~

Όσο κι αν προσπαθούσα δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ στα μαθήματα. Το μυαλό μου ταξίδευε συνεχώς κι αυτή η αίσθηση μέσα μου φούντωνε όλο και περισσότερο. Το βλέμμα μου έτρεχε προς το μέρος του καθε φορά που καταλάβαινα ότι ήταν στον ίδιο χώρο με εμένα. Καθόταν μαζί της και χαμογελούσαν ο ένας στον άλλον χωρίς ίχνος μετάνοιας από πλευράς του. Είμαι σίγουρη πως αν της είχε μιλήσει για το φιλί θα το μάθαινα από την Κλαίρη που θα με ταλαιπωρούσε με διάφορες ερωτήσεις. Οπότε μάλλον δεν της το είχε αναφέρει καν, και γιατί να το κάνει; μάλλον δεν σήμαινε κάτι γι' αυτόν. Όμως για εμένα; εμένα με ρώτησε; και μόνο που τους έβλεπα έτσι μέσα μου ένιωθα περίεργα. Θυμό, ζηλεια δεν ήξερα πως να το εξηγήσω, κι εκνευριζόμουν περισσότερο γιατί δεν υπήρχε λόγος να νιώθω έτσι. Ήταν το αγόρι μιας άλλης κοπέλας.

Πέρασα την τσάντα μου στον όμο μου και κρατώντας κάποια βιβλία στην αγκαλιά μου και βγήκα βιαστικά από την αίθουσα. Έπρεπε να καθαρίσω το μυαλό μου και να συγκεντρωθώ στην σχολή μου το τελευταίο που ήθελα ήταν να ερωτευτώ στην αρχή της χρονιάς. Γέλασα μόνη μου καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά την ώρα που έμπαινα στην βιβλιοθήκη της σχολής. Ήταν πιο γεμάτη από την τελευταία φορά όμως ευτυχώς υπήρχαν ακόμα θέσεις για να κάτσω. Κατευθύνθηκα τέρμα κάτω αγνοώντας μερικά περίεργα βλέμματα. Ένιωθα πως ήξεραν τι είχε συμβεί την τελευταία φορά που ήμουν εδώ, όμως αποφάσισα να σταθώ στα πόδια μου και να τους αντιμετωπίσω με ένα αυστηρό ύφος. Άφησα την φιάλη με τον χυμό μου πάνω στο τραπέζι και τα πράγματα μου στην καρέκλα. Έκατσα και άνοιξα το λάπτοπ προσπαθώντας επιτέλους να κάνω καμιά δουλειά. Ξέφυγα από της πολλές φαντασιώσεις και απλά αφοσιώθηκα στης ασκήσεις μου. Η ώρα πέρασε γοργά χωρίς να το καταλάβω. Τα μάτια μου πονούσαν από της πολλές ώρες στον υπολογιστή. Αφαίρεσα τα γυαλιά μου και τα άφησα στην άκρη. Ευτυχώς είχα καταφέρει να τελειώσω κάποιες εργασίες που μας είχαν βάλει και να διαβάσω. Κοίταξα την ώρα στην βιβλιοθήκη και έμεναν δύο ώρες για να κλείσει. Κοίταξα τριγύρω και είχαμε μείνει μόνο εγώ και η βιβλιοθηκάριος. Αποφάσισα να ψάξω για κανένα βιβλίο, μιας και είχα λίγο χρόνο για εμένα.

Κατευθύνθηκα προς τα ράφια και ξεκίνησα να διαβάζω τίτλους. Τότε το μάτι μου πέτυχε έναν τίτλο πολύ γνωστό "το ημερολόγιο". Ήταν το μοναδικό βιβλίο που πίστευα πως ακόμα και η ταινία του ήταν το ίδιο καλή με το βιβλίο. Άπλωσα το χέρι μου για να το πάρω όμως δεν έφτανα στο τελευταίο ράφι. Τέντωσα τα πόδια μου και προσπαθώντας να το αγγίξω έστω από χαμηλά ένα χέρι απλώθηκε δίπλα μου και το έπιασε για εμένα. Σχεδόν ακούμπησε πάνω μου για να φτάσει μιας και ήμουν ανάμεσα σε αυτόν και στην βιβλιοθήκη. Το κατέβασε και λέγοντας του ευχαριστώ γύρισα για να δω αυτόν που με είχε βοηθήσει.
Άνοιξε το βιβλίο προσεχτικά όπως τον είχα δει να κάνει και ξεφύλλισε τα φύλα ώσπου σταμάτησε σε μια σελίδα.

