Ιούνιος του σωτηρίου έτους 1124 μετά από τη Γέννηση του Ιησού Χριστού· το καλοκαίρι βρισκόταν στα σκαριά του, η άνοιξη δίσταζε να εγκαταλείψει την περίοπτη θέση της κι ο βλοσυρός χειμώνας υπενθύμιζε την παρουσία του, καταπιέζοντας δεσποτικά το ήπιο φθινόπωρο. Για μέρες πλανιούνταν τα σύννεφα απειλητικά πάνω από το επιβλητικό παλάτι στο Πουατιέ, την καρδιά της Ακουιτανίας.

Ο Γουλιέλμος, ο πρωτότοκος γιος του Δούκα και διάδοχος του, περπατούσε νευρικά και περιμετρικά όλη τη σάλα έξω από την κρεβατοκάμαρά του. Μετά από έντεκα μήνες ανυπομονησίας, η εγκυμοσύνη της συζύγου του είχε φτάσει στο τέλος της. Η ωραία και φιλήσυχη Αίνορ του Σατελρώ επιτέλους θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί κι ένιωθε το αίμα του να βράζει από προσμονή.

"Ακόμα κι αν οργώσεις το κάστρο με τα πόδια σου, δε θα συμβάλεις στην επιτάχυνση της γέννας," τόνισε ο σύντροφός του στην αναμονή, ο Δούκας Φούλκων της γειτονικής Ανδεγαυίας, που είχε καταφθάσει πριν μερικές ημέρες στο Πουατιέ και τον φιλοξενούσαν.

"Έντεκα μήνες το περιμένω το μωρό κι επιτέλους μου έκανε τη χάρη," μονολογούσε ο επικείμενος πατέρας. "Όλες οι εγκυμοσύνες κρατούν εννιά· του δικού μου παιδιού έντεκα· θα είναι πολύ ξεχωριστό πλάσμα αυτό."

"Έχεις κανονίσει τον γάμο του ή ακόμα το σκέφτεσαι;" Τον ρώτησε ο κοκκινομάλλης άρχοντας, για να του αποσπάσει την προσοχή από την αγωνία.

Ο διάδοχος της Ακουιτανίας σταμάτησε επιτόπου τον φρενήρη βηματισμό του και στράφηκε εντελώς στον συνομιλητή του.

"Τι λες άνθρωπέ μου;" Απόρησε. "Δεν ξέρω καν το φύλο του, ούτε αν θα επιζήσει της γέννας! Πώς να σχεδιάσω τον γάμο του; Μήπως έχεις σχεδιάσει εσύ τον γάμο του δικού σου;"

"Εγώ τον Γοδεφρείδο τον κρατώ για μια χρυσή ευκαιρία," απάντησε αινιγματικά και με άπλετο στόμφο ο Φούλκων.

"Τι εννοείς;"

"Είμαστε περιτριγυρισμένοι από Βασίλεια," του εξήγησε ο γείτονας του. "Από την Ανατολή η Γαλλία κι από τη Δύση η Αγγλία. Κι οι δυο τωρινοί βασιλείς έχουν κόρες. Θα μπορούσα να παντρέψω κάποια από αυτές με τον Γοδεφρείδο και να μας κάνω αυτόματα μέλη βασιλικών οίκων."

"Εγώ είχα ακούσει ότι η μοναχοκόρη του Άγγλου βασιλιά είναι παντρεμένη με τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα-"

"Δεν έχουν όμως παιδιά," τόνισε ο Φούλκων. "Κι αυτή είναι αρκετή δικαιολογία για μια γαμήλια ακύρωση. Άλλωστε αυτές είναι πια περισσότερες από τους γάμους. Μαντεύω ότι σύντομα η μικρή Ματθίλδη θα είναι ξανά ελεύθερη, μια τέλεια χρυσή ευκαιρία."

"Σε συγχαίρω φίλε μου. Είσαι καλώς δικτυωμένος," τον επαίνεσε ο Γουλιέλμος.

"Πρέπει κάπως να περάσω τον χρόνο μου μιας και που τελείωσαν οι Σταυροφορίες."

