~

Μια καινούργια μέρα, μια καινούργια αρχή.

Περίμενα να περάσει όλο το καλοκαίρι για να ξεκινήσουν τα μαθήματα. Είχα περάσει στην νομική όμως ταυτόχρονα θα μπορούσα να ασχοληθώ με την μουσική εφόσον είχα μάθει πως παρέδιδαν μαθήματα σε μια σχολή μέσα στην πόλη. Ένιωθα αρκετά ενθουσιασμένη γι' αυτό αν και η μητέρα μου έδειχνε πιο πολύ τρομαγμένη με το όλο θέμα. Πρώτη φορά θα εμένα μακριά της και αυτό την έκανε ευάλωτη, εφόσον δεν άντεχε και πολύ χωρίς εμένα, όπως κι εγώ χωρίς αυτήν. Ήμασταν αρκετά δεμένες και τα λέγαμε όλα μεταξύ μας, εμπιστευόμασταν η μία την άλλη.

Η αλήθεια ήταν ότι φοβόμουν να την αφήσω μόνη της , δεν είχε κανέναν δίπλα της εφόσον την είχε παρατήσει ο πατέρας μου μόλις έμαθε για την εγκυμοσύνη της όμως κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό.

Κρατούσαμε της κούτες με τα πράγματα μου καθώς μπαίναμε στους κοιτώνες της σχολής. Θα εμένα στον δεύτερο όροφο στο δωμάτιο διακόσια εφτά και είχα ενημερωθεί ότι είχα ήδη συγκάτοικο. Τα οικονομικά μας δεν έφταναν για να μπορώ να μείνω κάπου μόνη μου, όμως δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα αυτό. Άνοιξα την πόρτα και προς μεγάλη μου έκπληξη στο δωμάτιο δεν ήταν κανείς, έτσι μπήκαμε μέσα και αφήσαμε τα πράγματα μου στην άκρη. Το κρεβάτι κοντά στο παράθυρο ήταν άδειο, έτσι έπιασα αυτό.

Γύρισα και αντίκρισα το αγχωμένο βλέμμα της και πάρα το ψεύτικο χαμόγελο δύσκολα μπορούσε να κρύψει τον φόβο στο ματιά της.
Την πλησίασα και την αγκάλιασα σφιχτά.

«Σίλια, χαλάρωσε όλα καλά θα πάνε.» της είπα με την ελπίδα ότι θα ησύχαζε έστω και λίγο.

Δεν θυμάμαι πότε την φώναξα τελευταία φορά μαμά, από μικρή την αποκαλούσα με το όνομα της και έδειχνε να μην ενοχλείτε.

«είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζομαι το κοριτσάκι μου.» μου είπε καθώς με έσφιγγε όλο και πιο πολύ στην αγκαλιά της.

Τα μακριά ξανθά μαλλιά της έπεφταν πάνω στο πρόσωπο μου και μύριζαν τόσο όμορφα.

«είμαι μεγάλο κορίτσι Σίλια , ξέρω πως να προσέχω τον εαυτό μου.»

Αυτό ήταν κάτι που όσο κι αν ήθελα, δύσκολα μπορούσα να πιστέψω. Φοβόμουν περισσότερο και από την ίδια όμως πως μπορούσα να της το δείξω; δεν θα με άφηνε ποτέ να μείνω εδώ για να μπορέσω να σπουδάσω.
Η πόλη μας ήταν δύο ώρες μακριά και δεν μπορούσα να μένω σπίτι μας και να πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα.
Έπρεπε να έρθω εδώ, εάν ήθελα να γίνει το όνειρο μου πραγματικότητα.

Βγήκαμε έξω στην αυλή και την ακολούθησα μέχρι το αμάξι, μπήκε μέσα και με κοίταξε από το ανοιχτό παράθυρο. Τα σκούρα καστανά της μάτια έλαμπαν στο φως του ήλιου.

Με κοίταξε και μου χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο «να διαβάζεις και να προσέχεις πολύ μικρή μου, ειδικά τα αγόρια.»

