Με κοιτούσε με περιέργεια στα μάτια και με την υπομονή της να εξαντλείται καθώς είχε περάσει αρκετή ώρα χωρίς να μιλάει καμία από μας και αυτή η νεκρική σιωπή που μεσολαβούσε στον χρόνο με άγχωνε ακόμα πιο πολύ.
Σκεφτόμουν τις πιθανές εκδοχές φυγής καθώς ένιωθα πως όλη μου η επιθυμία να της εκμυστηρευτώ τα γεγονότα που συνέβησαν νωρίτερα είχε πλέον χαθεί. Μα ήταν πολύ αργα για αναστροφές.
Το μόνο που με κυρίευε αυτή τη στιγμή ήταν ο φόβος για τη περεταίρω συμπεριφορά της καθώς και η αγωνία για την στιγμή της έκρηξης της ωρολογιακής βομβάς που κρύβει μέσα της.

Πήρα μια ανάσα για να ενθαρρύνω τον εαυτό μου, και την κοίταξα στα μάτια. "Λοιπόν όπως ξέρεις, ήμουν εξαφανισμένη από το πρωί" αρχίζω.

«Ναι κάτι κατάλαβα» απάντησε με ενα μικρό γελάκι στο τέλος.

«Θα σου πω» ειπα καθώς βρήκα ξαφνικά το θάρρος να της ανοιχτώ. Υποθέτω.

«Ακούω» απάντησε «Είμαι όλη αυτιά» συμπλήρωσε χαρούμενη. Που να ξέρε..

«Ξαναεμφανίστηκε» δήλωσα σκύβοντας το κεφάλι μου.

«Το σπυράκι στην πλάτη σου;» απάντησε νωχελικά ενώ άφησε τον εαυτό της ελεύθερο να ξαπλώσει στο κρεβάτι πίσω μας.

Γέλασα πνιχτά. «Περίπου» διευκρίνισα ξαπλώνοντας κι εγώ δίπλα της «Σπυράκι είναι και αυτός» είπα τονίζοντας την τελευταία λέξη.

«Δηλαδή ήσουν εξαφανισμένη επειδή έβγαλες ένα σπυρί» έγειρε προς το μέρος μου. Τελικά θα νε πιο δύσκολο από ότι περίμενα η όλη κατάσταση. Στριφογύρισα τα μάτια μου.

«Ο Μάρκος με βρήκε» δήλωσα έντονα «Και δεν στάθηκε στα λόγια και στους εκβιασμούς» συμπλήρωσα γρήγορα.

«Οπα τι» Σηκώθηκε αμέσως η Νικόλ κοιτώντας με κατευθείαν στα μάτια. «Δηλαδή τι άλλο έκανε ο παπάρας;» απόρησε εκνευρισμένη.

Δίχως να μπορώ να πω κάτι άλλο σηκώθηκα ήρεμα αποκαλύπτοντας μια από τις πολλές πλέον μελανιές που απέκτησα λίγες ώρες πριν. Το χρώμα τους είχε σκουράνει λίγο περισσότερο, όπως και το χρώμα των ματιών της Νικόλ.

«Θα τον γαμήσω!» φωνάζει.

«Νικόλ όχι!» σηκώνομαι απέναντι της.

Μένουμε σιωπηλές ακούγοντας η μια τις αναπνοές της άλλης και αλληλοκοιταζόμαστε. Πιέζω τα χείλια μου μεταξύ τους και σκύβω για μια στιγμή το κεφάλι μου. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και ύστερα το ξανά ανεβάζω πάνω της.

«Δεν θέλω να το κάνεις θέμα.» της λέω.

«Ελένη..σε χτύπησε» μουρμούρισε.

«Το ξέρω!» φωνάζω γρήγορα. «Το ξέρω» επαναλαμβάνω με πιο ήπιο τόνο.

«Ο Αλεξ το ξέρει;» με ρωτάει. Εκείνη τη στιγμή, παγώνω. Σοβαρεύει όλο μου το πρόσωπο περισσότερο από πριν. Η καρδιά μου αρχίζει να επιταχύνει τους παλμούς της και οι σκέψεις να μαστιγώνουν το κεφάλι μου.

«Ε..;» καταφέρω να προφέρω.
«Ο-Όχι..» συνεχίζω.

«Ελένη…πρέπει να ξέρει.» με συμβουλεύει.

«Το ξέρω.. όμως δεν μπορώ να του το πω. Τουλάχιστον όχι ακόμα.» της εξομολογούμαι.

«Όσο το δυνατόν το συντομότερο. Δεν θες να το καθυστερήσεις..πίστεψε με» μου γνέφει αργά στο τέλος. Την κοιτάζω στα μάτια και στο τέλος υποχωρώ κατεβάζοντας το κεφάλι και ελευθερόντας μια ανάσα αγανάκτησης.