«Σ αγαπάω.» τα χείλη του άνοιξαν ενώ τα μάτια του έτρεχαν πάνω στο λευκό χαρτί με το μαύρο μελάνι «είμαι αυτός που είμαι εξαιτίας σου. Είσαι ο κάθε λόγος, η κάθε ελπίδα και κάθε όνειρο που είχα ποτέ μου, και ότι και να γίνει με εμάς στο μέλλον, κάθε μέρα που είμαστε μαζί είναι η καλύτερη μέρα που είχα στην ζωή μου. Θα είμαι για πάντα δικός σου.» σταμάτησε και έμεινε για λίγο σκεπτικός «ο τύπος ήξερε να γράφει καλά.. Αν και πολύ μελό για τα γούστα μου.» απάντησε κοιτώντας με, με ένα χαμόγελο.

Έκλεισε το βιβλίο και μου το έδωσε στο χέρι.

«ευχαριστώ.» ήταν το μόνο που του είπα πριν στραφώ στο βιβλίο.

«Και η ταινία ακόμα πιο μελό. Με είχε αναγκάσει η Άλισον να την δούμε όταν είχε πρώτο βγει και μόνο που δεν κοιμήθηκα.»

Τον κοίταξα με μισό βλέμμα και αμέσως σταμάτησε να μιλάει. Ούτε που τον είχα ρωτήσει κάτι απλά μου μίλησε, λες και με ενδιέφερε τι είχε κάνει με την Άλισον.

«εσύ τι πιστεύεις;» με ρώτησε με χαμηλή και ήρεμη φωνή.

Σήκωσα το βλέμμα μου από το βιβλίο και τον κοίταξα «εγώ πιστεύω πως η ιστορία αυτή περιγράφει την τέλεια ανθρώπινη σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων, την ψυχική δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα μας και το ιδανικό τέλος, το τέλος της ζωής που θα ήθελαν όλοι να έχουν.» σχεδόν ψιθύρισα τα τελευταία λόγια πριν ξανά κοιτάξω το βιβλίο στα χέρια μου «εγώ προσωπικά είχα λατρέψει και την ταινία όπως και το βιβλίο. Διαβάζοντας το έρχεσαι πιο κοντά στους πρωταγωνιστές, μαθαίνεις τι έγινε μετά την επανασύνδεση τους, πως ήταν η ζωή τους και τι κατάφεραν να κατακτήσουν μαζί.» του απάντησα πριν τον κοιτάξω.

Ένα αχνό χαμόγελο στόλιζε τα χείλη του το οποίο αμέσως χάθηκε.

«δεν μπορώ να μην συμφωνήσω.» μου απάντησε γελώντας.

«νόμιζα ότι δεν σου άρεσε.» του είπα μπερδεμένη.

«απλά σε τέσταρα.» μίλησε με σοβαρό τόνο.

Έκλεισα το βιβλίο και το πήρα μαζί μου για να το ξανά διαβάσω. Προχώρησα προς την θέση μου αφήνοντας τον πίσω. Μπορούσα να ακούσω τα βήματα του από πίσω μου να με πλησιάζουν όσο ετοίμαζα τα πράγματα μου για να φύγω. Πέρασα την τσάντα από τον ώμο μου και έφυγα χωρίς να τον κοιτάξω κρατώντας το βιβλίο στα χέρια μου. Ήδη ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.