"Ω, μην το θεωρείς δεδομένο," είπε χαμογελαστά ο οικοδεσπότης, αφού επιτέλους θα είχε το πάνω χέρι στην ένθερμη συζήτηση που τόσο απότομα ξεκίνησαν. "Ο πατέρας μου λέει σχεδόν ακατάπαυστα ότι οι άπιστοι δε θα τα παρατήσουν τόσο εύκολα. Απλώς ξεκουράζονται και σύντομα θα ανακάμψουν και θα προκαλέσουν νέα προβλήματα στον Τόπο του Κυρίου."

"Αμήν," τον επικρότησε ο Φούλκων, πίνοντας μια γουλιά από το εξαίσιο κρασί, που μόλις τους είχαν φέρει από τη νέα σοδειά της Μπορντώ. "Αλήθεια, τι κάνει ο σεβαστός Δούκας Γουλιέλμος; Πώς είναι να έχεις έναν τροβαδούρο και ταυτόχρονα μέγα στρατηλάτη για πατέρα;"

"Εξουθενωτικό," αποκρίθηκε αναστενάζοντας ο Γουλιέλμος. "Όταν δε μας διηγείται ιστορίες από τους Αγίους Τόπους, παίζει το λαούτο και συνθέτει τραγούδια, ενώ ψάχνει Έλληνα δάσκαλο για το πρώτο του εγγόνι. Είναι βαθύτατη του επιθυμία να μάθει το παιδί μου Ελληνικά και να διαβάζει το Ευαγγέλιο όπως και τους φιλοσόφους από το πρωτότυπο κείμενο."

"Είναι φοβερό πώς ενώ βρίσκομαι εδώ τόσες μέρες να μην τον έχω συναντήσει ποτέ."

"Είναι περίεργος και εκλεκτικός με τον περίγυρό του. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο δε σε συμπαθεί κι αυτή του τη γνώμη δεν μπορεί να του την αλλάξει κανείς."

Εκείνη τη στιγμή αντήχησε στο δωμάτιο ένα ουρλιαχτό, αδιαμφισβήτητα γυναικείο κι οδυνηρό. Ο Γουλιέλμος άσπρισε σαν το πανί.

"Η Αίνορ," συμπέρανε με τρεμάμενη φωνή. "Μήπως έπαθε τίποτα το παιδί;"

"Ησύχασε," προσπάθησε να τον ηρεμήσει ο Φούλκων. "Αν συμβαίνει κάτι σοβαρό, θα σε ενημερώσει μια μαία."

"Σωστά," παραδέχτηκε διστακτικά ο διάδοχος της Ακουιτανίας και σωριάστηκε σε μια καρέκλα κατάκοπος. "Έχω άπειρες έγνοιες στο κεφάλι μου κι ο πατέρας μου δε νοιάζεται παρά για τα τραγούδια του. Δε διαφωνώ, είναι πράγματι υπέροχο το ότι νυχθημερόν ηχεί μουσική και ανθεί η Τέχνη στη γη μας, όμως κάποιος χρειαζεται να φροντίσει και για την πολιτική. Έχω προβληματιστεί ιδιαίτερα με τον Γάλλο βασιλιά. Οι σχέσεις μας δεν είναι διόλου καλές."

"Ο Λουδοβίκος έχει ξοφλήσει," υποστήριξε ο Δούκας της Ανδεγαυίας. "Δεν έχει πολλή ζωή μέσα του ακόμα. Κι αν κρίνουμε από τη θνησιμότητα των γιων του, δεν μπορώ να είμαι βέβαιος ποιός θα τον διαδεχθεί."

"Όποιος και να είναι, εύχομαι να είναι πιο διαλλακτικός," κατέληξε ο Γουλιέλμος κι αισθάνθηκε την ανάγκη μα αλλάξει θέμα. "Έμαθα έλαβες γράμμα από την Ανδεγαυία. Πώς είναι τα υπόλοιπα παιδιά σου· ο Ηλίας, ο Βαλδουίνος, η Ματθίλδη, η Σιβύλλα;"

"Όλα μια χαρά, δόξα τω Θεώ," αποκρίθηκε ο γείτονας του. "Σκέφτομαι στο επόμενο ταξίδι στην Ιερουσαλήμ να τα πάρω μαζί μου. Δική τους είναι η γη, πρέπει να τη γνωρίσουν."