Γούρλωσα τα μάτια μου και την κοίταξα αναψοκοκκινισμένη γεμάτη ντροπή «ΣΊΛΙΑ, μα τι λες;» την ρώτησα και αυτή μου έκλεισε το μάτι.

Γελάσαμε αμέσως και αφού της έδωσα ένα τελευταίο φιλί έβαλε μπρος και έφυγε.

Έμεινα για λίγο να χαζεύω τον καθαρό ουρανό, ήταν τέλη Αυγούστου και ο καιρός ήταν πιο ζεστός από ποτέ. Κοίταξα τριγύρω μου ενθουσιασμένη, δεν υπήρχαν πολλά παιδιά ακόμα εφόσον ήταν νωρίς για να ξεκινήσει η χρονιά. Το μέρος έδειχνε πυκνό και όμορφο καθώς δέντρα διαφόρου μεγέθους πλαισίωναν το κτήριο τριγύρω.

Πήρα τον δρόμο για το δωμάτιο μου ώστε να τακτοποιήσω τα πράγματα μου. Χάζευα το εσωτερικό του κτηρίου που σχεδόν χανόσουν με τόσους διαδρόμους και τα τόσα δωμάτια. Περπατούσα αφηρημένη με αποτέλεσμα να μην προσέξω τον νεαρό που βγήκε από την πόρτα στα δεξιά μου. Έπεσα πάνω του και σχεδόν παραπάτησα και ήμουν έτοιμη να αγκαλιάσω το πάτωμα όταν με άρπαξε από τον καρπό του χεριού μου και με κράτησε πριν σωριαστώ.

Σήκωσα το πρόσωπο μου για να τον κοιτάξω και για μια στιγμή νόμιζα ότι δεν έβλεπα καλά, υπήρχε άνθρωπος που να έχεις τόσο όμορφο πρόσωπο; τα μάτια του ήταν έντονα γκρι και θα νόμιζε κάνεις ότι είναι ψεύτικα, τα μαλλιά του ήταν ανέμελα σκούρα μαύρα και σχεδόν ανακατεμένα ενώ τα χείλη του σαρκώδη και έμοιαζαν τόσο απαλά και αφράτα.

Με κοιτούσε με σοβαρό ύφος και ελάχιστα εκνευρισμένος. Έκλεισε την πόρτα του δωματίου απ' όπου βγήκε λίγο αφότου πρόλαβα να δω μια ημίγυμνη κοπέλα να μας κοιτάει έκπληκτη.

Γύρισε και με ξανά κοίταξε από ψηλά
«δεν βλέπεις μπροστά σου;» με ρώτησε με μια άγρια φωνή και αμέσως συνήλθα. Όσο όμορφος κι αν έδειχνε τόσο αγριάνθρωπος ήταν.

Τράβηξα το χέρι μου και τον κοίταξα απευθείας στα μάτια, μου σήκωσε το φρύδι του ειρωνικά και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

«λυπάμαι πάρα πολύ δεν θα ξανά γίνει. »

Κούμπωσε το πουκάμισο του και άθελά μου είδα τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του και το στητό του στήθος. Τράβηξα το βλέμμα μου αλλού για να μπορέσει να κουμπώσει το φερμουάρ του παντελονιού του καθώς αυτός γελούσε κάπως χυδαία.

«το εύχομαι.» μου απάντησε και με προσπέρασε «να βλέπεις που πηγαίνεις την επόμενη φορά.»

Γύρισα σοκαρισμένη και τον είδα να χάνεται στον διάδρομο. Ήταν τόσο αναιδείς με όλους η μόνο με εμένα που έπεσα άθελά μου πάνω του;

Προσπάθησα να καταπνίξω τον θυμό που ένιωθα μέσα μου και συνέχισα μέχρι το δωμάτιο μου. Άνοιξα την πόρτα και αμέσως κάλυψα με το χέρι μου τα μάτια μου καθώς η κοπέλα μέσα από το δωματίου τσίριξε ενώ το αγόρι που βρισκόταν από πάνω της έπεσε στο πάτωμα άτσαλα καθώς έψαχνε το εσώρουχο και το παντελόνι του.