Ο ήλιος είχε δύσει και στην θέση του είχαν εμφανιστεί βαριά γκρίζα σύννεφα. Μπορούσα ακόμα να ακούσω τα βήματα του να με πλησιάζουν. Σταμάτησα απότομα και έμεινα για λίγο να κοιτάω τον ουρανό. Ένα κρύο αεράκι χτυπούσε ελαφρά τα μάγουλα μου και από μακριά μπορούσα να μυρίσω το δροσερό και μελαγχολικό άρωμα που έπαιτε της βροχής. Κάπου μακριά είχε ήδη βρέξει.

Ένιωσα την ζεστασιά του κορμιού του δίπλα μου και το πρόσωπο μου άρχισε να καίει. Τα μάτια μου θόλωσαν ενώ ένα καυτό δάκρυ έτρεξε στο μάγουλο μου. Θεέ μου τι μου συνέβαινε; σκούπισμα το μέρος όπου είχε περάσει το δάκρυ μου βιαστικά ώστε να μην με ξανά δει έτσι. Δεν ήθελα να με ξανά δει έτσι αδύναμη όπως την τελευταία φορά. Ανήμπορη απέναντι στα συναισθήματα που κατέκλιζαν το στήθος μου.

«θα βρέξει!» τον άκουσα να λέει δίπλα μου κοιτώντας τον ουρανό.

«τι θέλεις επιτέλους Jimin; Γιατί με ακολουθείς;» τον ρώτησα την στιγμή που έστρεψα το κορμί μου προς το μέρος του.

Φάνηκε να θυμώνει όμως αμέσως άλλαξε έκφραση «ήθελα να μιλήσουμε γι' αυτό που έγινε της προάλλες και να σου ζητήσω συγνωμη.»

«δεν ήταν τίποτα και δεκτή η συγνώμη.» του απάντησα βιαστικά. Τα μάτια του άνοιξαν έκπληκτα και με κοίταξε κάπως άναυδος.

«χαίρομαι που το ακούω αυτό.» μου απάντησε κοιτώντας με.

«ωραία θέλεις τίποτα άλλο;» τον ρώτησα μιμούμενη τον τρόπο που με είχε ρωτήσει ο ίδιος στην βιβλιοθήκη.
Αναστέναξε συνειδητοποιώντας κάτι.

«έχω την εντύπωση πως δεν είναι ότι δεν ήταν τίποτα για εσένα.»

Δεν του απάντησα τίποτα αντ' αυτού άρχισα να προχωράω με βιαστικά βήματα νιώθοντας τον κρύο αέρα γύρω μου να δυναμώνει.

«απλά.» τον άκουσα να λέει και τα βήματα μου σταμάτησαν απότομα «ήθελα να σου πω ότι μπορούμε να μείνουμε φίλοι.» ξεφώνισε χωρίς να σκεφτεί και πολύ αυτοί που μόλις είπε.

Στράφηκα προς το μέρος του και τον κοίταξα εκνευρισμένη νιώθοντας τα χέρια μου να τρέμουν όπως και την καρδιά μου.

«φίλοι;» τον ρώτησα προχωρώντας ένα βήμα προς το μέρος του. Ασυναίσθητα μου ξέφυγε ένα κρύο γέλιο «όμως οι φίλοι δεν γνωρίζουν τι γεύση έχεις.»

Ξαφνιάστηκε με την απάντηση μου. Τα χείλη του άνοιξαν ελαφρώς για να μιλήσουν ενώ με πλησίαζε με αργά βήματα, αλλά ποτέ δεν είπε τίποτα. Αντ' αυτού με κοιτούσε με ολίγον κλειστά μάτια που γυάλιζαν στην νύχτα, σιωπηλός. Όταν έφτασε μπροστά μου το χέρι του γράπωσε την μέση μου και με έφερε κοντά του, τα πρόσωπα μας ήταν σε απόσταση αναπνοής ενώ το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο δικό μου. Έγειρε το πρόσωπο του και με αργές αλλά σταθερές κινήσεις τα υγρά χείλη του άγγιξαν τα δικά μου. Το βιβλίο γλίστρησε από το χέρι μου και έπεσε κάτω. Πλέον τα χέρια μου ήταν ελεύθερα ώστε να μπορέσουν να τυλιχτούν γύρω από τον λαιμό του.