"Δίκιο έχεις," συμφώνησε με ένα νεύμα του κεφαλιού του ο μελαχρινός ευγενής. "Δεν είναι ολίγον περίεργο να έχεις κερδίσει ένα ολόκληρο βασίλειο τόσο μακριά από την πατρίδα σου;"

"Φίλε μου, ένας άξιος ηγεμόνας μπορεί να κυβερνήσει την Αυτοκρατορία του όσο μεγάλη και να είναι," ήρθε η έτοιμη απάντηση. "Σε καμία περίπτωση δε με θεωρώ Αλέξανδρο, Καίσαρα ή Καρλομάγνο, όμως πιστεύω ότι με υπευθυνότητα και νηφαλιότητα, μια αρμονική διακυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί."

Ο Γουλιέλμος τον κοίταξε με ανασηκωμένο το δεξί του φρύδι και με μια άτακτη έκφραση στο πρόσωπό του.

"Μιλάς για νηφαλιότητα πίνοντας το κρασί μου;"

Ο Άρχοντας της Ιερουσαλήμ χασκογέλασε.

"Είμαι σε άδεια. Θαρρώ πως έχω το δικαίωμα να ξεφύγω από τις υποχρεώσεις μου για λίγο."

Οι δυο τους γέλασαν για μερικά δευτερόλεπτα, ώσπου τους πλησίασε μια μαία με φοβισμένη έκφραση στα μάτια της.

"Τι συμβαίνει;" Ρώτησε ο Γουλιέλμος κι η αγωνία επανήλθε στο πρόσωπό του.

"Κύριε μου, η Αρχόντισσα Αίνορ γέννησε ένα υγιέστατο μωρό και-"

"Αυτά είναι υπέροχα νέα!" Αναφώνησε ευτυχισμένος ο διάδοχος της Ακουιτανίας. "Πήγαινε με, σε παρακαλώ, να δω το παιδί μου!"

"Ο-ο-όπως επιθυμείτε," τραύλισε η νεαρή και του ένευσε να την ακολουθήσει.

Ο Άρχοντας Φούλκων μετά βίας κρατήθηκε να μην ξεκαρδιστεί, ενώ παρακολουθούσε τον φίλο του να ακολουθεί τη μαία σαν πιστός σκύλος τον αφέντη και παράλληλα να ευχαριστεί τον Θεό και να κάνει ασταμάτητα τον σταυρό του.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μόλις έφτασαν στην κάμαρη, τα κλάματα του μωρού ακούγονταν καθαρά κι έμοιαζαν με την ωραιότερη μουσική στα αυτιά του Γουλιέλμου. Η μαία άνοιξε την πόρτα και οι δυο τους πέρασαν μέσα, για να αντικρίσουν ένα δωμάτιο ακατάστατο κι όμως απόλυτα ειρηνικό ταυτόχρονα. Στο μεγάλο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένη η Αίνορ με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα κι ένα πανέμορφο μωρό στην αγκαλιά της.

"Αγάπη μου," αναφώνησε ο άνδρας κι έτρεξε στη γυναίκα του πανευτυχής.

"Επιτέλους κρατάμε στην αγκαλιά το μωρό μας," πρόσθεσε με τον ίδιο ενθουσιασμό η σύζυγος του, παρόλο που έδειχνε εξουθενωμένη. "Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα."

"Ω Θεέ μου, τι;" Αναρωτήθηκε απότομα σκοτεινιασμένος ο Γουλιέλμος.

"Δεν ξέρω αν θα σε ευχαριστήσει... Γιατί... Είναι..." Δίστασε η Αίνορ.

"Τι είναι; Σε παρακαλώ, πες μου!"