«χίλια συγγνώμη.» ξεφώνισε η κοπέλα, χωρίς βέβαια να τους κοιτάξω κατάλαβα ότι προσπαθούσαν να ντυθούν.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι είχαν ντυθεί γύρισα και τους κοίταξα καθώς αυτοί κανόνιζαν για την επόμενη συνάντηση τους. Ο νεαρός με προσπέρασε χαμογελώντας πλατιά και έφυγε από το δωμάτιο. Εγώ μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

Τότε πρόσεξα την κοπέλα καλύτερα, με κοιτούσε χαμογελώντας και διέκρινα δύο σκουλαρίκια πάνω στα μπροστινά της δόντια, ενώ τα χείλη της ήταν το ίδιο τρυπημένα όπως και οι λοβοί της. Τα μαλλιά της ήταν μακριά σπαστά με μια απόχρωση του ξανθου προς το άσπρο. Άπλωσε το χέρι της και μου το έδωσε για να το σφίξω, έτσι κι έκανα.

«Ονομάζομαι Κλαίρη Μίλερ.» μου απάντησε και ξανά χαμογέλασε «εσύ πρέπει να είσαι η συγκάτοικος μου.» διαπίστωσε οταν πρόσεξε της κούτες κοντά στο κρεβάτι μου.

«ναι.» της απάντησα ντροπαλά και τράβηξα την τούφα που έπεφτε στο πρόσωπο μου προς τα πίσω «είμαι η Σαμάνθα Μπράουν.»

«χάρηκα, φαίνεσαι τόσο ντροπαλή.» μου απάντησε μόλις πρόσεξε το περίεργο βλέμμα μου  «για καλό το λέω.» συμπλήρωσε βιαστικά γελώντας «λυπάμαι πολύ που έτυχε να δεις το περιστατικό προηγουμένως , απλά βλέπεις δεν σε περιμέναμε.»

«εντάξει δεν πειράζει απλά θα ήθελα όσο είμαι εδώ..»

«δεν θα ξανά επαναληφθεί.» με διαβεβαίωσε και ξανά χαμογέλασε.

Της ανταπέδωσα και προχώρησα προς της κλειστές μου κούτες. Άρχισα να της ανοίγω μια μια και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Ξεπακετάραμε τα πράγματα και τα ρούχα μου και τα βάλαμε όλα στην μεριά μου. Το υπόλοιπο απόγευμα με ξενάγησε στους κοιτώνες και μου έδειξε την σχολή. Ευτυχώς υπήρχε μια δημόσια βιβλιοθήκη όπου θα μπορούσα να επισκέπτομαι τα απογεύματα μετά το μάθημα και να μελετάω.

Είχε αρχίσει να βραδιάζει όμως ήταν νωρίς για να γυρίσουμε στον κοιτώνα μας. Έτσι με πήγε μέχρι την καφετέρια της σχολής η οποία ήταν ανοιχτή είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Εκεί γνώρισα μία σερβιτόρα η οποία και αυτή σπούδαζε μαζί μας.

«Σαρίνα.» την χαιρέτησε καθώς την πλησιάζαμε.

Εξυπηρέτησε δύο πελάτες και έτρεξε προς το μέρος μας για να αγκαλιάσει την φίλη της. Μόλις με πρόσεξε γύρισε προς το μέρος μου και μου χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο. Αυτές οι δύο έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό, μόνο που αυτή έδειχνε σχετικά πιο φυσιολογική. Τα μαλλιά της ήταν κάστανα ενώ τα μάτια της έντονα μπλε. Το πρόσωπο της ήταν καθαρό χωρίς τρυπήματα και τατουάζ. Όπως είπα έδειχνε πιο φυσιολογική.

