Τα φτερά του με απαλές κυματιστές κινήσεις τον έφεραν στην επιφάνεια της γης. Το σώμα του έμοιαζε να είναι παραδομένο σε κάποια αόρατη δύναμη και δεν του ανήκε πια, με τα άκρα του να κρέμονται ακυβέρνητα. Τα σπαθιά του με κρότο έπεσαν κάτω γλιστρώντας μέσα από τα δάχτυλά του. Στο πρόσωπό του η θλίψη δεν άφηνε περιθώριο σε κανένα άλλο συναίσθημα.

Ο Ντάνιελ που είχε πάρει την ανθρώπινη μορφή του τον πλησίασε.

«Πολύ καλή δουλειά» τον συνεχάρη, χτυπώντας τον συνωμοτικά στη πλάτη. Ο Κάι τον κοίταξε και εκείνη τη στιγμή θύμιζε βαριεστημένο σκύλο, όπως η μακριά, ξανθιά φράντζα του κάλυπτε το πρόσωπό του, και οι γαλανές χάντρες των ματιών του στιγμιαία σύρθηκαν πάνω στον Ντάνιελ.

Ο Κάι αναστέναξε. Τα γόνατά του λύγισαν και δάχτυλά του βυθίστηκαν μέσα στη στάχτη που κάλυπτε τα πάντα γύρω του. «Ελπίζω η Μία να καταφέρει να τη φέρει πίσω» ψέλλισε απελπισμένα.

«Τι έκανε λέει;» φώναξε ο Σαχιήλ, με τις παλάμες του να στρέφονται προς τον ουρανό. Έτρεξε προς τον Κάι. Γονάτισε μπροστά του ταρακουνώντας τον με μανία. «Τί είπες τώρα; Θέλεις να πεις, πως θα τη φέρει πίσω από τους νεκρούς; Η Έλενε πέθανε και η Μία με κάποιον τρόπο θα τη φέρει ξανά στη ζωή;» ο Σαχιήλ παραληρούσε. «Ναι» απάντησε με μια λέξη σε όλες τις ερωτήσεις ο Κάι ωμά.

Ο Σαχιήλ τον κοίταξε με έντρομο ύφος. Τον έσπρωξε δυνατά με αποτέλεσμα ο άλλος να πέσει στο έδαφος. «Είσαι βλάκας που δέχτηκες κάτι τέτοιο! Βλάκας!» φώναξε μέσα στα μούτρα του. «Ξέρεις τί επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό; Δεν έχεις ιδέα! Θεέ μου τί πήγε και έκανε!» συνέχισε να ωρύεται ο Σαχιήλ.

Δεν έκατσε άλλο να συνεχίσει το κήρυγμα. Άνοιξε τα φτερά του και εξαφανίστηκε. Ο Κάι σα να ξύπνησε από το λήθαργο, πετάχτηκε αμέσως όρθιος και ακολούθησε τον αρχικό, αναγνωρίζοντας αμέσως το σκοπό του.

Φτάνοντας στο διαμέρισμά του, βρήκε τη Μία να στέκεται όρθια πάνω από το σώμα της Έλενας με τα χέρια διπλωμένα πάνω στο στήθος της. Και τον Σαχιήλ να επεξεργάζεται την κοπέλα που ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα.

Το βλέμμα του Κάι παρακαλούσε τη Μία για μια εξήγηση.

«Ό,τι ήταν να κάνω το έκανα!» δήλωσε εκείνη με περηφάνια. «Δεν πρόκειται να συνέλθει αμέσως, και μην περιμένεις την καρδιά της να χτυπήσει σύντομα. Δεν μπορώ να σου πω εγγυημένα αν αυτό που επιχείρησα πρόκειται να πετύχει. Αλλά το σίγουρο είναι πως υπάρχει ακόμη ελπίδα» συνέχισε, στρέφοντας για μια στιγμή το βλέμμα της στη νεκρή. Έπειτα η προσοχή της αποσπάστηκε από την εμφάνιση του Ραφαήλ και της Ιθούριελ πίσω του, που είχαν ακούσει ξεκάθαρα τα λόγια της.

Ο Ραφαήλ άφησε την Ιθούριελ να σταθεί στα πόδια της και εκείνη αμέσως βρέθηκε πλάι στον αδερφό του.

«Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να τη μεταφέρεις στο κάστρο, όπου θα μπορούμε ανά πάσα στιγμή να σε βοηθήσουμε και να τη προσέχουμε καλύτερα» του είπε με το χέρι της πάνω στον ώμο του.

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι εκείνος να αποφασίσει για το καλύτερο. Τελικά ένευσε συγκαταθετικά.

Ο Σαχιήλ εξακολουθούσε να είναι χαμένος στις δικές του σκέψεις. Κανείς δε μπορούσε να καταλάβει την αντίδρασή του, παρά μόνο ο Λίο. Του είχε δείξει το όραμα· προμήνυε τον ερχομό ενός πλάσματος, που όμοιό του δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στη δική τους διάσταση.

Αγνοώντας τον, ο Κάι πήρε την κοπέλα στα χέρια του και τους άφησε μονάχους στο σαλόνι του, να βγάλουν ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα.

«Να φεύγω κι γω» είπε η Μία διστακτικά αποχωρώντας και η ίδια, ενώ η σιωπή έμεινε να πλανάται ανάμεσα στους υπόλοιπους για μερικές στιγμές αφότου τους εγκατέλειψε εκεί.

«Τι συμβαίνει Σαχιήλ;» δεν κρατήθηκε ο Ραφαήλ. Ο άλλος του έριξε ένα πονεμένο βλέμμα πριν μιλήσει.

«Θα σου πρότεινα να κρατήσειςτην Ιθούριελ μακριά από το πλάσμα που θα αναγεννηθεί, άλλα ξέρω με σιγουριά πωςκάτι τέτοιο θα είναι αδύνατο!» και με αυτά τα λόγια η μορφή του χάθηκε από τα μάτιατους.