~

Μετά από λίγα λεπτά έπρεπε να επιστρέψουμε στο μάθημα κι αυτό κάναμε. Προτιμήσαμε να ξεχάσουμε αυτό το θέμα και να μην το συζητήσουμε αν και μας το θύμισε ο Jin που ρωτούσε να μάθει τι συνέβη.

«εσύ πως το έμαθες;»  τον ρώτησε καχύποπτα μιας και ήξερε ότι έκανε παρέα με αυτούς.

Γύρισε και με κοίταξε διστακτικά «το έμαθα από τα παιδιά.»  απάντησε στεναχωρημένος «προσπαθούσα να τους πείσω πως δεν πιστεύω να συνέβη κάτι τέτοιο. Σε ξέρω Σαμάνθα δεν είσαι τέτοιο κορίτσι.»  ολοκλήρωσε την ώρα που άπλωνε το χέρι του για να σφίξει το δικό μου.

Τον κοίταξα χαμογελώντας κάπως νευρικά, πριν κοιτάξω την Σαρίνα, η οποία μου χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Ένιωσα τόσο άβολα διότι φάνηκε σαν να μου έδωσε την άδεια να προχωρήσω με τον Jin, που όσο γοητευτικός και υπέροχος έδειχνε δεν μπορούσα να τον δω διαφορετικά από φίλο μου.

Μετά την σχολή πήγαμε στην καφετέρια. Η Σαρίνα είχε βάρδια, ενώ εγώ με τον Jin προσπαθούσαμε να τελειώσουμε μια εργασία. Γελούσαμε και πραγματικά είχα αρχίσει να περνάω πολύ καλά πράγμα που με έκανε να ξεχάσω το συμβάν από το πρωί.

«γουρουνάκι.»  μου είπε και έσκασε στα γέλια.

«δεν είμαι.»  του απάντησα δήθεν τσαντισμένη.

«γι’ αυτό γελάς σαν γουρουνάκι;»  με ρώτησε και ρουθούνισε αστεία.

Τον αγνόησα γελώντας και επικεντρωθήκαμε στην εργασία. Μόλις την τελειώσαμε κοίταξα την ώρα και θυμήθηκα πως έπρεπε να πάω να αγοράσω τα βιβλία για την σχολή. Ο Jin προσφέρθηκε να με συνοδεύσει μέχρι το βιβλιοπωλείο της πόλης και αφού αφήσαμε την Σαρίνα να κάνει την δουλειά της πήραμε τα ποδήλατα μας και φύγαμε. Η πόλη ήταν γεμάτη κόσμο, στα φανάρια περνούσαν αμέτρητοι πεζοί ενώ οι ποδηλάτες ήταν περισσότεροι και από τα οχήματα που κυκλοφορούσαν. Ο αέρας γύρω μας ήταν φρέσκος και είχε μια ευχάριστη δροσιά με τον ήλιο να λάμπει εκτυφλωτικά πάνω από τα κεφάλια μας. Ο κόσμος ήταν πιο ζεστός εδώ, αν το βλέμμα τους πέτυχαινε το δικό σου σου χάριζαν ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα. Πως γινόταν μετά απ'αυτό να μην έφτιαχνε η μέρα σου;

Αγόρασα τα βιβλία μου και τα έβαλα στο σακίδιο μου. Βγήκαμε έξω από το βιβλιοπωλείο όταν ο Jin με σταμάτησε με το χέρι του.

«κοίτα.»  μου είπε δείχνοντας μου στον απέναντι δρόμο ένα ζαχαροπλαστείο «έλα.»  με τράβηξε από το χέρι πριν πω το οτιδήποτε και περάσαμε τρέχοντας τον δρόμο.

Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπορούσα να μυρίσω από χιλιόμετρα μακριά το ψημένο τσουρέκι και την γλυκιά μυρωδιά της λιωμένης σοκολάτας. Αμέτρητες ορθογώνιος γλάστρες σχημάτιζαν έναν φράχτη γύρω από τα καθίσματα του μαγαζιού. Τα λουλούδια ήταν ανθισμένα με κάθε είδους χρώματος και μύριζε ακόμα πιο όμορφα. Κάθισα σε ένα τραπεζάκι κάτω από το υπόστεγο και ο Jin μπήκε μέσα. Βγήκε μετά από λίγα λεπτά κρατώντας έναν δίσκο με δύο πιάτα και δύο κρύες σοκολάτες. Όταν είδα τι είχε πάνω στον δίσκο γούρλωσα τα μάτια μου και τον κοίταξα χαμογελώντας.

