~

Όσο περνούσε η ώρα ο καθένας σηκωνόταν και έλεγε το ονοματεπώνυμο του καθώς και λίγα λόγια για τον εαυτό του. Όταν έφτασε η σειρά μου τους κοίταξα όλους κάπως νευρικά, ένιωθα τα χέρια μου να ιδρώνουν και ξαφνικά άρχισα να ζεσταίνομαι. Δεν μου άρεζε ποτέ να είμαι το επίκεντρο έτσι απέφευγα να βρίσκομαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο καθώς και οποιονδήποτε καυγά, έτσι εμένα πάντα στην σκιά μου.
Σηκώθηκα όμως όρθια και κοίταξα τον καθηγητή που περίμενε επιτέλους να μιλήσω.
Με παρότρυνε να ξεκινήσω με ένα ζεστό χαμόγελο κι αυτό μου έδωσε λίγο θάρρος.

«Ονομάζομαι Σαμάνθα Μπράουν, είμαι 19 ετών και κατάγομαι από το Τορόντο του Καναδά, όμως όταν έφυγε ο πατέρας μου από την ζωή της μητέρας μου ήρθαμε εδώ. Από πολύ μικρή ζω με την μητέρα μου και το να σπουδάσω νομική ήταν το.. Όνειρο μας.»

Την ώρα που μιλούσα ο καθηγητής με διέκοψε ενώ έκατσε πιο άνετα στην έδρα «και εσένα;» με ρώτησε με ενδιαφέρον «ποιο είναι το όνειρο σου Σαμάνθα; γιατί μου φαίνεται πως η νομική δεν είναι το δικό σου.»

«εμένα;» τον ρώτησα έκπληκτη. Κάνεις ως τώρα ούτε η Σίλια με είχαν ρωτήσει ποιο ήταν πραγματικά το όνειρο μου. Ήμουν πάντοτε υποδειγματική κόρη γι' αυτήν εφόσον έκανα καθετί που μου ζητούσε με μεγάλη χαρά και χωρίς παράπονα. Νομίζοντας πως ήθελα όλα αυτά που ήθελε και η ίδια για εμένα «είμαι λάτρης της μουσικής.» του απάντησα χαμογελώντας.

Ένιωθα μια υπέρτατη ανακούφιση μέσα μου που μιλούσα ξεκάθαρα γι' αυτό που ήθελα πραγματικά στην ζωή μου. Τότε άρχισα να νιώθω ένα έντονο κάψιμο στο πρόσωπο μου, όταν διαπίστωσα πως ολονών τα βλέμματα ήταν πάνω μου και κυρίως του Jimin και του Taehyung που με κοιτούσαν ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Πρώτη φορά έβλεπα αυτήν την έκφραση στο πρόσωπο του Jimin, με είχε συνηθίσει στο ειρωνικό και θυμωμένο του βλέμμα. Τώρα έδειχνε πιο πολύ έκπληκτος με ένα στραβό χαμόγελο να στολίζει τα χείλη του.

Ο καθηγητής μου ζήτησε να ξανά καθίσω στην θέση μου ενώ ο ίδιος σηκώθηκε όρθιος, έπλεξε τα δάχτυλα των χεριών του μεταξύ τους και μας κοίταξε με σοβαρό ύφος «χαίρομαι που ο καθένας σας κατάφερε να περάσει σε μια τέτοια σχολή που χρειάζεται πολλά μόρια, όμως το κυριότερο είναι να είστε ευχαριστημένη με αυτήν σας την απόφαση. Αυτό είναι το δικό σας όνειρο, η δική σας στιγμή που θα διαλέξετε ποιοι θέλετε να είστε σε αυτόν τον κόσμο. Οι χαρούμενοι άνθρωποι που ζουν το όνειρο τους ή αυτοί που διάλεξαν να ζήσουν στην ευτυχία των άλλων;» μας μίλησε στοργικά και μου έκλεισε το μάτι λίγο πριν στραφεί προς τον πίνακα, άρπαξε έναν μαρκαδόρο και ξεκίνησε να γράφει «Η εξής εργασία θα μετρήσει στο 30% για το τελικό αποτέλεσμα στο τέλος της χρονιάς. Θέλω να μου γράψετε για το όνειρο σας και ποιοι θέλετε να είστε στην ζωή σας.» έβαλε μια τέλεια και μας κοίταξε χαμογελώντας.

