Ο μικρός πλησιάζει αθόρυβα αλλά αποφσιστικά. Όταν τον αντιλαμβάνομαι με μια κίνηση που θα την ζήλευε οποιοδήποτε αιλουροειδές τίνάζεται επάνω μου, χώνει τα χέρια του στο λαιμό μου και αρχίζει να με γαργαλάει γελώντας και φωνάζοντας

- Γκίλι Γκίλι!!!

Κουρασμένη γυρίζω και του λέω.

- Δεν θέλω Γκίλι Γκίλι.

Κοκκαλώνει για κάποια δέκατα του δευτερολέπτου ανέκφραστος. Πριν προλάβω να τον ξεκολήσω, με γραπώνει, με ρίχνει κάτω και αρχίζει πιο δυνατά αυτή τη φορά.

- ΓΚΟΥΛΑ! ΓΚΟΥΛΑ!!!