Αυτές τις μέρες τρέχουμε να ετοιμάσουμε τα πάντα για πόλεμο, οι ανιχνευτες μας, μας ανήγγειλαν πόλεμο από το παλάτι του ανατολικού μέρος  και όλοι είμαστε σε επιφυλακή. Αλλά…..εγώ….. εγώ προσπαθώ να είμαι ήρεμος και ψύχραιμος.

« -Πρέπει να ξέρω τόσα πολλά? είναι ανάγκη?

   Με πήρε από τον ώμο μου  και καθίσαμε στο δέντρο που βρίσκεται δίπλα μας, συνηθίζουμε να κάνουμε πρόβες στο δασάκι δίπλα στο παλάτι και καθίσαμε εκεί.

  -Πέτρο μία μέρα θα είσαι εσύ ο βασιλιάς αυτού εδώ του βασιλείου και πρέπει να είσαι τίμιος προς αυτούς τους ανθρώπους, αυτή οι άνθρωποι περιμένουν τα πάντα για την προστασία από τον βασιλιάς τους, πρέπει να μάθεις πρώτα να προστατεύεις τον εαυτό σου, μετά αφού ξέρεις να προστευεσαι μπορείς να προστατέψεις και τους υπόλοιπους γύρο σου.

-Μα πατέρα οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν ποτέ?

  -Όσο εμείς οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε δεν θα σταματήσουν, όσο εμείς οι άνθρωποι είμαστε άπιστοι δεν θα αλλάξει ο κόσμος ποτέ, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια γιε μου·  Και να θυμάσαι, πάντα όταν φοβάσαι ο φόβος ποτέ δεν δίνει,παρά μόνο παίρνει.»

Η ανάμνηση αυτή? Ο διάλογος αυτός τον ακούω μέσα στο κεφάλι μου σε κάθε μάχη που πάω να δώσω, που με επιθυμήσει την εκατό τοις εκατό που πρέπει να παρέχω στον λαό μου. Φοβάμαι μήπως αποτύχω και δεν είμαι τόσο ικανός για αυτή την θέση.
   Αφού πήρα μία ανάσα και ηρέμησα μάζεψα το θάρρος  μου και ξεκινησα.

                                    
                            ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΗ ΩΡΑ

-Αίαντα πρόσεξε!

  Η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη, ξαφνικά μου εμφανιστηκε στο μυαλό μου η εικόνα από εκείνων τον άνδρα που με είχε τραυματίσει  στον ώμο μου την η μέρα που μας έστησαν την ενέδρα· τότε κατάλαβα πως τα ρούχα που φορούσε ήταν ίδια με εκείνον. ‘Είναι η ευκαιρία μου να τον σκοτώσω. Όρμησα  κατευθείαν για να ηρεμήσω την ψυχή των γονιών μου και να πάρω την εκδίκηση μου για τον θάνατο τους. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν με τον εκκωφαντικό θόρυβο που έβγαλαν, δεν υπήρχε κανένας άλλος στόχος παρα μόνο αυτός μπροστά μου·  η αίσθηση του χρόνου πάγωσε, η μάχη έδειχνε ότι θα συνεχίζονταν για πολύ ακόμη, αλλά ένιωθα πως αν δεν τον νικούσαν τώρα, οι δυνάμεις μου θα με εγκατέλειπαν, θα έχανα…

  Βρήκα την δύναμη να τον χτυπήσω στο κεφάλι και να ζαλιστη με την ευκαιρία να πάρω το ξίφος μου  και να τον καρφώσω, μα ο πόνος πίσω από το στήθος μου ήταν επώδυνος, την ώρα που θα άφηνα το σπαθί μου, κατάλαβα ότι ήρθε το τέλος μου, αλλά τουλάχιστον πήρα πρώτα την εκδικηση μου και θα μπορέσω να αφήσω την ψυχή μου ήρεμη από αυτό τον τόπο, χωρίς να με βασανίζει για πάντα. Το σκοτάδι τελικά με κυρίευσε και έχασα όλες τις αισθήσεις μου.

   -Αρχοντά μου!

Άκουγα βαθιά, η φωνή αυτή….!

                          ΑΠΟ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΜΕΡΙΆ

-Πρέπει να τον βοηθήσω.

-Μην το κάνεις, θα θυμώσει και θα σε εξορύξει.

-Και τι θα κάνουμε? θα τον αφήσουμε να πεθάνει?!