«ακόμα δεν ξεκινήσαμε και μας βάζει εργασία;» άκουσα δύο κοπέλες να συζητάνε από πίσω μου.

«έχε χάρη που είναι τόσο σέξι.» της απάντησε η άλλη.

Προσπάθησα να αγνοήσω τα σχόλια τους και να εστιάσω στον καθηγητή.

«θα σας χωρίσω σε γκρουπάκια ώστε να πάτε να κατατοπιστείτε στην σχολή.» μας ενημέρωσε αρπάζοντας τον κατάλογο με τα ονόματα μας.

Όλοι άρχισαν να συζητάνε και να μιλάνε δυνατά ελπίζοντας πως ο καθένας θα τύχαινε να είναι με τον φίλο του. Εγώ απλά περίμενα με ποιους θα με έβαζε.

Άρχισε να χωρίζει τυχαία τα άτομα όταν έφτασε και η δική μας σειρά «Seokjin μαζί με την δεσποινίδα Σαρίνα και την Άλισον.»

Κοίταξα την Σαρίνα δίπλα μου που τον κάρφωσε άφοβα με τα μάτια της αρκετά ενοχλημένη, όμως μπόρεσα να διακρίνω ένα μικρό χαμόγελο ευχαρίστησής κάτω από το θυμωμένο βλέμμα της.

«δεσποινίς Μπράουν.» μίλησε δυνατά και εγώ γύρισα για να τον κοιτάξω «εσάς θα σας βάλω..» έψαξε τον κατάλογο στα χέρια του.

Τότε πετάχτηκε από την θέση του χαμογελώντας «Νομίζω σαν παλιός είμαι ο πιο κατάλληλος για να ξεναγήσω την καινούργια καθηγητά.»

Σήκωσε το βλέμμα του και τον κοίταξε κάπως υποτιμητικά θα έλεγα, ο Tae το αγνόησε και απλά επέμενε με τον βλέμμα του. Ήλπιζα να πει όχι ο καθηγητής όμως του απάντησε θετικά αρκετά ενοχλημένος.
Όσο κι αν ήθελα να τον αποφύγω συνέχιζε να μου υπενθυμίζει την παρουσία του. Σηκώθηκε όρθιος και προσπέρασε τον Jimin που έδειχνε αρκετά αναστατωμένος και με πλησίασε.

«Σαμ εάν θέλεις μπορείς να ζητήσεις να έρθεις μαζί μας.» με σταμάτησε η Σαρίνα ψιθυρίζοντας.

Μα δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι τέτοιο, θα μου έδειχνε απλά την σχολή και αυτό ήταν όλο. Την καθησύχασα με ένα χαμόγελο και σηκώθηκα όρθια ακολουθώντας τον Taehyung. Με οδήγησε έξω από την αίθουσα και περπατήσαμε στους διαδρόμους.

Στην αρχή έδειχνε αρκετά cool και μου έδειχνε την σχολή με αρκετή ηρεμία στην φωνή του και στο πρόσωπο του. Έδειχνε να το ευχαριστιέται και να μην υποκρίνεται όπως μου έδινε την εντύπωση ότι έκανε της υπόλοιπες φορές που βρισκόταν κοντά μου. Τα περισσότερα μέροι μου τα είχε δείξει και η Σαρίνα όμως είχα αρχίσει να απολαμβάνω την παρέα του καθώς σιγά σιγά ξεκίνησε να μιλάει για τον εαυτό του. Όχι πολλές πληροφορίες όμως έδειχνε να ανοίγεται μαζί μου.

«η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός.» με την άκρη του ματιού του με είδε που τον κοίταξα, όμως απέφευγε να με κοιτάξει «έτσι με μεγάλωσε ο πατέρας μου.» ξαφνικά στην θύμηση του πατέρα του σκλήρυνε η έκφραση του και δεν έδειχνε καθόλου ευδιάθετος με αυτήν την σκέψη. Δεν με άφησε κανέναν περιθώριο για να του απαντήσω η να τον ρωτήσω κάτι, όταν μου μίλησε βιαστικά για να αλλάξει κουβέντα «λυπάμαι που έχασες τον πατέρα σου.» μου μίλησε και με κοίταξε στα μάτια με ένα μελαγχολικό βλέμμα.

