«Γιατί;» τον ρώτησε μόλις έμειναν μονοί. Ήταν τόσο περίεργο για εκείνη να βλέπει το Λόγκαν να στέκεται για εκείνη και μπορεί η καρδιά της να σταμάτησε να χτυπά, δεν ξεχνούσε όμως ποιοι ήταν. Την έβαλαν στη ζωή τους και δεν ήταν από τους ανθρώπους που ήθελε να χωρίσει δυο αδέρφια. Μπορεί να ήταν μια πόρνη, όπως όλοι την αποκαλούσαν, μα είχε αρχές
«Γιατί αυτός είμαι. Δεν μπορώ να αλλάξω Ανελίζ , ούτε θέλω. Δε μπορώ να σου δώσω την εξήγηση που ψάχνεις μα από δω και πέρα, θα κοιμάσαι μαζί μου, θα είσαι μαζί μου, και θα ζεις μαζί μου. Είμαι άνθρωπος των άκρων και αυτό νομίζω το έχεις καταλάβει. Μη ρωτάς λοιπόν, απλά περπάτα και όπου βγει» του χαμογέλασε και γύρισε προς τη καφετιέρα για να κρύψει τη περίσσια της χαρά. Για εκείνη, τα λόγια του ήταν ότι πιο τρυφερό είχε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Περπάτα, κι όπου βγει…
«Γελάς;» της ψιθύρισε παίρνοντας θέση πίσω της. Εκείνη ένευσε αρνητικά μα δε κατάφερε να τον ξεγελάσει. Ο Λόγκαν το είπε και το έκανε. Πήρε ότι ήθελε, όπως το ήθελε, χωρίς να λογαριάσει τίποτα και κανένα. Ήταν άντρας που αποδεχόταν την αμαρτία και αν αυτή έβρισκε το ίδιο του το αίμα απέναντι του, δε θα εγκατέλειπε τη μάχη. Έπιασε τις άκρες της μπλούζας που φορούσε και τις έσφιξε στις χούφτες του «Σου πάνε τα ρούχα μου...» είπε πονηρά «Όχι όμως όσο τα χέρια μου» στο τελείωμα, πέρασε τα χέρια του κάτω από τη μπλούζα της και την είδε να γέρνει ελαφρώς προς τα μπροστά. Αν και ήταν έξαλλος με τη συμπεριφορά του Σάμιουελ , προσπάθησε να κατευνάσει το θύμο και να δημιουργήσει καινούρια αγγίγματα στο κορμί της. Ο Λόγκαν δεν ήταν αδαής, ούτε ελαφρύς στο μυαλό. Από την ώρα που κατέβασε τα πόδια της από το κρεβάτι, ξύπνησε. Περίμενε να κατεβεί πρώτη μα όταν βγήκε και την άκουσε να συνομιλεί με τον αδερφό του, η ζήλεια φούντωσε και περίμενε σαν αρπακτικό έξω από τη κουζίνα. Δεν το έκρυψε στον εαυτό του πως για μια στιγμή φοβήθηκε. Τρόμαζε στην ιδέα να ακούσει από τα χείλη της μια θετική απάντηση στο ερωτικό κάλεσμα του Σαμ μα καταβαθος, βγήκε σωστός. Επενέβη τη κατάλληλη στιγμή κι αν αργούσε λίγα ακόμα δευτερόλεπτα σίγουρα θα έχανε τη ψυχραιμία του. Μπορεί να παραδεχόταν εν μέσος πλην σαφώς πως είχε και ο ίδιος άδικο μα ήταν πάνω από τις δυνάμεις του. Η Ανελίζ ήταν δική του και στο μυαλό του η ιδέα και μόνο να κάνει σεξ ξανά με τον Σάμιουελ, του ξυπνούσε όλα τα δολοφονικά του ένστικτα.
Εκείνη από την άλλη κολυμπούσε στα βαθιά. Δεν είχε ιδέα όχι μόνο τι θα ξημερώσει μα και τι θα γίνει τις επόμενες στιγμές. Ήταν βαρύ το παρελθόν για να αποτάξει το φόβο μέσα σε μια βραδιά και όσο και να ήθελε να αφεθεί ολοκληρωτικά, κάπου στα βάθη της ψυχής της, ένιωθε πως όλο αυτό ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Πως κάπου στα επόμενα βήματα, παραμόνευε ο εφιάλτης για να της υπενθυμίσει πως η μοίρα δε τη θέλει ευτυχισμένη. Δε τη θέλει φυσιολογική.