"Είναι κορίτσι," του αποκάλυψε εκείνη κι έσκυψε το κεφάλι της ντροπιασμένη και φοβισμένη.

Ο Γουλιέλμος ήθελε να καγχάσει με την αντίδρασή της και ταυτόχρονα να καταραστεί τον εαυτό του που δεν της είχε πει νωρίτερα ότι λαχταρούσε κόρη πιο πολύ από γιο.

"Μη στεναχωριέσαι," της είπε γλυκά, σηκώνοντας το πρόσωπο με τα υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια της, για να κοιτούν τα δικά του. "Θα κάνουμε και γιούς, νέοι είμαστε και γεροί. Το κορίτσι αυτό είναι μόνο η αρχή."

Η Αίνορ γέλασε από ευτυχία και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά της.

"Πάρε τη, να τη δεις," του είπε στοργικά και άφησε το νεογέννητο στα χέρια του.

Την κράτησε στην αγκαλιά του σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό. Ήταν το ωραιότερο πλάσμα που είχε δει ποτέ του, με σκούρα καστανά μαλλιά, σχεδόν μαύρα, υπέροχο δέρμα και δυο πανώρια μάτια ίδια με της μητέρας της. Του έμοιαζε με επίγειο αγγελούδι.

"Νιώθω λες και ακτινοβολεί μια λάμψη αυτό το παιδί, σαν να ζεσταίνει την ψυχή μου με ένα μόνο βλέμμα ή γέλιο της," είπε συγκινημένος.

"Σε συμπάθησε," παρατήρησε η γυναίκα του.

"Πώς θα την ονομάσουμε;"

"Αφού είπες ότι ακτινοβολεί και λάμπει, της πρέπει ένα αντάξιο όνομα· Ελεονώρα," πρότεινε η Αίνορ.

"Ελεονώρα," επανέλαβε ο ευτυχής πατέρας, για να το συνηθίσει. "Ένα μεγαλοπρεπές όνομα για ένα μεγαλοπρεπές κορίτσι."

"Ακούγεσαι σαν τον πατέρα σου," τον πείραξε η σύζυγος του.

"Πάω να τον καλέσω, να τη δει," ανακοίνωσε ο Γουλιέλμος κι αφού εναπόθεσε ξανά την κόρη του στην αγκαλιά της μητέρας της, έφυγε, για να αναζητήσει τον Άρχοντα της Ακουιτανίας.

Όταν πέρασε ξανά από τη σάλα, σταμάτησε για να πει τα χαρμόσυνα νέα στον Ανδεγαυό φίλο του.

"Συγχαρητηρια, Γουλιέλμο," του είπε χαρούμενος ο Φούλκων. "Είθε η κόρη σου να έχει μια μακρά κι ευτυχισμένη ζωή."

"Σε ευχαριστώ, Φούλκων, όχι μόνο για τις ευχές σου αλλά και για τη στήριξή σου στην αγωνία της αναμονής μου."

"Δεν έκανα και τίποτα."

"Θα ήθελα να σε ανταμείψω για αυτή σου την καλοψυχία. Τι θα έλεγες να γίνεις ο νονός της;"

"Εγώ; Μα εγώ είμαι φίλος σου!" Αναφώνησε ο γείτονας. "Μη σπαταλάς μια τέτοια ευκαιρία σε φίλους. Γιατί δεν προτείνεις να τη βαφτίσει ο Λουδοβίκος της Γαλλίας; Δεν μπορεί η κόρη σου να γίνει η αφορμή για την ειρήνευση των σχέσεων σας με το Στέμμα;"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας της θαυμάσιας Ελεονώρας.

Σας ανέλυσα ολόκληρη την πλοκή χωρίς να σας πω τίποτα. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Εν πάσει περιπτώσει, στο επόμενο σας έχω επεισοδιακή βάφτιση, μαζί με μερικά πρώτα βήματα στον χώρο της badassίλας.

Μέχρι τότε περιμένω τις γνώμες σας για το πρώτο κι αν τέλος πάντων σας κέντρισε το ενδιαφέρον.