«ω όχι δεν πέθανε.» αντέδρασε κάπως μπερδεμένος στην απάντηση μου «απλά μας παράτησε πριν καν γεννηθώ.»

Έξυσε το κεφάλι του νευρικά και απλά κοίταξε τα βήματα του.

«ώστε σου αρέσει η μουσική;» ρώτησε κεφάτος αλλάζοντας κουβέντα ξανά.

Του χαμογέλασα και του κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

«το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που άκουσα την φωνή σου.» μου απάντησε και μου χάρισε ένα χαρούμενο χαμόγελο.

Γέλασα ελαφρά και απλά τον ευχαρίστησα. Είχαμε φτάσει στους κοιτώνες και περνούσαμε έξω από της ντουζιέρες όταν με τράβηξε από το χέρι και με έσπρωξε πάνω στον τοίχο. Για μια στιγμή νόμιζα ότι το φαντάστηκα όλο αυτό αλλά σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν της φαντασίας μου όταν ένιωσα το στήθος του πάνω στο δικό μου να με πιέζει με δύναμη πάνω στον τοίχο.

«Σαμάνθα μου αρέσεις.» μου εκμυστηρεύτηκε κοιτώντας με στα μάτια «σε θέλω από την πρώτη μέρα που σε είδα γυμνή εκεί μέσα.» ένιωσα αμέσως τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτιά αλλά και κάτι άλλο που δεν είχα νιώσει ποτέ άλλη φορά. Πρώτη φορά μου την έπεφτε κάποιος τόσο ξεδιάντροπα και μου έλεγε ότι με θέλει που με έκανε να νιώσω μια περίεργη ευχαρίστηση μέσα μου «δεν σε έχω βγάλει λεπτό από το μυαλό μου.»

Τον κοιτούσα με γουρλωμένα ματιά μη ξέροντας τι να πω «Taehyung άφησε με σε παρακαλώ, τα πηγαίναμε τόσο καλά έως τώρα. Γιατί έπρεπε να το χαλάσεις;» τον ρώτησα θυμωμένη μα και ταυτόχρονα απογοητευμένη.

Τόση ώρα μου είχε δείξει έναν διαφορετικό εαυτό που είχα αρχίσει να συμπαθώ, όταν εμφανιζόταν όμως ο επιβλητικός και κακότροπος Taehyung με έκανε να θέλω να φύγω τρέχοντας.

«Σαμάνθα η σκέψη σου μου τρελαίνει το μυαλό τα βράδια, θέλω..» σταμάτησε για λίγο και κοίταξε τα χείλη μου «θέλω να σε φιλήσω σαν τρελός.»

«Taehyung μην το κάνεις αυ..» ήταν το μόνο που με άφησε να πω πριν μου επιτεθεί στα χείλη.

Προσπαθούσα να ξεφύγω όμως με φιλούσε έντονα και με έσφιγγε ανάμεσα στον στήθος του και στον τοίχο. Ήμουν αρκετά αδύναμη για να μπορέσω να τον διώξω από πάνω μου και τότε ένα χέρι τον τράβηξε από κοντά μου και του έριξε ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο. Ο ήχος ακούστηκε δυνατός και μπόρεσα να νιώσω κι εγώ ή ίδια το τσούξιμο που μπορεί να προκάλεσε. Αυτός ακούμπησε το μάγουλο του έκπληκτος και την κοίταξε σοκαρισμένος.

«τι κάνεις;» το πρόσωπο του είχε σκληραίνει και το χέρι του την είχε αρπάξει από το μπράτσο με δύναμη.

«άφησε με ηλήθιε, με πονάς.»

Ορθώθηκε μπροστά της απειλητικά «με ποιο δικαίωμα σήκωσες χέρι επάνω μου;» την ρώτησε με ήρεμο τόνο που φανέρωνε τον θυμό που είχε μέσα του.

