Φόρεσε το πιο ακαταμάχητο χαμόγελο στο πρόσωπο του και παραμερίζοντας τον εσωτερικό αναβρασμό, φώναξε το όνομα της. Η Κάθριν δεν άργησε να φανεί μα μόλις τον είδε να της χαμογελά, παραξενευτηκε.
«Όλα εντάξει;» ρώτησε διστακτικά χαϊδεύοντας παράλληλα τη κοιλιά της
«Ναι» αρκέστηκε να της πει
«Ναι; Λίγα λεπτά πριν ήσουν εκνευρισμένος . Τι άλλαξε Λόγκαν;» εκείνος αναστέναξε και πήγε πιο κοντά.
«Απλώς σκέφτηκα ότι έχεις δίκιο…» πέταξε τη βόμβα του κι εκεί η άνοιξε διάπλατα τα χείλη της από την έκπληξη «Θα γίνεις η μητέρα του παιδιού μου και εγώ ο άχρηστος ούτε στο νοσοκομείο έχω πάει ακόμα μαζί σου μα δω το παιδί μας..» συνέχισε προκαλώντας της τρέμουλο
«Μιλάς σοβαρά;» Η Κάθριν όρμησε στην αγκαλιά του και άρχισε να τον φιλά στο λαιμό μα εκείνος έπιασε απαλά τα χέρια της και τα κατέβασε 
«Απόλυτα σοβαρά» της απάντησε μαλακά «Γι’αυτό και θα πάμε τώρα αμέσως στο νοσοκομείο! Θέλω να δω το παιδί μου»
«Ξέρεις τι ώρα είναι; Έχεις τρελαθεί;»
«Ξεχνάς ποιος ειμαι; Δεν έχει ώρα για μένα αν το θελήσω Κάθριν.  Πήγαινε άλλαξε και θα  σε περιμένω στο αμάξι σε πέντε λεπτά!» τα μάτια της έλαμψαν από χαρά. Ο Λόγκαν έπαιξε καλά το ρόλο του και δίνοντας της το φιλί του Ιούδα, άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και βγήκε έξω.

****

Η διαδρομή ήταν εφιαλτική για το Λόγκαν αφού η Κάθριν δε σταμάτησε να μιλάει δευτερόλεπτο. Πάρκαρε το αυτοκίνητο στη πίσω πλευρά του γενικού νοσοκομείου και χαϊδεύοντας το χέρι της, της έκλεισε το μάτι.
«Φτάσαμε. Μου χρωστάει ο γιατρός οπότε μην αγχώνεσαι. Πάμε να δούμε το παιδί μας» της είπε ενώ παράλληλα έριξε μια κλεφτή ματιά στο κινητό του για να βεβαιωθεί πως ο άνθρωπος του ειχε εντοπίσει το Σαμιουελ. Κρατώντας την συνεχώς από το χέρι, την οδήγησε ως το ασανσέρ.
«Πανω δεν είναι η γυναικολογική;» παρατήρησε εκείνη περίεργα
«Ναι αλλά εμείς πάμε στα πριβέ. Κάθε νοσοκομείο έχει από αυτά. Τι νόμιζες; Πώς θα σε έφερνα σε ένα κοινό γυναικολογικό τμήμα;» της εξήγησε κι εκείνη χαμογέλασε
«Ακόμα δε πιστεύω το καινούριο σου εαυτό. Χαίρομαι πολύ όμως με την αλλαγή σου ειλικρινά…» είπε μπαίνοντας στο ασανσέρ
«Κι εγώ χαίρομαι με την αλλαγή μου Κάθριν» αρκέστηκε να της πει και πάτησε το κουμπί του -4. Όταν έφτασαν και άνοιξαν οι πόρτες εκείνη κοντοστάθηκε λίγο.
«Εδώ γράφει ιατροδικαστικός θάλαμος…» του είπε μπερδεμένη και ένα διαολεμενο χαμόγελο έσκισε τα χείλη του. Τα μάτια του σκοτείνιασαν μα πριν της απαντήσει,  ένας άντρας με λευκή στολή εμφανίστηκε στο διάδρομο.
«Καλώς ήρθατε. Σας περίμενα!» αποκρίθηκε χαρωπά και σε κλάσματα του δευτερολέπτου έβγαλε πίσω από τη πλάτη μια σύριγγα και κάρφωσε τη Κάθριν στο λαιμό. Ο Λόγκαν την έπιασε απευθείας αφού η ουσία ήταν ταχείας δράσης.
«Τι… τι κάνεις..  τι…» κατάφερε να πει με δυσκολία εκείνη.
«Παίρνω ότι μου ανήκει και σου δίνω όσα σου αξίζουν!» τα μάτια της δάκρυσαν ακούγοντας τον. Την κράτησε σφιχτά και τη σήκωσε. Την οδήγησε προς εσωτερικό της αίθουσας και τη ξάπλωσε στο ιατρικό κρεβάτι που είχε ήδη ετοιμάσει ο γιατρός.
«Λόγκαν… Τι .. τι λες…» η Κάθριν ήταν μουδιασμένη και μετά βίας μιλούσε
«Νόμιζες πως δε θα το μάθαινα; Θα σας θάψω. Και τους δύο θα σας θάψω!»
«Μ….Μη…»
«Εύχομαι να σαπίσεις στη κόλαση. Πρώτα όμως, θα βγάλω από μέσα σου αυτή την  αθώα ψυχή…» τότε ήταν που ο τρόμος σκέπασε το βλέμμα της. Ήταν όμως αργά. Ο γιατρός της φόρεσε τη μάσκα μια εκείνη έχασε εντελώς τις αισθήσεις της. Ο Λόγκαν  έβγαλε ένα τσιγάρο,  το άναψε και κοίταξε το γιατρό.
«Αν πάθει κάτι αυτό το μωρό μέχρι να έρθω θα πεθάνεις. Όταν τελειώσεις μαζί της , φρόντισε να μην αφήσεις ίχνος της πίσω. Κατανοητό;»
«Μάλιστα. Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς τα ζήτησες Λόγκαν. Σου χρωστάω αλλά μετα από αυτό είμαστε πατσι. Θα φροντίσω το μωρό με κάθε κόστος και αυτή θα βάλω στο κλίβανο. Μόλις επιστρέψεις τελειώσαμε» οι δυο άντρες συμφώνησαν και χωρίς να χάσει άλλο χρόνο, ο Λόγκαν του πέταξε ένα πακο χαρτονομίσματα και έφυγε από το νοσοκομείο

