0006. ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΚΑΙ Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ
Time to leave, time to feel
Harp and horn, music's born
two worlds meet
Hungry sharing a fantasy
Tail and wing, soon will swing
Dusk till dawn, let the show just begin
In a place where pardon stand
Giving feast on sacred land
The angels and devils meet at night
(Hallelujah) they dance
They caress each other holding on so tight
The angels and demons side by side
(Hallelujah) they dance until morning light
When nobody else is in sight
Takes two to tango, tango...
Τραγούδαγα Γιάρι Σινάλπα ενώ μαγείρευα μόνη μου. Και μόλις τώρα ρε γαμώτο... Άρχισα να μυρίζω καπνούς. ΠΟΛΛΟΥΣ καπνούς. Τι ήταν; Οι τηγανίτες που κάηκαν στο τηγάνι. ΠΑΛΙ! Είναι η δεύτερη φορά που κάηκαν οι τηγανίτες αυτήν την βδομάδα!
Έχω ξεκινήσει μαθήματα μαγειρικής από την αρχή του μήνα. Εδώ και δυόμιση βδομάδες δηλαδή. Και ένα έχω να σας πω. Από τη μαγειρική, ειδικά τη ζαχαροπλαστική είμαι ΤΟΣΟ ΑΧΡΗΣΤΗ όσο τίποτα άλλο. Έχω ξυπνήσει στις πέντε το πρωί για να προλάβω να φτιάξω ένα πλούσιο φαγητό για τη σημερινή μέρα. Μόνο που θα το φάμε... Το απόγευμα αργά. Γιατί; Γιατί δεν θα το φάω μόνη μου. Πρέπει να περιμένω την Έλλη και το αγόρι της για να φάμε όλοι μαζί. Τους το έχω τάξει. Αλλά και εγώ ήθελα να το κάνω με αυτόν τον τρόπο. Κάθε φορά που η Έλλη πηγαίνει σε ένα τόσο σοβαρό γεγονός σαν και αυτό, θέλω να φτιάχνω μεγάλα και χορταστικά γεύματα που δεν θα ξαναδεί άλλα παρόμοια στη ζωή της. Ή στη καθημερινότητά της τέλος πάντων.
Επέτειος του Πολυτεχνείου λοιπόν! Το βλέπω ΠΑΝΤΟΥ και ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ στη τηλεόραση που μου σπάει τα νεύρα. Και δεν είναι ότι το βλέπεις την ίδια μέρα της επετείου, άντε και την προηγούμενη. Το έλεγαν ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ! Και δεν ήταν να το δείξουν άντε μια δυο φορές. Το έλεγαν ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Εντάξει ρε φίλε δημοσιογράφε! Πόσες φορές πια θα το εκμεταλλευτείς για να πάρεις καμιά προβολή παραπάνω;! Μας γκάστρωσες! Έχουμε κι εμείς ζωή! Όχι μόνο αυτοί που θα βγουν στους δρόμους σήμερα!
Γιατί μην νομίζετε πως δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Είμαι κι εγώ από αυτούς που αναγκάζονται να κάνουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Αλλά δεν έχω χρόνο καθόλου για πορείες και διαδηλώσεις. Αν δεν μαζέψω λεφτά για να ζήσουμε, θα πεινάσουμε. Ειδικά αν πρέπει να ζήσεις σε δικό σου σπίτι. Να πρέπει να πληρώνεις μόνος ή μόνη σου τους λογαριασμούς σου και το φαγητό σου. Ευτυχώς που συγκατοικώ με την Έλλη. Με την Έλλη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Από τη πρώτη λυκείου. Και έχουμε γίνει κολλητές που κάναμε τα πάντα μαζί. Όλα όμως άλλαξαν από τότε που ξεκίνησε τις συνδικαλιστικές δράσεις.