«με το δικαίωμα που την φίλησες δίχως να το θέλει.» του φώναξε εξοργισμένη δείχνοντας εμένα.

Γύρισε και με κοίταξε που προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου και μπόρεσα να καταλάβω στο βλέμμα του ότι έδειχνα αρκετά τρομαγμένη. Την άφησε από το χέρι του και αποτραβήχτηκε μηχανικά σαν να συνήλθε από κάποια ύπνωση. Κοίταξε γύρω του μετανιωμένος και χωρίς να πει τίποτα έριξε ένα ειρωνικό βλέμμα στην Σαρίνα και χάθηκε στον διάδρομο.
Η ίδια με πλησίασε και με ακούμπησε ελαφρά στον όμο, με κοίταξε στα μάτια για να βεβαιωθεί εάν ήμουν καλά.

«είσαι εντάξει; σου έκανε τίποτα άλλο πέρα από το φιλί;;»

«όχι, όχι ένα φιλί ήταν μόνο.» την διαβεβαίωσα με σιγουριά αν και η καρδιά μου τρεμόπαιζε από τον φόβο που της είχε προσφέρει ο Taehyung. Έδειχνε αρκετά επιθετικός και δεν έλεγε να κάνει πίσω. Αν δεν είχε εμφανιστεί η Σαρίνα ώστε να τον σταματήσει θα συνέχιζε αγνοώντας το τι ήθελα εγώ.
Δεν ήθελα η πρώτη μου φορά να είναι έτσι, με κάποιον που δεν ένιωθα κάτι, αλλά δεν ήμουν και έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Μου πρότεινε να πάμε για καφέ με τον Seokjin και εφόσον δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω συμφώνησα. Εξάλλου ήθελα να ξεχάσω ότι έγινε μόλις τώρα.
Παραγγείλαμε τρία μιλξεικ και καθίσαμε κοντά στο παράθυρο.

«δεν μου είχες πει ότι σου αρέσει ο χορός.» μου είπε η Σαρίνα ρουφώντας το καλαμάκι της.

«από μικρή είναι το όνειρο μου.»

«αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε μαζί στο χορό;» με ρώτησε ενθουσιασμένη.

Κούνησα το κεφάλι μου και σχεδόν τσίριξε χαρούμενη. Αγνόησε τα βλέμματα των παιδιών γύρω μας και απλά συνέχισε να χαμογελάει χαρούμενη.

«Jin;»

«μμ;» ξέφυγε από της σκέψεις του και με κοίταξε χαριτωμένα.

«όλα καλά; δεν έχεις μιλήσει καθόλου.»

Κοίταξε την Σαρίνα και ύστερα εμένα, μου έριξε ένα χαμόγελο ευδιάθετος «όλα καλά.» χαμογελούσε και χαμογελούσαν και τα μάτια του.

Τότε το βλέμμα μου έπεσε στην παρέα της Άλισον, τους κοιτούσα τόση ώρα αφηρημένη χωρίς να καταλάβω ποτέ είχαν ενταχθεί στην παρέα μας ή Κλαίρη με τον Jungkook.

«τι λέει παιδιά;» μας ρώτησε η Κλαίρη μασουλώντας την τσίχλα της ενώ προσπαθούσε να βολευτεί στα πόδια του δικού της.

«καλά Κλαίρη.» της απάντησε ο Jin άκεφα και κοίταξε έξω από το παράθυρο.

Ξαφνικά η χαρούμενη ατμόσφαιρα που υπήρχε προηγούμενος βάρυνε και μετατράπηκε σε μια πολύ άβολη συζήτηση.

«Σαμ.» μου μίλησε και γύρισα το πρόσωπο μου για να την κοιτάξω «πως ήταν η ξενάγηση σου;» με ρώτησε με ένα πονηρό χαμόγελο και περίμενε να της απαντήσω κάτι συγκεκριμένο που ακόμα δεν ήξερα τι ήταν αυτό.

«καλά.» της απάντησα χωρίς να αναφέρω αυτό που είχε συμβεί.

Γύρισα και κοίταξα το Jimin που καθόταν αφηρημένος δίπλα στην Άλισον και τον Taehyung που μιλούσε μαζί της εκνευρισμένος.

