Είχανε περάσει κιόλας δύο εικοσιτετράωρα από την ημέρα της μάχης.

Η κατάσταση της Έλενας ήταν σταθερή. Η καρδιά της δεν χτυπούσε και δεν ανέπνεε. Η θερμοκρασία του σώματός της διατηρούνταν στους σαράντα δύο βαθμούς σταθερά. Πράγμα παρήγορο κατά τα λεγόμενα της Μία.

Ο Κάι δεν απομακρυνόταν από κοντά της σχεδόν καθόλου, περιμένοντας υπομονετικά για την παραμικρή κίνησή της.

Η Ιθούριελ αναγκάστηκε να φωνάξει το συνεργείο του Κουέντιν για να καθαρίσουν τα δωμάτια, για την παραμονή των φιλοξενούμενών της.

Τα δωμάτια βρίσκονταν σε απόσταση μεταξύ τους, ώστε να διασφαλιστεί η ιδιωτικότητα του κάθε ζευγαριού.

Είχαν ετοιμάσει ένα πλουσιοπάροχο γεύμα στολίζοντας το τραπέζι με όλων των ειδών τις νοστιμιές και θα δειπνούσαν όλοι μαζί. Μόνο ο Κάι παρέμεινε κοντά στην αγαπημένη του αρνούμενος να βάλει οτιδήποτε στο στόμα του.

«Πόσες μέρες η Έλενα θα παραμείνει σε αυτή τη κατάσταση;» ρώτησε η Ιθούριελ απευθυνόμενη στη Μία. Εκείνη ήπιε μια γουλιά από το κόκκινο κρασί της, κοιτάζοντας την Ιθούριελ πάνω από το λεπτό κρύσταλλο.

«Πραγματικά δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο. Μπορεί να πάρει μια βδομάδα, μπορεί και ένα μήνα. Στα υπερφυσικά πλάσματα, σε σχέση με απλούς ανθρώπους κρατάει λιγότερο. Το θέμα είναι ότι όσο είναι αναίσθητη, ήμαστε κολλημένοι σε αυτή τη διάσταση, και η αναζήτηση του αντικειμένου που με ενδιαφέρει, τρενάρει. Μιας και η Έλενα με διαβεβαίωσε, πως γνωρίζει την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται το περιβραχιόνιό μου» είπε η Μία ακουμπώντας το ποτήρι της πάνω στο τραπέζι και παίζοντας με το υγρό που περιείχε.

«Μάλιστα» είπε μόνο η Ιθούριελ ανακατεύοντας το πιάτο της. «Και τώρα με τον θάνατο του Βαρδιήλ, πιστεύεις πως θα υπάρχουν κι άλλοι που θα ψάξουν να σε βρουν, Ραχήλ;» διατύπωσε την επόμενη ερώτηση, εστιάζοντας το βλέμμα της στη Ραχήλ, εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα με το βλέμμα της χαμένο στο πιάτο της και τα κόκκινα μαλλιά της να πέφτουν στο πρόσωπό της.

«Τι να σου πω, δεν ξέρω. Εξαρτάται από τη στάση που θα κρατήσει ο Λούσιφερ. Αν και νομίζω πως θα αδιαφορήσει πλήρως για το όλο θέμα, διασκεδάζοντας με την παράνοια του Βαρδιήλ. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα, τα προβλήματά μας τελείωσαν για την ώρα. Ο Σαχιήλ δεν φάνηκε να προβληματίζεται με τη σχέση μας, μάλιστα το αποδέχτηκε κιόλας. Οπότε δεν βλέπω σύννεφα στον ουρανό» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της. Έριξε μια ματιά στον Μιχαήλ που καθόταν πλάι της και χαμογελούσε απολαμβάνοντας τα λεγόμενα της. Του χαμογέλασε κι εκείνη συνωμοτικά, με μια αίσθηση γαλήνης χαραγμένη στο πρόσωπό της.

Ο Λίο είχε ακολουθήσει τον Σαχιήλ αφού σιγουρεύτηκε πως η μάχη είχε λάβει τέλος, χωρίς να περιμένει την επιστροφή της Ιθούριελ και του Ραφαήλ. Πράγμα που τον απάλλαξε από τη θέα των ερωτευμένων όταν εκείνοι είχαν αποφασίσει να γυρίσουν. Μα ο Σαχιήλ τον είχε στείλει πίσω στο κάστρο ώστε να παρακολουθεί από κοντά την κατάσταση με την μετάλλαξη της Έλενας. Τώρα απολάμβανε το γεύμα του ακούγοντας προσεχτικά τις απαντήσεις στις ερωτήσεις της Ιθούριελ.

«Έχω να πω πως το γεύμα είναι εξαιρετικό» είπε ο Λίο βρίσκοντας την ευκαιρία να κοιτάξει την Ιθούριελ.

«Μην κοιτάς εμένα, εγώ απλά βοηθούσα τον Ντάνιελ και τον Μιχαήλ. Α, έβαλε το χεράκι του και ο Ραφαήλ» αποκρίθηκε εκείνη. Για κάποιον περίεργο λόγο αυτά που είπε προκάλεσαν τα γέλια των παραβρισκόμενων.

Το βράδυ κύλησε ομαλά με ανάλαφρες συζητήσει, άφθονο γέλιο και κρασί. Μα όπως πάντα στις ζωές τους, κάτι βρέθηκε να τους χαλάσει τη μικρή γιορτή.

Ο Κάι αντιλαμβανόμενος τον πρώτο χτύπο της καρδιάς της, πήδησε μέχρι πάνω εκστασιασμένος. Τα βλέφαρά της πετάρισαν απότομα φανερώνοντας δυο κόκκινες ίριδες.

«Μία» φώναξε ο Κάι, μιας και ο ίδιος δεν ήξερε τι θα επακολουθήσει. «Γρήγορα!» φώναξε ξανά, και ήταν η πρώτη φορά που η Έλενα τον κοιτούσε με αυτά τα ψυχρά μάτια.

 ٓ

Λατρείες, ευελπιστώ την Τετάρτη να επισκεφτώ τη Μόρνα!!!Σκοτεινά αλλιώς!!!