κεφάλαιο 2 Μια συνηθισμένη μέρα
/Οταν γύρισε σπίτι ο Εδουάρδος και ο δασκαλος-φίλος του Τζίμη βρήκαν να τους περιμένει ο ξάδερφος του Εδουάρδου "Βομβιτής" , ναι , αυτο είναι το όνομα του... καλά ... εε.. ισως πιο πολυ ενα ψευδώνημο που του έβγαλε ο Εδουάρδος (μη ρωτατε γιατι) και του άρεσε τόσο που το έκανε όνομά του.(παλι μη ρωτάτε γιατι...)
Ο Βομβιτής ηταν 19 χρονών . Αθλητικο σώμα στα 75 κιλά και μακρύ καστανό μαλι ελαφρά σπαστό με ένα διακριτικό μουσακι . Τα μάτια του καστανά και όλα του τα χαρακτηριστηκα σημέτρικά. Ο Βομβιτής σε συνδυασμό με την ωραία του εμφάνηση , το "ανετο " στυλ του και τις αθλητικές και μουσικές του ικανότητες αποτελούσε το νουμερο ένα στόχο για κοπελες και.. όχι μόνο , στο σχολείο του.
Κάθονταν στο τραπεζάκι του μπαλκονιου και περίμενε τους δύο να φτάσουν . Διπλα του, η πρόσφατη κοπέλα του Emma. Μια καλλιγραμη 22χρονη κοπέλα με γυμνασμένο σώμα (καθώς ήταν επαγγελματιας χορευτρια) και μακρυά μαύρα μαλλια.
Το σπίτι του Τζίμη ήταν μονοκατοικία μέσα σε ένα στενό κι έτσι είχαν την ησυχία τους απο "αδιάφορους γείτονες " οπως τους αποκαλούσε ο Εδουάρδος .
Το σπίτι δεν ήταν πολυ μεγάλο σε έκταση, Είχε όμως δύο ορόφους και στην ταράτσα, ένα δωματιάκι οπου ο Τζίμη είχε για αποθήκη μα τώρα το χρησιμοποιεί ο Εδουάρδος για "δωμάτιο Εμπνευσης " οπως ο ίδιος λέει.
Οι δύο ανέβηκαν στον όροφο και συναντήθηκαν με τον Βομβιτή και την Εμμα.
Εδουάρδος: Βομβιτή σώσε με!
Βομβιτής: τι έπαθες πάλι?
Εδουάρδος: δεν αντέχω άλο συό το μαρτύριο!!!
Βομβιτής: ανακάλυψε οτι έχει σχολείο έτσι?
Τζίμη: τι άλο θα μπορούσε να έχει συμβεί? γειά σου Εμμα
Εμμα: γειά σου Τζίμη.
Εδουάρδος: α, είσαι κι εσύ εδώ?
Εμμα : τσ, τι ανώριμος...
Εδουάρδος: "Τι ανωριμος" είπε η τύπησσα που αγοραζει συνεχώς καινούρια ρούχα!!!
Εμμα: αυτο δεν είναι ανώριμο..
Εδουάρδος : εσυ είσαι όμως ανόητη. αναρωτιέμαι τι κάνεις βομβιτή μαζί της .
Εμμα: ανεδέστατε!! πές του Βομβιτή!τι κάνεις μαζί μου? άν αντέχει να μάθει το μικρό...
Βομβιτής: βασικά... δεν ξέρω..
Εμμα: τι? τι θές να πείς?
Βομβιτής: οτι δεν ξέρω τι κάνω μαζί σου... θελω να πω είσαι ωραία και λοιπα μα.. απο χαρακτήρα.. ε δε σε λές και διαμάντι..
Εμμα: τι? τι λες βλαμένε?
Βομβιτης : α ναι! αυτό ήθελα να σου πω το πρωι! χωρίζουμε!
Εμμα: ΤΙ!?! ΕΙΣΑΙ ΑΝΩΡΙΜΟΣ!
Βομβιτης: σαμ γιου γουην σαμ γιου λουζ..
Εμμα: μισό , σοβαρολογείς? χωρίζουμε?
Βομβιτής : δεν καταλαβαίνω τι εννοείς...(Η Εμμα φέυγει κλαίγοντας)
Τζιμη: .....μηηπως ήσουν λιγο σκληρός?
Βομβιτής: μπορει μα... βρε παιδί μου αυτές οι μακροχρόνιες σχεσεις.. δε ξερω, με κουράζουν, πολυ..
Τζιμη: ..πριν .. εννια μέρες δεν τα φτοιαξατε?
Βομβιτής: τόσο ήταν ε?... χμ... αναρωτιέμαι πως άντεξα...
(Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει η Εμμα)
Εμμα: ντροπή σου που μου μιλησες έτσι μπροστά στους φίλους σου!!! Εχεις ιδέα πόσο άβολα ένιωσα?!
Εδουάρδος: τωρα θυμήθηκες να νιώσεις άβολα? τοσα χρόνια εχεις γεννηθεί..
Εμμα: ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ?! ΦΡΙΚΙΑ!! (φευγει)
Τζίμη: ....γιατί μπορεί να μπεί όποιος γουστάρει στο σπίτι μου? θελω να πώ... είχε φύγει... πως άνοιξε?
Βομβιτής: α αυτό.. σου παραβιάσαμε την πόρτα για να αράξουμε...