«γειά σου είμαι η Σαρίνα , δίδυμη αδερφή της κοπέλας από εδώ.» μου απάντησε δείχνοντας μου την Κλαίρη.
"έτσι εξηγείτε η ομοιότητα." σκέφτηκα αμέσως.

«Χάρηκα είμαι η Σαμάνθα αλλά μπορείς να με φωνάζεις Σάμ.»

Μου χαμογέλασε και μας ρώτησε τι θα θέλαμε να πιούμε. Αφού παραγγείλαμε δύο μιλξεικ καθίσαμε κοντά στο παράθυρο και μου μίλησε για τον εαυτό της και για την αδερφή της, κι όσο περνούσε η ώρα καταλάβαινα πόσο διαφορετικές ήταν. Η αλήθεια ήταν ότι ίσως ταιριάζαμε περισσότερο με την αδερφή της αλλά η Κλαίρη έδειχνε παρεξηγημένο άτομο και ότι ίσως δεν ήταν αυτό ακριβώς που έδειχνε.

«Νομική ε;» με ρώτησε κουνώντας το κεφάλι της.

«Ναι, ακολουθώ τα χνάρια της μαμάς βλέπεις.» της απάντησα χαμογελώντας «εσύ;»

Ρόλαρε τα μάτια της και με κοίταξε «εγώ σίγουρα δεν ακολουθώ τα χνάρια της μαμάς, η Σαρίνα ίσως ναι.» μου απάντησε και την κοίταξε κάπως περίεργα θα έλεγα με ζήλο «εγώ πέρασα οικονομικά, αν και τώρα που το ξανά σκέφτομαι ίσως έκανα λάθος επιλογή.» ολοκλήρωσε και με κοίταξε χαμογελώντας στραβά.

Η ώρα πέρασε ήσυχα μέχρι που σχόλασε η Σαρίνα και κατευθυνθήκαμε προς τους κοιτώνες μας. Η Κλαίρη πήγε να βρει τον δικό της ενώ εγώ αποχαιρέτησα την Σαρίνα και μπήκα στο δωμάτιο μου.
Ένιωθα αρκετά εξουθενωμένη από το ταξίδι και το ξεπακετάρισμα και ήξερα ότι το μόνο που θα με χαλάρωνε αυτήν την στιγμή ήταν ένα ζεστό μπάνιο. Άρπαξα μια πετσέτα και ρούχα από το ντουλάπι μου λίγο πριν βγω από το δωμάτιο.

Επιδίωξα να μην πάω προς την δυτική πλευρά του κτηρίου εφόσον η Κλαίρη με είχε ενημερώσει πως ήταν η μεριά όπου έμεναν παιδιά από ευκατάστατες οικογένειες που ενώ είχαν την οικονομική δυνατότητα να μένουν σε κάποια μονοκατοικία, επέλεγαν τους κοιτώνες της σχολής μας.

Έψαχνα για αρκετή ώρα ώσπου βρήκα της γυναικείες και της αντρικές ντουζιέρες. Το σοκ μου ήταν μεγάλο αφού το μόνο που χώριζε της ντουζιέρες ήταν μια λεπτή διάφανη τζαμαρία. Εφόσον βεβαιώθηκα πως ήμουν μόνη μου μπήκα μέσα και έβγαλα τα ρούχα μου δειλά και αθόρυβα. Προτίμησα να αφήσω τα φώτα κλειστά για να μην τραβήξω της υποψίες κανενός. Άνοιξα το καυτό νερό για να τρέξει πάνω στο σώμα μου. Ένιωσα αμέσως τους μύες μου να χαλαρώνουν και έκανα μασάζ πάνω στο δέρμα μου καθώς άπλωνα τον αφρό σε κάθε σπιθαμή του κορμιού μου.

Μόλις τελείωσα έψαξα με το χέρι μου την πετσέτα μου όμως μάταια, το μόνο που ακουμπούσα ήταν τα κρύα πλακάκια του τοίχου.
Άκουσα ένα μικρό γελάκι πίσω από την πλάτη μου και αμέσως κοκάλωσα, φρίκαρα και ένιωσα το σώμα μου να μουδιάζει από τον τρόμο. Φοβόμουν να γυρίσω από την άλλη για να μην αντικρίσω το άτομο που στεκόταν πίσω μου.

