Pov Αλεξ

Τα σπίτια έρχονταν κατά πάνω μας. Ο δρόμος μίκραινε. Τα φωτοβολταικά των δρόμων αρχίσαν να ανάβουν μέσα στο σκοτάδι και να φωτίζουν τα στενά που προχωρούσαμε. Η μουσική στο ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά και ήλπιζα να μπορούσε να γίνει δυνατότερη και από τις ίδιες μου τις σκέψεις. Το μόνο που κατάφερνε ήταν να μου δημιουργεί πονοκέφαλο. Οδηγούσα με το ένα χέρι στο τιμόνι τόσο τσιτωμένος που η φλέβα αναδυόταν από το χέρι μου.

Έκλεισα το ραδιόφωνο, κα μια απότομη...νεκρική σιωπή χρωματίσει την ατμόσφαιρα. Γύρισα μια στιγμή προς το πίσω κάθισμα για να την κοιτάξω. Το σώμα της βρίσκονταν ξαπλωμένο , τα καστανόξανθα μαλλιά της απλώνονταν στο καθιστικό, το δεξί της χέρι ήταν πεσμένο σαν να ήταν άψυχο.

Το αυτοκίνητο είχε βαφτεί κόκκινο, με το ίδιο της το αίμα. Οι πληγές της δεν είχαν κλείσει ακόμα. Όση ώρα την έβλεπα παρατηρούσα ακόμα περισσότερες. Έσφιξα τα χείλια μου και δεν αντιστάθηκα στο να μην απαλοχαϊδέψω τα μαλλιά της και να της ψιθυρίσω ‘Κουράγιο μωρό μου’.

Μόλις γυρνώ ξανά προς τον δρόμο βλέπω ένα αυτοκίνητο να έρχεται προς τα πάνω μου με απίστευτη ταυτότητα. Διάολε…η αναπνοή μου κόβεται. Ενστικτωδώς αρπάζω το τιμόνι και το γυρίζω.. τέρμα. Το αυτοκίνητο μπροστά μου περνά σαν αστραπή μόνο λίγα χιλιοστά μακριά από το δικό μου. Σταματάω αμέσως στην άκρη του δρόμου και ελέγχω αν είναι καλά η Ελένη πίσω.

Γαμωτο το κέρατο μου, θα μπορούσα να την είχα σκοτώσει,  και εμένα μαζί. Κοπανάω από τα νεύρα το τιμόνι τόσο δυνατά που θα μπορούσε να το ακούσει μέχρι και ο οδηγός από το αυτοκίνητο που πάρα τρίχα να συγκρουστούμε. Δεν είναι η γαμημένη μέρα μου σήμερα.

Μόλις αλυσοδέσω τους δαίμονες που τα βάζουν με τον εαυτό μου, ξανά ξεκινάω το αυτοκίνητο, και πατάω δυνατά το γκάζι. Η Ελένη είναι πληγωμένη. Τρέχω στην εθνική οδό, και το μόνο που σκέφτομαι είναι γιατί αυτή η μαλακία δεν λέει να πάει ακόμα ποιο γρήγορα. Αυτή τη φορά τα μάτια μου είναι καρφωμένα στο δρόμο. Δεν έχω ιδέα τι στο διάολο κάνω. Σκέφτομαι τόσο γαμημένα θολά. Το μόνο που θέλω να είναι να σταματήσω να βλέπω τις πληγές της να αιμορραγούν, και τα ομορφιά καστανοπράσινα μάτια της ανοιχτά πάλι.

Μέσα σε όλο αυτό το πανικό που σφυροκοπούσε στο κεφάλι μου, άρπαξα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο την κολλητή της αποφασισμένος για τις επόμενες κινήσεις μου.

«Νικόλ, πρέπει να με ακούσεις προσεχτικά. Η Ελένη θα μείνει σπίτι μου απόψε, δεν έχω χρόνο για εξηγήσεις, το μόνο που θέλω είναι να πεις στην μητέρα της πως θα είναι μαζί σου το βραδύ. Πες ότι θα κοιμάται σε εσένα για 1-2 μέρες.»

Της άφησα μήνυμα. Δεν είχα όρεξη για κουβέντα. Εξάλλου θα ήθελε να μάθει περισσότερο. Και με το δίκιο της. Έστριψα στην γωνιά και χαμήλωσα απότομα την ταχύτητα μιας και ήμουν πλέον κοντά στο σπίτι. Σταματάω το αμάξι και βγαίνω βιαστικός έξω. Ανοίγω την πόρτα των πίσω καθισμάτων και ελέγχω αν είναι κανείς τριγύρω. Σκύβω από πάνω της και προσπαθώ απαλά να την τραβήξω προς το μέρος μου.

Με προσεκτικές κινήσεις την βγάζω από ο αμάξι, αλλά το σώμα της είναι άπραγο. Τυλίγω το ένα μου χέρι γύρω από την μέση της και το άλλο γύρω από τα πόδια της, σηκώνοντας την απαλά από ο έδαφος και φέρνοντας την στην αγκαλιά μου.

