Σαν σμήνος από μαυροπούλια τα δαιμονικά πλάσματα κινήθηκαν προς το κάστρο. Από το αετίσιο βλέμμα του Κάι δεν ξέφυγε η παραμικρή κίνηση. Μα οι σκιές ήταν πιο γρήγορες αυτή τη φορά από εκείνον.

Το παράθυρο έγινε θρύψαλα. Οι βελούδινες κουρτίνες κυμάτισαν μανιασμένα προς τα πίσω από την ισχύ που είχε η είσοδός τους μέσα στο δωμάτιο.

Το σώμα της κοπέλας τινάχτηκε βίαια περνώντας τις κλειστές δίφυλλες πόρτες που οδηγούσαν στο λουτρό και βρέθηκε μέσα στη πισίνα. Από τη σφοδρή σύγκρουση ο αέρας εγκατέλειψε τα ανθρώπινα πνευμόνια της, ωστόσο εκείνη πάλευε να βγει στην επιφάνεια.

Ο Κάι με αστραπιαία ταχύτητα θέριζε τους δαίμονες καθαρίζοντας το δρόμο που τον οδηγούσε σε εκείνη. Την είδε να προσπαθεί να πάρει ανάσα, μα οι δαίμονες όρμισαν μέσα στο νερό βυθίζοντας το σώμα της ξανά. Τα φτερά του μετατράπηκαν σε αιχμηρές λεπίδες που έσφαζαν περισσότερους δαίμονες στο πέρασμά του, βοηθώντας τον συνάμα να βρεθεί πιο σύντομα κοντά της.

Μια απόσταση μερικών μέτρων φάνταζε ατελείωτη, γεμάτη εμπόδια. Η δύναμή του δεν εξασθενούσε λεπτό μα γινόταν όλο και πιο συντριπτική.

Αψηφώντας τα λαίμαργα νύχια που γράπωναν τη σάρκα του βούτηξε στο νερό αφήνοντας τα σπαθιά του στο πάτωμα και παλεύοντας με γυμνά χέρια τις σκιές που συγκρατούσαν το αναίσθητο σώμα της αγαπημένης του κάτω από την επιφάνεια.

Με την άκρη του ματιού του είδε τον Λίο να προσπαθεί να καθαρίσει το πεδίο με τα ξίφη του να μην επαναπαύονται στιγμή στριφογυρίζοντας αδιάκοπα.

Άρπαξε την Έλενα και αναδύθηκε.

«Παρ την και φύγετε!» του Φώναξε ο Σαχιήλ από πίσω. Ο Κάι όμως δεν έβλεπε τρόπο διαφυγής. Οι δαίμονες κάλυπταν κάθε τετραφωνικό εκατοστό στο δωμάτιο. Στράφηκε τότε προς την οροφή σφίγγοντας τα χείλη του, την ώρα που οι σκιές γράπωναν τα φτερά του.

«Ιθούριελ... υπόσχομαι να φτιάξω με τα ίδια μου τα χέρια τις ζημιές» ψέλλισε πριν σφίξει το σώμα της Έλενας πιο γερά πάνω του.

Οι ταλαιπωρημένες λευκές φτερούγες του υψώθηκαν πάνω από το κεφάλι του. Κράτησε το κεφάλι της πάνω στο στέρνο του αγκαλιάζοντάς το με τις ματωμένες παλάμες του προστατευτικά. Μέσα σε δευτερόλεπτα τα δυνατά φτερά του διαπέρασαν την οροφή σκορπώντας πέτρες, τούβλα και μαύρα κεραμίδια γύρω του.

Δεν ελάττωσε την ταχύτητά του, πετώντας πάνω από το πεδίο της μάχης, ανάμεσα από τις αστραπές, οι οποίες εξακολουθούσαν να ηλεκτρίζουν τη γη κάτω από την προσταγή του Μιχαήλ. Τον Ντάνιελ να έχει ανακαλύψει πως τα σαγόνια του είναι εξίσου θανατηφόρα με τα σπαθιά και να έχει αποκτήσει το πλήρες μέγεθος του πάνθηρα. Τον αδερφό του να αποκρούει, πλάτη με πλάτη με την Ιθούριελ, κάθε επίθεση και να κάνει στάχτη οτιδήποτε τον πλησιάζει. Τη Ραχήλ να αντιμετωπίζει με ευκολία ορδές ολόκληρες με τα μάτια της να στρέφονται κάθε λίγο προς το δαίμονα πρώην φίλο της και τον άγγελό της, από πάνω της, στη πλήρη δαιμονική μορφή της με τα μάτια της να είναι κόκκινα και εκτυφλωτικά.

Η Μία τον είδε από μακριά. «Φύγε και μην κοιτάζεις πίσω» ούρλιαξε αποκεφαλίζοντας δέκα δαίμονες με μια στροφή.

Το τοπίο μύριζε καπνό με τη στάχτη να πλανάται στον αέρα. Ο Κάι γύρισε μπροστά του, αναπτύσσοντας μέγιστη ταχύτητα βρέθηκε στο δικό του σπίτι. Απόθεσε το σώμα της Έλενας στο πάτωμα, μαλάσσοντας το στήθος της ήδη ρυθμικά.

Τα λεπτά κυλούσαν μα αντίδραση από μέρος της δεν υπήρχε. Η απόγνωση άρχισε να τον κυριεύει. «Δεν μπορεί να είναι αργά... δεν μπορεί» ούρλιαξε με φωνή που τράνταζε τους τοίχους. «Δεν μπορεί» φώναξε ξανά με την απελπισία να φέρνει καυτά δάκρυα στα ματωμένα μάγουλά του.

Η επόμενη κραυγή του εισακούστηκε μέχρι το κάστρο και τα κεφάλια όλων γύρισαν προς την κατεύθυνση της.

Η Μία αναστέναξε στρέφοντας το βλέμμα της στον Ντάνιελ ερωτηματικά την ώρα που κάποιος οικειοθελώς έπεσε πάνω στα δηλητηριώδη δόντια του. Με ένα νεύμα την ενθάρρυνε. Η Μία δεν το σκέφτηκε άλλο δευτερόλεπτο και έσπευσε στο πλάι του Κάι με τα κυρτά σπαθιά της μέσα στις θήκες τους. «Θα κάνω ότι μπορώ» είπε μέσα από τα δόντια της, γνωρίζοντας πως ο Ντάνιελ την άκουσε.