«Εντάξει..εντάξει..Έχεις δίκιο» απαντώ.

«Πες του το σήμερα, εντάξει;» με πλησιάζει.

«Μα-» κάνω να πω αλλά το χέρι της προσγειώνετε στα χείλια μου και σφραγίζει το στόμα μου.

«Ελένη..» γρυλίζει.

Μουγκρίζω εκνευρισμένη και κοπανάω το πάτωμα με το πόδι μου.

«Ελέεενη..» ξανά γρυλίζει.

«Εντάξει» μουγκρίζω δυνατά, και – καθόλου καθαρά-  καθώς δεν είναι και ότι πιο εύκολο να μιλήσεις σαν άνθρωπος με τη χερούκλα της Νικόλ στο στόμα σου.

«Τώρα θα τον πάρεις και θα του το πεις» λέει καταφατικά βγάζοντας το χέρι της από το στόμα μου και πήρε το κινητό μου στα χεριά της.

«Θα τον πάρω το βράδυ καλύτερα» ψεύδομαι αγανακτισμένη

«Ελένη τώρα!» επέβαλε

«Ειπα θα τον πάρω το βράδυ!» επέμεινα

«Ελένη χρονοτριβείς» με επέπληξε

«Θα τον πάρω!» απάντησα απότομα παίρνοντας το κινητό μου στα χέρια μου. «Αλλά όταν θέλω εγώ» ήταν το τελευταίο πράγμα πριν κλείσω την πόρτα του δωματίου της και φύγω από το σπίτι βουρκωμένη.

Pov συγγραφέα
Το πείσμα της Ελένης ήταν μεγάλο. Δεν σκόπευε να πει τίποτα στον Αλεξ ακόμα και αν ήξερε πως τα λόγια της κολλητής της ήταν σωστά. Άλλα η Νικόλ δεν είχε σκοπό να το αφήσει έτσι.

Εκείνη την στιγμή, αυτό το δευτερόλεπτο που η Ελένη πέρασε την πόρτα και την έκλεισε με δύναμη πίσω της, ο Αλεξ έπαιρνε τα κλειδιά του για να βγει από το  σπίτι. Μα ένας ήχος τον σταμάτησε. Έβγαλε το κινητό του γρήγορα από την τσέπη του βλέποντας να αναγράφεται  το όνομα της Νικόλ. Προετοιμασμένος το σήκωσε βιάστηκα και το ακούμπησε στον ώμο του καθώς έβγαινε από ο σπίτι.

«Έλα Νικόλ, πες τι έμαθες!» ρώτησε περίεργος την άλλη γραμμή.

Η έκφραση της Νικόλ ήταν σκυθρωπή και πρόδιδε τα άσχημα νέα που επρόκειτο να του πει. Αλλά εκείνος δεν μπορούσε να την δει. Η Νικόλ δάγκωσε τα χείλια της προσπαθώντας να βρει κουράγιο για τα επόμενα λεπτά.

«Τα πράγματα είναι χειροτέρα από όσο νόμιζα» απάντησε στην ερώτηση του και ο Αλεξ πάγωσε στην θέση του.

«Τι εννοείς?» ρώτησε σοβαρός και η Νικόλ πήρε μια ανάσα για μα ενθαρρύνει τον εαυτό της.

«Είναι μια μεγάλη ιστορία…» σταματάει παίρνοντας ακόμη μια βαθιά ανάσα. «Το μόνο που μπορείς να ξέρεις είναι πως κάποιος χτύπησε την Ελένη.» είπε παγερά.

Το βλέμμα του Αλεξ πάγωσε μέσα στον χρόνο. Η καρδιά του έχασε έναν παλμό.

______

Καιιι γειαα σαςς

Τι κανετε? (Κλασικες ερωτησεις χωρις απαντησεις)

Μαντεψτε ποια γυρισε απο την κατασκηνωση.

Ω ναιιιι με καινουργιες ιδεες και εμπνευσεις

Ωστεε ο Αλεξουσκος θα τα μαθει ολααα, αραγε πως θα αντιδρασει?

Κλασσικα το κοβω σε κρισημο σημειο

Ελπιζω να σας αρεσεεε
Ψηφιστε και σχολιαστε αν σας κανει κεφιιι

Εκανα πολυ καυτο κ αγριο σεξ με ολους εκει μεσα. Αχ κτ σιξ πακ που να σας τα λεω. Επεσαν κτ καμασουτρα κτ 69.. Αχ τελεια τελεια σας λεω. Το πιο καλο σεξακι της ζωης μου. Σεξ και καυλες ολη μερα. ERES UNA PUTA. 
Υ.Σ Η ΑΝΝΑ ΓΑΜΑΕΙ

Ναι Αννα ναι