Κρυώνω πάνω στην οροφή, αλλά το κρύο πιά το έχω δεχτεί σαν κομμάτι του εαυτού μου. Τα παγωμένα μου δάχτυλα τα οδήγησα προς το σημάδι στον λαιμό μου, και οι σκέψεις μου ταυτόχρονα μεταφέρονται σε εκείνη την νύχτα.

Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε.

Δεν είχα καταφέρει να πεθάνω, όμως... Τωρα πιά, δεν αναζητώ τον θάνατο.

Είμαι επιτέλους δεκαοχτώ. Το οποίο σημαίνει πως είμαι ελεύθερη από αυτήν.

Νιώθω χαρούμενη, μια φράση που δεν πίστευα ότι θα έλεγα ποτέ.

Ομως, ξέρω καλά. Ξέρω καλά ότι θα πέσω ξανά.

Και αυτήν την φορά, ο βλάκας δεν θα ειναι εδώ να με παρηγορήσει.

Στις πιό δύσκολες στιγμές, οι άνθρωποι σε παρατάνε.

Εγώ, όμως, ξέρω καλά ότι δεν θα αλλάξω ποτέ. Θα μείνω σταθερή, έτσι οπως μου το έχει γράψει η μοίρα.

Μία αναδρομή στο παρελθόν ακόμη, υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Μία τελευταία, και μετά θα τα αφήσω όλα πίσω μου.