Βάθυνε το φιλί του που έμοιαζε με ατελείωτο τόσο αισθησιακό και παθιασμένο. Με αγκάλιαζε με πάθος και ότι έκανε το έκανε τόσο αργά και σεξουαλικά που με έκανε να το θέλω ακόμα περισσότερο.
Τότε ένιωσα την κρύα κρυστάλλινη επαφή από της σταγόνες της βροχής πάνω στο δέρμα μου, κι όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ δυνάμωνε αναμειγνύοντας το σάλιο του με την βροχή.

"Η πρώτη βροχή του φθινοπώρου."

Τα υγρά σώματα μας ακουμπούσαν το ένα πάνω στο άλλο και ένιωθα την ζεστασιά του κορμιού του και τους χτύπους της καρδιάς του έντονα και δυνατά πάνω στο στήθος μου.

...

Άνοιξα την πόρτα και την έκλεισα πίσω μου. Ακούμπησα την πλάτη μου πάνω της και έφερα το χέρι μου πάνω στο στήθος μου. Η καρδιά μου χτυπούσε εξωφρενικά γρήγορα όπως και η ανάσα μου που έβγαινε βαριά από μέσα μου. Άγγιξα τα μάγουλα μου και ήταν ζεστά.

Άφησα τα βρεγμένα βιβλία στο τραπέζι μου και έβγαλα την τσάντα μου. Το σώμα μου κρύωνε και έτρεμε, αναζητούσε την ζέστη αγκαλιά του που μου έδωσε πριν φύγει και με αφήσει πάλι μόνη.
Στην νύχτα, με την βροχή να με κάνει ένα με αυτήν.

Ήταν αυτές η μικρές στιγμές που μου χάρισε, κι ενώ γνώριζα ότι τώρα θα πήγαινε να χωθεί στην αγκαλιά της εγώ ένιωθα και πάλι μόνη και μελαγχολική. Μα τι σκεφτόμουν; ήταν δικός της, με εμένα απλά έπαιζε.

Στα χέρια και στα ρούχα μου υπήρχε ακόμα το άρωμα του από τα χάδια και την επαφή του, πράγμα που έκανε κάθε δευτερόλεπτο της συνάντησης μας να περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Μόνο και μόνο γι' αυτήν την στιγμή άξιζε να νιώσω όπως ένιωθα τώρα. Κι ας μην ήταν αληθινό από μέρους του, εγώ το είχα νιώσει στο πετσί μου.

Έβγαλα τα ρούχα μου και στέγνωσα τον εαυτό μου με μια πετσέτα πριν φορέσω καινούργια καθαρά ρούχα. Άρπαξα το πιστολάκι της Κλαίρης και προσπάθησα να στεγνώσω τα βιβλία μου. Είχαν γίνει χάλια.

Ήμουν καθισμένη στο πάτωμα την ώρα που άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η Κλαίρη με την Σαρίνα.

«που ήσουν όλη μέρα εσύ;» με ρώτησε η Κλαίρη κλείνοντας την πόρτα.

«στην βιβλιοθήκη μέχρι πριν λίγο.» της απάντησα και της κοίταξα για να διαπιστώσω πως έδειχναν περίεργες. Κοίταξαν τα βιβλία μου που έδειχναν χάλια και τελείως βρεγμένα «με έπιασε η βροχή.» συμπλήρωσα γελώντας.

«καλά, από που ερχόσουν και έγιναν έτσι;» με ρώτησε καχύποπτη η Σαρίνα.

«τέλος πάντων, ο Jimin σε βρήκε;» με ρώτησε αφήνοντας τα πράγματα της πάνω στο κρεβάτι της αγνοώντας την ερώτηση της αδερφής της.

«τι εννοείς;» την κοίταξα μπερδεμένη.

«τι να εννοώ;» προσπάθησε να μιλήσει αλλά την διέκοψε η Σαρίνα που ήταν έτοιμη να σκάσει.