«βαφλες με λιωμένη σοκολάτα και παγωτό; που το ήξερες ότι μου αρέσει;»  τον ρώτησα την ώρα που μου έδινε το πιάτο μου.

«το φαντάστηκα.»  απάντησε γελώντας.

Μόλις ο ουρανίσκος μου γεύτηκε την σοκολάτα δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου από την ευχαρίστηση που μου προκαλούσε. Ήμουν λάτρης του γλυκού οποιασδήποτέ μορφής. Σήκωσα το πρόσωπο μου και τον είδα που με κοιτούσε σοκαρισμένος και δεν είχε ξεκινήσει καν να τρώει.

«τι;»  τον ρώτησα μπουκωμένη.

Αυτός γέλασε και με κοίταξε έκπληκτος «μήπως θέλεις και το δικό μου;»  με ρώτησε γελώντας ώστε να με πειράξει.

Τον σκούντησα ελαφρά στον ώμο γελώντας και ξεκίνησε να τρώει. Σκούπισα τα χείλη μου με μια χαρτοπετσέτα και χάζεψα το μέρος ενώ περίμενα τον Jin να φάει.
Τότε πρόσεξα στον απέναντι δρόμο ένα παρκαρισμένο αμάξι. Όταν κοίταξα τον οδηγό μέσα κατάλαβα ότι ήταν ο Jungkook και δίπλα του καθόταν η Κλαίρη.

«Jin δες.»  του έδειξα με το χέρι μου και γύρισε να ψάξει αυτό που κοιτούσα.

Τους είχε πλησιάσει ένας γεροδεμένος νεαρός, μετρίου αναστήματος με μακριά ίσια ξανθιά φράντζα και αμέτρητα τατουάζ στο σώμα του. Στάθηκε διακριτικά στο παράθυρο δίπλα από την Κλαίρη και ενώ κοιτούσε γύρω για τυχόν βλέμματα άπλωσε το χέρι του και της έδωσε κάτι. Δεν μπόρεσα να δω κάτι παραπάνω από δω που ήμασταν. Κοίταξα τον Jin δίπλα μου, η έκφραση του είχε αλλάξει και έδειχνε αρκετά εκνευρισμένος.

«τι κάνουν;»  τον ρώτησα χωρίς να καταλαβαίνω και πολλά.

«ίσως ήρθε η ώρα να πηγαίνουμε.»  μου απάντησε ενώ τους κοιτούσε, όταν κατάλαβε ότι ακούστηκε κάπως περίεργος γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας «τελείωσα με την βαφλα μου και η Σαρίνα θα μας περιμένει.»  συμπλήρωσε χαμογελώντας.

Μαζέψαμε τα πράγματα μας και προχωρήσαμε προς τα ποδήλατα μας. Μα πριν φύγουμε έκοψε ένα λουλούδι από την γλάστρα του μαγαζιού και με άρπαξε από το χέρι για να φύγουμε τρέχοντας. Ήταν μια περίεργη αίσθηση ευτυχίας που δεν νομίζω να είχα νιώσει ποτέ άλλη φορά. Με έκανε να γελάω με την ψυχή μου πράγμα που μόνο η κολλητή μου το κατάφερνε. Μόλις ανέβηκα στο ποδήλατο μου πρόσφερε το λουλούδι χαρίζοντας μου ένα γλυκό χαμόγελο. Ανέβηκε στο δικό του και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει και η βάρδια της Σαρίνας τελείωνε σε μισή ώρα. Δεν ήταν πολύ αργά έτσι είπαμε να την περιμένουμε μέσα καθώς θα πίναμε ένα τελευταίο μιλξεικ για σήμερα.

«Jin σε ευχαριστώ.»  του είπα ευγνώμων και με κοίταξε κάπως μπερδεμένος «για την υπέροχη βαφλα εννοώ.»  του απάντησα γελώντας. Αφού τον έκανα να γελάσει συμπλήρωσα με σοβαρό ύφος «και που με υπερασπίστηκες στους φίλους σου, που πίστεψες σε εμένα και όχι στα ψέματα των άλλων.»  παραδέχτηκα νιώθοντας ακόμα ακόμα άβολα με αυτό το θέμα.