Βρίσκεται σε ένα κόμμα νεολαίας. Ξέρετε, από αυτά τα αριστερά που σε ενοχλούν όλη την ώρα για να σε επιστρατέψουν στους αγώνες σου. Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω. Οι περισσότεροι είναι πραγματικά τόσο τεμπέληδες εκεί που νιώθω λες και κάνουν πορεία για το παραμικρό για να χάσουν μαθήματα ή για να μην πάνε στις δουλειές τους. Εδώ ο κόσμος καίγεται, παιδιά και μητέρες πεινάνε και αυτοί χτενίζονται. Και επίσης από αριστερά ειδικά στην Ελλάδα ΣΚΙΣΑΜΕ. Ειδικά όταν βγήκε το ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Αν κρίνω από τη παπάτζα το ΣΥΡΙΖΑ που μας διακυβέρνησε, αν θα βγει ένα δήθεν πιο αριστερό κόμμα στην Ελλάδα ΤΗ ΒΑΨΑΜΕ. Μα τι λέω... Τι αριστερό τι δεξιό κόμμα να βγει στην Ελλάδα; Τα ίδια σκατά και απόσκατα θα είμαστε.
Ναι, είμαι γεννημένη ΠΑΣΟΚ. Τι ΚΚΕ, ΜΛ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και αηδίες. Το ΠΑΣΟΚ για μένα είναι που μου έδωσε την ελπίδα για ζωή. Ποιός δεν στεναχωρέθηκε που πέθανε ο Γιώργος Γεννηματάς και ο Ανδρέας Παπανδρέου; Ποιός δεν στεναχωρέθηκε που το ΠΑΣΟΚ από κεντρώο κόμμα έχασε τον χαρακτήρα του; Και επίσης. Τους ΝΔίτες τους κυνηγάνε. Τους ΚΚΕδες τους κυνηγάνε. Τους ΠΑΣΟΚτζήδες όμως; Κανένας. Άρα νομίζω πως με νιώθετε.
Για την ώρα όμως, αντί για το ΠΑΣΟΚ σκέφτομαι ότι πρέπει να μαγειρέψω και φυσικά να ράψω. Έχω ΜΠΟΛΙΚΟ ράψιμο. Υποτίθεται πως την άλλη βδομάδα θα έπρεπε να το έχω τελειώσει. Αλλά... Τζίφος. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και ακόμη δεν έχω καταφέρει να τελειώσω ούτε το ένα τέταρτο της δουλειάς μου.
Ήδη έχω πετάξει τρεις τηγανίτες στα σκουπίδια που τις έκαψα. Προσπαθώ να φτιάξω άλλες. Η ώρα είναι δύο το μεσημέρι. Έφτιαξα γύρω στις εννιά τηγανίτες επιτέλους, και κάνω τώρα ένα διάλειμμα. Ευτυχώς που είχα περισσευούμενο φαγητό από χθες. Έφαγα πραγματικά όλα όσα βρήκα μπροστά μου με τη σέσουλα από περισσεύματα. Και καλύτερα, για να μην τα πετάξουμε. Κρίμα είναι. Μετά έφτιαξα και ένα φλιτζάνι τσάι για να ηρεμήσω λίγο. Ενώ περίμενα το ψητό στο φούρνο. Έψηνα κοτόπουλο με ψητές πατάτες. Μετά θα έψηνα ψωμί. Και ύστερα; Το γλυκό έκπληξη που δεν θα σας πω ακόμα τι είναι.