Προχωράω προς την είσοδο της πολυκατοικίας με μεγάλη προσοχή, μα μόλις φτάνω από έξω αντιλαμβάνομαι πως δεν γνωρίζω πως να ανοίξω την πόρτα. Πλησιάζω τα σώματα μας υπερβολικά κοντά στην πόρτα τόσο που νιώθω το χέρι μου να την ακουμπάει. Κρατάω πιο σφιχτά την μέση της και προσπαθώ να κάνω το κεφάλι της να ακουμπήσει καλυτέρα επάνω μου.

Τελικά κατάφερα να ξεκλειδώσω την πόρτα πιο ευκολά από όσο νόμιζα. Άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά μέχρι τον δεύτερο όροφο στον οποίο βρίσκεται το διαμέρισμα μου. Με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν καταφέρνω και ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου. Ευτυχώς οι γονείς μου θα λείπουν αυτό το σαββατοκύριακο οπότε θα μαστέ μονοί. Καθώς περνούσαμε μέσα έκλεισα την πόρτα με το πόδι μου και άρχισα να κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου.

Άφησα το πληγωμένο σώμα της να βουλιάξει στο στρώμα του κρεβατιού μου. Στον χρόνο που μεσολάβησε δεν μπόρεσα να αντισταθώ και να φιλήσω απαλά τα χείλια της.  Διεύρυνα με τα μάτια μου τον χώρο και συνειδητοποίησα το τραγικό χάος που επικρατούσε. Μάζεψα στα χεριά μου όλα τα ρούχα (και τα εσώρουχα) που βρισκόντουσαν  στο πάτωμα και τα πέταξα σε ένα συρτάρι. Γαμησε τα τώρα και αυτά…

Κοίταξα άλλη μια φορά προς το μέρος της Ελένης. Παρατήρησα τις πληγές της και σφίχτηκε η καρδία. Κατευθύνθηκα γρήγορα προς το μπάνιο. Γέμιζα μια λεκάνη με χλιαρό νερό και πήρα μια φρεσκοπλυμένη πετσέτα στα χεριά μου. Οδήγησα τον εαυτό μου ξανά προς το δωμάτιο όπου βάλθηκα να φροντίσω τις πληγές της.

Ύγρανα την πετσέτα και ύστερα άρχισα να καθαρίζω το δέρμα της. Η πετσέτα από άσπρη απέκτησε ένα βάθη κόκκινο χρώμα. Φρόντιζα να καθαρίζω τις πληγές της σαν να τις απαλοχαϊδεύω  με τέτοιο τρυφερό τρόπο που να μην χρειαστεί να την πονέσω.

Την στιγμή που νόμιζα πως έχω τελειώσει παρατηρώ ένα συσσωρευμένο, έντονο χρώμα να χρωματίζει την μπλούζα της. Τα μάτια μου γούρλωσα μόλις αντίκρισα το φρικτό θέαμα να απλώνεται μπροστά στα μάτια μου. Η πληγή άρχιζε από το διάφραγμα και τέλειωνε κοντά στον αφαλό της. Ο αφηνιασμός ήταν τόσο μεγάλος που τα χείλια μου χωρίστηκαν. Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι.

Ξέπλυνα την πετσέτα και ύστερα την ακούμπησα στην κοιλιά της. Μόλις το άγγιγμα μου ενώθηκε με το σκισμένο δέρμα της εκείνη πετάχτηκε μπροστά μου και ένα επιφώνημα πόνου βγήκε από τα χείλια της.

Η ανάσα της την έκανε να μοιάζει σαν να είχε ξυπνήσει από έναν φρικτό εφιάλτη. Το στιθος της ανεβοκατέβαινε γρηγορά. Τα μάτια της αρχίσαν να περιπλανιούνται στο χώρο. Την στιγμή που έπεσαν πάνω μου εκείνη ψέλλισε «Αλεξ;!»

...................................................................

ΓΕΙΑΑ ΣΑΣΣΣ

ΗΜΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΚΟΜΠΛΑΡΑ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΧΕΧ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩΩ ΟΠΟΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ -YourEscape

ΑΧ ΡΕ ΑΝΝΑΑΑΑΑ😏😉😂

Τεσπα. Η Αννα εχει ακουσει το spoiler της ζωης της ιδικα σημερα😂 (σε παρακαλω μην πεις κατι)

ΚΑΙΙΙ ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΚΕΦ ΜΑΣ.

ΕΝΤΑΞΕΙ ΧΑΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΘΕΛΩ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΕΓΩ ΔΕΝΝΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΜΟΝΟ. ΝΙΩΘΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΕΚΘΕΣΗ ΕΤΣΙ.

(λεω λιγο τον πονο μου χε😅)

ΩΡΑΙΑ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΛΕΝΗ ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΟΥΚΟΥΥΥΥ.

ΤΑΝ
ΤΑΝ
ΤΑΑΑΑΑΑΑΝ

ΠΟΟΟ ΚΑΤΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΙΙ....

Θα προσπαθησω να μην αργησω

Μεχρι το επομενο κεφ

Φιλακια❤❤