γωνιών του Jimin.

«Park δεν λέγεται ο Jimin;» με ρώτησε σκεπτική όταν διάβασε τον τίτλο.

«"ο νεαρός που κατηγορήθηκε για την δολοφονία του γνωστού ζεύγους Park, ο οποίος αποδεικνύεται πως μάλλον είναι μέλος της οικογένειας Σέργουντ, μεταφέρθηκε σήμερα στης φυλακές του Rikers Island της Νέας Υόρκης. Η έρευνα της δολοφονίας δεν έχει φτάσει στο τέλος της, μιας και τα στοιχεία είναι ανεπαρκή. Παρ ολ αυτά ο νεαρός του οποίου τα στοιχεία παραμένουν άγνωστα για της αρχές, καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκισης."» διάβασα προσεκτικά καθώς διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου.

«το άρθρο αυτό είναι του 2012, υπάρχει περίπτωση να βγήκε και να κατάφερε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να χτίσει την ζωή του ώστε να του ανήκει ένα μαγαζί;» με ρώτησε δύσπιστη η Βιολέτα «μου φαίνεται αδύνατο να είναι το ίδιο άτομο, εσύ τι λες;» με ρώτησε με έναν τόνο ανησυχίας.

Σίγουρα έμοιαζε αδύνατο, όμως δεν ήταν αυτό που με απασχολούσε αυτήν την στιγμή.

«Βιολέτα.» την κοίταξα ανήσυχη «δεν είναι αυτό το θέμα. Το τρομαχτικό είναι πως απ ότι κατάλαβες ένα συγγενικό πρόσωπο του Ντομινίκ σκότωσε την οικογένεια του Jimin.» της απάντησα τρομαγμένη και μόνο στην σκέψη πως ένας τόσο κοντινός του άνθρωπος, του είχε κάνει το πιο μεγάλο κακό.