-Αντελίνα, αδερφή, συγκεντρώσου, ακούς τι λες?

-Alvar πρέπει να το κάνουμε δεν είναι σωστό.

- Ναι αλλά η …….

-Πιστεύω θα δώσει κατανόηση....ξεκινάω τότε…..

-καλά.

-Et saare hoc  deterioratus homo, cum auxilio naturae et virtute praedictarum. Accipiam consequantias hoc actum, si tantum hic salvatur. Claudere vulnus tormentis et sanare.*

-Τελείωσα, πρέπει από στιγμή σε στιγμή να ξυπνήσει.

-ώρα πάμε  να φύγουμε πριν ξυπνήσει.

-θα περιμένω εδώ.

-θα βρούμε το μπελά μας!

-Όχι θα κάτσω μέχρι να ξυπνήσει.

-Δεν πρέπει να ανακαλύψει τι είμαστε...

-...Αδερφή….

-Κάτσε Alvar ξυπνάει.

   ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ:

  Τι μου γίνεται? Έχει πολύ φως, πέθανα?
Τα μάτια μου άρχισαν να συνέρχονται και να επαναφέρονται στα φυσιολογικά τους και μπροστά μου…
Είδα ένα πανέμορφο πλάσμα με καστανά, μακριά μαλλιά και μάτια που γυάλιζαν από την αντανάκλαση του ήλιου και τα έκαναν χρυσαφί, που μου θύμιζαν εκείνη την νεαρή από το σπιτάκι, με μια διαφορά όμως, πίσω από το ώμο της ξεπρόβαλαν φτερά όπως μιας πεταλούδας· τρόμαξα με αυτό το θέαμα και εκεί που ήμουν ξαπλωμένος έκανα ποιο πίσω με ένα βήμα της.

-Μην με φοβάσαι…

-Αδερφή….

Μίλησε ένας άνδρας  από πίσω της κι αυτός  με αυτά τα πανέμορφα φτερά.

-Τι είστε?

Ρώτησα σοκαρισμένος κρατώντας της μέσα στα μάτια της

-Μην με φοβάσαι απλά σε βοηθήσαμε, πριν πεθάνεις.

-Εσύ ήσουν και στο σπιτάκι που με βοηθησες?

  Δεν μου είπε τίποτα, απλά με κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και μου χαμογέλασε με ένα όμορφο χαμόγελο, τόσο όμορφο που θα μπορούσα να το βλέπω πόση ώρα.

-Για κάτσε ο στρατός μου που είναι?

   Κοιτούσα τριγύρω για να δω που είναι, δεν είναι δυνατόν να πέθαναν όλοι.

-Πέθανε?

- Όχι, είναι όλοι τους ζωντανοί.

  Μίλησε εκεινος ο άνδρας από πίσω με βαριά αλλα και λίγο παιδική φωνή.

-Μην ανησυχείς τους έχουμε βοηθήσει όλους, Πέτρο.

-Μα….

-Πριν πολλά χρόνια τα είχαμε ξανά πει όταν ήσουν μικρός. Σας είχαν κάνει μια ενέδρα που σας  είχαν στήσει.

-Εσύ ήσουν ?

-Ναι.

-Γιατί δεν μπόρεσες να σώσεις μου γονείς?

    Τότε κατάλαβα πως θα μπορούσαν να είναι ακόμα ζωντανοί.

-Δεν μπόρεσα ήμουν πολύ μικρή δεν είχα τόσες δυνάμεις.

-Πως με βρήκες τότε?

-Όταν τραυματίστηκε σε βρήκε η μητέρα σου και αυτή αρκετά τραυματισμένει και άκουσα τις φωνές της, λίγο πιο κάτω που ήμουν και πήγα τρέχοντας να δω ποιος φωνάζει βοήθεια, απελπισμένη για σένα για  να σε σώσει. Έφτασα εκεί και σας είδα και τους δύο γεμάτους μέσα στα αίματα, μου ζητησε να σε βοηθησω· έκανα ότι μπορούσα θεραπευσα την πληγη μέχρι  σε ένα σημείο που με επέτρεπαν οι δυναμοις μου, ήμουν μόνο 14σαρον. Όταν είδα πως είσαι ήδη καλύτερα σταμάτησα, όταν πήγα να γιατρέψω και την μητέρα σου με οσες δυνάμεις μου είχαν περισσέψει, δεν με άφησε και μου είπε να σε πάρω μακριά από εκεί, προσπάθησα να την αλλάξω γνώμη, μα μάταια.