Ώρα να σας πω μερικά πράγματα για μένα. Οι δουλειές που κάνω για να τα βγάλω πέρα είναι οι εξής. Πουλάω ρούχα σε δύο υποκαταστήματα στα Zara. Και για έξτρα λεφτά, ράβω επαγγελματικά ρούχα με φθορές άλλων ανθρώπων. Φίλων, γνωστών, γειτόνων, συμφοιτητών... Δεν έχω παράπονο. Αν και θα ήθελα να μου έδινε παραπάνω χρήματα η δουλειά μου αλλά τι να κάνω. Έχω αυτή τη στιγμή που μιλάμε, τουλάχιστον εφτά παραγγελίες στην άκρη. Κάνω μία κάθε μέρα, αλλά αρκετές φορές μπορεί από τις αδιαθεσίες που παθαίνω να κάνω και τρεις και τέσσερις μέρες να τελειώσω μία. Εξαρτάται και από το πόσο περίπλοκη είναι. Έχω όμως και κάποια δικά μου ρούχα που φτιάχνω που κανονικά θα έπρεπε να φτιάξω από το πρώτο έτος. Αλλά... Διαβάσματα και υποχρεώσεις. Και δεν ήξερα και τόσα πολλά από ράψιμο για να είμαι ειλικρινής. Πρόσφατα άρχισα να μαθαίνω.
Κάνω μία γύρα σε όλο το σπίτι για να αλλάξει παραστάσεις το μυαλό μου. Και επιτέλους ξανά πίσω στη κουζίνα. Πρόλαβα και να τελειώσω δύο μπλουζάκια ενός πελάτη πριν βγάλω το ψητό από το φούρνο. Τα μπλουζάκια αυτού του πελάτη δεν ήταν βρόμικα ακριβώς. Αλλά το ότι βρόμαγαν, ΒΡΟΜΑΓΑΝ. Και έχω πει εκατό χιλιάδες φορές σε όλους τους πελάτες να μου φέρνουν καθαρά ρούχα για επιδιόρθωση. Δεν είμαι καθόλου υποχρεωμένη να μυρίζω τα χνότα, την μποχίλα και τον ιδρώτα του καθενός. Πες όμως πάει στην ευχή που έχω ένα καλάθι γεμάτο μαύρα ρούχα προς πλύσιμο οπότε... Δεν πειράζει. Να του τα πάω εγώ καθαρά. Ηρέμησε ρε Άννα. Δείξε λίγη καλή θέληση!
Ναι ρε συ φίλε μου, αλλά από την καλή θέληση και την κατάχρησή της πού καταντήσαμε; Να υποχωράμε διαρκώς και να μην διεκδικούμε τίποτα. Να λες κάτι Α και ο άλλος να καταλαβαίνει Α-! Ή Β ακόμη χειρότερα. Ο κόσμος δεν είναι στα καλά του. Και δεν ήταν στα καλά του και ακόμη και τότε που είχαμε καλύτερες μέρες, δεν χρειάστηκε να έρθει η κρίση και τα μνημόνια για να γίνει κάτι τέτοιο. Η Κύπρος αν και πιο φτωχή από εμάς έβαλε λίγο μυαλό και ξέφυγε από τα μνημόνια. Εμείς; Μάλλον όχι.
Νιώθω πραγματικά πολύ μόνη. Τόσο μόνη που δεν με καταλαβαίνει ΚΑΝΕΝΑΣ. Ούτε η μάνα μου, ούτε ο μπαμπάς μου που υποτίθεται πως θα έπρεπε πρώτοι από όλους να σε συναισθάνονται. Καλά για αυτούς μη το συζητήσω. Σώνει και ντε, να φύγω από το σπίτι στα 18. Εμένα όμως με ρώτησαν αν νιώθω έτοιμη ή όχι; Το να μένεις μόνος σου είναι μεγάλη ευθύνη. Και αν ήταν να μπορούσαν όλα τα παιδιά να μείνουν στα 18 μόνα τους με ένα βιβλιαράκι οδηγιών στο μυαλό τους εγκατεστημένο, ζήτω που καήκαμε. Καμία ενσυναίσθηση και καμία κατανόηση. Και η Έλλη όλο σε πορείες είναι! Της μιλάω και νιώθω λες και μιλάω στο κενό.