****

Ανελίζ POV

Η πέτσα που λέγεται δέρμα αγκαλιάζει όμορφα τα κόκαλα του κορμιού μου. Είμαι κατακόκκινη από το ξύλο μα δε πονάω. Ίσως για πρώτη φορά νιώθω μια αγαλλίαση στο κορμί. Ο Σάμιουελ κάθεται τα τελευταία λεπτά και με κοιτάζει. Με είδε να αδειαζω το στομάχι μου ξανά κι αυτή τη φορά έβγαλα αίμα. Δεν ξέρω τι σκέφτεται μα σίγουρα το απολαμβάνει. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα σερνομουν για να πιαστώ και να ανέβω στο κρεβάτι μα ούτε αυτό μπορώ. Δεν έχω δύναμη. Η ζώνη μου άφησε γερά σημάδια και βλέπω με δυσκολία.
«Δεν ήθελα να φτάσουμε ως εδώ» το  ακούω να λέει άξαφνα και θέλω να βάλω τα κλάματα. Δεν ήθελε; Με σκοτώνει μήνες τώρα και δεν ήθελε;
«Αγάπησα για πρώτη φορά. Κι εσυ…» η φωνή του ανεβαίνει και σηκώνεται από τη καρέκλα του. Κρατάει ακόμα τη ζώνη και είναι σίγουρη πως θα με χτυπήσει ξανά. Τι άλλο να χτυπήσει πια; Δεν έμεινε μέρος στο κορμί μου χωρίς σημάδια. «Κι εσύ διάλεξες αυτόν!!!» ουρλιάζει άξαφνα και νιώθω αυτόματα το τσούξιμο στη πλάτη.
«Έρχομαι…» ψελλιζω και χαμογελάω
«Σκάσε!» μου φωνάζει και με χτυπάει ξανά
«Η μανούλα έρχεται μωρό μου…» συνεχίζω και εκείνος ξεκινάει και με χτυπάει αλύπητα… Κλείνω τα βλέφαρα  και αποδέχομαι το τελευταίο πόνο. Μπρος στα μάτια μου πετούν στιγμές. Νιώθω το απαλό χάδι της μάνας στα μαλλιά μου… Ακούω το γέλιο του αδερφού μου ενώ το πρόσωπο του πατέρα μου που στέκεται με τα χέρια ανοιχτά με γεμίζει θλίψη. Κάπου εκεί ανάμεσα στα αγαπημένα μου πρόσωπα βρίσκεται κι εκείνος… Εκείνος που έκανε την αγάπη αμαρτία και την αμαρτία θάνατο…

****

Ο Σάμιουελ σήκωνε και κατέβαζε τη ζώνη του με άγρια μανία πάνω στο κορμί της κλαίγοντας. Μετάνιωσε… Όση ώρα καθόταν και κοιτούσε το αποτέλεσμα όλων αυτών των μηνών μετάνιωσε. Ήταν όμως αργά… Κάποιοι λένε πως ποτέ δεν είναι αργά. Δυστυχώς όμως τα όρια καταπατηθηκαν και οι αμαρτίες που ελουζαν τη ψυχή του ήταν μεγαλύτερες από τη λύτρωση. Το δέρμα στη πλάτη άρχισε να σκίζεται αφήνοντας μικρά κόκκινα ρυάκια να κυλήσουν κι εκείνος βγάζοντας μια κραυγή πέταξε μακριά τη ζώνη. Δεν υπήρχε γυρισμός. Το τέλος είχε έρθει. Η Ανελίζ έπρεπε να πεθάνει κι εκείνος θα είχε το ρόλο του εκτελεστή. Άκουσε την σιγανή της ανάσα να σβήνει… Έβγαλε από τη τσέπη το γνωστό σακουλάκι και γέμισε τη σύριγγα μέχρι πάνω. Στο πρώτο βήμα, άκουσε ένα πυροβολισμό. Ένας ακόμα ακολούθησε και πλέον ήξερε… Ο Λόγκαν έμαθε….
«Ίσως δεν μας άξιζε αυτή η ζωή. Συγχώρεσε με Ανελίζ…» της είπε γονατιζοντας μπροστα της. Έπιασε το καρπό της και μόλις τοποθέτησε πάνω τη βελόνα άκουσε τις κραυγές του Λόγκαν απ έξω. Μια δυνατή κλωτσιά έσπασε τη πόρτα και ο Σάμιουελ κοίταξε τον αδελφό του.
«Όλα τελείωσαν Λόγκαν. Θα σε δω τη κόλαση…» είπε πιέζοντας το έμβολο και κλείνοντας τα μάτια, ένιωσε ένα κάψιμο να διαπερνάει το κρανίο του και έσβησε….

Σας φιλώ..