Μπήκαν στο αυτοκίνητο χωρίς λέξη. Ο Ραφαήλ πάτησε το κουμπί της εκκίνησης και το τέρας μέσα στη μηχανή γουργούρισε ευχαριστημένο.

«Ουάου» έκανε η Ιθούριελ, στρέφοντας το βλέμμα της στον οδηγό. Οι γωνίες των χειλιών του κύρτωναν προς τα πάνω και τα μάτια του απέκτησαν μια γυαλάδα. «Πόσο όμορφα σε κάνει να νιώσεις ο ήχος μιας Porsche, ε» της είπε, δεν ήταν ερώτηση, έτσι κι' αλλιώς η Ιθούριελ είχε χάσει τα λόγια της. Παραήταν ενθουσιασμένη.

Καθ' όλη τη διαδρομή προς τον προορισμό τους, απολάμβαναν τους ήχους της μηχανής και τους Three Days Grace να ωρύονται μέσα από τα ηχεία. Είχαν ανάγκη να χαθούν ο καθένας στον δικό του κόσμο.

Η Ιθούριελ δεν ένιωθε ιδιαίτερα άνετα να πάει στο εστιατόριο. Δεν της άρεζε να συναναστρέφεται με πολύ κόσμο, προτιμούσε τη μοναξιά της. Έλα όμως, που δεν υπήρχε τίποτε φαγώσιμο μέσα στο σπίτι, είχαν τελειώσει τα λίγα αποθέματα που είχε προλάβει να ψωνίσει πριν εγκατασταθεί στο κάστρο. Συν των άλλων δεν είχε τακτοποιήσει ακόμη την κουζίνα της. Έκανε μια νοερή σημείωση στο αυριανό της πρόγραμμα να συμπεριλάβει και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, αρκετά πράγματα ώστε να μη χρειαστεί να ξαναβγεί από το σπίτι για αρκετό καιρό. Στο κάτω, κάτω θα έβαζε τον Ραφαήλ να της τα κουβαλήσει. Θυμήθηκε τότε, την άνεση με την οποία κουβαλούσε το πλυντήριο το πρωί. Ναι έχει δυνατά χέρια, άλλα και πάλι δεν είναι φυσιολογικό... σκέφτηκε, ρίχνοντάς του μια ματιά, σταματώντας περισσότερο στα μυώδη μπράτσα του. Το πουκάμισό του ήταν εφαρμοστό και τέλειο πάνω του και χανόταν μέσα στη ζώνη του παντελονιού του.

Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο τρεμόπαιξε στα χείλη του και γύρισε να την κοιτάξει. «Σου αρέσει αυτό που βλέπεις μωρό μου;» τη ρώτησε με ύφος.

«Ναι... φυσικά και μου αρέσει.. αλλιώς δεν θα περνούσα όλη τη μέρα μου μαζί σου... βλάκα» του πέταξε και γύρισε από την άλλη.

Ο Ραφαήλ στάθμευσε το αυτοκίνητό του και έτρεξε να ανοίξει την πόρτα στη ντάμα του.

Εκείνη φυσικά είχε το ύφος που αρμόζει στη θέση της στη κοινωνία, φορώντας για άλλη μια φορά τη ψυχρή μάσκα της.

Της πρόσφερε το μπράτσο του, με ένα στραβό χαμόγελο καθώς χαμήλωνε το βλέμμα του.

Εκείνη πέρασε διστακτικά το χέρι της στο πρόθυμο μπράτσο του και μόνο τότε ο Ραφαήλ σήκωσε το κεφάλι του.

Μερικά μόλις βήματα τους χώριζαν από την είσοδο του εστιατορίου, όμως η Ιθούριελ παρατήρησε τον κόσμο που τους κοιτούσε περίεργα μέσα από την τζαμαρία. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ήθελε να κυκλοφορεί στο χωριό.

Στην πόρτα τους περίμενε ένας νεαρός.

«Ιθούριελ, από εδώ ο Κάι.. ο ξάδερφος που σου έλεγα» είπε ο Ραφαήλ με έμφαση.

Ο Κάι φυσικά ξαφνιάστηκε που τον αποκάλεσε ξάδερφο, αλλά δεν μίλησε.

Η Ιθούριελ από την άλλη προεξέτεινε το χέρι της για να πιάσει εκείνο του Κάι, επεξεργαζόμενη έντονα τα χαρακτηριστικά του. Μια κοιτούσε τον έναν μια τον άλλον ανακαλύπτοντας όλο και περισσότερες ομοιότητες μεταξύ τους. Τελικά κατέληξε πως οι μόνες διαφορές μεταξύ τους, ήταν τα ξανθά μαλλιά του Κάι και τα γαλάζια αντί για πράσινα μάτια του, συν το ότι ήταν μισή σπιθαμή πιο κοντός από τον Ραφαήλ.

«Γιατί μοιάζετε τόσο πολύ εσείς;» είπε τελικά με το χέρι της να αιωρείται διαγράφοντας μια πορεία ανάμεσά τους.

Οι δυο άντρες γέλασαν δυνατά.

«Γιατί οι συγγενείς καμιά φορά, μοιάζουν μεταξύ τους λίγο παραπάνω» είπε ο Ραφαήλ και γέλασε πάλι.

«Εντάξει, κόφτο» του πέταξε η Ιθούριελ. «Γελάσαμε πάλι» συνέχισε. Ο Κάι ανασήκωσε το φρύδι του έκπληκτος.

«Λοιπόν που θα καθίσουμε;» η Ιθούριελ είχε κουραστεί εκεί μέσα από την πρώτη στιγμή που μπήκε. Ήθελε να φάει και να φύγει τρέχοντας. Δεν είχε καν διάθεση να περιεργαστεί το χώρο. Αν και με μια ματιά πρόλαβε να δει τα βασικά, επρόκειτο για ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της περιοχής. Λευκά τραπεζομάντηλα, ασημένια μαχαιροπίρουνα και κηροπήγια σε όλα τα τραπέζια, ποιότητα που αντανακλούσε τη χλιδή.

«Ελάτε, από εδώ παρακαλώ» είπε τελικά ο Κάι, με τα χέρια του προτεταμένα μπροστά του. Τους οδήγησε σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο.

«Αυτό είναι για ειδικές περιπτώσεις» μίλησε πάλι ο Κάι.

«Καλά μαλάκα, αρκετά με το θέατρο, φέρε να χλαπακιάσουμε, ψόφησα από την πείνα» πέταξε ο Ραφαήλ και χτύπησε τον αδερφό του συνωμοτικά στον ώμο.

Η Ιθούριελ έμεινε να τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα.

Ο Κάι εντωμεταξύ έσκασε από τα γέλια.

author: Ελπίζω να σας έκανα να γελάσετε... πάντως εγώ κλαίω.