Ναι, η Έλλη από τότε που ξεκίνησε το πανεπιστήμιο είχε πολλές υποχρεώσεις. Είναι αριστούχος, τι να κάνουμε. Όλο διαβάζει. Αλλά τουλάχιστον κάποτε είχε χρόνο για μένα. Τώρα τι κάνει; Σπίτι-Σχολή, Σχολή-Σπίτι και μετά; Σπίτι-Κόμμα, Κόμμα-Σπίτι. Ούτε για μια καλημέρα δεν λέμε κάποιες φορές. Αν όμως δεν με είχε στο σπίτι και πήγαινα σε κάθε πορεία που βλέπαμε μπροστά μας, μάλλον νηστική θα έμενε. Δεν θα είχε ούτε ένα τοστ να φάει. Είναι ακραία προσκολλημένη στο κόμμα που αγαπάει. Και ειδικά τώρα με το Πολυτεχνείο... Ωχ ρε αδερφέ! Αλλά ποιό το νόημα των αγώνων σου, αν έχεις μια φίλη που παραμελείς και κάνεις σαν να μην υπάρχει;
Και όλο βλέπω μπλόκα. Γαμώ τα μπλόκα γαμώ! Να σε ενημέρωναν τουλάχιστον τρεις τέσσερις μέρες πριν σε κάποια ιστοσελίδα να πεις πάει στην ευχή. Αλλά δεν ενημερώνουν καθόλου! Ένας γεράκος ή ένα ασθενοφόρο να μην μπορεί να πάει κάπου στην ώρα του, το σκεφτήκατε; Μία μητέρα που πρέπει να πάρει τα μικρά παιδιά της από το σχολείο, τη σκεφτήκατε; Ένα παιδί που πρέπει να πάει στην ώρα του στο φροντηστήριο ή να γυρίσει στην ώρα του στο σπίτι γιατί έχει μαλάκες γονείς, το σκεφτήκατε; Όχι! Μόνο μπλόκα σας νοιάζει να κάνετε. Ενημερώστε μας τουλάχιστον τρεις τέσσερις μέρες πριν! Μας βοηθάει περισσότερο από όσο νομίζετε. Δεν είναι όλοι τους έξω δολοφόνοι και τραμπούκοι νταήδες!
Εν πάση περιπτώσει. Τώρα βάζω το δεξί χέρι μου να ανακατεύει σαν τρελό. Φτιάχνω κέικ για το τέλος. Και ανακατεύω την ζύμη με πιρούνι μιας και η συνταγή λέει ότι δεν χρειάζεται μίξερ. Ενώ ακόμη η υγρή ζύμη έχει σβολάκια από αλεύρι. Και καλύτερα, γιατί είναι ώρες κοινής ησυχίας και στη πολυκατοικία το μίξερ θα ακουγόταν σαν τρελό. Και έχουμε και τους περίεργους γείτονές μας ακριβώς δίπλα και πραγματικά δεν έχω ΚΑΜΙΑ όρεξη να τους αντικρίζω. Πόσο μάλλον για να μου κάνουν παρατηρήσεις. Δεν γουστάρω ρε φίλε!
Επιτέλους έβαλα το κέικ στο φούρνο. Βρήκα και μία συνταγή για σάλτσα λευκής σοκολάτας σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Έπρεπε να προσέχω να μην κουνήσω το κέικ στο φούρνο. Γιατί αλλιώς θα έκανε κοιλιά στο κέντρο και δεν θα φούσκωνε, όσο μπέικιν πάουντερ και να έβαζα.
Η σάλτσα λευκής σοκολάτας ήταν λίγο δύσκολη γιατί έπρεπε να βάλω και ζελατίνη. Αλλά τελικά σε δέκα λεπτά τη τελείωσα. Και κάθισα στο τραπέζι ενώ περίμενα το κέικ να ψηθεί. Έφτιαχνα με το χέρι κάτι μπαλώματα σε δύο παντελόνια της Έλλης. Στο σημείο που είχαν σκιστεί είχαν γίνει κάτι κόμποι απίστευτοι. Που μπλεκόταν η κλωστή. Αλλά φοβόμουν να πάρω ψαλίδι. Γιατί μετά θα συρρικνωνόταν το ύφασμα κατά τόπους και μετά... Ε ρε διάολε! Ε ρε βάσανα!
