Δεν ήταν ικανή να συναγωνιστεί την ταχύτητα του Ραφαήλ όσο κι αν προσπαθούσε. Δεν πρόλαβε καλά καλά να εγκαταλείψει τη φωλιά του Εωσφόρου, οι αστράγαλοί της εγκλωβίστηκαν από την λαβή του Ραφαήλ.

«Ααααασε μεεεεε» τσίριξε.

«Δεεε σε αφήηηνω!» ο Ραφαήλ γρύλισε σκαρφαλώνοντας σχεδόν πάνω στο σώμα της με τα τεράστια φτερά του να τον ανεβάζουν εύκολα πάνω στον ουρανό. Τα χέρια του εγκλώβιζαν το σώμα της στην προσπάθεια να την κρατήσουν ακίνητη. Όσο εκείνη πάλευε να απελευθερωθεί.

«Γαμώτο Ραφαήλ! Γιατί το κάνεις αυτό;» γκρίνιαξε και άλλαξε τη μορφή της σε αυτή της σκοτεινής ύπαρξης, την οποία αυτός είδε να εξαφανίζεται τις προάλλες μέσα στην πύρινη πρώτη πύλη.

Το χρώμα του δέρματός της από ωχρό σχεδόν λευκό, έγινε μαύρο. Τα φτερά της, τα υπέροχα πολύχρωμα πούπουλά της, μεταμορφώθηκαν σε λεπίδες ασημένιες που αντανακλούσαν τη λάμψη του κόκκινου ουρανού. Τα εβένινα και απαλά μαλλιά της, έγιναν μαστίγια στις άκρες των οποίων είχαν εμφανιστεί μεταλλικά αστέρια, σαν φυσική προέκταση της μορφής της. Αμέτρητα λεπτά μαστίγια έκαναν το κεφάλι της να μοιάζει με κεφάλι μέδουσας. Τα φρύδια της γίνανε και πάλι λευκά. Τα χείλη της κατακόκκινα, ενώ η μεταμόρφωση της ολοκληρώθηκε τη στιγμή που διχαλωτή της γλώσσα ξεστράτισε έξω από τα χείλη της αγγίζοντας το μάγουλό του απαλά.

Ο Ραφαήλ γουργούρισε ευχαριστημένος. Δεν είχε εξερευνήσει ακόμη αυτό το νέο τη σώμα και ήταν περίεργος. Αυτή η γλώσσα που μόλις τον είχε ακουμπήσει του τρέλανε όλες τις αισθήσεις. Η υφή του νέου αυτού δέρματος προκάλεσε τον δαίμονα μέσα του να αφυπνιστεί κυριαρχώντας τώρα πάνω στο κορμί του.

Το δέρμα του Ραφαήλ σα να ήταν φτιαγμένο από λέπια άλλαζε σταδιακά σε γκρίζα και έπειτα μαύρη απόχρωση. Τα μάτια του κόκκινα κοιτούσαν την αγαπημένη του με άλλο τρόπο τώρα. Δε φοβόταν μήπως η λαβή του γύρω της ήταν υπερβολικά δυνατή. Δε φοβόταν μήπως με κάποιο τρόπο τη βλάπτει. Μα εν αντιθέτως, ασκούσε μεγαλύτερη πίεση στα δάχτυλα γύρω από τη μέση της, πιέζοντας την πάνω του. Συγχρόνως παρατηρούσε τις νέες αντοχές της και εντυπωσιαζόταν.

Με την Ιθούριελ να μη διαμαρτύρεται για όποιο πόνο, ωστόσο να εκνευρίζεται που οι άμυνές της έπεφταν απέναντί του. Τα χέρια της ήταν μπουνιές που βαρούσαν το πέτρινο στήθος του και τα γόνατά της συνεχώς τον έβρισκαν στους μηρούς. Φαινόταν πως δεν την ένοιαζε αν τον πονούσε, το ήξερε πως ήταν σχεδόν άφθαρτος και το εκμεταλλευόταν.

Ο Ραφαήλ γελούσε. Τέλος έπιασε τα μαστίγια-μαλλιά της στολισμένα με αστέρια και τα τράβηξε προς τα πίσω. Το στόμα του επιτέθηκε βίαια στο δικό της, όπως πίεζε τα χείλη του δυνατά πάνω στα δικά της. Ήξερε τα κουμπιά της.

Το ψάρι έπαψε να χτυπιέται στα χέρια του. Τα πτερύγιά έπαψαν να του επιτίθενται. Ωστόσο οι χτύποι της καρδιάς όλο και αυξάνονταν.

Δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ από την είσοδο που ο Εωσφόρος είχε ανοίξει για την κόλαση. Έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να κρυφοκοιτάζει μέσα από την τρύπα αυτά τα δύο μαύρα πλάσματα να παλεύουν -χωρίς πραγματικά να το θέλουν- ο ένας ενάντια στον άλλον. Το χαμόγελό του ήταν πλατύ. Είχε περάσει καιρός από τότε που είχε κάνει μια καλή πράξη και τώρα απολάμβανε τον καρό της. Δεν ένοιωθε τύψεις που του κατασκόπευε, στην ουσία τους θαύμαζε. Θαύμαζε την αρμονική συνύπαρξη δύο τεράτων.

Η Ιθούριελ είχε παραδοθεί. Τα μεταλλικά φτερά της μαζεύτηκαν πίσω από την πλάτη της. Δε θα μπορούσε ποτέ να του ξεφύγει. Δε θα μπορούσε ποτέ να του αντισταθεί. Ήταν το τέλος της και η αρχή. Ήταν αυτός που μπορούσε να ελέγχει το μυαλό της και να κάνει την καρδιά της ματώνει για χάρη του.

Τα μαύρα δάχτυλά της βρήκαν το δρόμο τους μέσα στα καστανά γνώριμα, μεταξωτά μαλλιά του πιέζοντας το κρανίο του. Φάνταζε να έχει περάσει μια αιωνιότητα από τότε που τελευταία φορά γευόταν τα φιλιά του. Μούγκρισε με απόλαυση επιτρέποντας στη γλώσσα της να αγγίζει τη δική του.

Εκείνη την ώρα συνειδητοποίησε πόσο μεγάλο λάθος έκανε για άλλη μια φορά φεύγοντας μακριά του.

Πολύ απλά γιατί μπορούσε να κατανοήσει ακόμη και τη σιωπή της... τα λόγια θα ήταν μόνο περιττά. 

Το μπόνους μου και η απολογία για την τόση μεγάλη αποχή μου. Απλά δε κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και  να μη γράψω μια σκηνή με αυτούς τους δύο μαζί. 

Δύο κεφάλαια σε μια μέρα... σα να πάει καιρός ε;          I am back όμως. ^^

Καλό και όμορφο βράδυ λατρείες!!!