«παιδιά;» με κοίταξαν όλοι τους «τι έπαθαν αυτοί οι δύο; δείχνουν σαν να πάλεψαν με λυσσασμένη γάτα.» τους ρώτησα όταν ξανά πρόσεξα τα γδαρμένα πρόσωπα τους.

«δεν τα έμαθες;» με ρώτησε ο Jungkook γελώντας.

«όχι σαν τι να μάθω;» τον ρώτησα μπερδεμένη.

«την ημέρα που γύρισε από το δωμάτιο σου τσακώθηκαν άσχημα και πιάστηκαν στα χέρια.»

Τους κοίταξα έκπληκτη «μα γιατί; νόμιζα ότι είναι φίλοι.»

«ποιος ξέρει.» απάντησε αδιάφορα η Κλαίρη.

«αλήθεια.» κράτησε την Κλαίρη από την μέση της με το ένα χέρι ενώ έβαλε το άλλο πάνω στο τραπέζι και με κοίταξε με ένα στραβό χαμόγελο «τι έγινε στο δωμάτιο σου με τον Tae;»

Η Σαρίνα τον κοίταξε θυμωμένη οσο εγώ αναρωτιόμουν σαν τι να ήθελε να γίνει.

«με επισκέφτηκε να δει εάν ήμουν καλά και ύστερα έφυγε για να ξεκουραστώ.» του απάντησα χαμογελώντας και ακούμπησα την πλάτη μου στον καναπέ.

Ο Jungkook έδειξε να ξενερώνει κάπως και απλά κοίταξε έξω από το παράθυρο ενώ η Κλαίρη έδειχνε ευχαριστημένη με αυτήν την απάντηση λίγο πριν χωθεί ναζιάρικα στην αγκαλιά του Jungkook.

«καλό θα ήταν να τον αποφεύγεις όσο περισσότερο γίνεται τον Tae.» μίλησε η Σαρίνα θυμωμένη και ήμουν σίγουρη ότι αναφερόταν στο συμβάν που είχε προηγηθεί.

«και γιατί αυτό;» την ρώτησε ο Jungkook ειρωνικά και έδειχνε αρκετά ενοχλημένος που υποτιμούσε έτσι τον φίλο του.

«γιατί είναι αδίστακτος και δεν πρόκειται να σταματήσει σε τίποτα προκειμένου να γίνει το δικό του.»

Ξέφυγε ένα μικρό γέλιο από τα χείλη του «και που είναι το κακό σε αυτό; προσπαθεί να διεκδικήσει όσα θέλει στην ζωή του. Θέλει κότσια για να το κάνεις αυτό.»

Η Σαρίνα δεν μίλησε απλά τον αγνόησε και γύρισε προς το μέρος μου «εγώ απλά το λέω γιατί ανησυχώ για εσένα διότι δεν θέλω να σου κάνει κακό.» μου μίλησε με ειλικρίνεια και διέκρινα τα μάτια της γεμάτα φόβο.

«υπερβάλεις αδερφούλα.» της απάντησε η Κλαίρη που την άκουγε με προσήλωση και έδειχνε αρκετά ενοχλημένη με την αδερφή της «τι θα της κάνει δηλαδή; δεν είναι και κανένα τέρας ο Tae.»

Η Σαρίνα την κοίταξε τσαντισμένη και φοβήθηκα πως θα σηκωθεί και θα της ρίξει καμία σφαλιάρα «μη μιλάς εσύ. Καλύτερα απ όλους μας θα έπρεπε να ξέρεις ότι έχω δίκιο.» της απάντησε εξοργισμένη και αρκετά απογοητευμένη.

Σηκώθηκε όρθια και έφυγε βιαστικά.

«πφφ βλακείες.» ψιθύρισε αδιάφορη και γύρισε προς το μέρος του δικούς της.

Ήπιαμε σιωπηλοί τα μιλξεικ μας και μαζί με τον Jin σηκωθήκαμε και φύγαμε από την καφετέρια.