Με κοίταξε θλιμμένος και άπλωσε το χέρι του για να σφίξει το δικό μου. Αυτήν την φορά δεν το τράβηξα και απλά τον κοίταξα ευγνώμων.

Τότε ακούσαμε φασαρία και φωνές από έξω, κι όταν κοιτάξαμε έξω από το παράθυρο πεταχτήκαμε και οι δύο μας όρθιοι. Βγήκαμε τρέχοντας στο πάρκινγκ και τότε είδαμε τον Taehyung και τον Jimin να παλεύουν μεταξύ τους ενώ ο Jungkook τους κοιτούσε γελώντας. Η Κλαίρη προσπαθούσε να τους χωρίσει όμως δέχτηκε ένα ελαφρύ χτύπημα στο σαγόνι και έκανε πίσω τρομαγμένη. Έτρεξα δίπλα της για να δω αν ήταν καλά, ενώ ο Jin τράβηξε τον Jungkook μαζί του για να τον βοηθήσει να τους χωρίσουν. Έδειχναν και οι δύο τόσο θυμωμένοι και τα βλέμματα τους ήταν γεμάτα μίσος ο ένας για τον άλλον. Ο Taehyung τον είχε ρίξει κάτω και βρισκόταν από πάνω του χτυπώντας τον με της γροθιές του στο πρόσωπο.

«μην τολμήσεις να μου ξανά πεις τι θα κάνω.»  του φώναξε ο Tae και τον χτύπησε για τελευταία φορά στο πρόσωπο πριν τον τραβήξει ο Jungkook από πάνω του.

Γύρισε και με κοίταξε με το πρόσωπο του γεμάτα αίμα. Μας πλησίασε απειλητικά και κοίταξε την Κλαίρη δίπλα μου αηδιασμένος.

«την αφήνεις και σου φέρετε τόσο καλά μετά απ ότι είπες;»  την ρώτησε θυμωμένος και την τράβηξε από το χέρι απο δίπλα μου. Αυτή σιγόκλαιγε με τα χέρια της να καλύπτουν τα μάτια της.

«Tae τι κάνεις;»  τον έσπρωξα μακριά της και την πλησίασα.

Με κοίταξε σοκαρισμένος και σχεδόν φάνηκε να μαλακώνει η έκφραση του όμως όχι, έδειχνε το ίδιο σκληρή γεμάτη μίσος. Την άρπαξε από το μπράτσο και την έσπρωξε προς το μέρος μου «μίλα.»  της είπε κοφτά κι αυτή συνέχισε να κλαίει ενώ με κοιτούσε θυμωμένη «μίλα γλυκιά μου αλλιώς θα μείνεις "νηστική".»  την απείλησε χωρίς να καταλαβαίνω το νόημα σε αυτό που της είπε, αυτή τον κοίταξε τρομαγμένη.

Γύρισε προς το μέρος μου και έσκυψε το πρόσωπο της «εγώ το είπα..»  δεν καταλάβαινα ακριβώς τι εννοούσε «είπα ψέματα ότι ο Tae μου είπε πως το κάνατε.»

Την άφησε από τα χέρια του και ίσιωσε την μπλούζα του. Μας προσπέρασε και έφυγε σαν κυρίος χωρίς να πει κάτι. Ένιωσα τόσο άσχημα που το αδίκησα μα πάνω απ' όλα που η Κλαίρη είπε κάτι τέτοιο η για εμένα.

«γιατί να το κάνεις αυτό Κλαίρη;»  την ρώτησε ο Jungkook καχύποπτος.