Τουλάχιστον τα παντελόνια της τα τελείωσα. Πήγα να βγάλω το κέικ από τον φούρνο. Σβήνω το φούρνο. Το κέικ μύριζε λίγο σαν καμένο από πάνω. Και φαινόταν και σαν καμένο από πάνω. Αλλά προσπάθησα να μη με πάρει από κάτω. Έβαλα το ταψί με το κέικ σε μια σχάρα και συνέχισα το ράψιμο.
Έχω δύο λευκά μπλουζάκια με κάτι σαν κεντητές καρφίτσες που ήθελα να βάλω πάνω. Αρκετές παραγγελίες για άλλους έκανα σήμερα. Θέλω για λίγο να κάνω και κάτι για μένα. Για μία ολόκληρη ώρα κεντούσα και κεντούσα και κεντούσα... Τις καρφίτσες και τα γράμματα από κάτω. Οι καρφίτσες ήταν ένα κόκκινο κεντητό γαρύφαλλο και ένας κεντητός πράσινος χαμογελαστός ήλιος. Ναι, σαν τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ μόνο ελαφρώς τροποποιημένος. Τα κεντητά γράμματα από κάτω έγραφαν απλά τα ονόματά μας. Ήταν και μικρά άλλωστε. Το δικό της ήταν με το κόκκινο γαρύφαλλο. Τα γαρύφαλλα σαν λουλούδια τα σπάνε. Άσε που στα μπουζούκια για να χαρείς, γαρύφαλλα πετάνε. Και στη συναυλία των Rolling Stones το 1967 γαρύφαλλα πετάξανε. Εκεί να δεις γέλιο! Οπότε why not;
Αφήνω τα μαύρα παντελόνια και το μπλουζάκι της Έλλης στη μία πολυθρόνα του σαλονιού. Στην άλλη πολυθρόνα άφησα την μαύρη τζιν μίνι φούστα μου και το δικό μου μπλουζάκι. Ήθελα να τα δει όμορφα τα μπλουζάκια όταν γυρίσει.
Η ώρα είχε φτάσει πέντε το απόγευμα. Και ξαναγύρισα πίσω στις παραγγελίες που είχα. Η Έλλη και ο δικός της θα ερχόντουσαν κατά τις οχτώ. Φρόντισα να σερβίρω το τραπέζι. Έβαλα τα κυρίως πιάτα και τα γλυκά στο τραπέζι και τα σκέπασα με καμπάνες. Έξι καμπάνες είχα στο τραπέζι. Τα ποτά θα τα έβγαζα την ώρα που θα τρώγαμε. Έβαλα μουσική στα ακουστικά για να συνεχίσω τη δουλειά μου και...
Time to leave, time to feel
Harp and horn, music's born
two worlds meet
Hungry sharing a fantasy
Tail and wing, soon will swing
Dusk till dawn, let the show just begin
In a place where pardon stand
Giving feast on sacred land
The angels and devils meet at night
(Hallelujah) they dance
They caress each other holding on so tight
The angels and demons side by side
(Hallelujah) they dance until morning light
When nobody else is in sight
Takes two to tango, tango
Purified, justified
Times of lust (Times of lust)
Times of trust (Times of trust)
Praising dark for one moment in paradise
Passion flows, eager grows
Time runs out, it's the end of the show
When the morning is at hand
Time has come to show their stand
The angels and devils meet at night
(Hallelujah) they dance
They caress each other holding on so tight
The angels and demons side by side
(Hallelujah) they dance until morning light
When nobody else is in sight
Takes two to tango
Angels falling, hear them calling
Demons rising, they're disguising
Hearts are beating, secret meeting
Just for the moment in love
The angels and devils meet at night
(Ha, ha, hallelujah) they dance
They caress each other holding on so tight
The angels and demons side by side
(Ha, ha, hallelujah)
They dance until morning light
When nobody else is in sight
Takes two to tango!