«κοίτα, μάθαμε την έγινε στην βιβλιοθήκη την Δευτέρα.»

«α..» ήταν το μόνο που είπα σκύβοντας το κεφάλι μου. Ένιωθα ακόμα πολύ άβολα με αυτό το θέμα.

«γιατί δεν μου είπες τίποτα;» με ρώτησε η Σαρίνα παραπονεμένη.

«δεν ένιωθα άνετα να μιλήσω γι' αυτό.»

Μεε πλησίασε και έκατσε δίπλα μου αγκαλιάζοντας με.

«λοιπόν, σου μίλησε; σε βρήκε;» με ξανά ρώτησε η Κλαίρη με αγωνία.

«γιατί ήθελε να μου μιλήσει;» την ρώτησα δήθεν αδιάφορη.

«Ναι! Μόλις μάθαμε τι έγινε, με τον Taehyung προσπαθήσαμε να πείσουμε την Άλισον να μιλήσει στον Jimin για να έρθει να σου ζητήσει συγνώμη.»

«μάλιστα.» της απάντησα νιώθοντας την απογοήτευση να με κυριεύει.

Ήρθε και μου μίλησε μόνο και μόνο γιατί του το είπαν οι άλλοι; δηλαδή δεν είχε σκοπό να το κάνει! Και ξαφνικά άρχισα και πάλι να νιώθω σαν ηλίθια που πίστεψα πως ήθελε από μόνος του να έρθει πιο κοντά σε εμένα.

«μου μίλησε ναι. Λύθηκε το πρόβλημα. Και μάλιστα μου είπε να μείνουμε φίλοι.»

«αυτό είναι καλό!» απάντησε χαμογελώντας λίγο πριν κοιτάξει την αδερφή της με μισό μάτι.

«πάω για μπάνιο!» μας πέταξε αδιάφορα αρπάζοντας την πετσέτα της και βγαίνοντας έξω από το δωμάτιο.

Η Σαρίνα έμεινε δίπλα μου και κατάλαβα πως με κοιτούσε. Ένιωθα τα μάτια μου και πάλι να βουρκώνουν.

«νομίζεις δεν έχω καταλάβει τι γίνεται;» την κοίταξα μπερδεμένη «το ίδιο είχε γίνει και με μια φίλη μας.»

«τι εννοείς;» την ρώτησα χωρίς να καταλαβαίνω.

«είχαμε μια φίλη την Αμέλια. Δεν την γνωρίζαμε πολύ καιρό, αλλά είχαμε δεθεί και τρεις μας πολύ.» δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μιλούσε «και οι δύο την είχαν πατήσει μαζί της. Τότε ήταν που άρχισαν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον.» όταν πρόσεξε πως αδυνατούσα να την παρακολουθήσω μου εξήγησε «για τον Taehyung και τον Jimin μιλάω. Δεν ήταν πάντα έτσι! Κάποτε ήταν σαν αδέρφια, πολύ κοντά υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Ώσπου μπήκε στην μέση αυτή η κοπέλα, η Αμέλια!» ξεφύσησε στεναχωρημένη στην θύμηση της.

«τι απέγινε;»

«έμπλεξε μαζί τους αυτό έγινε!» απάντησε τσαντισμένη «και κατέληξε νεκρή.»

Την κοίταξα έκπληκτη «μα πως;» σχεδόν ένιωθα πως όλα όσα έζησα ως τώρα ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που μου έλεγε.

«ποτέ μου δεν κατάλαβα, το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν μαζί τους όταν συνέβει. Όσος καιρός και να περάσει αυτούς θα κατηγορώ που πέθανε.» σχεδόν ράγιζε η φωνή της και τα μάτια της είχαν αρχίσει να βρέχονται «αν δεν είχε μπλέξει μαζί τους τώρα θα ζούσε.» γύρισε και με κοίταξε φοβισμένη «καταλαβαίνεις γιατί δεν ήθελα να μπλέξεις μαζί τους; διότι ξανά βλέπω την ίδια ιστορία να επαναλαμβάνεται.»