-Δεν ήθελε να την σώσεις για να με σώσεις?

-Ναι

-Μητέρα!

   Δεν το πίστευα και κοίταξα προς τα πάνω και ξεφυσιξα.

-Ήξερα όταν συναντηθήκαμε στο σπιτάκι ποιος είσαι, ήσουν αυτό το παιδί που είχα σώσει πριν πολλά χρόνια.

-Τόσα χρόνια  ήθελα να δω σε ποιόν του χρωστάω την  ζωή μου, και τώρα πλέων βρήκα την Νεράιδα μου.

-Alvar! Αντελίνα !

-Αντελίνα τώρα την βάψαμε, θα μας σκοτώσει και τους.

-Οχ αμάν….! Τι κάνουμε τώρα?

-Ποιος είναι?

-Η Τάνα η βασίλισσα μας.

                          ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ:

  Παραβαίνω για ακόμα μια φορά για να αναφέρω ότι  ότι τα λόγια που λέει η Αντελίνα για να σώσει τον βασιλιά μας είναι στα λατινικά και εδώ από κάτω θα λέω την μετάφραση:

Μετάφραση:

*Θεραπεύω αυτό τον  τραυματισμένο άνθρωπο, με την βοηθεια της φύσης και την δύναμη των νεραιδων. Θα δεχτώ τις συνέπειες  για αυτή την πράξη, αν και μόνο αν σωθεί αυτός ο άνθρωπος. Να κλείσει η πληγή που τον βασανίζει και να θεραπευτεί*

  Αυτά είναι τα λόγια που είπε πιο πάνω και θα κάνω και μία αναφορά στα ονόματα. Τα ονόματα της βασιλικης οικογενειας δεν συμβολίζουν κάτι άλλα τα πρόσωπα της συμβολίζουν πολλά (και επειδή δεν έβρισκα κατι στα ελληνικά για συμβολιζει όλα αυτά τα καλά που έχει) αντιθέτως η νεραιδες σε όλους τους μύθους συμβολίζουν κάτι έτσι έκανα κι εγώ, παρακάτω θα δείτε θα ονόματα:

Ονόματα:

Αντελίνα: είναι λατινικής προέλευσης και σημένη Μικρό φτερό ή ευγενές είδος.

Alvar:  είναι αγγλικής προέλευσης και σημένη Μικρός στρατός ή πολεμιστής.

Τάνα: είναι Σλαβικής προέλευσης και σημένη Βασίλισσα των νεραιδων.

   Ο βασιλιάς μας παραμένει στην θέση του και περιμένει να ξανά έρθουν  και οι δυο τους πάλι μέσα αλλά (που είχαν βγεί έξω στην βασίλισσα). Ακούει την συζητηση της βασίλισσα που φωνάζει στα παιδιά , επειδή βγήκαν πάλι έξω και οι φρουροί τους είδαν να κρατούν έναν άνδρα τραυματισμένο και να τον βάζουν μέσα στο βασίλειο χωρίς να το πουν σε κανέναν τίποτα, προσπαθεί να περάσει στο δωμάτιο για να δει, ο βασιλιά μας φοβισμένος αποφασίζει να δεχτεί την τιμωρία του, επειδή είναι άνθρωπος αλλά αυτό που δεν ξέρει είναι, πως είναι πιο γενναίος από όσο νομίζει, αλλά ο φόβος που τον βγαίνει προς τα έξω είναι επειδή έχει αγνή ψυχή όπως ένα μωρό. Η ψυχή του βασιλια είναι πιο πολύ ταλαιπορημένη και φοβάται να δείξει  τον πόνο του προς τα έξω επειδή θα τον θωρεί εύκολος  στόχο, και πράγματι έτσι είναι κρύψτε το αδύναμο σημείο για να μην ξέρει ο εχθρός που να χτυπήσει, παρα αυτού μάθετε το αδύναμο σημείο του εχθρού για να τον νικήσετε, όλοι έχουν ένα αδύναμο σημείο που δεν το δείχνουν.  

Νόει το πραττόμενον.
       Βίας ο Πριηνευς 625-540 π.Χ

Ένα ακόμη κεφάλαιο που φτάνει στο τέλος του.
Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη αν σας άρεσε αφήστε ένα σχόλιο και ένα αστεράκι.
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο ελπίζω να περνάτε καλά ❤❤❤❤