Έραβα για δυόμιση ώρες. Τα δάχτυλά μου είχαν τρυπήσει και τα μάτια μου έτσουζαν. Είχα ξενυχτήσει, όχι μόνο για να είμαι συνεπής στη δουλειά μου αλλά και για να προλάβω να κάνω όλα όσα ήθελα να κάνω σήμερα. Πέρασα ένα δημιουργικό αλλά... ΒΑΡΒΑΡΟ Σαββατοκύριακο. Άξιζε τον κόπο όμως. Το φαγητό βγήκε τέλειο, εντάξει σχεδόν τέλειο, έβγαλα και τρεις παραγγελίες σε μία Κυριακή μιας και ευτυχώς σήμερα λόγω της αργίας είχα ρεπό και πρόλαβα και το δώρο της Έλλης για σήμερα! Με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ του σαλονιού. Ξυπόλητη και ελαφρώς ιδρωμένη.
Όταν ξύπνησα στο σαλόνι, η ώρα είχε πάει εννιάμιση το βράδυ! Με σκούντηξε η Έλλη για να με ειδοποιήσει να φάμε. Ξύπνησα με μεγάλο ζόρι. Ξέχασα και το χάπι για τον θυροειδή μου. Τελικά άργησαν μιάμιση ώρα. Λογικό, λόγω της σημερινής αργίας.
-Ρε συ; Πώς γυρίσατε πίσω; τη ρωτάω τρομαγμένη.
-Ήμασταν τυχεροί. Επειδή το αυτοκίνητο του Ιάσονα ήταν στο σέρβις, μας έφερε ο Νίκος στο σπίτι σου με το αυτοκίνητό του. λέει η Έλλη χαμογελώντας.
-Πάλι καλά! απαντάω εγώ. Αν και με είχε εκνευρίσει η Έλλη τελευταία, χαιρόμουν που την έβλεπα χαρούμενη. Θέλω η Έλλη μετά από τις πορείες και τις διαδηλώσεις της να γυρίζει σε ένα καθαρό και στρωμένο σπίτι. Ήδη είναι πτώμα από το διάβασμα και τις δουλειές της που δεν θέλω να βρίσκει άλλες, από τη στιγμή που έχω ΑΠΛΕΤΟ χρόνο στο σπίτι.
-Τι καλό έφτιαξες σήμερα; Μυρίζει απίστευτα το σπίτι!
-Ο Ιάσονας που είναι; ρωτάω την Έλλη.
-Στη τουαλέτα. Θα έρθει σε λίγο.
-Μικρή, μου λες αλήθεια ότι μυρίζει ωραία το σπίτι; Δεν σου μυρίζει ούτε λίγο καμένο ε; τη ρωτάω με ένα περίεργο ύφος.
-Όχι καλέ, τι καμένο; Μια χαρά είναι όλα! απαντάει η Έλλη.
-Ωραία λοιπόν. Στο τραπέζι παρακαλώ, να περιμένουμε τον Ιάσονα. λέω χαμογελώντας.
Μέχρι να έρθει ο Ιάσονας στο τραπέζι σέρβιρα σπιτική βυσσινάδα που έφτιαχνα από χθες το πρωί στα ποτήρια. Έφτιαξα πάνω από δύο λίτρα. Όταν ήρθε και ο Ιάσονας, έβγαλα τις καμπάνες και καθίσαμε όλοι να φάμε.
Το κυρίως πιάτο φάνηκε να τους αρέσει πραγματικά. Τα πλεονεκτήματα του ψητού φαγητού έναντι του τηγανιτού είναι ότι και πέντε ώρες μετά αφού το έφτιαξες να το φας, παραμένει φρέσκο. Δεν έμεινε μπουκιά στα πιάτα. Φάνηκε επίσης να τους αρέσουν πραγματικά και οι τηγανίτες με την μαρμελάδα. Όμως στο κέικ με την σος ήταν λίγο προβληματισμένοι. Δεν μου είπαν τίποτα αλλά το έτρωγαν ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ αργά λες και ήταν είτε μικρά παιδάκια που έπαιζαν με το φαγητό τους, είτε επαγγελματίες γευσιγνώστες, που σιγά το φοβερό κέικ που έκανα. Ο καθένας θα έπρεπε να ξέρει να το κάνει.