Έσκυψε το κεφάλι της και σκούπισε τα δάκρυα της χωρίς να του απαντήσει. Ο Jungkook σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να πει τίποτα. Η Σαρίνα που τα είχε παρακολουθήσει όλα άρπαξε την αδερφή της από το μπράτσο και την πήρε μαζί της πιο πέρα.
Ο Jin βοήθησε τον Jimin να σηκωθεί, τον έβαλε να καθίσει στο αμάξι του και μπήκε στην καφετέρια για να ζητήσει ένα κουτί πρώτων βοηθειών.
Ο Jimin βρισκόταν ο μισός έξω από το αμάξι για να μην λερώσει το εσωτερικό του, πίεζε με τα δάχτυλα την μύτη του που έσταζε αίμα στο τσιμέντο και το λέρωνε με κόκκινες κηλίδες. Τον πλησίασα αρκετά κοντά και έσκυψα μπροστά του. Η γροθιά του είχε γδαρθεί έντονα σε σημείο να ματώσει. Τα χείλη του ήταν σκισμένα και το πρόσωπο του γεμάτο σημάδια. Έψαξα στην τσάντα μου για ένα χαρτομάντιλο και το έβγαλα. Για μια στιγμή με κοίταξε θυμωμένος όμως δεν είχε την δύναμη καν να αντιδράσει και να μου την πει όπως συνήθιζε να κάνει άλλες φορές. Ακούμπησα ελαφρά το χαρτομάντηλο στα χείλη του για να απορροφήσει το αίμα. Δεν μόρφασε ούτε για ένα δεύτερο και ας φαινόταν τραυματισμένος με επίπονες πληγές, με κοιτούσε ανέκφραστος χωρίς να μιλάει. Πήρα ένα καθαρό χαρτομάντηλο και σκούπισα την μύτη του και σχεδόν ένιωθα την καυτή του ανάσα πάνω στον καρπό του χεριού μου.
Τραβήχτηκε προς τα πίσω σαν να τον χτύπησε ρεύμα όταν είδε τον Jin να βγαίνει από την καφετέρια και να έρχεται προς το μέρος μας

Μας πλησίασε λαχανιασμένος «βρήκα το κουτί.»  μου το έδειξε και εγώ το άρπαξα από τα χέρια του.

Πριν πει το οτιδήποτε η Σαρίνα τον φώναξε από μακριά για να πλησίασει αυτήν και την αδερφή της. Έφυγε ενώ εγώ άνοιξα το κουτί και έψαξα για λίγο βαμβάκι και ιώδιο. Προσπαθούσε να σταθεί μακριά μου δημιουργώντας μια απόσταση μεταξύ μας όμως δεν με εμπόδισε από το να πάρω το χέρι του στο δικό μου.
Έβρεξα το βαμβάκι με λίγο ιώδιο και το άπλωσα πάνω στης πληγές που είχε στην γροθιά του. Μπορούσα να καταλάβω ότι με κοιτούσε έντονα και επιδίωκε με δυσκολία να καταλάβει τι προσπαθούσα να κάνω, κυρίως μετά απ ότι έχει γίνει μεταξύ μας. Υπέθεσε ότι θα ήμουν κακία μαζί του όπως ήταν και αυτός χωρίς να του έχω δώσει κάποιον συγκεκριμένο λόγο γι’ αυτό.

«τι κάνεις;»  με ρώτησε μορφάζοντας και ένιωθα ότι η φωνή του ήταν έτοιμη να σπάσει.

Έβηξε λίγο για να καθαρίσει τον λαιμό του.

«δείχνεις χάλια και χρειάζεσαι βοήθεια.»  του απάντησα ξερά και συνέχισα να περιποιούμαι της πληγές του. Αφού καθάρισα την γροθιά του από τα αίματα πήρα έναν καινούργιο επίδεσμο από το κουτί και του το έδεσα.

«ξέρεις δεν χρειάζεται.»  μου απάντησε ξερά και τον κοίταξα στα μάτια.

Κατάλαβε ότι με εκνεύριζε που το έπαιζε σκληρός άντρας, λες και άμα τον βοηθούσε κάποιος θα έδειχνε αδύναμος.

«αν δεν γίνομαι αδιάκριτη γιατί μαλώσατε; εσείς είστε φίλοι.»  τον ρώτησα την ώρα που καθάριζα το πρόσωπο του.

«γίνεσαι αδιάκριτη.»  μου δήλωσε γελώντας στραβά «πίστεψα ότι σε άγγιξε.»  μου εκμυστηρεύτηκε θυμωμένος «νόμιζα ότι σε άγγιξε χωρίς να το θέλεις.»  ολοκλήρωσε με σοβαρό ύφος και για μια στιγμή νόμιζα ότι νοιάστηκε για εμένα.

Η απάντηση του με έκανε να τον αντικρίσω, δεν ήμουν σίγουρη ποιος ήταν  ο λόγος που σκέφτηκε κάτι τέτοιο η γιατί αντέδρασε έτσι.

«και αναγκαστικά είμαστε φίλοι.»  με ενημέρωσε ψιθυρίζοντας λίγο πριν με κοιτάξει στα μάτια.

«Jimin;» του ψέλισσα μπερδεμένη.

Δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ένιωσα την ανάγκη να του πω, είχα μείνει άφωνη και απλά τον κοιτούσα. Τα μάτια του ήταν τόσο όμορφα και γυάλιζαν στο φως των λαμπτήρων του πάρκινγκ. Το βλέμμα του είχε αλλάξει και έδειχνε τόσο γοητευτικός μα και επικίνδυνος. Το δέρμα του ήταν τόσο απαλό με αμέτρητους μώλωπες και σκισίματα μα δεν έπαυε να δείχνει  όμορφος. Λες και ο χρόνος είχε σταματήσει γύρω μας, δεν άκουγα κανέναν πάρα μόνο της καρδίες μας που χτυπούσαν δυνατά. Ο άνεμος είχε σωπάσει καθώς και οι ομιλίες γύρω μας. Ήμασταν μόνο εγώ και αυτός. Οι ματιές μας είχαν κλειδώσει και για ένα λεπτό νόμιζα ότι θα χανόμουν στο σκοτάδι που έκπεμπε.

Συνήλθα αμέσως μόλις άκουσα την φωνή της Άλισον. Σηκώθηκα όρθια και έκανα στην άκρη. Μας κοίταξε για ένα λεπτό πριν τον πλησιάσει και σκύψει για να τον αγκαλιάσει.

«μωρό μου, τι σου συνέβη;»

Αυτός με κοίταξε πάνω από τον ώμο της χωρίς να μιλήσει. Η ίδια αποτραβήχτηκε από πάνω του και με κοίταξε «τι συνέβη;»

  «μάλωσαν με τον Taehyung.» 

Μόλις της απάντησα γύρισε και τον κοίταξε εκνευρισμένη
«γιατί πάλι;»  τον ρώτησε στεναχωρημένη όμως δεν της απάντησε απλά ξεφύσησε τσαντισμένος.

Χάιδεψε τα χέρια του και γύρισε προς το μέρος μου «σε ευχαριστώ που τον φρόντισες, όμως είμαι εγώ εδώ τώρα.»  μου απάντησε με σοβαρό τόνο και κατάλαβα ότι την ενοχλούσε η παρουσία μου.

«ναι βέβαια, να φεύγω.»  της απάντησα χαμογελώντας λίγο πριν τον κοιτάξω «να προσέχεις.»  του είπα με ενδιαφέρον και  γύρισα για να φύγω.

Πλησίασα τα κορίτσια και τον Jin που από μακριά έδειχναν να μαλώνουν.

«συνεχίζεις έτσι; ο Jin σε είδε σήμερα με αυτόν.»

«δεν περιμένω να καταλάβεις.»  της απάντησε ενοχλημένη.

Την κοίταξε σοκαρισμένη γεμάτη θυμό «τι να καταλάβω ακριβώς; ότι γουστάρεις να βλάπτεις τον εαυτό σου;»  της φώναξε έξω φρένων η Σαρίνα.

Ήταν τα μόνα που άκουσα λίγο πριν τους πλησιάσω και σταματήσουν την συζήτηση. Με κοίταξαν όλοι τους.

«Νομίζω πως χρωστάς μια συγνώμη.»  της είπε η αδερφή της τσαντισμένη και έφυγε από κοντά μας.

«πάω να σιγουρευτώ ότι είναι εντάξει.»  μας ενημέρωσε ο Jin και την ακολούθησε αφήνοντας μας μόνες.

Πλησίασα την Κλαίρη που με δυσκολία με κοιτούσε.

«συγνώμη Σαμ.»  ψέλλισέ μετανιωμένη «δεν είναι προσωπικό.»  μου απάντησε ενώ έψαχνε της τσέπες του παντελονιού της.

Έτρεμε ολόκληρη και έδειχνε πολύ χάλια, κλαμένη και αχτένιστη. Έβγαλε ένα τσιγάρο και το ακούμπησε στα χείλη της, πήρε έναν αναπτήρα και το άναψε. Ρούφηξε μια γερή τζούρα και με ξανά κοίταξε.

«δεν είχα σκοπό να σε πληγώσω. Θέλω να με πιστέψεις.»  έδειχνε πραγματικά μετανιωμένη και θλιμμένη με όσα έγιναν.

Την πλησίασα και χωρίς να το περιμένει την αγκάλιασα. Για ένα λεπτό ξαφνιάστηκε όμως έσφιξε τα χέρια της γύρω μου και αφέθηκε στην αγκαλιά μου.