Ημέρα 3η

Ο Ραφαήλ ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα με τα χέρια του κάτω από το κεφάλι του, κοιτάζοντας το ταβάνι σα να περίμενε πως από ώρα σε ώρα θα εμφανιστούν εκεί οι απαντήσεις στις άπειρες ερωτήσεις του.

Η σταθερή αναπνοή της Ιθούριελ είναι το μόνο στο οποίο είχε εστιάσει την ακοή του. Ήταν δίπλα του με τα χέρια της ακίνητα πλάι στο σώμα της. Ποτέ δεν κοιμάται σαν άγαλμα, σκέφτηκε ο Ραφαήλ με λύπη. Πάντα αναζητά τη ζεστασιά του κορμιού του και τυλίγει τα άκρα της γύρω του.

«Ένα τίποτα είμαι χωρίς εσένα» ψιθύρισε. 

Κοίταζε το στήθος της κάποιες φορές που νόμιζε πως δεν την άκουγε να αναπνέει, με την καρδιά του να σφίγγεται. Μα καθησυχαζόταν όταν εκείνο ανεβοκατέβαινε ανεπαίσθητα.

Ένας απαλός χτύπος του απέσπασε τη προσοχή από το "πανέμορφο" ταβάνι στο οποίο είχε κολλημένο το βλέμμα του εδώ και ώρα.

«Ναι» είπε με τη φωνή του βραχνή, μιας και είχε να μιλήσει ώρες.

Ο Λίο άνοιξε την πόρτα και πέρασε σκυθρωπός στο εσωτερικό του δωματίου. Ανακάθισε στην άκρη του κρεβατιού μη θέλοντας να τραντάξει το σώμα της. Δεν είχε μιλήσει στον Ραφαήλ για το όραμα, μα τώρα θα πρέπει να ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Ο Ραφαήλ έμοιαζε να αφοσιώνεται και πάλι στο έργο του κοιτάζοντας επίμονα το ταβάνι.

Τα μάτια του Λίο ωστόσο έμειναν λίγη ώρα πάνω στην Ιθούριελ έπειτα συρθήκαν στον πίνακα που βρισκόταν πάνω από το τζάκι του δωματίου.

«Οι ώρες κυλάνε Ραφαήλ. Σε λίγο θα ξυπνήσει» είπε χαμένος στις σκέψεις του με το βλέμμα του να μην αφήνει στιγμή τον πίνακα.

«Που το ξέρεις;» πετάχτηκε ο Ραφαήλ.

«Το όραμα... δε μου έφερε καλά μαντάτα Ραφαήλ. Η Ιθούριελ θα μετατραπεί σε κάτι που όλοι μας θα πρέπει να φοβόμαστε. Θυμάσαι εκείνο το πρώτο που σου είχα δείξει;» τον ρώτησε και ο Ραφαήλ έγνεψε.

«Λοιπόν τη μέρα που έκαναν την εμφάνισή τους η Μία και ο Ντάνιελ, είδα κάποιο άλλο που εξηγούσε με ποιον τρόπο θα γίνει αυτή η μεταμόρφωση... αν και ήταν κάπως θολό» τον πληροφόρησε με τα μάτια του ερμητικά κλειστά.

«Και εξακολουθεί να ρέει ακριβώς, όπως το είχα προβλέψει... όμως έχω ένα σχέδιο» συνέχισε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό και μια λάμψη στα καταγάλανα μάτια του.

«Το συζήτησα με τον Σαχιήλ και είναι σύμφωνος» τώρα κοιτούσε τον Ραφαήλ επίμονα.

«Λέγε ντε, τί σκέφτηκες;» ρώτησε ο Ραφαήλ με μια βιασύνη.

Το βλέμμα του Λίο ταξίδεψε πάλι στον πίνακα.

«Εκεί βρίσκεται η χάρη της, πιστεύω... πως αν την ενσωματώσουμε μέσα στην Ιθούριελ έγκυρα, η ροή του οράματος θα αλλάξει» είπε με ένα στραβό, αυτάρεσκο χαμόγελο.

Τα μάτια του Ραφαήλ πετάχτηκαν πάνω στον πίνακα τρομαγμένα. «Και πως θα το κάνουμε αυτό;» ρώτησε καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι και βημάτιζε προς τη γωνία όπου έστεκε περήφανο το μαρμάρινο τζάκι.

«Είσαι και συ σύμφωνος;» τον ρώτησε ο Λίο αβέβαιος.

Ο Ραφαήλ τίναξε το κεφάλι του με τα καστανά μαλλιά του να ακολουθούν την κίνησή του, κεραυνοβολώντας τον συνομιλητή του με ένα αυστηρό σμαραγδένιο βλέμμα.

«Δεν έχει σημασία αν είμαι σύμφωνος ή όχι. Ο σκοπός είναι να αλλάξουμε το καταραμένο μέλλον» η φωνή του ήταν σταθερή και η σιγουριά πήγαζε μέσα από τις λέξεις που ξεστόμισε.

Ο Λίο πήρε μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας για τελευταία φορά την αναίσθητη Ιθούριελ και σηκώθηκε.

Ήρθε να σταθεί πλάι στον Ραφαήλ, βγάζοντας από την τσέπη του ένα τσαλακωμένο χαρτί.

«Αυτό είναι το ξόρκι που είχε πει ο Σαχιήλ για να διαχωρίσει το σώμα από τη χάρη. Φτάνει να επικαλεστούμε τα στοιχεία της φύσης και να το πούμε ανάποδα, είπε εκείνος. Πρέπει να μεταφέρουμε την Ιθούριελ μακριά από όλους και μόνο, εγώ και συ.» Είπε τείνοντας το χαρτί προς το μέρος του Ραφαήλ. Ο οποίος το διάβαζε ήδη από μέσα του.

«Μόνο μια απορία έχω... δεν θυμάμαι να είχαν αποκτήσει το πλήρες μέγεθός του τα φτερά της, την τελευταία φορά που τον είχε κοιτάξει η Ιθούριελ. Τί με αυτό;» ρώτησε αβέβαιος ο Ραφαήλ.

«Το ξέρω... φαντάζομαι πως δεν θα περιμένουμε να αποκτήσουν το πλήρες μέγεθός τους... δεν έχουμε χρόνο» απάντησε ο Λίο σκεφτικός.

«Εύχομαι μόνο να μην επηρεάζει αυτό την όλη κατάσταση και να μην είναι πιο επώδυνο για την Ιθούριελ» ο Ραφαήλ ευχήθηκε με το βλέμμα του να στρέφεται στο ταβάνι ξανά και από μέσα του ζήτησε τη βοήθειά Του. 

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα! Σας αγαπώ!!! Και η μικρή μου κόρη γιορτάζει Βαλέρια-Μαρία! :))))))