Περάσαμε όλη την υπόλοιπη μέρα μαζί, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον καλύτερα. Προσφέρθηκε να έρθει μαζί μου μέχρι το πάρκο για να πάρω το ποδήλατο μου που το είχα αφήσει εκεί από το Σάββατο που στραμπούλησα το πόδι μου. Στον δρόμο για το πάρκο σταμάτησε να μιλάει και έδειχνε αρκετά σκεπτικός ενώ χαζεύαμε το μέρος γύρω μας.

«Jin;»

«ναι Σαμ;» μου απάντησε χαμογελώντας.

«όλα καλά; έχω την εντύπωση ότι κρατάς κάποια απόσταση από εμένα.»

Με κοίταξε για λίγο αποσβολωμένος χωρίς να ξέρει τι να μου απαντήσει, ώσπου με σταμάτησε και στάθηκα μπροστά μου. Με κοίταξε στα μάτια και ύστερα το δάπεδο κάτω από τα πόδια του.
Άπλωσα το χέρι μου και τον ακούμπησα στον όμο, ήταν τόσο ντροπαλός όσο έδειχνε; το έβλεπα ότι κάτι ήθελε να μου πει όμως δυσκολευόταν πολύ.

«Jin θέλω να με θεωρείς φίλη σου και ότι μπορείς να με εμπιστεύεσαι.» προσπάθησα να τον ενθαρρύνω αλλά όσα του είπα τον έκαναν να στραβώσει τα χείλη του ακόμα πιο πολύ.

«μα Σαμ δεν σε θεωρώ φίλη μου.» ψέλλισε στεναχωρημένος.

Αποτραβήχτηκα λίγο και δεν ήξερα τι να πω, υπέθεσα πως με συμπαθούσε όσο κι εγώ και ότι ήθελε να ήμαστε φίλοι μιας και ήταν το αγόρι της φίλης μου.

«δεν κατάλαβες.» άπλωσε βιαστικά τα χέρια του για να ακουμπήσει το μπράτσο μου όταν κατάλαβε πως αυτό που είπε με στεναχώρησε «απλά..» τραύλισε ενώ προσπαθούσε να μιλήσει «απλά έχω αρχίσει να νιώθω πολλά για εσένα.»

Τον κοίταξα έκπληκτη και απότραβήχτηκα τελείως από κοντά του λες και με χτύπησαν με δύναμη στο κεφάλι «μα Jin είσαι το αγόρι της φίλης μου πως μπορείς και μου λες κάτι τέτοιο;»

«μα όχι χωρίσαμε.» απάντησε βιαστικά.

«και πάλι, ήσουν το αγόρι της φίλης μου. Δεν ξέρω τι νιώθει για εσένα, δεν μπορώ να της κάνω κάτι τέτοιο!»

«μα δεν νιώθει τίποτα για εμένα.» με πλησίασε σίγουρος και με κράτησε από τα χέρια «το ξέρω. Δεν σου ζητάω να μου απαντήσεις τώρα, όμως θα ήθελα να βγούμε κάποια στιγμή. Μόνοι μας.»

«δεν ξέρω.»

«σκέψου το.» μου απάντησε ενθαρρυντικά.

Πήραμε το ποδήλατο μου και φύγαμε για τους κοιτώνες. Αλλάξαμε κουβέντα και αρχίσαμε να μιλάμε για αλλά θέματα. Μου έλεγε πως την Σαρίνα την γνώριζε από μικρός και ότι τα είχαν αρκετά χρόνια. Αυτή η σχέση όμως είχε αρχίσει να γίνεται περισσότερο φιλική έτσι αποφάσισαν να χωρίσουν και να μείνουν δύο καλοί φίλοι. Είχαμε φτάσει σχεδόν έξω από την πόρτα του δωματίου μου όταν τον σταμάτησα.

«Jin;»

«πες μου.»

«τι ήταν αυτό που είπε προηγουμένως η Σαρίνα στην Κλαίρη; τι εννοούσε;»

Η διάθεση του άλλαξε απότομα και απλά με κοίταξε ανέκφραστος «ασ' το καλύτερα Σαμ. Θα σου πει η ίδια όταν είναι έτοιμη.»

Και με αυτό με φίλησε στο κούτελο και ξεκίνησε να περπατάει προς την αντίθετη πλευρά για να φύγει.