Από τη κούραση, σηκωθήκαμε όλοι στις έντεκα για να πάμε για ύπνο. Παρόλα αυτά, όταν ο Ιάσονας έφυγε για να πάει στο σπίτι του στην άλλη γωνία, η Έλλη ήρθε στο δωμάτιό μου μέσα στη τρελή χαρά.
-Να σου πω, αυτήν την ωραία κρούστα στο κέικ, πώς την έφτιαξες; Θα μου πεις το μυστικό σου;
-Ποιό μυστικό μου βρε Έλλη; Τίποτα το φοβερό. Εγώ απλά ακολούθησα τη συνταγή και το έβαλα στο φούρνο. Πραγματικά εγώ τη κρούστα αυτή ούτε που ήθελα να τη βλέπω, πόσο μάλλον να την φάω και αν την έφτιαξα εγώ. Αλλά την έφαγα για να μη με δει ο Ιάσονας. Ξέρεις τι σαβουάρ βιβρ που έχει. Χεχε...
-Άννα ήταν τέλεια! Λατρεύω την ξεροψημένη κρούστα στα κέικ και γενικά στα γλυκά!
-Μπα; Όντως; τη ρωτάω χαμογελώντας πονηρά.
-Ναι καλέ! Ξέρω ότι σε σένα δεν αρέσει, αλλά εγώ ΞΕΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ. Μπορεί να σου έδωσα την εντύπωση ότι έτρωγα σαν ιδιότροπη αλλά καμία σχέση. Ήμουν σοκαρισμένη με τη θετική έννοια που κατάφερες να φτιάξεις μία τόσο καλή κρούστα για πρώτη φορά!
-Γλυκιά μου, δεν πέτυχε, απλά έτυχε να το κάνω. Εγώ απορώ πως την αντέχεις. Αλλά αν σου άρεσε. Να 'σαι καλά, τι να πω. απαντάω κουρασμένα.
-Να σου πω, τη Παρασκευή να φέρω τον Ιάσονα στο σπίτι για να δούμε το νέο σίκουελ του Εξολοθρευτή;
-Ναι, γιατί όχι; Ήμουν πολύ τυχερή σήμερα! Τελειωσα τρεις παραγγελίες νωρίτερα οπότε γιατί όχι;
Εκεί τα μάτια μου φωτίστηκαν. Είχε να μου πει πάνω από μήνα να μου προτείνει έξοδο ή βραδιά διασκέδασης η Έλλη. Επιτέλους!
Γεια σας, γεια σας! Χαρούμενη επέτειος του Πολυτεχνείου σε όλους!
Πόσοι αισθάνεστε σαν την Άννα ή σαν την Έλλη σε αυτό το διήγημα; Ευεπλιστώ πολλοί. Το μήνυμα σε αυτό το διήγημα είναι να μην παραμελείτε ΚΑΝΕΝΑΝ κοντινό σας άνθρωπο, όσο και να ζορίζεστε καθημερινά στις υποχρεώσεις σας. Πάντα υπάρχει χρόνος και διάθεση αν προσπαθήσετε για ΟΛΟΥΣ. Γιατί πού ξέρετε; Μπορεί να τον βρείτε εκεί που δεν περιμένατε να τον βρείτε!
Το τραγούδι που μουρμούραγε η Άννα ενώ έραβε είναι του Φιλανδού τραγουδιστή Γιάρι Σινάλπα (Jari Sinalpaa) που πήγε στη Eurovision το 2004. Βρίσκεται επάνω! ⏫⏫⏫
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top