Μπορούσα να αισθανθώ την παρουσία του αρκετά κοντά μου, καθώς και την καυτή του ανάσα. Καταλάβαινα από τον τρόπο που ανάσαινε ότι ήταν άντρας. Μου πρόσφερε την πετσέτα και την άρπαξα αμέσως για να την τυλίξω γύρω μου.
Ένιωθα πολύ φοβισμένη και ντροπιασμένη για να γυρίσω να τον κοιτάξω, έτσι έμεινα στην ίδια στάση να προσπαθώ να καλύψω το σώμα μου με την πετσέτα μου.
Άκουγα την ανάσα του και τα γυμνά του πόδια πάνω στα πλακάκια με τα νερά να με πλησιάζουν.

«έχεις πολύ όμορφο σώμα.» μου ψιθύρισε κοντά στο αυτί.

Ξεροκατάπια και έκλεισα τα μάτια μου με δύναμη και ήλπιζα πως θα έφευγε και θα με άφηνε μόνη μου. Άκουσα τα βήματα του να απομακρύνονται και τέλος απόλυτη σιωπή μέσα στον χώρο. Γύρισα και κατάλαβα ότι είχα μείνει μόνη μου, μα τι ντροπή κι αυτή; γιατί έπρεπε να μπει ένας άντρας εδώ μέσα και να με δει γυμνή; ένιωθα τα μάγουλα μου να καίγονται από την ντροπή και τον θυμό που ανάβλυζε μέσα μου.
Πήρα τα ρούχα μου και έφυγα βιαστικά μέχρι τον κοιτώνα μου. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και προσπάθησα να καλμάρω την ανάσα μου για να μπορέσω να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί μόλις τώρα. Κάποιος με είχε δει γυμνή και μάλιστα ήταν ένας άντρας. Πότε άλλη φορά δεν με είχαν δει γυμνή, δεν λέω πήγαινα για μπάνιο τα καλοκαίρια αλλά εκεί είχες τουλάχιστον ένα ύφασμα να καλύπτει τα απόκρυφα σημεία σου.
Έπεσα στο κρεβάτι κουρασμένη και αρκετά ντροπιασμένη με τον εαυτό μου που άφησα να συμβεί κάτι τέτοιο. Το μόνο που με καθησύχαζε ήταν ότι δεν είχε δει το πρόσωπο μου όπως κι εγώ το δικό του, έτσι δεν θα μπορούσε να ξέρει ποια ήμουν.
Έκλεισα τα μάτια μου σκεπτόμενη αυτό και αμέσως με πήρε ο γλυκός ύπνος.

Αγάπες μου τι κάνετε; λοιπόν αυτό είναι το πρώτο μας κεφάλαιο δεν ξέρω πως σας φάνηκε, ένα σχόλιο θα βοηθούσε σε αυτό. Ελπίζω πάντως να σας άρεσε και πιστεύω η συνέχεια θα είναι καλύτερη 😊

Έγινε μια πρώτη επαφή με έναν νεαρό το ίδιο και με έναν άλλον, είναι αυτοί που πρέπει να είναι; αυτές οι συμπτώσεις μήπως θα παίξουν καθαριστικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας;

Επίσης μόλις ξεκίνησα ένα καινούργιο βιβλίο, που πολύ θα ήθελα να κοιτάξετε και να μου πείτε την γνώμη σας. Ώσπου να μαραθεί το Άνθος της Κερασιάς λέγεται ❤️
Το link ⬇️
https://www.wattpad.com/story/229533499-%CF%8E%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%82

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο αφήστε ένα ⭐ εάν πάλι κάτι δεν σας άρεσε θα ήμουν ευγνώμων εάν μου εξηγούσατε.
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο, φιλακιαααα❤️😘