(αρκετη ώρα γεμάτη βρισιές και μπουνιες αργότερα...)
Ο Βομβιτής και ο Εδουάρδος στέχονται ο ένας απέναντι απο τον άλον σε στάση μάχης.
Ο Τζίμη, κάθεται και τους παρακολουθεί πίνοντας το καφεδάκι του.Ειναι φανερό πως οι δύο θα παλέψουν.
Βομβιτης : Για να δούμε,θα τα πας καλύτερα σήμερα ξαδερφούλη?
Εδουάρδος: Αμφιβάλεις πιτσιρίκο?
/Το βλέμμα του βομβιτή σοβαρεύει και απο το ειρωνικό χαμογελάκι πέρασε σε μια έκφραση θυμού και όρμησε στον Εδουάρδο, εξαπελησε δύο γρήγορες γροθιές μα ο Εδουάρδος απέφυγε εντελώς τη μία και με το χέρι του απομάκρυνε τη δεύτερη , ο Βομβιτής έχοντας χάσει την ισσοροποια του και βλέποντας τον Εδουάρδο έτοιμο να περάσει στην αντεπίθεση βουτάει στο έδαφος και με μια γρηγορη κωλοτουμπα απομακρύνθηκε αρκετά αποφεύγοντας την κλωτσιά του Εδουάρδου. Οι δύο συγκρουστηκαν ξανα και μετα απο καποιες αποφυγές και μπλοκαρίσματα ο Εδουάρδος πετυχε 4 χτυπήματα. 3 στο θώρακα κι ένα με μία κλωτσιά στον ώμο οπου εξφενδόνησε τον Βομβιτή στο έδαφος.
Βομβιτής: (σηκωνεται) φιλε! αυτό ήταν καλό! εκανες τρομερή βελτίωση μέσα σε 5 μέρες!
Εδουάρδος: μπαα.. εσυ απλά σκουριασες!
Τζίμη: τα χτυπήματα του Βομβιτή είναι δυνατότερα μα ο Εδουάρδος είναι ταχύτατος. εναλάσει τις γροθιές του τόσο γρήγορα που εξαναγκάζει κατα μία εννοια τον Βομβιτή να θυσιάσει δύναμη για έξτρα ταχύτητα σε μια συγκριση ταχύτητας που εξαρχής έχει χάσει...
Βομβιτής: εε.. γιατι μιλάς λες και εισαι σχολιαστής πάλης?
Τζίμη: γιατι αυτό ακριβως είμαι.
Εδουάρδος: εσύ δεν είσαι δάσκαλος?
Τζίμη: είμαι δάσκαλος αλλα τις κυριακές δουλεύω ώς σχολειαστής πάλης....
Εδουαρδος&Βομβιτής: ....γιατί?
Τζίμη: τι?! πώς νομίζετε οτι συντηρώ τέτοιο σπίτι???
(φεύγει απο το δωμάτιο)
Βόμβιτης: ...αυτό με προβλημάτησε λίγο...
Εδουάρδος: εμένα όχι και τόσο.. αδιαφορώ για το πόσες δουλειές κάνει αρκεί να αγοράζει νέα παιχνίδια..
Βομβιτής: τελικά... θα έρθεις στο τουρνουά?
Εδουάρδος: χμμ... δεν ξέρω...
Βομβιτής: ελα ρέ!! είναι η πρώτη χρονιά που θα συμετέχει και το γυμνάσιο!!αλλωστε ετοιμάζεσαι πολύ καιρό για αυτο! ασε που... θέλω έναν άξιο αντίπαλο...
Εδουάρδος: ναι... οτι ετοιμαζόμουν ετοιμαζόμουν... αλλα ... ξες... οταν παω λυκειο!
Βομβιτής: φιλε δεν θα πάς ποτέ λυκειο αν συνεχίσεις έτσι.
Εδουάρδος: δεν ξέρω.. θα το σκεφτώ.
Βομβιτής: θα δεις, δεν θα είναι άσχημα.. στο λυκειο έχουμε πολλούς που ασχολούνται με πολεμικές τέχνες και ακόμα περισσότερους φαντασμένους!! θα είναι καλό να τους δώσουμε ένα μάθημα και ταυτόχρονα να δοκιμάσουμε τις ικανότητές μας!
Εδουάρδος: όπως και να έχει.. θα δώ τι θα κάνω...
Βομβιτής : δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά είσαι αρνητικός σε αυτό...
Εδουάρδος: εχω δει όνειρα...
Βομβιτής: ονειρα?
Εδουάρδος: ονειρα....
Βομβιτής : δεν θέλω να ξέρω..
Εδουάρδος: καλα....
Βομβιτής : θες...μοχήτο??
Εδουάρδος: ... ναι γιατι όχι.
(πηγαν για μοχητο).
....
....
....
....
ΝΑΙ ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!!
ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ :( :( :(
....
....
Σοβαρά δια βαζεις ακόμα? .. χμ .. χμ .. Τωρα τι? υποθέτεις οτι χαίρομαι?
υποθέτεις οτι θα ήθελα γνωμες? υποθέτεις οτι θα ήθελα αν οντως σου άρεσε να πατήσεις το γκρι αστεράκι και να το κάνεις πορτοκαλί??
Αν αυτα υποθέτεις....
Σωστα υποθέτεις.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top