«Χάθηκες...» της είπε γυρίζοντας τη προς το μέρος του και βλέποντάς τα τρομαγμένα της μάτια , της χάιδεψε το μάγουλο. «Μη φοβάσαι, ότι έχει γραφτεί δεν αλλάζει. Μένει μονάχα να συνεχίσουμε για να το μάθουμε» είπε απαλά και ανεβάζοντας την πάνω στο πάγκο της κουζίνας, την άφησε να χωθεί στην αγκαλιά του και να παραμείνει εκεί μέσα, μέχρι να νιώσει ασφαλής.

Ένα μήνα αργότερα

«Πως τόλμησες!» τσίριξε βγαίνοντας από το μπάνιο και άρχισε να ουρλιάζει. Γύρισε στα δεξιά και βλέποντάς ένα άδειο τασάκι το άρπαξε στα χέρια της και του το πέταξε στα πόδια. «Δε το πιστεύω! ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!» συνέχισε να παραμιλά και στρέφοντας το βλέμμα στο γραφείο είδε το όπλο. Μα δε το είδε μόνο εκείνη μα και ο Λόγκαν. Αλληλοκοιτάχθηκαν για μια στιγμή μα στη προσπάθεια της να το πιάσει εκείνος την έπιασε από τη μέση και τη πέταξε στο κρεβάτι
«Τς τς τς ...Λάθος κίνηση» τη μάλωσε και εκείνη άρχισε να τον χτυπάει στο στήθος
«Ροζ; Ανάθεμα Λόγκαν!»
«Πως κάνεις έτσι; Σε δυο μέρες θα φύγει!»
«ΕΒΑΛΕΣ ΣΤΟ ΣΑΜΠΟΥΑΝ ΡΟΖ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΠΩΣ...» δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ποτέ τη φράση της. Ο Λόγκαν όρμησε αχόρταγα στα χείλη της και τα σφράγισε με ένα καυτό φιλί. Ναι, θέλησε να της κάνει μια πλάκα και πλέον τα μαλλιά της είχαν αποκτήσει μια ροζ απόχρωση μα το απολάμβανε. Όλα τα απολάμβανε. Η καθημερινότητα τους άλλαξε πορεία και η μεταξύ τους σχέση μεταμορφώθηκε σα τη κάμπια σε πεταλούδα. Όπως και ο ίδιος. Ο σκληρός αυτός άντρας που όλοι έτρεμαν, κάθε φορά που ήταν μαζί της έπαιρνε τη μορφή ενός άντρα ερωτευμένου. Δεν της εκμυστηρεύτηκε το πως νιώθει μα θεωρούσε πως η Ανελίζ το εισπράττει κάθε ώρα και στιγμή. Δε φοβόταν να παραδεχθεί ούτε να νιώσει μα ήταν όλα τόσο πρωτόγνωρα για εκείνον που ήθελε απλά να τα ζήσει.
Άνοιξε απαλά τα μπούτια της και τη χάιδεψε. Το φιλί της είχε γίνει πιο υγρό ενώ η βρεγμένη της εικόνα τον διαόλιζε. Δε χόρταινε να της κάνει σεξ, μα αυτή τη φορά του βγήκε κάτι διαφορετικό. Κάτι που του έφερνε ψυχική ολοκλήρωση. Αποχωρίστηκε με δυσκολία τα χείλη της και κατεβαίνοντας χαμηλά ξεκίνησε να αφήνει υγρά φιλιά στη κοιλιά της. Ήταν τόσο περήφανος για εκείνη και ήξερε καλά πως αν και ούτε εκείνη του το έλεγε , ένιωθε το ίδιο. Τα φιλιά εξελίχθηκαν σε μικρές δαγκωματιές και πιάνοντας την από τη μέση τη γύρισε στο πλάι και ξάπλωσε πίσω της. Ήθελε να της κάνει έρωτα αγκαλιάζοντας τη και νιώθοντας το κορμί της να κολλάει πάνω του. Χώθηκε στο λαιμό της, η πλάτη της ακούμπησε στο στήθος του και ρουφώντας την απαλά, βυθίστηκε μέσα της. Ήρεμα, αργά και χωρίς βιασύνη. Τα σώματα τους ενωθήκαν και δεν άργησαν να μετατραπούν σε πύρινη λαίλαπα. Αναφιλητά πάθους ξέφευγαν κάθε τόσο από τα χείλη της και εκείνος τα απολάμβανε στο μέγιστο. Ήταν μονοί στο σπίτι μα αυτό που θαύμαζε σε εκείνη ήταν η ταπεινότητα με την οποία δέχθηκε τα καινούρια δεδομένα. Την επόμενη κι όλας μέρα από το καυγά που είχαν στη κουζίνα, ο Σαμ του ανακοίνωσε πως θα κρατήσουν όπως κάνουν τις επιχειρήσεις μαζί μα θα έφευγε για ένα διάστημα στους γονείς τους. Από εκεί θα οργάνωνε ένα καινούριο παράρτημα και μόλις τακτοποιούσε τη καινούρια επιχείρηση θα επέστρεφε ξανά. Κάνανε μια βαθιά κουβέντα και ο Λόγκαν του ξεκαθάρισε πως αν και δεν έπραξε σωστά εξ αρχής, πλέον η Ανελίζ θα ήταν πλάι του και όχι πίσω του. Ο Σάμιουελ από τη πλευρά του, του εκμυστηρεύτηκε πως δε θα έμενε στο ίδιο σπίτι ακόμα κι όταν θα επέστρεφε και του εξήγησε πως και ο ίδιος ήταν τσιμπημένος μαζί της. Του έδωσε σαν λύση να επιστρέψουν στην αρχική τους μορφή και να τη μοιράζονται μα ο Λόγκαν ήταν κάθετος. Κανένας δε θα την άγγιζε πλην του ιδίου ξανά.
«Λόγκαν...Δεν αντέχω» ψέλλισε ξέπνοα και άρχισε να σπαρταράει στα χέρια του
«Ούτε εγώ μωρο μου, ούτε εγώ...» κάνοντας μια βαθιά εισχώρηση, έμεινε μέσα της για να νιώσει τα καυτά της υγρά και εκείνη του τα χάρισε σχεδόν αμέσως μαζί με δεκάδες αναστεναγμούς. Ήταν τόσο έντονη η στιγμή τους, που δε κατάφερε να τραβηχτεί εγκαίρως και τέλειωσε μέσα της. Πρώτη φορά στη μεταξύ τους σχέση συνέβαινε αυτό και ήταν ένας από τους αρχικούς της φόβους αφού ο Λόγκαν δε φορούσε ποτέ προφυλακτικό μαζί της. Μόλις ένιωσε το κάψιμο μέσα της, έπεσε προς τα πίσω και ακούμπησε στο στέρνο του.
«Τι έκανες...» είπε λυπημένη ξέροντας τη κατάληξη αυτού σε μια επικείμενη εγκυμοσύνη . Πριν προλάβει όμως να της πει κάτι, ακούστηκε θόρυβος από το σαλόνι. Η Ανελίζ γύρισε απότομα προς το μέρος του και με μια και μόνο μάτια του, σηκώθηκε όπως και ο ίδιος.
«Θυμάσαι που είναι το εφεδρικό πιστόλι σωστά;» της είπε σοβαρός βάζοντας το παντελόνι του και αλλάζοντας εντελώς όψη. Τον παρατήρησε για μια στιγμή και βλέποντάς τον να ετοιμάζεται με γοργούς ρυθμούς, η Ανελίζ αντιλήφθηκε πως δεν είχε αλλάξει σαν άνθρωπος. Είχε αλλάξει μόνο μαζί της κι αυτό της άρεσε. Η σκληρή του έκφραση, τα αρρενωπά θυμωμένα του χαρακτηριστικά, ο τρόπος με τον οποίο κούμπωνε στο όπλο το γεμιστήρα. Όλα πάνω σε αυτό το αρσενικό ούρλιαζαν κίνδυνο μα όταν ήταν μαζί της, άλλαζε. Κι αυτό, όπως πολλά άλλα, της ήταν αρκετό. «Ανελίζ σου μιλάω!» της είπε πιο δυνατά καταλαβαίνοντας πως αφαιρέθηκε
«Ναι, Είναι στο δεύτερο συρτάρι κάτω από την εσοχή που υπάρχει στη μπανιερά» απάντησε και βάζοντας βιαστικά τα ρούχα της κίνησε για το μπάνιο μα ο Λόγκαν τη σταμάτησε
«Να προσέχεις και μη βγεις από δω μέσα αν δεν έρθω!» τη φίλησε δυνατά και κλείνοντας της το μάτι, βγήκε από το δωμάτιο.

Σας φιλώ...